Μάνα

Ποτέ δεν είχα δει τη μητέρα μου να γελάει· χαμογελούσε μόνο, και τα βαθουλά μαύρα μάτια της κοίταζαν τους ανθρώπους γεμάτα υπομονή και καλοσύνη. 

Πηγαινόρχουνταν σαν πνέμα αγαθό μέσα στο σπίτι, κι όλα τα πρόφταινε ανέκοπα κι αθόρυβα, σαν να’ χαν τα χέρια της μιαν καλοπροαίρετη μαγική δύναμη, που κυβερνούσε με καλοσύνη την καθημερινήν ανάγκη. 

Μπορεί και να’ ναι η νεράιδα, συλλογιζόμουν κοιτάζοντάς την σιωπηλά, η νεράιδα που λεν τα παραμύθια, και κινούσε στο παιδικό μυαλό μου η φαντασία να δουλεύει: μια νύχτα ο πατέρας μου, περνώντας από τον ποταμό, την είδε να χορεύει στο φεγγάρι, χίμηξε, της άρπαξε το κεφαλομάντιλο, κι από τότε την έφερε σπίτι και την έκαμε γυναίκα του. 

Με φοβίζουν οι άνθρωποι που διαφημίζουν την ευτυχία τους

«Με φοβίζουν οι άνθρωποι που διαφημίζουν την ευτυχία τους»

Η παραπάνω φράση της αθάνατης Μαλβίνας Κάραλη αποτυπώνει με τον πιο όμορφο τρόπο μία πραγματικότητα: πως η πραγματική ευτυχία δε φωνάζει, δεν κραυγάζει προκειμένου να πείσει τους άλλους. Απλώς, ζει για εκείνη.

Τι έχουμε να πούμε εμείς που όλη μας η ζωή είναι αυτή η αδιάκοπη προσπάθεια να πείθουμε τους άλλους για πόσο υπέροχα περνάμε; Πώς να αντιδράσουμε, όταν και εμείς οι ίδιοι έχουμε μία διάθεση η οποία ανεβοκατεβαίνει παρακολουθώντας την αψεγάδιαστη ζωή των άλλων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;

Τέλεια πρόσωπα, διασκέδαση χωρίς τέλος, αψεγάδιαστα σώματα, πολυτελείς διακοπές. Πόσες φορές συγκρινόμαστε με φωτογραφίες που αποτυπώνουν μία ζωή την οποία ονειρευόμαστε; Πόση στεναχώρια μάς έχουν γεμίσει, πόσο ανάγκη μας έχουν δημιουργήσει στο να συγκρινόμαστε με τους άλλους;

Γεννηθήκαμε! Και μόνο για αυτό είμαστε τυχεροί!

Είμαι τυχερή, γιατί γεννήθηκα.

Και ας ξέρω πως αυτό το ταξίδι κάποτε θα τελειώσει, και ας γνωρίζω πως δεν είμαι αιώνια.

Δεν πειράζει!

Πριν γεννηθώ δεν είχα καμία αγωνία για το πού θα καταλήξω.

Είμαι ευλογημένη, γιατί γεννήθηκα, είδα το θαύμα της ζωής, ήρθα στον κόσμο.

Ερωτεύτηκα, έπαιξα, σπούδασα, είχα φίλους και εραστές, γέλασα, πόνεσα, έκλαψα.

Και όλα αυτά ήταν μαγικά.

Δεν πειράζει αν επιστρέψω στη γη, όπως τα δέντρα, τα ζώα, τα φρούτα.

Είμαστε τυχεροί, όλοι είμαστε τυχεροί.

Γιατί γεννηθήκαμε, ήρθαμε σε μία κατάσταση στην οποία εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι δεν πρόκειται να έρθουν ποτέ.

Deep Web: Τα τρομακτικά επίπεδα του διαδικτύου

Το Deep Web, ή αλλιώς Βαθύ Δίκτυο, είναι γνωστό σε κάθε συνηθισμένο χρήστη του διαδικτύου. Η ονομασία του δημιουργεί την αίσθηση του τρόμου στους μη γνώστες, καθώς το deep web περιβάλλεται από φήμες αρκετά περίεργες και διαστροφικές. Ωστόσο, οι περισσότεροι κοινοί χρήστες δεν γνωρίζουν τι ακριβώς είναι το deep web και αυτό το καθιστά ακόμη πιο φρικιαστικό από ό,τι είναι.

Πρώτα, όμως, ας προχωρήσουμε στα επίπεδα διαδικτύου. Εικάζεται ότι υπάρχουν 9 επίπεδα ξεκινώντας από το 0 (μηδέν) μέχρι το 8 (οκτώ). Βέβαια, η αρίθμηση αλλάζει, καθώς κάποιοι δεν αναγνωρίζουν το επίπεδο μηδέν. Ξεκινούν από το 1ο και φτάνουν μέχρι το 9ο χωρίς αυτό να δημιουργεί κάποιο πρόβλημα στο περιεχόμενο κάθε επιπέδου. Ο διαχωρισμός των επιπέδων στηρίζεται στονβαθμό ανωνυμίας και στο βαθμό προσβασιμότητας στο κάθε κομμάτι του διαδικτύου.

