Εἶναι τρομακτικὴ ἡ συνειδητοποίησις αὐτῆς τῆς πραγματικότητος, γιὰ ὅσους τέλος πάντων, τὸ ἐπιτυγχάνουν. Καὶ εἶναι τρομακτική, διότι, ἐὰν πράγματι δοῦμε τὴν (ὁποίαν προσωπική) ἀλήθεια μας δίχως στολίδια καὶ …φερετζέδες, θὰ διαπιστώσουμε πὼς εἴμαστε ἁπλῶς καλό-ἐκπαιδευμένοι …μαϊμουδίζοντες, πού, ἀναλόγως τῶν ἐπιδράσεων, τῶν καταβολῶν καὶ τῶν «ἰδεοληψιῶν» μας, ἐκφράζουμε διαφορετικὲς συμπεριφορές, λαμβάνουμε συγκεκριμένες ἀποφάσεις καὶ …«ταξειδεύουμε» σὲ ἀναλόγου, τῶν πεποιθήσεών μας, σκέψεις. Τὸ ὁ,τιδήποτε διαφορετικὸ μᾶς τρομοκρατεῖ καὶ μᾶς θέτει ἐν ἀμύνῃ, ἐφ΄ ὄσον φιλτράρεται καὶ ἐρμηνεύεται μόνον ἀπὸ τὸ πεποιθησιακό μας οἰκοδόμημα (ποὺ τὸ «ὑπερασπίζεται» ὁ συναισθηματικός μας κόσμος), ἀλλὰ οὐδέποτε ἀπὸ τὴν ψυχρή, κοινή, ἀναγκαία λογική.
Κι ἔτσι, παπαγαλίζοντας τὶς ὅποιες δοξασίες μας, ἀνεξαρτήτως τῆς ἀληθείας ἢ τῆς ἀληθοφανείας τους, ἀπολύτως «δεσμευμένοι» (κυρίως συναισθηματικά), κινούμεθα στὸν κόσμο μας, λειτουργώντας -τάχα μου- αὐτοβούλως, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα ὡς ἀτυχῆ, καλὸ (ἢ κακό) ἐκπαιδευμένα …ἀντίγραφα, ἑνὸς κάποιου ἀρχικοῦ προτύπου, ποὺ ναὶ μὲν σήμερα δὲν εἶναι καὶ τόσο σαφές, ἀλλὰ σαφῶς κατάλοιπά του ἐξακολουθοῦν νὰ δροῦν μέσα μας, μὲ τέτοιον τρόπο, ὥστὲ νὰ διαθέτουμε ὅλοι μας, τὸ «λίγο ἀπὸ ὅλα» στὰ μυαλά μας. Ἕνα «λίγο ἀπὸ ὅλα» ποὺ ἀν τὶ νὰ μᾶς βοηθᾷ νὰ ἐπικοιωνοῦμε, ἀποδιαλύει κάθε ὑπάρχουσα ὑποδομὴ ἐπικοινωνίας. .
Κι ἔτσι, παπαγαλίζοντας τὶς ὅποιες δοξασίες μας, ἀνεξαρτήτως τῆς ἀληθείας ἢ τῆς ἀληθοφανείας τους, ἀπολύτως «δεσμευμένοι» (κυρίως συναισθηματικά), κινούμεθα στὸν κόσμο μας, λειτουργώντας -τάχα μου- αὐτοβούλως, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα ὡς ἀτυχῆ, καλὸ (ἢ κακό) ἐκπαιδευμένα …ἀντίγραφα, ἑνὸς κάποιου ἀρχικοῦ προτύπου, ποὺ ναὶ μὲν σήμερα δὲν εἶναι καὶ τόσο σαφές, ἀλλὰ σαφῶς κατάλοιπά του ἐξακολουθοῦν νὰ δροῦν μέσα μας, μὲ τέτοιον τρόπο, ὥστὲ νὰ διαθέτουμε ὅλοι μας, τὸ «λίγο ἀπὸ ὅλα» στὰ μυαλά μας. Ἕνα «λίγο ἀπὸ ὅλα» ποὺ ἀν τὶ νὰ μᾶς βοηθᾷ νὰ ἐπικοιωνοῦμε, ἀποδιαλύει κάθε ὑπάρχουσα ὑποδομὴ ἐπικοινωνίας. .
