Η αλη­θινή ίαση προέρχεται από μέσα μας και όχι από μια εξωτερική δύναμη

Το ρητό ότι ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με το ψωμί, είναι πολύ γνωστό, αλλά ο προκατειλημμένος με υλικά αγαθά πολιτισμός μας δεν το έχει πάρει στα σοβαρά. Για να καταλάβουμε αυτήν την προκατάληψη, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι προέρχεται από το Εγώ και τις αξίες του. Το Εγώ θεωρεί σαν αξίες αντικείμενα και δραστηριότητες που εξυπηρετούν  τη βελτίωση της εικόνας ενός ατόμου στα μάτια των άλλων. Η συσσώρευση ιδιοκτησίας, καθώς και τα χρήματα, η δύναμη, η επιτυχία, η φήμη, μια θέση εξυπηρετούν αυτό το σκοπό. Από τη στιγμή που το Εγω ειναι ένα αφομοιωμένο μέρος της ανθρώπινης προσωπικότητας όλοι μας ενδιαφερόμαστε για την εικόνα και τη θέση μας στην κοινωνία.

Δημιουργείται ένα σοβαρό πρόβλημα όταν το κυνήγι των αξιών του Εγώ γίνεται η κυρίαρχη δραστηριότητα σ' έναν πολιτισμό. Αυτό σημαίνει ότι άλλες, πιο σημαντικές και βαθιές αξίες, αυτές που αποκαλούμε πνευματικές, αγνοούνται και απαξιώνονται, γιατί δεν βλέπουμε τη σχέση που έχουν με την καθημερινή μας ζωή. Από τη στιγμή που υλισμός και πνευματικότητα είναι αμφιθυμικές έννοιες δεν επιτρέπεται η μεταξύ τους συμφιλίωση. Αν χρησιμοποιήσουμε τον όρο «αξίες του Εγώ» για να χαρακτηρίσου­με το κυνήγι των υλικών αγαθών, τότε η βελτίωση των πνευματι­κών συναισθημάτων ανήκει στο βασίλειο των αξιών του σώματος. Το Εγώ και το σώμα αντανακλούν απλώς δύο διαφορετικές πλευρές της ανθρώπινης προσωπικότητας. Και τα δύο είναι ουσιαστικά στην υγιή λειτουργία του ατόμου.

Οι σωματικές αξίες υποστηρίζονται από κάθε αντικείμενο ή δραστηριότητα που προάγει το καλό συναίσθημα του σώματος και περιλαμβάνουν αγάπη, ομορφιά, αλήθεια, ελευθερία και αξιο­πρέπεια. Πρόκειται για εσωτερικές αξίες που έχουν σχέση με την αίσθηση του εαυτού και είναι αντίθετες με τις αξίες του Εγώ ή τις υλικές αξίες, οι οποίες προέρχονται από τη σχέση του ατόμου με τον εξωτερικό κόσμο και τις εξωτερικές πλευρές της ύπαρξής του. Οι εσωτερικές αξίες είναι πραγματικές πνευματικές αξίες, εφόσον σχετίζονται με δραστηριότητες του πνεύματος και δίνουν έναυσμα σε ισχυρά συναισθήματα και πάθος.

Από την άλλη πλευρά, κανείς δεν παθιάζεται ιδιαίτερα για τις αξίες του Εγώ, αν και πολλοί άν­θρωποι καθοδηγούνται από μια έντονη φιλοδοξία να τις πετύχουν. Η φιλοδοξία να γίνει κάποιος φημισμένος ή η έμμονη ιδέα να γίνει πλούσιος δεν φανερώνουν καλά σωματικά συναισθήματα. Μπο­ρεί κανείς να πει ότι νιώθει καλά που είναι πλούσιος, αλλά αυτό το συναίσθημα σχετίζεται με την αντίληψη του Εγώ ότι ο πλούτος προσφέρει ασφάλεια και δύναμη. Σ' ένα πρωτόγονο άτομο, η ιδέα του πλούτου δεν θα έκανε ιδιαίτερη εντύπωση γιατί η αξιοπρέ­πεια, η τιμή και ο σεβασμός θα αποτελούσαν γι' αυτόν δυνατά, θε­τικά συναισθήματα.