Το επίπεδο μηδέν (0) είναι το λεγόμενο Clear Net ή Common Web και ουσιαστικά περιέχει τις πιο γνωστές και διάσημες ιστοσελίδες με τις περισσότερες αναζητήσεις όπως Facebook, YouTube, Instagram, Pinterest, Wikipedia, YouTube κλπ.

Το επίπεδο ένα (1) ονομάζεται Surface Web και είναι σχεδόν το ίδιο με το επίπεδο μηδέν. Και αυτό το επίπεδο είναι προσβάσιμο από τις κλασικές μηχανές αναζήτησης, με τη διαφορά ότι πολλοί προσθέτουν σε αυτό το επίπεδο ιστοσελίδες όπως το Reddit, καθώς και ελαφρώς πιο «σκοτεινές» , όπως το vampire freaks και διάφορες παρόμοιες ιστοσελίδες. Σύμφωνα με υπολογισμούς περίπου το 10% των πληροφοριών του διαδικτύου βρίσκονται σε αυτό το επίπεδο.

Το επίπεδο δύο (2) είναι γνωστό ως Bergie Web. Το συγκεκριμένο επίπεδο περιλαμβάνει κάποιες ιστοσελίδες που μπορεί να έχουν παράνομο περιεχόμενο ή πληροφορίες δυσεύρετες που, παρόλα αυτά, μπορεί κάποιος να τις βρει μέσω μηχανών αναζήτησης. Γενικά, με πιο απλά λόγια, το δεύτερο επίπεδο είναι ο κυβερνοχώρος όπου κάποιος μπορεί να κατεβάσει ή να δει πειρατικές ταινίες. Οι ιστοσελίδες – σήματα κατατεθέν του Bergie Web είναι το 4chan, το torrent, stream videos.

2-ΑΙΜΟΣΤΑΓΕΙΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΠΟΥ ΑΓΙΑΣΑΝ Θεοδόσιος Β’ ο Μικρός, Μαρκιανός, Ιουστινιανός Α’, Κωνσταντίνος Δ’, Ιουστινιανός Β’ Ρινότμητος

Θεοδόσιος Β’ ο Μικρός (408-450)

Αυτός ήταν εγγονός του Θεοδοσίου Α΄ και ανακηρύχτηκε αυτοκράτωρ σε ηλικία 7 ετών. Ονομάστηκε Μικρός για να διακρίνεται από τον παππού του. Αρχικά επίτροπος διορίστηκε ο ύπατος Ανθέμιος και μετά το 414 η μετέπειτα αυτοκράτειρα αδελφή του Πουλχερία, που λόγω της θρησκοληψίας της παρέμεινε σε όλη την ζωή της παρθένος.

Το 421 παντρεύτηκε την Αθηναΐδα,κόρη του Πλατωνικού φιλοσόφου Λεοντίου, μια έξυπνη και μορφωμένη γυναίκα που πριν τον γάμο της βαφτίστηκε χριστιανή. Η Αθηναΐδααντιδρούσε στην θρησκοληψία που επικρατούσε στα ανάκτορα και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα διάφοροι ραδιούργοι να την κατηγορήσουν πως είχε σχέσεις με ένα αξιωματούχο των ανακτόρων, τον Παυλίνο τον οποίο αφού τον φυλάκισαν τελικά τον σκότωσαν. Η Αθηναΐδα βρήκε ως δικαιολογία ότι θέλει να επισκεφτεί τον Πανάγιο Τάφο έφυγε για εκεί και δεν ξαναγύρισε.

Σε όλη την διάρκεια της βασιλείας του οι διωγμοί των Εθνικών συνεχίστηκαν με αποκορύφωση το λυντσάρισμα της μαθηματικού και φιλοσόφου Υπατείας στην Αλεξάνδρεια το 415. 

Παραβολάνοι, δηλαδή σωματοφύλακες του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Κύριλλου την συνέλαβαν την πήγαν σε μια εκκλησία και αφού την έγδυσαν της έγδαραν το δέρμα με κοχύλια, της έσπασαν τα κόκκαλα και αφού την έκοψαν σε κομματάκια τα πέταξαν στα σκυλιά και στην φωτιά.

1-ΑΙΜΟΣΤΑΓΕΙΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΠΟΥ ΑΓΙΑΣΑΝ Μέγας Κωνσταντίνος και Θεοδόσιος Α΄ ο Μέγας.

