Δεν υπάρχει μεγαλύτερη σκλαβιά από μια ζωή γεμάτη από ενοχές.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη σκλαβιά από μια ζωή γεμάτη από ενοχές. Ζεις μέσα σε ένα περιοριστικό κελί και πληρώνεις με το αίμα σου την κάθε ανάσα που προσπαθείς να πάρεις έξω από αυτό. Το τέρας της ενοχής καραδοκεί έξω από αυτό το κελί, είναι αδηφάγο και τρέφεται με την ενέργεια σου, τη ζωή σου.

Θα μπορούσα να το παρομοιάσω με τη Λερναία Ύδρα. Κόβεις ένα κεφάλι πετάγονται αμέσως τρία. Προσπαθείς να πετάξεις μια ενοχή και παρουσιάζονται τρεις στο προσκήνιο. Η μία ενοχή δημιουργεί την άλλη και πάει λέγοντας. Γίνεσαι ενοχικός και κουβαλάς στην καρδιά σου τεράστια βουνά ενοχών και στο τέλος καταλήγεις να έχεις ενοχές απλά και μόνο γιατί έχεις ενοχές...

Και αυτό συνεχίζεται. Δεν έχει τέλος...

Ζωή χωρίς ενοχές σημαίνει ζωή χωρίς πόλεμο. Χωρίς εσωτερική σύγκρουση. Σημαίνει ζωή γεμάτη ελευθερία.


Πως μπορεί κάποιος να νιώθει ελεύθερος όταν πολεμά διαρκώς και μάλιστα τον ίδιο του τον εαυτό; 

Ξεφεύγουμε ἀπὸ τὸ παρελθόν μας μόνον ἑστιάζοντας στὸ μέλλον μας

Ὅλοι μας καθημερινῶς στριφογυρίζουμε γύρω ἀπὸ τὶς φοβίες μας, τὰ λάθη μας καὶ τὶς ἐνοχές μας. Ἀνασφάλειες κατακλύζουν τὶς σκέψεις μας καὶ μᾶς ἐμποδίζουν νὰ ἰσχυροποιήσουμε καὶ νὰ στηρίξουμε τοὺς ἑαυτούς μας τόσο, ὅσο χρειάζεται, πρὸ κειμένου νὰ μπορέσουμε νὰ ὑλοποιήσουμε μὲ ἀποφασιστικότητα εἰλημμένες ἀπὸ καιρὸ ἀποφάσεις μας. Καὶ ὑπάρχουν τόσα πολλὰ πράγματα ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε, μὰ ὅταν αὐτό-ἐγκλωβιζόμεθα σὲ φαύλους κύκλους τέτοιου εἴδους, ἡ ἀναβολὴ καὶ ὁ ὀλιγωρία μᾶς βαλτώνουν. Στὴν πραγματικότητα σέρνουμε ὅλο μας τὸ παρελθόν, κάθε στιγμή, σὲ κάθε μας συμπεριφορά, μὲ ὅλους τοὺς πιθανοὺς καὶ ἀπιθάνους τρόπους, μόνον καὶ μόνον γιὰ νὰ ἀναβάλουμε τὸ αὐτονόητο χρέος ἀναλήψεως τῆς εὐθύνης μας γιὰ τὴν ἰδίαν τὴν ζωή μας.

Τὸ ἀστεῖο σὲ ὅλα αὐτὰ εἶναι πὼς μόνοι ἐμεῖς εὐθυνόμεθα γιὰ τὶς στασιμότητές μας. Ὅσο ὀξύμωρον κι ἐὰν φαντάζῃ, ἡ πραγματικότης εἶναι μία: ἡ κάθε ἀναβολὴ ἁπλῶς δίδει ἐνέργεια στὰ προβλήματά μας, γιγαντώνοντάς τα. 
Μεγαλώνοντας τὰ προβλήματά μας νέοι ἀέναοι κύκλοι αὐτοπαγιδεύσεών μας ξεκινοῦν, γιὰ νὰ μᾶς καταχωνιάσουν ἀκόμη βαθύτερα στὴν ἀνασφάλεια καὶ στοὺς φόβους, ἐνᾦ οἱ βαθμοὶ δυσκολίας φαντάζουν διαρκῶς πιὸ ὑψηλοί.

Πῶς τελειώνουν ὅλα αὐτά; Κάνοντας τὸ ἀκριβῶς …ἀνάποδον ἀπὸ αὐτὰ ποὺ κάναμε ἔως σήμερα. Τολμῶντας ἀποφασισμένοι καὶ σίγουροι, ἀκόμη κι ἐὰν ὅλες οἱ πιθανότητες στρέφονται ἐναντίον μας. Ἀκόμη κι ἐὰν ὅλες οἱ δυνάμεις τοῦ σύμπαντος, φαινομενικῶς, μᾶς πολεμοῦν. Διότι μόνον ὅταν ἐμεῖς τολμήσουμε νὰ ἀγνοήσουμε τοὺς φόβους μας αὐτοὶ καταῤῥέουν, ὡς χάρτινοι πύργοι, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀποδεικνύεται ἡ πλαστότης τους καὶ ἡ ἀνυπαρξία τους.

Μη φοβάσαι τη κατάκριση!

Του Θεόδωρου Αγγελάκογλου, Συμβούλου Ψυχικής Υγείας με Εκπαίδευση στη Συμβουλευτική Ψυχολογία μέσω του διπλώματος HND (Higher National Diploma).

Μη φοβάσαι τη κατάκριση, δε πρόκειται να είσαι ποτέ τόσο δυνατός ώστε να μη τη συναντάς. Από την άλλη και τέλειος να είσαι, οι άνθρωποι φοβούνται να κοιτάξουν τούς άλλους στα μάτια. Αυτό συμβαίνει διότι ο μεγαλύτερός τους φόβος είναι να μη κοιτάξουν τον ίδιο τους τον εαυτό, αλλά και για να μη δώσει ο άλλος προσοχή σε εκείνους και ανακαλύψει την ασθενική ζωή που ζούνε, γι’ αυτό ασχολούνται πάντα με τη καμπούρα τού άλλου. Θα κρύψουν όσο δε γίνεται τη ντροπή που δε μπορούν να αντιμετωπίσουν παρουσιάζοντας τούς εαυτούς τους με τρόπο που αποκτούν θετική προσοχή και από τον άλλο θα δείξουν μια βρωμιά σα να είναι ό,τι πιο μολυσματικό. Γι’ αυτό μη φοβάσαι τη κατάκριση.

Το μεγαλύτερο όπλο εκείνου που δε μπορεί να φύγει από τον πάτο είναι η δυσφήμιση.

Η επιστήμη δεν έχει ακόμη ερευνήσει την ανθρώπινη αναπνοή

Όταν κάποιος μιλάει, μπορείτε να δείτε στην αναπνοή του αιθερικά, αστρικά και νοητικά στοιχεία. 

Η επιστήμη δεν έχει ακόμη ερευνήσει την ανθρώπινη αναπνοή. 

Τις επόμενες δεκαετίες θα κατασκευαστεί ένας ηλεκτρονικός αναλυτής που θα αναλύει την ανθρώπινη αναπνοή και θα εντοπίζει τις αιθερικές, αστρικές και νοητικές μολύνσεις που διασπείρονται όχι μόνο στην αύρα του ατόμου αλλά και στο Διάστημα.