ΒΑΡΥΤΗΤΑ ΘΩΡΑΚΙΚΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΚΑΡΔΙΟΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗΣ ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΝΗΣΗΣ (ΚΑΡΠΑ) (Μέρος Τέταρτο)

Επιμέλεια Κειμένου
Παναγιώτης Σπανός
Διασώστης ΕΚΑΒ Ρόδου

Το θωρακικό τραύμα είναι ένα συγκεκριμένο είδος τραύματος, αρκετά κοινό καθώς απαντά περίπου στο 50% των περιπτώσεων πολλαπλών τραυμάτων και είναι η άμεση αιτία θανάτου στο 25% τέτοιων περιπτώσεων.

 Οι θωρακικές κακώσεις είναι σημαντικές καθώς αντιπροσωπεύουν το 10% των εισαγωγών για νοσηλεία εξαιτίας τραύματος. Διαφορετικοί τύποι και βαρύτητα των θωρακικών κακώσεων σε διαφορετικές υποομάδες ασθενών με διάφορους τραυματισμούς μπορεί να οδηγήσουν σε διαφορετικά αποτελέσματα.

Διάφορες κλίμακες έχουν δημιουργηθεί προκειμένου να αξιολογηθεί η σοβαρότητα των τραυματισμών. Το 1970 η Αμερικανική Ιατρική Εταιρία, εισήγαγε τη δεκαβάθµια – κατά αύξουσα βαρύτητα- Συνοπτική Κλίμακα Τραυματικής Βαρύτητας (Abbreviated Injury Scale, AΙS) ως μέτρο ποσοτικής αξιολόγησης της σοβαρότητας των τραυματισμών που οφείλονται σε τροχαία ατυχήματα.

Η κλίμακα AΙS περιπλέκει τη βαρύτητα µε το αποτέλεσμα του τραυματισμού.

Ο Βαθμός Τραυματικής Βαρύτητας (Injury Severity Score, ISS) περιγράφηκε το 1974 από τους Baker et al και στοχεύει στην ανάπτυξη μιας κλίμακας ποσοτικής εκτίμησης της βαρύτητας του τραύματος, ακόμα και στην περίπτωση ενός πολυτραυµατία του οποίου τα τραύματα, αν αξιολογηθούν μεμονωμένα, δε θεωρούνται θανατηφόρα.

Η κλίμακα ISS βασίστηκε στη μελέτη περιπτώσεων που είχαν βαθμολογηθεί µε την κλίμακα AIS. Η κλίμακα βαρύτητας τραύματος ISS αξιολογεί τη βαρύτητα της κάκωσης από την κεφαλή, το πρόσωπο, το θώρακα, την κοιλιά, την πύελο και τα άκρα.

Η συνολική βαθμολογία προκύπτει από το άθροισμα των τετραγώνων των κωδικών που αντιστοιχούν στη σοβαρότερη κάκωση από κάθε περιοχή (εάν είναι πάνω από τρεις τότε υπολογίζονται οι τρεις βαρύτερες). 


Η Κλίμακα της Γλασκώβης (GCS) περιγράφηκε από τους Teasdale Jennett το 1974 και πήρε τη σημερινή της μορφή το 1976.


Αξιολογεί τρεις παραμέτρους: το άνοιγμα των ματιών (1-4), την ομιλία (1-5) και την κινητική αντίδραση του τραυματία (1-6) και η τελική βαθμολογία προκύπτει από το άθροισμά τους (3 το ελάχιστο και 15 το μέγιστο).

Οι περιορισμοί όμως του ISS έστρεψαν τους ερευνητές στην αναζήτηση ενός ‘ανατομικού’ κριτηρίου που θα παρέκαμπτε τα προβλήματα αυτά.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΕΔΩ

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