14 παράξενα όνειρα και η σημασία τους

Δεκατέσσερα όνειρα αποκαλύπτουν, με το δικό τους συμβολικό τρόπο, όλους τους φόβους, τις ελπίδες και τις επιθυμίες που κρύβουμε μέσα μας.

ΚΑΝΕΙΣ δεν γνωρίζει στ’ αλήθεια τι είναι τα όνειρα κι από πού έρχονται. Σύμφωνα με τον Όμηρο, τα όνειρα έρχονται από έναν άλλον κόσμο και περνούν στον δικό μας από δύο Πύλες: τη Φιλντισένια και την Kεράτινη. Από την πρώτη έρχονται τα αληθινά όνειρα, τα όνειρα της πραγματικότητας, ενώ από τη δεύτερη τα απατηλά όνειρα της φαντασίας.

Σύμφωνα με τον Kαρλ Γιουνγκ, η γενική λειτουργία των ονείρων συνίσταται «στην προσπάθειά τους να αποκαταστήσουν την ψυχολογική μας ισορροπία, δημιουργώντας ονειρικό υλικό το οποίο επανεδραιώνει, με έναν λεπτοφυή τρόπο, τη γενική ψυχική μας ισορροπία».

Υπάρχουν όνειρα προειδοποιητικά, προφητικά, αποκαλυπτικά, συμβολικά, αλλά και όνειρα παραπλανητικά ή ελάσσονος σημασίας. Σε κάθε περίπτωση, μόλις καταφέρουμε να τα αποκωδικοποιήσουμε, έχουμε αμέσως μια ξεκάθαρη εικόνα των συναισθημάτων μας, του κρυμμένου εσωτερικού μας κόσμου, αλλά και της πραγματικότητας που μας περιβάλλει.

Για να θυμάστε τα όνειρά σας

1. Αποφύγετε διεγερτικές ουσίες και ροφήματα. Η κατανάλωση αλκοόλ και οι ζαχαρώδεις τροφές λίγο πριν κοιμηθούμε μας εμποδίζουν να θυμηθούμε τα όνειρά μας το πρωί, όταν ξυπνήσουμε.

2. Θιβετανική μέθοδος. Οι μοναχοί του Θιβέτ προτείνουν όταν πέφτουμε για ύπνο να οραματιζόμαστε ένα γαλάζιο φως στο πίσω μέρος του λαιμού μας. Οι ειδικοί επιβεβαιώνουν ότι το εγκεφαλικό στέλεχος (μια δομή στην κορυφή του λαιμού) ελέγχει τις ονειρικές λειτουργίες.

3. Χρησιμοποιήστε φράσεις δύναμης. Πριν πέσετε για ύπνο, κάντε τη δήλωση στον εαυτό σας ότι θα θυμάστε τα όνειρά σας το πρωί.

4. Απαντήστε στο όνειρό σας. Αν έχετε επαναλαμβανόμενα όνειρα και βλέπετε, για παράδειγμα, ότι σας κυνηγούν, σκεφτείτε έναν τρόπο, πριν πέσετε για ύπνο, ώστε να ξεφύγετε από «αυτό» που σας κυνηγά. Κάντε το ίδιο και με οποιοδήποτε άλλο θέμα σας απασχολεί έντονα και θεωρείτε ότι μπορεί να είναι η αιτία που βρίσκεται πίσω από τα όνειρά σας.

5. Βάλτε ξυπνητήρι. Ξυπνήστε νωρίτερα από την ώρα που πρέπει να σηκωθείτε και ξαναπέστε για ύπνο. Έχει διαπιστωθεί ότι με αυτό τον τρόπο θυμόμαστε καλύτερα τα όνειρά μας.

6. Χρησιμοποιήστε πολύτιμους λίθους. Τοποθετήστε έναν χαλαζία ή μια πολύτιμη πέτρα κάτω από το μαξιλάρι σας, πριν πέσετε για ύπνο. Ο μαλαχίτης φέρνει θετικά όνειρα, ενώ το πράσινο ζαφείρι πιστεύεται ότι μας βοηθά να τα θυμόμαστε.

7. Ημερολόγιο ονείρων. Γράφοντας τα όνειρά σας σε ένα τετράδιο που θα έχετε δίπλα σας, μπορείτε να ξεδιαλύνετε καλύτερα αυτά που είδαμε στον ύπνο. Αποκτήστε τη συνήθεια να σημειώνετε ή να σκιτσάρετε τα όνειρά σας αμέσως μόλις ξυπνήσετε το πρωί. Αργότερα, μέσα στην ημέρα, διαβάστε αυτά που γράψατε και προσπαθήστε να αναλύσετε τις εικόνες και τα σύμβολα που καταγράψατε.