 Ο Μ. Κωνσταντίνος προσφέρει στην Παναγία την οχυρωμένη Κωνσταντινούπολη και ο Ιουστινιανός την Αγία Σοφία (ψηφιδωτό από τον ναό)

Στην χριστιανική θρησκεία, για να ανακηρυχτεί κανείς άγιος στο παρελθόν ή θα πρέπει να τον έχουν σκοτώσει ή αντίστροφα αυτός να έχει σκοτώσει αρκετούς.

Με αυτό τον τρόπο  μεγάλοι δολοφόνοι της ιστορίας έχουν γίνει άγιοι γιατί προσέφεραν στην εξάπλωση και ενδυνάμωση της Ορθοδοξίας ΑΕ.

Οι δύο αυτοί Αυτοκράτορες του Βυζαντίου δεν είχαν ελληνική καταγωγή, όπως και πολλοί άλλοι μετέπειτα.

Ο Κωνσταντίνος δεν γνώριζε Ελληνικά. Ο Θεοδόσιος ήταν Ισπανός, «ευγενής εξ Ιβήρων» σύμφωνα με τον Λέοντα τον Γραμματικό.

Όλοι όσοι αγιοποιημένοι βυζαντινοί αυτοκράτορες αναφέρονται εδώ και στο επόμενο,καταπολέμησαν με θρησκευτικό μένος και φανατισμό κάθε τι που είχε σχέση με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό γιατί θεωρούσαν πως σχετίζεται με την θρησκεία του 12θεου.

 Μετά την απελευθέρωση όμως της Ελλάδας, η εκκλησία προσπάθησε και σε σημαντικό βαθμό πέτυχε, να δημιουργήσει το ιδεολόγημα του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού, της σύμφυρσης δηλαδή των δύο άκρως αντιθέτων εννοιών του ελληνισμού και του χριστιανισμού!  

Και ας έλεγε ο Παύλος Καλιγάς στην Ελληνική Εθνοσυνέλευση το 1864:  «ποτέ το έθνος το ελληνικόν δεν ανέμιξε θρησκείαν και πολιτείαν»

Από την εποχή λοιπόν του Βυζαντίου άγιοι έχουν ανακηρυχτεί οι εξής αιμοσταγείς αυτοκράτορες:

Εθισμοί, συνήθειες και συσχετισμοί

Οι εθισμένοι και τα θύματα διαφόρων συνηθειών πρέπει να αντιμετωπίζονται σε διαφορετική τοποθεσία από το συνηθισμένο τους περιβάλλον, και μεταξύ διαφορετικών ανθρώπων, ώστε να διαχωριστούν όσο το δυνατόν περισσότερο από τα αντικείμενα που τροφοδοτούν τους "συσχετισμούς" και τον πυρήνα ή την πηγή τους.

Το να "απο-υπνωτιστεί" κανείς είναι η πορεία της αυτοανακάλυψης. Κάθε σπουδαίος Δάσκαλος είναι ένας "απο-υπνωτιστής", κάποιος που απεκδύει τους ανθρώπους από τις θυμαπάτες, τις ψευδαισθήσεις, την ματαιοδοξία και το εγώ τους και τους κάνει να νιώσουν τον Εαυτό. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η παρουσία του Δασκάλου διαλύει τον υπνωτικό πυρήνα και τους συσχετισμούς του.

Οι επιθανάτιες εμπειρίες του Ντέιβιντ Μπένετ και Dr Eben Alexander

Συλλογή επεξεργασία από τον Ζάχο Σκαφίδα

Τις επιθανάτιες εμπειρίες τις ακούμε από λίγους, διότι λίγοι είναι αυτοί που ξεφεύγουν από το θάνατο και επανέρχονται στη ζωή. Τις εμπειρίες που θα διαβάσετε ή θα ακούσετε είναι πολύ πιθανό να τις βιώνει το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων όταν εισέρχονται στην άλλη πλευρά. Φυσικά επειδή δεν επανέρχονται στη ζωή δεν μπορούμε να έχουμε τις μαρτυρίες τους.

Οι ερμηνείες των μη υποστηρικτών είναι ποικίλες. Με τις επικρατέστερες ότι ο εγκέφαλος αντιδρά, παράγει ουσίες παρόμοιες με τις ουσίες των ναρκωτικών και δημιουργεί καταστάσεις ονείρου. Ή όσοι επανέρχονται στη ζωή δεν έχουν εντελώς πεθάνει, ή ο εγκέφαλος έμεινε για πολύ λίγο νεκρός και δεν πρόλαβε να καταστραφεί. Συνεπώς δεν είναι εμπειρίες της μεταθάνατο ζωής.

Η απάντηση στον πρώτο ισχυρισμό είναι αν συνέβαινε αυτό οι εμπειρίες θα ήταν σε κάθε άνθρωπο διαφορετικές. Από μελέτες οι εμπειρίες κατατάχτηκαν σε ελάχιστες (με μονοψήφιο αριθμό) όμοιες κατηγορίες.

