Σάββατο 4 Απριλίου 2020

Χαρούμενοι στο βόθρο


Αλήθεια, είδατε κάποιον από τους “προβεβλημένους δημοσιογράφους” να σχολιάζει τα 11 εκατομμύρια ευρώ που δόθηκαν από την κυβέρνηση σε συγκεκριμένα ΜΜΕ για την ενημερωτική καμπάνια για την πανδημία του κορωνοϊού;
Δεν είδατε, ε;
Εντάξει, είδατε κάποιους που παραπονέθηκαν επειδή δεν πήραν κι αυτοί ένα κομματάκι από την πίτα.
Βρε κουτά, εσείς δεν πήρατε τίποτα εκατομμύρια γιατί στηρίζετε ΣΥΡΙΖΑ. Υπομονή, θα πάρετε ξανά, όταν γίνει πάλι κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Στην επόμενη …πανδημία θα είναι η σειρά σας. Μέχρι τότε, φάτε αυτά που βγάλατε επί ΣΥΡΙΖΑ. Πολλή πλάκα οι συριζοπασόκοι που κάνουν τους αδικημένους επειδή βρέθηκαν τώρα έξω από τη μάσα.
Μήπως είδατε κάποιον “προβεβλημένο δημοσιογράφο” να σχολιάζει αρνητικά -ή έστω να σχολιάζει- την εξαίρεση των ιδιοκτητών καναλιών από την υποχρέωση καταβολής της ετήσιας δόσης ύψους 3,5 εκατ. ευρώ για τις τηλεοπτικές άδειες που ανακοίνωσε η κυβέρνηση μέσω Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου;
Δεν είδατε, ε;
Περίεργο δεν είναι αυτό;
Είναι κάτι δημοσιογράφοι, ρε παιδί μου, που δεν αφήνουν τίποτα να πέσει κάτω.
Τα σχολιάζουν όλα. Όλα οι γαμημέvοι. Δεν τους ξεφεύγει τίποτα. Χωροφύλακες. Δεν τολμάς να γράψεις μια λέξη στα social media. Σε περιμένουν. Αδέκαστοι κριτές. Καραούλι από τη βίλα στα βόρεια προάστια.
Αλλά αυτοί οι πολύ παρατηρητικοί δημοσιογράφοι δεν πήραν χαμπάρι ούτε τα 11 εκατομμύρια που μοίρασε η κυβέρνηση στους ολιγάρχες, ούτε την εξαίρεση των ιδιοκτητών καναλιών από την υποχρέωση καταβολής της ετήσιας δόσης ύψους 3,5 εκατ. ευρώ για τις τηλεοπτικές άδειες.
Μεταξύ μας, δεν είναι και περίεργο αυτό.
Γιατί αυτοί οι δημοσιογράφοι δουλεύουν για τους μαφιόζους που έχουν τα ΜΜΕ. Ναι, και για τους πρεζέμπορους.
Οπότε, δεν λένε ποτέ κάτι άσχημο για τα αφεντικά τους. Αφού μας πληρώνουν, είναι καλοί άνθρωποι. Θα την πέσουμε στους άλλους που δεν μας πληρώνουν. Πουτάvες κανονικές.
Επίσης, μάλλον έχουν ξεχάσει για ποιους δουλεύουν.
Βγαίνει η άλλη η πατσαβούρα, η αποστειρωμένη, και λέει πόσο στενοχωρημένη είναι που δεν μπορεί να ακουμπήσει το φέρετρο του Μανώλη Γλέζου.
Τι λες μωρή καριoλία; Δουλεύεις για τον μαφιόζο και θα πιάσεις στο στόμα σου τον Γλέζο; Όξω μωρή! Όξω σιχαμένη κι άσχημη!
Ουρά για τον Μανώλη Γλέζο οι υπάλληλοι των μαφιόζων.

