Η αμφισβήτηση της αναγκαιότητας της γήρανσης και του θανάτου

Υπάρχει ένα παλιό ρητό, «κάθε πράγμα στον καιρό του». Και για μας, για τα ανθρώπινα όντα, έχει έρθει ο καιρός της αθανασίας. 

Θυμηθείτε πώς ήταν τα πράγματα πριν από μερικά χρόνια, τότε που μόλις είχαμε αρχίσει να αφυπνιζόμαστε. 

Όλα ξεκίνησαν με τις κοινότητες της Νέας Εποχής. 

Τα πρώτα ερωτήματα που θέσαμε στον εαυτό μας ήταν αυτά που τώρα αποκαλούμε παιδικά ερωτήματα: μετενσάρκωση, Αγνώστου Ταυτότητος Ιπτάμενα Αντικείμενα, κλπ. 

Έχουμε κάνει μεγάλη πρόοδο από τότε. Όμως, πρώτα αντιμετωπίσαμε αυτό το ερώτημα: «έχω ζήσει και σε άλλες εποχές, άραγε;» 

Έτσι, αρχίσαμε να δουλεύουμε το θέμα της «άλλης ζωής», αρχίσαμε να ανακαλούμε στη μνήμη μας τις ζωές που έχουμε ζήσει. Μέσα από αυτές τις ασκήσεις βιώσαμε εμπειρίες αφύπνισης. 

Μερικές φορές είχαμε την αίσθηση, «αυτό το έχω ξαναζήσει», αλλά γνωρίζαμε πως δεν το έχουμε ξαναζήσει σ’ αυτήν τη ζωή. Κι όμως, ήταν μια οικεία εμπειρία. 

Με τον τρόπο αυτό μας γεννήθηκαν τα πρώτα ερωτηματικά. 

Μετά, ήρθε η επιβεβαίωση. 


Γνωρίζαμε πλέον με βεβαιότητα ότι είχαμε ξαναζήσει στο παρελθόν.

 Αναγνωρίσαμε κάποια μέρη, αν και πηγαίναμε εκεί για πρώτη φορά. Οι ασκήσεις πάνω στο θέμα της άλλης ζωής άρχιζαν να αποδίδουν. Κι έτσι φτάσαμε σ’ ένα σημείο όπου δεν είχαμε πια καμιά αμφιβολία. Μπορούσαμε πλέον να πείτε με βεβαιότητα, «φυσικά, έχω ζήσει κι άλλες ζωές».

Σ’ ολόκληρο τον πλανήτη οι άνθρωποι, και ιδίως οι πρωτοπόροι, οι αφυπνισμένοι, οι ηγέτες της Νέας Εποχής, η κοινότητα του φωτός, αμφισβητούν αυτά που η ανθρωπότητα είχε αποδεχτεί εδώ και πολύ καιρό. 

Είναι άραγε δυνατό να βιώσουμε τη σωματική αθανασία; 

Ας υποθέσουμε πως συναντούσαμε έναν άνθρωπο τυχαία στο δρόμο το 1725 και τον ρωτούσαμε, «πόσα χρόνια θα ζήσεις;», και μετά του λέγαμε, «ξέρεις, μπορείς να ζήσεις όσα χρόνια θέλεις, μπορείς να παραμείνεις στο σώμα αυτό όσα χρόνια θέλεις». 

Τι θα μας απαντούσε; 

Θα γελούσε και θα έλεγε, «είσαι τρελός, μήπως νομίζεις πως μπορείς να πας και στο φεγγάρι;»

Ποιος αναρωτιόταν για αυτά τα πράγματα τότε; 

Υπήρχαν βέβαια πάντα μερικοί άνθρωποι που σκέφτονταν μήπως μπορεί ο άνθρωπος να ζήσει όσο θέλει. 

Αυτοί είπαν, «η ανθρώπινη κατάσταση δεν βρίσκεται σε ικανοποιητικό επίπεδο, είμαι σίγουρος πως υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης». 

Αυτοί οι άνθρωποι έγιναν οι μεγάλοι διδάσκαλοι. 

Υπάρχει ένα ευρύτατο φάσμα ανθρώπων, οι οποίοι σήμερα αμφισβητούν την αναγκαιότητα της γήρανσης και του θανάτου. 

Η αμφισβήτηση έρχεται από όλες τις πλευρές.

Όλα αυτά είναι μέρος του κβαντικού άλματος, το οποίο εμφανίζεται σε όλες τις κοινωνίες κάθε φορά που έρχεται η ώρα να περάσουν οι άνθρωποι στην «επόμενη εποχή».

7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας - by Maria Pinoti

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