Η απώλεια της ταύτισης με αυτές τις αξίες βρί­σκεται στη βάση των κοινωνικών προβλημάτων που μαστίζουν τις σημερινές κοινωνίες.

Άλλη μια πνευματική αξία που λείπει από τον πολιτισμό μας, είναι η αίσθηση της ταυτοποίησης και αρμονίας με τη φύση, με το περιβάλλον μας και τα μέλη της κοινωνίας. Το πρωτόγονο άτομο ήταν πολύ στενά συνδεδεμένο συναισθηματικά μ' αυτό το περιβάλλον, εφόσον εξαρτάται πλήρως απ' αυτό για την επιβίωσή του. Το σύγχρονο άτομο που εξίσου εξαρτιόνταν από το φυσικό περιβάλλον για την επιβίωσή του, έχει αποξενωθεί και διαχωριστεί από το φυσικό κόσμο, έχοντας ταυτιστεί με το Εγώ του. 

Έτσι, ενώ πιστεύει ότι είναι ασφαλέστερο από τον πρωτόγονο άνθρωπο που χρησιμοποιούσε τη μαγεία για να νιώσει περισσότερη ασφάλεια, είναι βαθιά ανασφαλές σε σωματικό επίπεδο, λόγω της απώλειας της επαφής με τον εαυτό, τη γη και το σύμπαν. Όλες οι θρησκευτικές δραστηριότητες έχουν σκοπό την προώθηση αυτών των εσωτερικών πνευματικών ή αλλιώς σωματικών αξιών. Αντανακλούν το καλό συναίσθημα που προέρχεται από μια αίσθηση αρμονίας και επαφής με τις δυνάμεις της φύσης και του σύμπαντος.

Αν χρησιμοποιήσουμε τη λέξη «Θεός» σαν υποκατάστατο αυτών των δυνάμεων, μπορούμε να εκτιμήσουμε τη δύναμη του θρησκευτικου συναισθήματος. Όταν αυτά τα συναισθήματα είναι δυνατά, συνθέτουν ένα πάθος που διεγείρει το πνεύμα και το διατηρεί σε υψηλό επίπεδο φόρτισης. Όταν αυτό το πάθος ή κάποια πλευρό του, π.χ. το πάθος για το ωραίο, είναι παρόν σ' ένα άτομο, τότε πιο πιθανόν είναι ότι αυτό το άτομο δεν κινδυνεύει να γίνει καταθλιπτικό, αγχώδη ή ψυχαναγκαστικό.

Στις μέρες μας, που οι πνευματικές και εσωτερικές αξίες έχουν χαθεί, που η θρησκεία έχει χάσει τη δύναμη να επηρεάσει το συναίσθημα και τη συμπεριφορά, η κατάθλιψη και τα συναισθηματικά προβλήματα έχουν γίνει επιδημία. Από την άλλη πλευρά, αμφιβάλλω ότι ένα σύστημα πεποιθήσεων, θρησκευτικών ή άλλο, μπορεί να γίνει υποκατάστατο του πάθους. Το πάθος, μπορεί να αναπτυχθεί σ' ένα άτομο όταν παραδίδει τον έλεγχο από το Εγώ, ελευθερώνοντας το σώμα από τα δεσμά της θέλησης και των αξιών του. Αυτή η παράδοση αποτελεί τη βάση της θρησκευτικής ίασης, στην οποία η παράδοση γίνεται στον Θεό.

Το πρόβλημα με μερικές πρακτικές θρησκευτικής ίασης είναι ότι η παράδοση δεν γίνεται στον Θεό αλλά σε έναν αντιπρόσωπό του ή σ' ένα δόγμα, το οποίο απαιτεί υποταγή σε κάποια εξουσία. Αυτό είναι συναφές μ' αυτό που συμβαίνει στους πολιτισμούς, που επίσης υπάρχει μια παράδοση του Εγώ στον αρχηγό, με απο­τέλεσμα μια αίσθηση ελευθερίας και το συναίσθημα του πάθους. Η υποταγή δεν είναι πραγματική παράδοση και το πνεύμα θα επα­ναστατήσει, αργά ή γρήγορα, εναντίον της απώλειας της ελευθε­ρίας να είναι κανείς αληθινός με τον εαυτό του.