Στη συλλογή που ακολουθεί παρουσιάζουμε μερικά κλασικά όνειρα κάτω από μια νέα θεώρηση.

Ενώπιον της επιθυμίας να αγαπάτε και να σας αγαπούν...

Τι να πρωτοπεί κανείς για τα ζευγάρια...

Θυμάστε πώς ξεκίνησε; 

Ήταν τότε που γνωριστήκατε και αγαπήσατε ο ένας τον άλλον. Τότε που θέλατε να ευχαριστήσετε, να χαρείτε, να απολαύσετε ο ένας τον άλλον. 

Εκείνον τον καιρό, "παλιά", δεν χαλούσατε χατίρι, ήσασταν δοτικοί, συγχωρητικοί, χαιρόσασταν με την χαρά, τα κατορθώματα, ακόμα και τις αδυναμίες ο ένας του άλλου.

Θυμάστε την ερωτική έλξη;

Τα αγγίγματα, τις ματιές, τα βιώματα, τα βράδια...

Είμαι σίγουρος ότι θυμάστε! Δεν μπορεί να μη θυμάστε.

Κι όμως τώρα τα πράγματα είναι αλλιώς.

Τώρα υπάρχει κούραση, άγχος, αγωνία, υποχρεώσεις. Πολλές υποχρεώσεις. 

Υπάρχει πολλή δουλειά, φιλοδοξίες και πάλι υποχρεώσεις, και πάλι αγωνία.

Άκου εσένα: 6 τρόποι για να βρούμε τον αυθεντικό εαυτό μας

Δεν θα ήταν λίγες οι φορές που οι κοινωνικές συμβάσεις και οι προσδοκίες της κοινωνίας, θέλοντας και μη, έβαλαν κάποια “πρέπει” στον τρόπο ζωής μας. Αν, λοιπόν, έχουμε αποσυνδεθεί από τα δικά μας “θέλω”, υπάρχουν τρόποι για να τα επαναφέρουμε στο προσκήνιο. Και να βρούμε τον “αυθεντικό εαυτό” μας.

Μήπως ήρθε η ώρα να ακούσουμε πραγματικά την αληθινή φωνή μας; Η σύμβουλος και “προπονήτρια ζωής”, Jude Temple, έχει προτείνει τρόπους οι οποίοι μπορούν να βοηθήσουν τα “θέλω” μας να βγουν στην επιφάνεια, σε μία προσπάθεια να αρχίσουμε να λέμε περισσότερες αλήθειες πρώτα στον ίδιο μας τον εαυτό και έπειτα στους άλλους.

Πώς μπορούμε να ανακαλύψουμε το αυθεντικό εγώ μας; Αρχικά, παραδεχόμαστε ότι υπάρχει μόνο ένα άτομο σε ολόκληρο τον κόσμο, το οποίο ξέρει τι μας κάνει ευτυχισμένους -ο εαυτός μας. Επομένως, πάνω από όλα επενδύουμε στη σχέση μας με εμάς, γνωρίζουμε καλύτερα τα θέλω και τα όνειρά μας. Αυτοί είναι 6 μέθοδοι για να τα καταφέρουμε:

Φροντίζοντας το “ζώο” που κρύβουμε μέσα μας

Η σύνδεση με τον αυθεντικό μας εαυτό γίνεται πιο εύκολα, όταν το σώμα μας είναι ευτυχισμένο. Για αυτό, αξίζει να το φροντίζουμε, δίνοντάς του τα υγιεινά φαγητά που προτιμά, κρατώντας το ενυδατωμένο και φυσικά, επιτρέποντάς του να βρίσκεται συχνά σε μέρη που προτιμά. Εν ολίγοις, φροντίζουμε το σώμα μας σαν ένα άγριο ζώο -αυτό είμαστε, ουσιαστικά- που αγαπάμε.

Ακούγοντας το σώμα μας

Όποτε πρέπει να κάνουμε κάτι το οποίο δεν θέλουμε να κάνουμε, πλημμυρίζουμε με αισθήματα άγχους, έντασης, αγωνίας. Από την άλλη, όποτε μία δραστηριότητα γίνεται επειδή εμείς την επιδιώκουμε ή στην πορεία, μας ολοκληρώνει, αισθανόμαστε χαρά ή ενθουσιασμό και είμαστε πιο εκφραστικοί, πιο “ανάλαφροι”, πιο ανοιχτοί.

