Το κοίλο, εύθραυστο κέλυφος της παγκόσμιας οικονομίας έχει καταρρεύσει πριν την πανδημία

Οι κίνδυνοι που προκύπτουν άμεσα από την πανδημία και τις προσπάθειες για τον έλεγχό της, είναι ορατοί, αλλά οι λόγοι για τους οποίους η οικονομία δεν θα ανακάμψει ήταν σε ισχύ πολύ πριν από την πανδημία: Από τη μη βιώσιμη εξάρτηση από την επέκταση του χρέους στη χρηματοδότηση της κατανάλωσης, το αδικαιολόγητα υψηλό κόστος που επιβάλλεται από καρτέλ, μονοπώλια, απάτες, θεσμοθετημένη απάτη, υπερχρηματοποίηση, εκμετάλλευση κ.λπ. Αλλά και η δημιουργία σε όλη την οικονομία  προσομοιώσεων εμπιστοσύνης, αξιοπιστίας, διαφάνειας και λογοδοσίας  ως υποκατάστατο της πραγματικής εμπιστοσύνης, αξιοπιστίας, διαφάνειας και λογοδοσίας.

Αυτή η ασταμάτητη προσομοίωση της διαφθοράς της αυτοεξυπηρετούμενης διαφθοράς κρύβεται από την άποψη,  

 ότι η αυθεντική εμπιστοσύνη, η αξιοπιστία, η διαφάνεια και η λογοδοσία έχουν καταργηθεί επειδή αναστέλλουν την κερδοσκοπία και την εκμετάλλευση των ελίτ που υπονομεύουν ολόκληρο το status quo.

Και έτσι η «επιτυχία» (όπως στη μεγιστοποίηση των κερδών) είναι τώρα ένα παιχνίδι δημιουργίας πιστευτών τηλεομοιοτυπιών για αυτό που κάποτε ήταν αυθεντικό.  Όπως όλα τα θηλαστικά, οι άνθρωποι διατηρούν μια έκτη αίσθηση - που συνήθως αναφέρεται ως "δοκιμή sniff", δηλαδή κάτι που δεν αισθάνεται σωστό - και έτσι η προσομοίωση είναι μερικώς επιτυχής στο να μας κάνει να πιστέψουμε ότι τα ιδρύματα είναι αξιόπιστα,και λειτουργούν με διαφάνεια και διέπονται με τρόπο που επιβάλλει τη λογοδοσία. Ως αποτέλεσμα, όσο περισσότερο τα κυρίαρχα θεσμικά μας όργανα πιέζουν τους ισχυρισμούς τους για νομιμότητα, τόσο περισσότερο διαβρώνουν τη νομιμότητά τους.

Πιστεύουμε ότι όλα αυτά που συμβαίνουν μοιάζουν ως άλλοθι, ανίσχυρα να αποκαλύψουν τον πραγματικό μηχανισμό της διαφθοράς.  Είμαστε υποχρεωμένοι να βασιστούμε σε εμπιστευτικά μέσα που απελευθερώνουν στο κοινό τις πραγματικές διαδικασίες όπως κάνουν οι καταγγέλλοντες που είναι κυνηγημένοιστα άκρα της Γης (Assange, Snowden, et al.) Γιατί η αποκαλύψεις τους για το πώς λειτουργεί το καταστημένο είναι η πιο επικίνδυνη δύναμη που αντιμετωπίζει το κατεστημένο.

 Όσο περισσότερο οι εμπιστευτικοί και οι θεσμικοί μηχανισμοί τεχνοκρατών προσπαθούν να λογοκρίνουν και να καταστέλλουν την κριτική έρευνα, τόσο μεγαλύτερη είναι η διάβρωση της εμπιστοσύνης του κοινού στην αξιοπιστία και τη νομιμότητα των κυρίαρχων θεσμών.

Όταν η πραγματικότητα και η αλήθεια γίνονται ορκισμένοι εχθροί των πολιτικών και οικονομικών ελίτ της κοινωνίας, η κοινωνία είναι καλά και πραγματικά καταδικασμένη.  Έχουμε φτάσει στη στιγμή «αφήστε τους να φάνε από το κέικ» στην οποία οι αυτοεξυπηρετούμενοι εσωτερικοί μας έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα της ασυμφωνίας τους και αποσυνδέονται από τον πραγματικό κόσμο.

Το κοίλο, εύθραυστο κέλυφος της παγκόσμιας οικονομίας έχει καταρρεύσει και καμία προσομοίωση και ψεύτικες διαβεβαιώσεις δεν μπορούν να αποκαταστήσουν αυτό που έχει σπάσει.  Η αυταρχική υπέρβαση επιταχύνει μόνο την κατάρρευση της νομιμότητας, της εμπιστοσύνης και της αξιοπιστίας..

Με επιρροή από του άρθρο του "of two minds"

posivitenews

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