Η απάντηση στο δεύτερο ισχυρισμό είναι ότι είναι αδύνατον ένας νεκρός να επανέλθει για να περιγράψει τις εμπειρίες του.

Υπάρχουν επιθανάτιες εμπειρίες που το υποκείμενο περιγράφει πράγματα που ήταν αδύνατον να δει ενώ ήταν στο κρεβάτι και τα είδε όταν βγήκε από το σώμα του. Τα φαινόμενα αυτά είναι απολύτως διαπιστωμένα. Σύντομα θα ανεβάσω σχετικό βίντεο.

Δεν είναι δυνατό μέσα από ένα άρθρο να κάνουμε πλήρη ανάλυση, υπάρχουν αρκετά βιβλία με κορυφαίο το Life after life του Raymond Moody που όποιος ενδιαφέρετε θα πάρει εκτεταμένη γνώση.

Το μεγάλο ερώτημα είναι εμείς θα μπορέσουμε να έχουμε αυτές τις εμπειρίες; Δεν χρειάζεται κάποιος να φτάσει στα πρόθυρα του θανάτου για να βιώσει αυτά που θα δείτε παρακάτω. Οι καταγραφές υπάρχουν στο ασυνείδητο, κατά την διάρκεια μιας αναδρομής επανέρχονται στη συνείδηση. Στις ανάδρομες που έχω κατά καιρό ανεβάσει υπάρχουν όλες αυτές οι εμπειρίες. Όσοι θέλησαν να εξερευνήσουν τα ψυχικά πεδία δεν χρειάστηκε να πεθάνουν, μέσα από τις αναδρομές τους έχουν μεγαλύτερη γνώση από αυτά που θα διαβάσετε.

Απλώς προσφέρω σε όλους ένα λουλούδι κι αν θέλουν ας το μυρίσουν, αν θέλουν ας το καταστρέψουν, ας το μαγειρέψουν, ας το κόψουν κομματάκια… Δεν είναι δική μου δουλειά τι θα το κάνουν.

*ΣΟΥΑΜΙΤΖΙ: Έχω διαβάσει μερικά απ’ τα βιβλία που έχετε εκδώσει, αλλά αυτή η εμπειρία να κάθεται κανείς και να σας μιλάει…

*ΚΡΙΣΝΑΤΖΙ: …είναι διαφορετική απ’ το διάβασμα ενός βιβλίου.

ΣΟΥΑΜΙΤΖΙ: Εντελώς, μα εντελώς διαφορετική!

ΚΡΙΣΝΑΤΖΙ: Συμφωνώ.

ΣΟΥΑΜΙΤΖΙ: Χθες το βράδυ (μετά τη συζήτησή μας) διάβασα ένα βιβλίο σας κι έβρισκα λίγο περισσότερο νόημα. Πώς γίνεται αυτό;

ΚΡΙΣΝΑΤΖΙ: Είναι κανείς σοβαρός άνθρωπος και καθώς και ο άλλος άνθρωπος είναι σοβαρός, υπάρχει επαφή, δημιουργείται μια σχέση, ένα ταυτόχρονο πλησίασμα του θέματος με σοβαρότητα. Αλλά αν δεν είσαι σοβαρός, απλώς λες: «Εντάξει, είναι πολύ ευχάριστο να μιλάει κανείς για όλα αυτά, αλλά ποιος ο λόγος;» και τα παρατάς.

ΣΟΥΑΜΙΤΖΙ: Ναι.

ΚΡΙΣΝΑΤΖΙ: Σίγουρα, κύριε, σε κάθε είδους σχέση που έχει νόημα πρέπει να υπάρχει συνάντηση στο ίδιο επίπεδο, την ίδια στιγμή, με την ίδια ένταση, διαφορετικά δεν υπάρχει επικοινωνία, δεν υπάρχει σχέση. Και ίσως αυτό να συμβαίνει όταν καθόμαστε εδώ μαζί. Γιατί όταν νιώθει κανείς την αναγκαιότητα και την ένταση ενός πράγματος που πρέπει να γίνει, εδραιώνεται μια σχέση που είναι κάτι αρκετά διαφορετικό απ’ το να διαβάζεις ένα βιβλίο.

ΣΟΥΑΜΙΤΖΙ: Το βιβλίο δεν έχει ζωή.

ΚΡΙΣΝΑΤΖΙ: Οι τυπωμένες λέξεις δεν έχουν ζωή αλλά, αν είσαι σοβαρός, μπορείς να δώσεις ζωή στις τυπωμένες λέξεις.

ΣΟΥΑΜΙΤΖΙ: Και ποια είναι η συνέχεια από κει και μετά;

Ο απεραντολογος νους

«Ο νους είναι εκείνος που δημιουργεί τα προβλήματα

• η σκέψη του διαμορφωμένου νου

• του νου που είναι επουσιώδης, στενόμυαλος, μισαλλόδοξος

• που έχει δημιουργήσει θρησκείες, ιδέες και γνώσεις και που είναι σακατεμένος από τις ίδιες του τις αντιλήψεις, από τη ματαιοδοξία, την απληστία, τις φιλοδοξίες και τις απογοητεύσεις. 