Είναι το σώμα μας, το οποίο αντιλαμβάνεται πότε ζούμε αυθεντικά και πότε αποσυνδεόμαστε από τον πραγματικό εαυτό μας και στέλνει αντίστοιχα σήματα. Αν μάθουμε να το ακούμε πραγματικά, θα ανακαλύψουμε εύκολα και γρήγορα, πού και πότε ο αυθεντικός μας εαυτός αναδύεται στην επιφάνεια. Και θα μπορούμε να του δώσουμε την ευκαιρία να το κάνει πιο συχνά.

Ελλήνων Κόσμος: Άφροδίτη, το Άγγιγμα των Θεών

Δύο είναι τα βασικά συναισθήματα που ωθούν τον Άνθρωπο να κάνει την Υπέρβαση και να αντισταθεί σε οτιδήποτε μπει στο διάβα του…
Ο Έρωτας και η Οργή.
Αφροδίτη και Άρης…

Στα Ελληνικά Μυστήρια, δύο είναι οι δρόμοι της Γνώσης, οι οδοί που οδηγούν στην Αθηνά.
Η παρθενία της Αρτέμιδος…
και ο Έρωτας της Αφροδίτης.
Ο Ιππόλυτος, γιος του Θησέα, διαβάζουμε στην ομώνυμη τραγωδία του Ιεροφάντη Ευριπίδη, δεν τιμούσε την θαλασσογεννημένη Κύπριδα, έτσι αυτή του στέρησε τη ζωή.
Αλήθεια όμως…
ζωή χωρίς Έρωτα, είναι όντως ζωή;

Ένας ο λόγος της ενσάρκωσης των θεών…
Ένας ο δρόμος της θέωσης των ανθρώπων…
Ο Έρωτας και το σμίξιμο δύο σάρκινων ψυχών επάνω στο κρεβάτι του πόθου και του πάθους…

Από το Μηδέν ερχόμαστε…
και στο Μηδέν επιστρέφουμε.
Και έχουμε μοναχά το ΤΩΡΑ για να νιώσουμε το καρδιοχτύπι να μας θυμίζει το Δώρο της Ζωής που μας δόθηκε…

Μη φοβάσαι άνθρωπο που γελά, μιλά και τραγουδά δυνατά

Από όλες τις κατηγορίες ανθρώπων που έχω συναντήσει στη ζωή μου –τρελούς και παλαβούς, εργασιομανείς, μουρμούρηδες, παραπονιάρηδες κλπ –, περισσότερο φοβάμαι τους σιωπηλούς. Αυτούς που στο αχανές βλέμμα τους, καταλαβαίνεις να ξεχειλίζουν αποτυπωμένες δεκάδες σκέψεις, που ποτέ δεν εξωτερικεύουν.
Αυτούς τους φοβάμαι και τους βαριέμαι κιόλας. Μου δημιουργούν καχυποψίες κι ανασφάλειες. Μου δίνουν την εντύπωση ότι συνεχώς κάτι κρύβουν ή ότι ετοιμάζουν κάποια εκδίκηση εις βάρος μου ή για κάποιον άλλον και μου γεννούν θεωρίες συνομωσίας.

Πώς μπορώ να συνυπάρξω με τέτοια άτομα όταν βρίσκομαι στην αντίπερα όχθη, να λέω δηλαδή όσα νιώθω και να εκφράζομαι έντονα; Και ποιος μπορεί, θα μου πείτε να νιώθει συνεχώς την πίεση του να προσπαθεί να καταλάβει τα αμίλητα, για να βγάλει μια άκρη. Είτε πρόκειται για μία σχέση, είτε για μία φιλία ή ακόμα και στο χώρο εργασίας.

Δείτε το αλλιώς. Ποιοι είναι συνήθως οι πιο αγαπητοί της παρέας και οι πιο καλοί συνάδελφοι; Οι αμίλητοι κατσούφηδες με το σκοτεινό τους βλέμμα ή αυτοί που γελούν δυνατά, μιλούν, και στις πιο καλές μέρες τους μπορεί ακόμη και να τραγουδούν ή κάνουν αστεία; Νομίζω αυτούς της πρώτης κατηγορίας δεν τους κρατάει καν το μυαλό σε κάποια μνήμη ενώ με τους δεύτερους οι αναμνήσεις είναι πολλές.