Περιμένουν όλοι οι δημοσιογράφοι που δουλεύουν για μαφιόζους και πρεζέμπορους να τελειώσει η καραντίνα, για να πάνε να προσκυνήσουν στον τάφο του Γλέζου.
Ναι, βέβαια.
Τίποτε άλλο δεν τους πείραξε μέσα στην καραντίνα. Το μόνο που τους πείραξε είναι ότι δεν μπόρεσαν να πάνε στην κηδεία του Γλέζου.
Έχουν τέτοια επιθυμία να πάνε να προσκυνήσουν στον τάφο του Μανώλη Γλέζου όλοι οι ξεπουλημένοι δημοσιογράφοι, που θα πρέπει να βάλει η κυβέρνηση φρουρούς το βράδυ στο μνήμα, γιατί αυτοί οι δημοσιογράφοι των μαφιόζων έχουν τέτοια επιθυμία να προσκυνήσουν τον τάφο του Γλέζου που μπορεί να μην κρατηθούν.
Πάντα μου κάνει εντύπωση πως τόσοι δημοσιογράφοι που είναι μόνιμα μπουκωμένοι με τα αρχίδια των αφεντικών τους, δηλώνουν πως είναι αριστεροί, κομμουνιστές, επαναστάτες, αναρχικοί, δημοκράτες και άλλα τέτοια.
Πώς γίνεται αυτό;
Πώς γίνεται να είσαι μπουκωμένος με τα αρχίδια του μαφιόζου αφεντικού σου και να δηλώνεις πως θαυμάζεις τον Γλέζο, τον Μπελογιάννη, τον Βελουχιώτη;
Αυτοί που λες πως θαυμάζεις δεν έκαναν πίσω ποτέ -αν και παιζόταν η ζωή τους- και δεν δούλευαν για καθάρματα, όπως εσύ, αλλά ήταν πρόθυμοι να πεθάνουν για τις ιδέες τους. Και πολλοί το έκαναν.
Επίσης, πώς γίνεται να μην βρίσκεται κάποιος να τους το πει;
Μεγάλε, το παίζεις επαναστάτης αλλά δουλεύεις για το κάθαρμα.
Όχι, τίποτα.
Αντιθέτως, “αχ, τι ωραία που τα λέτε, είστε τόσο υπέροχος, αχ μια κουκλίτσα είστε, αχ πόσο μας λείπετε, αχ φωνές σαν τις δικές σας δεν υπάρχουν πια, σας αγαπάμε πολύ κι από το …Κόμμα”…
Είναι εμετικοί οι σημερινοί Έλληνες.
Οι σημερινοί Έλληνες ενημερώνονται για τον κορωνοϊό από την ίδια μηχανή προπαγάνδας που τους διαβεβαίωνε δέκα χρόνια πριν πως το δημόσιο χρέος ήταν βιώσιμο.
Όλοι είδαν -μετά την χρεοκοπία και 3 με 4 Μνημόνια- πόσο βιώσιμο ήταν το δημόσιο χρέος αλλά οι Έλληνες επιμένουν να ενημερώνονται από αυτούς.
Οι Έλληνες ενημερώνονται ακόμα από αυτούς που στο δημοψήφισμα προσπαθούσαν να τους πείσουν πως το ΝΑΙ θριαμβεύει.
Ούτε τότε οι Έλληνες δεν κατάλαβαν πως οι ολιγάρχες είναι πια ηττημένοι.
Και τώρα, οι Έλληνες ανέστησαν τους πεθαμένους ολιγάρχες και τα παπαγαλάκια τους -για να τους εκφοβίζουν συστηματικά-, ενώ έκαναν πάλι κυβέρνηση το κόμμα που εκτίναξε το δημόσιο χρέος.
Βέβαια, βοήθησε και η …Αριστερά, για να γίνουν όλα αυτά.
Πάντως, ήταν καταπληκτικό να είναι οι Έλληνες χεσμένοι από τον φόβο τους, να είναι κλειδωμένοι στα σπίτια τους και να αποθεώνουν τον Γλέζο για την γενναιότητά του. Λίγες φορές στη ζωή μου έχω γελάσει τόσο πολύ.
Αυτές οι μέρες είναι ιδανικές για να σκεφτείτε τι είδους άνθρωποι ήταν οι συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών και ποιοι συνεργάστηκαν με την χούντα του Παπαδόπουλου.
Τους έχετε γύρω σας.
Κοιτάξτε και τους “καλλιτέχνες” της χώρας. Τους ευαίσθητους ταλιροφονιάδες.
Είναι στην ίδια κατηγορία με τους δημοσιογράφους που ανέφερα πιο πάνω.
Είναι και παρέα.
Όλα τα σκατά μαζί.
Στον βόθρο.
(Τα ΜΜΕ γιατί δεν έκλεισαν εξαιτίας της πανδημίας; Γιατί πηγαινοέρχονται όλοι αυτοί οι άχρηστοι δημοσιογράφοι που κουβαλάνε όχι μόνο τον κορωνοϊό αλλά και άλλες αρρώστιες; Για να μη μείνουν οι Έλληνες στο σκοτάδι; Μα, δεν έκλεισαν ούτε τα ΜΜΕ που κανείς δεν ξέρει γιατί υπάρχουν. Αυτά που δεν τα παρακολουθεί άνθρωπος. Το ερώτημα απαντήστε το μόνοι σας. Έκλεισαν οι …θάλασσες αλλά τα ΜΜΕ στην θέση τους. Όλα. Και χρήμα. Ζεστό και πολύ. Για να σας πείσουν πως -αφού κλειστήκατε στα σπίτια σας- πρέπει να κοπούν οι μισθοί και οι συντάξεις σας. Κι εσείς θα χειροκροτάτε στα μπαλκόνια που σας έκοψαν τους μισθούς και τις συντάξεις. Μπράβο. Συγχαρητήρια.)
(Τη μια και μοναδική φορά που ζούμε, καλό είναι να την ζούμε με αυτό που λέει η ψυχή μας. Και άσε τον παλιόκοσμο να λέει. Όλοι θα πεθάνουμε. Το θέμα είναι πώς ζούμε.)

pitsirikos


ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.