Ο νους είναι, λοιπόν, εκείνο που πρέπει να κατανοηθεί, και ο νους είναι το «εγώ»• ο νους είναι ο εαυτός – όχι κάποιος «ανώτερος εαυτός». 

Ο νους επινοεί τον «ανώτερο εαυτό» και μετά λέει ότι εκείνος είναι ένα εργαλείο για τον ανώτερο. Μια τέτοια σκέψη είναι παράλογη, ανώριμη. Ο νους είναι εκείνος που δημιουργεί όλες αυτές τις λεωφόρους φυγής και μετά ξεκινάει από εκεί για να υψώσει το ανάστημά του.

Με οποιαδήποτε σκέψη που είναι κατασκευασμένη και διαμορφωμένη από φιλοσοφία, θρησκεία, γκουρού και τέτοια δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα για κανέναν να είναι ελεύθερο άτομο.

Τη μέρα αντιμετωπίζεις τρίτους, τη νύχτα τον εαυτό σου

Όταν ήσουν μικρός, θαρρούσες κι εσύ πως το βράδυ βγαίνουν τα φαντάσματα; Πώς υπήρχε κάτι τρομακτικό στο σκοτάδι, ικανό να σε απειλεί, να σε τρομοκρατήσει και να διαταράξει την ψυχική ηρεμία σου;

Σε έβαζαν για ύπνο από νωρίς οι γονείς, μόλις το φως του ήλιου είχε πέσει, πριν καλά καλά βυθιστείς στο απόλυτο σκοτάδι. Έλεγαν πως είναι για το καλό σου, και πως αυτή είναι η ώρα να κοιμούνται τα παιδιά, για να καταφέρουν να ξυπνάνε το πρωί ξεκούραστα πριν πάνε στο σχολείο. Κι έτσι η νύχτα ήταν για σένα πρακτικά ανύπαρκτη, μιας και βυθιζόσουν στον ύπνο και δεν μπορούσες να αντιληφθείς τι συμβαίνει γύρω σου.

Μεγαλώνοντας άρχισες να κοιμάσαι όλο και πιο αργά. Συνειδητοποίησες πως οι ώρες αυτές, που γύρω επικρατεί ησυχία και ηρεμία, είναι πιο απολαυστικές. Πως μπορείς να γίνεις εξίσου παραγωγικός και δημιουργικός όταν το φως της μέρας δε σε καλεί να βγεις να το απολαύσεις.

Και κάπως έτσι αγάπησες τη νύχτα, τις βραδινές εκείνες ώρες πριν κοιμηθείς. Μα ποτέ δεν έπαψε να είναι η ώρα των φαντασμάτων.

Έμαθες πλέον πως μάγισσες και δράκοι δεν υπάρχουν, ότι δεν κινδυνεύεις από κάποιο εξωπραγματικό τέρας που θα εισβάλει στο σπίτι σου και θα απειλήσει τη ζωή σου με άγριες διαθέσεις. Τα φαντάσματα όμως δεν εξαφανίστηκαν ποτέ. Τη νύχτα όλα μεγεθύνονται ενώ τη μέρα κάτω από το άπλετο φως καταφέρνουν όλα να καλύπτονται.

Παιδί και αυνανισμός: Τι πρέπει να ξέρουν οι γονείς – Ο σωστός χειρισμός

Ο αυνανισμός είναι μια πτυχή της παιδικής σεξουαλικότητας που οι γονείς δυσκολεύονται να διαχειριστούν άνετα και κατάλληλα. Μέρος της δυσκολίας μπορεί να είναι η ανάγκη να συνειδητοποιήσουν, ότι τα παιδιά είναι και σεξουαλικά όντα, όπως κάθε άνθρωπος. Οι παρεξηγήσεις και η μυστικότητα για τον αυνανισμό προσθέτουν στη γονική και παιδική δυσφορία.

Εξ ορισμού, ο αυνανισμός είναι η αυτο-διέγερση των γεννητικών οργάνων. Αυτό γίνεται τόσο από τα αγόρια, όσο και από τα κορίτσια και είναι κανονική συμπεριφορά.

Στάδια ηλικίας και σεξουαλική ωρίμανση του παιδιού

Πόσο συνηθισμένο είναι ο αυνανισμός κατά τα διάφορα στάδια της παιδικής ηλικίας; Μέχρι την ηλικία των πέντε ή έξι ετών, ο αυνανισμός είναι αρκετά συνηθισμένος. Τα μικρά παιδιά είναι πολύ περίεργα για το σώμα τους και βρίσκουν τον αυνανισμό ευχάριστο και γαληνευτικό. Οι νέοι είναι επίσης περίεργοι για τις διαφορές μεταξύ των κοριτσιών και των αγοριών και επομένως στο προσχολικό περιβάλλον και στο νηπιαγωγείο μπορεί να εξερευνούν περιστασιακά το ένα το σώμα του άλλου, συμπεριλαμβανομένων των γεννητικών οργάνων τους.