Οι άνθρωποι αυτοί είναι απαραίτητοι στη ζωή του καθενός. Για να τον ανεβάζουν όταν τείνει να πέσει ψυχολογικά και για να γεμίζουν τη ζωή του με ωραίες στιγμές και γέλιο. Αυτοί δε φοβούνται να τσαλακωθούν για να κάνουν τον άλλο να γελάσει, δε φοβούνται τον αυτοσαρκασμό και τη σάτιρα και δε σε αφήνουν να βυθιστείς στις σκέψεις σου όταν έχεις τις μαύρες σου.

Nαι, θα έφευγα. Όχι επειδή υπάρχει κρίση. Όχι επειδή οι δουλειές είναι δύσκολες. Όχι επειδή με ζορίζει το δάνειο

Nαι, θα έφευγα.

Όχι επειδή υπάρχει κρίση. Όχι επειδή οι δουλειές είναι δύσκολες. Όχι επειδή με ζορίζει το δάνειο. Αλλά επειδή ζω σε μια χώρα που οι συμπατριώτες μου μάλλον δεν αγαπούν τελικά, μιας και αγάπη χωρίς σεβασμό δεν υπάρχει.

Δεν μιλώ για τους φοροφυγάδες, τους επαγγελματίες συνδικαλιστές, τα πάσης φύσεως λαμόγια. Μιλώ για μια πολύ μεγαλύτερη, φοβάμαι, μάζα. Που κοιτάζει αποκλειστικά και μόνο την πάρτη της, τον παρά της, τον κύκλο της, το σπίτι της, αδιαφορώντας παντελώς για ό τι κοινό. Που δεν τηρεί κανέναν κανόνα – ούτε κάν τους στοιχειώδεις της καλής συμπεριφοράς – και δεν έχει και κανέναν σκοπό να τους τηρήσει ποτέ.

Που περιμένει πάντα από κάποιον άλλον, κάποιον αόριστο τρίτο – συνήθως αυτός λέγεται κράτος όταν δεν λέγεται μαλάκας – να κάνει τα πάντα για λογαριασμό του: απ’το να του βρει δουλειά μέχρι να του καθαρίσει τα σκαλιά όταν χιονίσει.
Είναι κακόγουστος, κακότροπος και κακόπιστος. Δεν λέει καλημέρα, παρακαλώ κι ευχαριστώ. Πετάει το σκουπίδι του στον δρόμο. Καπνίζει στο εστιατόριο γιατί έτσι γουστάρει. Αγνοεί επιδεικτικά την ουρά στα τυριά κι αν του το υπενθυμίσει κανείς ενοχλείται μεγαλοφώνως. Βγάζει τον σκύλο βόλτα – αν τον βγάλει – και δεν διανοείται να μαζέψει τα κουραδάκια του.

Το μπαλκόνι του είναι η αποθήκη του και στα παλιά του τα παπούτσια αν εσύ πίνεις καφέ με θέα τη σκεβρωμένη σιδερένια ντουλάπα και δυο σφουγγαρίστρες. Κτίζει τριόροφο και σε κάθε βεράντα βάζει άλλα κάγκελα – λες και τα πήρε ρετάλια από καλάθι. Ακούει πως κάτι καλό έγινε κι αντί να χαρεί, ψάχνει να βρει τον λάκο στη φάβα.

Δεν τον θέλω πια στην καθημερινότητά μου. Έχει καταστρέψει την πατρίδα μου. 

Είναι μίζερος και κινδυνεύω να με πάρει μπάλα η μιζέρια του. Ναι, λοιπόν. Αν ήμουν δεκαοκτώ, εικοσιοκτώ, τριανταοκτώ,

Έκχαρτ Τόλλε: Όσο πιστεύεις ότι η ζωή δεν πρέπει να είναι δύσκολη, θα υποφέρεις

Υπάρχει ένα ρητό που λέει "όταν ξέρεις ότι η ζωή είναι δύσκολη, τότε η ζωή παύει να είναι δύσκολη". Τι σημαίνει αυτό;

 Ότι η ζωή είναι δύσκολη όσο πιστεύεις ότι δεν πρέπει να είναι δύσκολη.

