«Μην κρίνετε και δεν θα κριθείτε. Μην καταδικάζετε και δεν θα καταδικαστείτε. Συγχωρείτε, και θα συγχωρηθείτε. Δίνετε, και θα δοθεί σ’ εσάς. Διότι με το ίδιο μέτρο με το οποίο μετράτε, θα αντιμετρηθεί σ’ εσάς» (κατά Λουκά ΣΤ:37-38, Ομιλία επί Τόπου Πεδινού).
Όποια κρίση κι αν εκφέρει κάποιος, την ίδια θα προσελκύσει στον εαυτό του. Σ’ αυτήν την περικοπή ο Ιησούς διατυπώνει με σαφήνεια ότι ο μηχανισμός της αιτίας και του αποτελέσματος του καρμικού νόμου είναι μια μορφή ηθικής απειλής για εκείνους που εκθέτουν ανελέητα τα σφάλματα των άλλων, αφού και τα δικά τους σφάλματα παρόμοια θα βγουν στο φως του σκληρού εξονυχιστικού ελέγχου.
Με το ίδιο πνεύμα με το οποίο κάποιος κρίνει τους άλλους, ο θεϊκός νόμος κρίνει τον επικριτή – το κίνητρο, καθώς και η πράξη καθ’ εαυτήν, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της εξίσωσης της αιτίας και του αποτελέσματος.
Η τιμωρία ή η ανταμοιβή δεν απονέμονται από τον Θεό ως πράξη εκδίκησης ή ιδιαίτερης εύνοιας. Τα καλά και τα φαύλα αποτελέσματα είναι η αντανακλαστική έκβαση των καλών και των κακών πράξεων.
Εφόσον ούτε ακόμα και ο Θεός δεν κρίνει τις πράξεις κανενός, έχοντας αναθέσει αυτήν την ενέργεια στον αμερόληπτο νόμο του κάρμα, με ποιο δικαίωμα οι μικρόμυαλοι άνθρωποι θεωρούν ότι μπορούν να το κάνουν αυτό?
Εκείνοι που έχουν ήδη κριθεί και αυτόματα έχουν καταδικαστεί από τον καρμικό νόμο για τις πλανημένες τους πράξεις δεν χρειάζεται να επικριθούν ή να αποδοκιμαστούν και από κάποιον άλλον. Ένας άνθρωπος που κάνει κακή χρήση της ελεύθερης επιλογής του και εκθέτει τον εαυτό του σε φαύλα καρμικά επακόλουθα χρειάζεται συμπόνια αντί για επίκριση. Ο Θεός ευχαριστιέται όταν βλέπει έναν πνευματικά τυχερό άνθρωπο να προσπαθεί να σώσει έναν ατυχή αδελφό του που σπαράσσεται από τα νύχια των συνεπειών των κακών πράξεων. Όταν βλέπει μια ψυχή να βοηθά μια άλλη ψυχή στην προσπάθειά της να βγει από τα μπλεξίματα του κάρμα που δημιουργούν δυστυχία, εκτείνει ευσπλαχνία και τις ευλογίες Του οι οποίες συγχωρούν τα πάντα, με τις οποίες η συμπονετική ψυχή ανακαλύπτει ότι έχει ελευθερωθεί από πολλά από τα επακόλουθα του δικού της ολέθριου κάρμα.
Απόρροια της λειτουργίας του ίδιου του συμπαντικού νόμου είναι και το γεγονός ότι με το να κρίνει κάποιος τους άλλους άσπλαχνα προσελκύει κακόβουλες επικρίσεις πάνω του. Αν κάποιος διαδίδει τις αδυναμίες των άλλων, ο θεϊκός νόμος θα φανερώσει μυστηριωδώς και τα δικά του κρυφά σφάλματα. Ο άνθρωπος που μπαίνει στον πειρασμό να λέει κακά λόγια για οποιονδήποτε άλλον θα πρέπει πρώτα να ρωτά τον εαυτό του: «Είμαι εγώ αλάθητος?». Μην κρίνετε τους άλλους. Κρίνετε και αλλάξτε τον εαυτό σας πρώτα.