Από την ηλικία των έξι ετών και μετά, η συχνότητα εμφάνισης του αυνανισμού (όπως το να τρίβουν τα χέρια τους επάνω στα γεννητικά τους όργανα) τείνει να υποχωρεί σε κοινή θέα, κυρίως επειδή η κοινωνική ευαισθητοποίηση των παιδιών αυξάνεται και τα κοινωνικά στάδια αποκτούν μεγαλύτερη σημασία. Ο αυνανισμός σε ιδιωτικό επίπεδο θα συνεχίσει σε κάποιο βαθμό και φυσικά παραμένει κάτι απόλυτα φυσιολογικό.

Όταν ξεκινά η εφηβική ανάπτυξη -συνοδεύεται από αύξηση των σεξουαλικών ορμονών, σεξουαλικές σκέψεις και αντίστοιχη περιέργεια- η ευαισθητοποίηση του σώματος και οι σεξουαλικές εντάσεις αυξάνονται. Ο αυνανισμός είναι ένα κανονικό μέρος της κανονικής εφηβείας. Οι περισσότεροι νεαροί έφηβοι ανακαλύπτουν ότι ο αυνανισμός είναι σεξουαλικά ευχάριστος και αναγνωρίζουν ότι η αυτο-διέγερση είναι μια έκφραση της δικής τους ανάπτυξης σεξουαλικότητας.

Οι μύθοι για τον αυνανισμό και η αναγνώριση της πραγματικότητας από τους γονείς

Αυξάνεται η κατανάλωση αλκοόλ παγκοσμίως ~ Πόσο πίνουν οι Έλληνες

Ο κόσμος πίνει ολοένα περισσότερο αλκοόλ. Η μέση, ανά ενήλικα, κατανάλωση παγκοσμίως αυξήθηκε από 5,9 λίτρα καθαρού αλκοόλ το 1990 σε 6,5 λίτρα το 2017 και προβλέπεται να αυξηθεί περαιτέρω σε 7,6 λίτρα έως το 2030, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική μελέτη.

Η αυξανόμενη κατανάλωση αλκοόλ, σε συνδυασμό με την αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού, έχει οδηγήσει σε αύξηση κατά 70% περίπου της παγκόσμιας ετήσιας κατανάλωσης από σχεδόν 21 δισεκατομμύρια λίτρα το 1990 σε 35,7 δισεκατομμύρια λίτρα το 2017.


Η διαχρονική αύξηση οφείλεται κυρίως στις χώρες χαμηλού και μέσου εισοδήματος, που πίνουν περισσότερο αλκοόλ, όσο βελτιώνεται το ανά κεφαλή εισόδημα τους, ενώ η συνολική κατανάλωση αλκοόλ στις χώρες υψηλού εισοδήματος έχει παραμείνει σταθερή ή μειώνεται, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα. Οι μεγαλύτερες αυξήσεις στην κατανάλωση αλκοόλ μεταξύ 2010-2017 υπήρξαν στην Ινδία και στο Βιετνάμ, ενώ αντίθετα σημαντικές μειώσεις υπήρξαν στο Αφγανιστάν, στη Ρωσία, τη Βρετανία και το Περού.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Γιάκομπ Μάνδεϊ του γερμανικού Πανεπιστημίου της Δρέσδης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό «The Lancet», μελέτησαν στοιχεία της περιόδου 1990-2017 για 189 χώρες και έκαναν προβλέψεις έως το 2030. Το βασικό συμπέρασμα τους είναι ότι η ανθρωπότητα πολύ απέχει ακόμη από το να «πιάσει» τους στόχους για την αναγκαία μείωση του αλκοόλ, το οποίο συνδέεται με περισσότερες από 200 παθήσεις και με πρόωρο θάνατο λόγω νόσου ή τραυματισμού (π.χ. σε τροχαίο).

Πώς επηρεάζουν οι ειδήσεις τα επίπεδα άγχους μας;

Ανοίγεις την τηλεόραση για να δεις τα νέα.

Τι ακούς;

Θα ακούσεις για την κρίση, για τους φόνους και τους βιασμούς. Θα ακούσεις για τα προβλήματα της κοινωνίας και όλα τα άσχημα που συμβαίνουν στον κόσμο. Για τις φωτιές, τις πλημμύρες και τις ξηρασίες, για τους πολέμους και τα παιδιά που πεινάνε.

Τα καλά νέα συνήθως απουσιάζουν θορυβωδώς από τις ειδήσεις ή αποτελούν ένα πολύ μικρό ποσοστό τους.