 Όταν πιστεύεις ότι η ζωή δεν πρέπει να είναι δύσκολη, είσαι σε μια συνεχή αντίσταση απέναντι στις καταστάσεις, τους ανθρώπους και τα γεγονότα.

 Όταν αποδεχτείς ότι η ζωή περιλαμβάνει και δυσκολίες, όταν εμφανιστεί η επόμενη δυσκολία θα πεις "να η ζωή πάλι με τις δυσκολίες της". 

Με άλλα λόγια, όταν έχεις αυτή τη στάση δημιουργείται μια αποδοχή απέναντι σ' αυτό που "είναι". 

Αν κουβαλάς στο μυαλό σου την πεποίθηση ότι η ζωή δεν πρέπει να είναι δύσκολη, ότι δεν πρέπει να υπάρχουν δύσκολοι άνθρωποι, εμπόδια και προβλήματα, ότι τα σχέδια δεν πρέπει να χαλάνε, οι άνθρωποι να πεθαίνουν και να αρρωσταίνουν, τότε θα υποφέρεις. 

Ο Πλάτωνας εξηγεί τα... fake news

Η αλήθεια δεν υπάρχει. Τον 4ο αιώνα π.Χ. ο Πλάτωνας περπατούσε στην Ακαδημία, κοντά στη σημερινή Λεωφόρο Αθηνών, και έλεγε στους μαθητές του ότι οι άνθρωποι δεν μπορούμε να διακρίνουμε τις αλήθειες, τις άφθαρτες μορφές που συγκροτούν την κοινωνία των ιδεών. Οι αλήθειες αποκαλύπτονται μόνο στους σοφούς, σαν σκιές φευγαλέες. Ο Καντ, ο Νίτσε, ο Βιτγκενστάιν, ο Ντεριντά, ο Καστοριάδης και ο Φουκό προχώρησαν στις δικές τους πλατωνικές διασκευές και επανέλαβαν ότι η κατάκτηση της απόλυτης αλήθειας δεν είναι εφικτή. Η κριτική θεωρία, που βρίσκεται σε περίοπτη θέση στη μοντέρνα φιλοσοφία, πρεσβεύει ότι δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τα πάντα για τίποτα. Κατά συνέπεια, κάθε γνώση είναι παράγωγο μιας εξουσίας, κάθε ιδέα είναι αποτέλεσμα της επιβολής ενός συστήματος σκέψης και κάθε γεγονός είναι ένα κοινωνικό κατασκεύασμα. Η αλήθεια είναι άλλη στην Αθήνα του Περικλή, άλλη στη Μόσχα του Στάλιν και άλλη στην Ουάσιγκτον του Τραμπ. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι όλες οι αλήθειες είναι ισάξιες. Κάθε εποχή κατασκευάζει τις αλήθειες που της ταιριάζουν.

Κάπως έτσι φτάσαμε στην εποχή του Τραμπ όπου η αλήθεια έχει καταστεί συνώνυμο των εναλλακτικών δεδομένων και των ψευδών γεγονότων. Προσοχή: Εφόσον δεν έχουμε πρόσβαση στην απόλυτη αλήθεια, ήταν αναμενόμενο ότι οι σχετικές αλήθειες του μεταπολεμικού κόσμου κάποτε θα κλονίζονταν. Γιατί, όμως, κλονίζονται σήμερα από έναν παγκόσμιο πολιτικό θίασο με προεξάρχοντα τον πρώην παρουσιαστή του «Μαθητευόμενου» (Apprentice); Και γιατί τη θέση τους παίρνουν «αλήθειες» που μέχρι πρότινος θεωρούνταν ψευδείς και περιθωριακές;

Οι... δολοφόνοι

Γιατί οι Eλληνες πιστέψαμε (και πολλοί πιστεύουν ακόμα) ότι το δημόσιο χρέος διαγράφεται και τα μνημόνια σκίζονται «με ένα νόμο κι ένα άρθρο»; Γιατί το 32,22% των Ιταλών ψήφισαν το κόμμα ενός κλόουν, του Μπέπε Γκρίλο; Γιατί η βρετανική κυβέρνηση υπνοβατεί υλοποιώντας την πολιτική του Brexit ενώ γνωρίζει ότι η χώρα θα φτωχύνει; 

Η απάντηση είναι απλή. 

Η μεταπολεμική αλήθεια πέθανε και οι δολοφόνοι της είναι δύο: Πρώτον, η οικονομική κρίση του 2008 και δεύτερον τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.