Πιστεύω ότι η αλη­θινή ίαση πρέπει να προέλθει μέσα από το άτομο κι όχι από μια εξωτερική δύναμη. Ο Θεός παίζει κάποιο ρόλο στην αυτοΐαση, γιατί η ιαματική δύναμη είναι το πνεύμα του Θεού, το οποίο βρί­σκεται μέσα στο σώμα. Αυτό το πνεύμα, φυσικά, είναι το πνεύμα του ανθρώπου- η ζωική δύναμη που διατηρεί τη ζωή του και δη­μιουργεί το συναίσθημα της χαράς. Αλλά, η παράδοση στο σώμα προκαλεί ένα φό­βο θανάτου, ένα φόβο ότι το άτομο δεν θα επιβιώσει αν παραδώσει τους ελέγχους του Εγώ.

Ο ασθενής δεν έχει πίστη, γιατί η πίστη που είχε σαν μικρό παιδί στην αγάπη των γονιών του προδόθηκε και ένιωσε ότι μπορεί και να πεθάνει. Αλλά αν και η παράδοση είναι τρομακτική, αποτελεί και το μοναδικό τρόπο που διαθέτει κα­νείς να γιατρέψει τις πληγές της παιδικής του ηλικίας. Χρειάζεται πίστη για να αφεθεί ή να παραδοθεί στο σώμα, στο σκοτάδι του υποσυνείδητου, στον κάτω κόσμο της ύπαρξής του. Επίσης, απαι­τείται ένας καθοδηγητής, ένα πρόσωπο που να εμπιστεύεται για να διασχίσει το άγνωστο, μέσα στην προσωπική του ιαματική δια­δικασία και στην προσπάθειά του να βρει τον Θεό μέσα στην ύπαρξή του.

Την ίδια στιγμή που κάποιος συνδέεται με τον Θεό μέσα του, συνδέεται και με τον Θεό έξω, με τις κοσμικές διαδικα­σίες που έφεραν ζωή στην ύπαρξή του και από τις οποίες εξαρτάται.

Αν και εμείς οι σύγχρονοι άνθρωποι είμαστε κατά πολύ πιο ικανοί στη γνώση από τον πρωτόγονο άνθρωπο, έχουμε την ίδια ανάγκη για αρμονία στη σχέση μας με τη φύση και το σύμπαν. Πριν χάσουμε την αθωότητά μας και γίνουμε συνειδητά άτομα, νιώθαμε την αρμονία. Μερικοί από εμάς μπορεί να θυμούνται που είχαμε νιώσει αυτή την επαφή και αρμονία όταν, σαν μικρά παιδιά, βιώσαμε τη χαρά.

Όταν ο γιος μου ήταν περίπου 5 χρόνων, έκανα μια προσπάθεια να τον πείσω να πάει στο Κατηχητικά και το επιχείρημά μου ήταν ότι θα μάθαινε για τον Θεό. Εκείνος μου ειπε: «Ξέρω για τον Θεό». Όταν τον ρώτησα τι ήξερε, μου έδειξε τα λουλούδια που ήταν στον κήπο και απάντησε: «Εκεί είναι». ενιωσα ότι είχε αίσθηση για τον Θεό, κάτι που ήταν πιο σημαντικό απο αυτό που θα μπορούσε να μάθει στο Κατηχητικό κι έτσι παραιτήθηκα από την προσπάθειά μου. Ήμουν σίγουρος ότι αν είχε τη γνώση ότι ο Θεός ήταν στα λουλούδια, ήξερε επίσης ότι ήταν μέσα και στο δικό του σώμα. Αυτή η πίστη, ότι όλα τα ζωντανά πλάσματα έχουν θεϊκές ιδιότητες, είναι μία από τις βασικές αρχές της θρησκείας Hindu, η οποία έχει σαν αρχή ότι η ουσία του Θεού είναι  γνώρισμα όλων των πλασμάτων.