Τι συμβαίνει;

Τα άσχημα νέα από την άλλη προβάλλονται με ιδιαίτερη γραφικότητα και οι δημοσιογράφοι χρησιμοποιούν τη δική τους ιδιαίτερα γλαφυρή γλώσσα για να περιγράψουν τα συμβάντα.

Θα μιλήσουν για ένα στυγερό, αποτρόπαιο έγκλημα, όχι απλά για ένα έγκλημα.

Θα μιλήσουν για το πώς ένα σκυλί προσπάθησε να κατασπαράξει ένα παιδί, όχι πως το δάγκωσε.

Ο σκοπός των δημοσιογράφων είναι να μεγιστοποιήσουν το συναίσθημα και μάλιστα το αρνητικό συναίσθημα των αναγνωστών/τηλεθεατών/ακροατών, έτσι οι βαρύγδουπες εκφράσεις που χρησιμοποιούν αποτελούν σχεδόν μια νέα διάλεκτο της Ελληνικής γλώσσας.

Τι συνέπειες έχει αυτό για τη δική σου ψυχική υγεία;

Μόνη

Το βρίσκω όλο και πιο δύσκολο να συμμετέχω σε κοινότυπες συζητήσεις.

Οι επιφανειακοί συναισθηματισμοί με αφήνουν αδιάφορη.

Οι κολλητοί είναι μόνο οι υποστηρικτές που η κατήχηση στο σχολείο μας έμαθε πως είναι οι «φίλοι». Δεν είναι! Είναι μόνο οι βολευτές της θέασης που εμμονικά διατηρούμε όταν φοβόμαστε οποιαδήποτε άλλη.

Οι ουσιαστικές κουβέντες είναι δύσκολες, απειλούν τα δεδομένα μας όποια κι αν είναι. Δεν τις τολμούν οι περισσότεροι. Ποτέ δεν μαθαίνουμε να τις διεξάγουμε με τον εαυτό μας.

Όλο και περισσότερο αποχωρώ από τα κοινώς αποδεκτά…

«Δεν κάνεις φίλους έτσι!»

«Δεν έχεις συμμάχους!»

«Δεν είσαι ασφαλής!»

Μακρινές φωνές μιας άλλης εποχής που δεν με ταράζουν πια.

Αλαζονεία; 

Όλα είναι χρήμα;

Όλα είναι χρήμα.

Αλλά πίσω από το χρήμα, βρίσκεται αυτή η ταυτότητα που πασχίζει ο σύγχρονος άνθρωπος να διαφυλάξει.

Ποιος είμαι;

Τι έχω;

Τι πρέπει να διατηρήσω;

Πώς θα είμαι ασφαλής;

Τι με καθορίζει κοινωνικά;

Πόσοι με αποδέχονται;

Πού είμαι αποδεκτός;

Πώς θα κερδίσω;

Τι έχω να υπερασπιστώ;

Πώς θα επιβιώσω; 

Ένα από τα πολλά μαθήματα που πήρα εκεί στα Ιμαλάια … (ROBIN S. SHARMA)

Ένα από τα πολλά μαθήματα που πήρα εκεί στα Ιμαλάια είναι ότι με δύο βασικά στοιχεία, τη γνώση και το θάρρος όλα μπορούν να γίνουν δυνατά. Έτσι, τώρα προσπαθώ να διαβάζω λίγο από κάποιο καλό βιβλίο, σε καθημερινή βάση. Αυτό με βοηθάει να είμαι σε επαφή με τη γνώση που έχω ανάγκη και παράλληλα με κρατάει εστιασμένο στον προορισμό μου. Και με τη βοήθεια της γνώσης του προορισμού μου, διατηρώ το θάρρος να εξελίσσομαι».

«Ενδιαφέρον. Παρ’ όλα αυτά γιατί επέλεξες τον Γκάντι;».

«Από τότε που ήρθα σε επαφή με τους σοφούς, έχω γίνει σοβαρός μελετητής γύρω από τα θέματα της ηγεσίας. Οι περισσότεροι άνθρωποι στο άκουσμα της λέξης «ηγεσία» φέρνουν στο μυαλό τους κυρίως τον επαγγελματικό χώρο. Σκέφτονται τους αρχηγούς των εταιρειών, οι οποίοι προσπαθούν να εμπνεύσουν τους υφιστάμενούς τους προκειμένου να είναι πιο παραγωγικοί και τάσσουν τους εαυτούς τους στο μεγάλο όραμα του μέλλοντος. Οι σοφοί, όμως, με έμαθαν ότι η ηγεσία αναφέρεται σε κάτι πολύ πιο ευρύτερο από αυτό. Η ηγεσία είναι ουσιαστικά μια στάση φιλοσοφική απέναντι στη ζωή. Και ενώ οι πρόεδροι και οι διευθυντές μπορούν να είναι σπουδαίοι ηγέτες, το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και με τους αφοσιωμένους δασκάλους, τους ταγμένους επιστήμονες και τις ευσπλαχνικές μητέρες. Οι προπονητές ηγούνται των αθλητικών ομάδων και οι πολιτικοί ηγούνται των κοινωνιών. Και όλα ξεκινούν εκ των έσω, όταν διαθέτεις την αυτοκυριαρχία να ηγείσαι και να γνωρίζεις τον εαυτό σου. Να κατανοείς ότι το νόημα της ζωής κρύβεται στην ηγεσία. Όπως είπε κάποτε ο Robert Louis Stevenson “ως μοναδικό τέλος στη ζωή μπορεί να θεωρηθεί η πραγμάτωση αυτού που έχουμε τη δυνατότητα να είμαστε, να γίνουμε αυτό που είμαστε πραγματικά”.

