Πέμπτη 23 Απριλίου 2020

Εκείνη η αγάπη… όταν μου άπλωνες το χέρι γιατί η ζωή αποφάσισε το «πάνω» να το ανέβουμε μαζί

Εκείνη η αγάπη... όταν μου άπλωνες το χέρι γιατί η ζωή αποφάσισε το «πάνω» να το ανέβουμε μαζί

Βράδυ πάλι σε έφερα στο νου μου, τις ώρες που δεν μπορώ να κάνω αλλιώς
τις ώρες που αισθάνομαι γυμνός, μπροστά σε κάθε ψέμα που φτιάχνω.
Αυτές τις ώρες σε κοιτάω που κοιμάσαι και μια ερώτηση χώνεται πάντα στο μυαλό μου
παίζοντας βασανιστικά με το φόβο της έκφρασης που με κυριεύει.
~~~~~
Πες μου κάτι: Σε κάνω ευτυχισμένη;
Έστω και κάποιες μικρές στιγμές που πάντα τις κρατάς για σένα.
Τις στιγμές που είμαστε κοντά αλλά στη γνώριμη απόσταση
Τις φορές που μπορεί να χαμογέλασες και να σκέφτηκες: «Αξίζει τον κόπο»
~~~~~
Πες μου κάτι: Μπορώ να γεμίσω τον κόσμο σου;
Εκείνο τον κόσμο σου… που μπήκα στα κρυφά και δεν θέλησα ποτέ να βγω
Τον κόσμο σου που με κάνει να πιστεύω πως αξίζει να φτιάξω κι εγώ έναν τέτοιο
για να χωράς κι εσύ και να με επισκέπτεσαι όταν σου λείπει το εμείς
~~~~~
Πες μου κάτι: Με αγάπησες ποτέ αληθινά;
Εκείνη την αγάπη που να μην κοιμάσαι τα βράδια αν δεν ακούσεις ότι είμαι καλά
Την αγάπη που με έβλεπες όταν χανόμουν και γινόμουν κάποιος άλλος
Εκείνη την αγάπη που με έβλεπες να πέφτω στο κενό και μου άπλωνες το χέρι
Γιατί η ζωή αποφάσισε το «πάνω» να το ανέβουμε μαζί

~~~~~
Πες μου κάτι: Έχει χτυπήσει ποτέ η καρδιά σου δυνατά όταν κοιταζόμαστε στα μάτια;
Εκείνο τον χτύπο που σου δείχνει ότι αυτό που θες είναι μπροστά σου
Τον χτύπο που σου θυμίζει ότι γι΄αυτόν τον άνθρωπο αξίζει να χτυπάει η καρδιά σου
~~~~~
Πες μου κάτι: Με έχεις φέρει ποτέ τα βράδια στο νου σου;
Τα βράδια που νιώθεις μισός και ψάχνεις να γεμίσεις το κενό με κούφια λόγια
Τα βράδια που σκέφτηκες πως δεν ξέρεις αν είσαι αρκετός ή λίγος
~~~~~
Οι απαντήσεις εδώ δεν δίνονται αλλά είναι σαν να τις έχω πάρει,
τις ξέρω ήδη μα κρύβονται σε κουτιά και χρονοντούλαπα
σε μνήμες και αλήθειες που δεν δέχτηκες ποτέ, γιατί χαλούσαν τον καθρέφτη
Όσα ρωτάω είναι όσα θέλω εγώ να πω, αλλά μου είναι ακατόρθωτο
Οι λέξεις μου δεν είναι από αυτές που βγαίνουν απ’ το στόμα,
δεν με αφήνει άλλωστε αυτό που είμαι… αλλά το παλεύω
Γι΄αυτό στα γράφω, γιατί έτσι έμαθα.
Σε γραμμές και μελάνια να προσπαθώ να κοιτάξω στα μάτια αυτόν τον καθρέφτη.
Π. Μ
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.