Ο πρωτόγονος άνθρωπος πίστευε ότι πνεύμα υπήρχε σε όλα τα πράγματα, ζωντανά και όχι, άποψη που πρέπει να σεβαστούμε. Ποτάμια, λίμνες, βουνά και δάση και όλα αυτά που υπάρχουν μέσα τους, τους είχε δοθεί ζωή από το πνεύμα, ακριβώς όπως και στον άνθρωπο. Ο ανιμισμός, όπως λεγόταν αυτή η πίστη, ήταν το πρώτο θρησκευτικό σύστημα. Δεδομένου ότι τα μικρά παιδιά σκέπτονται όπως οι πρωτόγονοι, δεν με εκπλήσσει ότι ο γιος μου αυθόρμητα είδε τον Θεό σε όλα τα ζωντανά πράγματα.

Στα πρώιμα προϊστορικά χρόνια, ο άνθρωπος ζούσε ολοκληρωτικά στο φυσικό κόσμο, σαν ένα ζώο ανάμεσα σε άλλα. Ήταν η εποχή της αθωότητας και της ελευθερίας. Στη μυθολογία, ήταν μια παραδεισένια εποχή, γιατί τα μάτια ήταν λαμπερά και οι καρδιές γεμάτες χαρά. Υπήρχε επίσης λύπη και πόνος, αφού αυτά τα συναισθήματα δεν μπορούν να διαχωριστούν από την ευχαρίστηση και τη χαρά, περισσότερο απ' ό,τι μπορεί η νύχτα από από τη μέρα ή ο θάνατος από τη ζωή. Αλλά μπορούμε να αντέξουμε τον πόνο και τη λύπη, σε μια ζωή που υπάρχει χαρά και ευχαρίστηση.

Μια τέτοια ζωή έρχεται σε οξεία αντίθεση με τη σύγχρονη ύπαρ­ξη, στην οποία υπάρχουν λίγες πραγματικές απολαύσεις και λίγες ή καθόλου χαρές. Πρέπει να είναι κανείς τυφλός για να μη βλέπει αυτή την πραγματικότητα στα πρόσωπα και τα σώματα των αν­θρώπων που συναντά στο δρόμο ή στις διάφορες δημόσιες συ­ναντήσεις. Ως επί το πλείστον, τα πρόσωπα είναι σφιγμένα και τρα­βηγμένα, τα σαγόνια είναι πεισματωμένα, τα μάτια είναι σκοτεινά και ψυχρά ή φοβισμένα. Είναι ολοφάνερο, παρά τις μάσκες που φορούν οι άνθρωποι για να κρύψουν τον πόνο και τη λύπη τους. Τα σώματα είναι παγωμένα και διαχωρισμένα, πολύ παχύσαρκα ή πολύ αδύνατα, άκαμπτα ή υπό κατάρρευση. Υπάρχουν πολλές εξαιρέσεις σ' αυτή την περιγραφή, αλλά η αληθινή ομορφιά σπα­νίζει και η πραγματική χάρη είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Πρόκειται για μια τραγική σκηνή.

Έχουμε μεταβληθεί σε έναν υλικό πολιτισμό, καταδικασμένο από τις οικονομικές δραστηριότητες που έχουν αποκλειστικό σκοπό την αύξηση της δύναμης και της παραγωγής υλικών. Η εστίαση πάνω στη δύναμη και στα υλικά, που ανήκουν στον έξω κόσμο, υπονομεύει τις εσωτερικές αξίες, όπως αξιοπρέπεια, ομορφιά και χάρη.

Πιστεύω ότι η απώλεια των ηθικών και πνευματικών αξιών σχετίζεται άμεσα με την αύξηση του πλούτου. Έχει λεχθεί ότι μπορεί να περάσει πιο εύκολα και γρήγορα από την τρύπα μιας βελόνη· μια καμήλα, παρά ένας πλούσιος άνθρωπος να μπει στο βασίλειο του Παραδείσου. Αλλά αυτό το βασίλειο δεν είναι μακριά. Είναι το βασίλειο του Θεού πάνω στη γη, όπου υπάρχει η χαρά.

Alexander Lowen

"ΧΑΡΑ"

pulseoflove

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