Η άσπλαχνη ομιλία και συμπεριφορά έχουν τις ρίζες τους στις άσπλαχνες σκέψεις. Αν κάποιος είναι συνεχώς αγενής, αυτό σημαίνει ότι ο νους του είναι ένα λιμάνι αγενών σκέψεων. Σύμφωνα με τον ψυχολογικό νόμο της συνήθειας, όσο περισσότερο νοητικό χώρο παρέχει κάποιος στις κακόβουλες σκέψεις, τόσο περισσότερο θα εθίζεται στην κακία, ερεθίζοντας και εξοργίζοντας τους άλλους με την αδίστακτη συμπεριφορά του, κι έτσι θα προσελκύει αγένεια προς τον ίδιο. Επομένως είναι ύπουλο και ανεπιθύμητο να κάνει κάποιος επικριτικές σκέψεις για τους άλλους σε οποιαδήποτε περίπτωση, γιατί μια τέτοια εσωτερική ασχήμια μπορεί να γίνει μια ακλόνητη συνήθεια κακίας. Είναι ανόητος αυτός που μετατρέπεται σε χρόνιο κριτή των άλλων, γιατί το μόνο που κατορθώνει είναι να έλκει πάνω του δυσαρμονία απ’ όλες τις πλευρές. Είναι αληθινά σοφός εκείνος που γνωρίζει πότε είναι σωστό να μιλήσει και πότε είναι καλύτερο να παραμείνει σιωπηλός.
Υπάρχει μεγάλη παρανόηση γύρω από το ιδεώδες κατά το οποίο κάποιος δεν πρέπει να είναι επικριτικός σε αντιδιαστολή με το καθήκον του να λέει την αλήθεια. Η διάκριση είναι απαραίτητη. Ας υποθέσουμε πως κάποιος εκμυστηρεύεται σ’ έναν φίλο: «Θα αμολήσω στο δωμάτιο του Γιάννη έναν κροταλία. Μην του πεις τίποτα!». Δεν είναι καθήκον του φίλου να πληροφορήσει τον Γιάννη για τον κίνδυνο? Εκείνοι που ανέχονται τη φαυλότητα των ανθρώπινων φιδιών γίνονται όμοιοί τους.
Το «μην κρίνετε για να μην κριθείτε» δεν σημαίνει ότι αν κάποιος παραβλέψει τα ανομήματα των άλλων ανθρώπων, οι δικές του άνομες δραστηριότητες θα συγχωρηθούν. Είναι αντίθετο στον ανθρώπινο νόμο η απόκρυψη της γνώσης ότι κάποιος διέπραξε κακούργημα, όπως η ληστεία ή ο φόνος. Αυτός που το κάνει καθίσταται υπόλογος για βοήθεια προς τους εγκληματίες να αποφύγουν την τιμωρία.
Παρόμοια, το «μην καταδικάζετε, και δεν θα καταδικαστείτε» δεν εννοείται ως μια υπόσχεση ότι αν ξεχάσει κάποιος τα σφάλματα των άλλων, με κάποιο τρόπο ελευθερώνεται κι αυτός από την καρμική καταδίκη για τα δικά του σφάλματα. Αυτό που εννοούσε ο Ιησούς είναι ότι εκείνος που είναι συμπονετικός με τους συνανθρώπους του θα προσελκύσει τη συμπόνια των άλλων και του Θεού. Αν ο Ιωάννης προσπαθεί να βοηθήσει τον Ιούδα να απαγκιστρωθεί από τις δυστυχίες που προέκυψαν από φαύλες πράξεις του παρελθόντος, προσφέροντάς του αρωγή και καθοδηγώντας τον στο μονοπάτι της αρετής, τότε σύμφωνα με τον νόμο του κάρμα ο Ιωάννης θα προσελκύσει κάποια εξελιγμένη ψυχή ή και περισσότερες που θα τον βοηθήσουν να γλιτώσει από το πλήρες βάρος της δικής του καρμικής τιμωρίας.
«Διότι με όποια κρίση κρίνετε θα κριθείτε». Το «όποια κρίση» υποδηλώνει ότι η κριτική είναι διαφόρων ειδών: ευγενική ή άσπλαχνη, αλτρουιστική ή εγωιστική, σοφή ή ασύνετη. Ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος, όπως διατυπώνεται από τον Ιησού σ’ αυτά τα εδάφια, ορίζει ότι αν κάποιος συνηθίζει να κρίνει τους άλλους με καλοσύνη και διαπνεόμενος από το ανιδιοτελές κίνητρο να είναι χρήσιμος, λαμβάνει ως ανταπόδοση την ίδια αντιμετώπιση από την Αλήθεια, η οποία μυστικά και συνετά κυβερνά την τελική έκβαση, δηλαδή την έκβαση από τις διάφορες που θα μπορούσαν να συμβούν. Ο θεϊκός νόμος έτσι είναι φαινομενικά συμπονετικός ή σκληρός στην κρίση του ως προς τα σφάλματα ενός ανθρώπου, στον βαθμό που ο άνθρωπος αυτός έκρινε με συμπόνια ή σκληρότητα τα παραπτώματα των άλλων.
– Παραμαχάνσα Γιογκανάντα, από το The Second Coming of Christ, «Η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού», αδημοσίευτο
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.