Οι αληθινά σοφοί άνθρωποι δεν αποσκοπούν μόνο στην ηγεσία στον επαγγελματικό τους χώρο, αλλά και στην ίδια τους τη ζωή. Γι’ αυτό και από τότε που επέστρεψα από τα Ιμαλάια μελετώ τη ζωή του Γκάντι. Ενός άντρα που κατά την άποψη μου είναι ένας από τους μεγάλους ηγέτες, συνολικά, που έχουν περάσει από τον κόσμο αυτό. Είχε τη σοφία να ηγηθεί του λαού του στην πορεία του μελλοντικού του οράματος, είχε όμως παράλληλα και το θάρρος να ηγείται του εαυτού του ενσαρκώνοντας ένα ρόλο άμεμπτο στη ζωή του. Είναι το πρότυπό του φωτισμένου και αποτελεσματικού ηγέτη»·

«Δύσκολα θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς».

Εάν δεν σου αρέσει εκεί που είσαι μετακινήσου δεν είσαι δέντρο !

Κάθε μέρα είναι μια ευκαιρία για αλλαγή στην ζωή μας! 

Η αλλαγή απαιτεί πραγματική θέληση. Μόνο με αληθινή θέληση και πίστη στον εαυτό μας μπορούμε να αλλάξουμε. 

Οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι αυτοί που τολμούν να αλλάζουν. 

Είναι αυτοί που δεν κολλάνε σε μία αλήθεια, αλλά αντικαθιστούν και προσθέτουν στη ζωή τους ΄΄μαγικά και’’, που ανοίγουν τον δρόμο για μία δημιουργική, προσωπική και συλλογική ανέλιξη. 

Ακολουθώντας το Ρεύμα

Η ΦΥΣΗ Υπάρχει χωρίς να την έχει δημιουργήσει κανείς. Αναπτύχθηκε Μόνη της. Από πού; Δεν γνωρίζουμε.

Η Ζωή Κυλάει χωρίς να την καθοδηγεί κανείς.

Η Εξέλιξη δεν έχει αδιέξοδα.

Όλα Δένουν μεταξύ τους σε μια Ειρηνική Συνύπαρξη.

Το Άγνωστο που τυλίγει το Μυστήριο της Ύπαρξης Απλώνεται Χωρίς Όρια.

.

Η ΦΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ κι ο άνθρωπος είναι ΦΥΣΗ, Μέσα στη ΦΥΣΗ, Μέρος της ΦΥΣΗΣ. Κι όταν – σαν Ρεύμα Ύπαρξης – Ρέει μαζί με την Φύση κανένα πρόβλημα δεν υπάρχει.

Η ΦΥΣΗ ΡΕΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ, Ειρηνικά, Χωρίς Προβλήματα. Όλη η σύγχυση βρίσκεται στο «νου» των ανθρώπων. Τα προβλήματα είναι προβλήματα λογικής αντίληψης κι ο άνθρωπος τα «προβάλει» στην Φύση. Αλλά άλλο πράγμα είναι ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε κι άλλο η Φύση που Απλώνεται Ειρηνικά χωρίς να υπολογίζει τις αντιλήψεις των ανθρώπων.

Αφού λοιπόν τα προβλήματα δεν είναι της Φύσης αλλά του «νου» των ανθρώπων, είναι προβλήματα πλασματικά, χωρίς σημασία. Απλά τα αγνοείς… δεν υπάρχουν. Όταν το Κατανοήσεις αυτό, όταν αφήσεις το «νου» στην άκρη, τότε Βλέπεις πως Η Φύση Εξακολουθεί να Κυλάει Πάντα Ειρηνικά, Χωρίς Προσπάθεια.

.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ αντί να ακολουθεί την Φύση στην Ειρηνική Πορεία της προσπαθεί να κυριαρχήσει στη Φύση, να αλλάξει την Φύση, να κατευθύνει την Φύση… Κι όσο μεγαλύτερη δύναμη αποκτά και το «πετυχαίνει», τόσο παρεκτρέπεται, και τόσο πιο δυστυχισμένος γίνεται.

Γιατί;

Επειδή δεν Συμπορεύεται με την Φύση αλλά «αντιστέκεται» στην Φύση.