Γιατί ὅμως ἡ, τόσο καλὰ διαφημισμένη, ἐλευθέρα βούλησις δέν ὑπάρχει; Καί πῶς ἐμεῖς μποροῦμε νά τό διαπιστώσουμε καί νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τόν μῦθο της;
Ἕνα πρῶτο στάδιο εἶναι νὰ δοῦμε, γιὰ παράδειγμα, τὶς ὅποιες θρησκευτικές μας καταβολές. Αὐτές, ἀνεξαρτήτως τοῦ πόσο μᾶς κρατοῦν (ἢ ὄχι) δεσμίους σὲ συγκεκριμένα πρότυπα, λειτουργοῦν καταλυτικῶς γιὰ ἀμέτρητες ἄλλες συμπεριφορές μας, πού, ἐκ πρώτης ὄψεως, ἴσως καὶ νὰ δείχνουν ἀνεξάρτητες. Εἶναι ὅμως πράγματι;
Πόσες γυναῖκες, ἀπὸ αὐτὲς ποὺ κυκλοφοροῦν μὲ μπούργκα, θεωροῦν πώς δέν ἔχουν ἐπιλογή; Μήπως εἶναι τόσο ἐπίπλαστος αὐτή ἡ …ἐπιλογή τους, πού …ἐξαιρεῖ τήν μπούργκα τους, ἀπό τά ὅσα (ἴσως) θεωροῦν ὡς ἐπιλογές τους;
Καί, κατ’ ἀντιστοιχίαν, πόσοι ἀπό ἐμᾶς ἐπέλεξαν νά εἶναι χριστιανοί ἤ ὄχι; Μήπως κι αὐτό εἶναι ἕνα …«κληροδότημα» τῶν εἰδικῶν ἐκείνων συνθηκῶν, ἐντός τῶν ὁποίων διεμορφώθησαν οἱ χαρακτῆρες μας καί οἱ συμπεριφορές μας;
Κι ἀπὸ τὴν ἄλλην… Πόσοι ἀπό τούς δεδηλωμένους ἀθέους, ἀντιλαμβάνονται τό τί ἀκριβῶς ἰσχυρίζονται; Κι ἐάν ὄχι, πόσοι ἀπό αὐτούς συμπεριφέρονται σπασμωδικῶς ἀμυντικά ἀπέναντι στίς ἐπιδράσεις μίας θρησκείας, ἀν τί νά λειτουργοῦν Ἐλεύθερα καί μακράν τῶν ἐπιδράσεών της;
Κατά πόσον λοιπόν ὅλοι ἐμεῖς, στὰ καθ’ ἡμᾶς καὶ μόνον, ἀφήσαμε πίσω μας ὅλες ἐκεῖνες τίς μικρές ἤ μεγάλες ἐπιδράσεις, πού διεμόρφωσαν τόν χαρακτῆρα μας καί τήν συμπεριφορά μας; Πότε σταθήκαμε μόνοι μας, μὲ συνέπεια καὶ σοβαρότητα, νά «ξεφλουδίσουμε» τίς πράξεις καί τίς σκέψεις μας καί τά συναισθήματά μας, μὲ τέτοιον τρόπο, ὥστέ νά ἀντιληφθοῦμε τί ἀπό αὐτά εἶναι ἐπίκτητο καί τί αὐτογενές;
Ποῦ ἀκριβῶς ὑπεισῆλθε ἡ ἐλευθέρα μας βούλησις γιά νά κρίνουμε τό ποιό εἶναι τό ἠθικόν, τό δίκαιον καί τό ἀδιαπραγμάτευον;
Μήπως …πουθενά; Μήπως εἴμαστε ὅλα αὐτά πού ἄλλοι, πρὶν ἀπὸ ἐμᾶς, ἐπίσης μιμητικά, μᾶς ἐκληροδότησαν;
Μήπως ἀπό παιδιά (ποὺ παρέμεναν καὶ παραμένουν ἀνᾲ τοὺς αἰῶνες, ἀπολύτως μιμητικά πλάσματα), «κατακτήσαμε» ὅλες ἐκεῖνες τίς καταβολές, πού ἄλλοι διέθεταν;
Ποῦ ἀκριβῶς ὑπεισῆλθε ἡ ἐλευθέρα μας βούλησις γιά νά κρίνουμε τό ποιό εἶναι τό ἠθικόν, τό δίκαιον καί τό ἀδιαπραγμάτευον;
Μήπως …πουθενά; Μήπως εἴμαστε ὅλα αὐτά πού ἄλλοι, πρὶν ἀπὸ ἐμᾶς, ἐπίσης μιμητικά, μᾶς ἐκληροδότησαν;
Μήπως ἀπό παιδιά (ποὺ παρέμεναν καὶ παραμένουν ἀνᾲ τοὺς αἰῶνες, ἀπολύτως μιμητικά πλάσματα), «κατακτήσαμε» ὅλες ἐκεῖνες τίς καταβολές, πού ἄλλοι διέθεταν;
Ἐὰν δὲν ἀντιληφθοῦμε τὴν ἐν λόγῳ λεπτομέρεια, οὐδόλως θὰ ἐπιτύχουμε νὰ διαφύγουμε τῶν τελμάτων μας.
Στὴν πραγματικότητα ἐξακολουθώντας αὐτὲς τὶς συμπεριφορές, ἐνισχύουμε τὴν περιῤῥέουσα ἀσάφεια, τὴν βλακεία καί, καταληκτικῶς, τὴν πολυ-ἐπίπεδον καὶ συστηματικὴ ἀποδόμησιν κάθε συνεκτικοῦ δεσμοῦ τοῦ κόσμου μας.
Διαβιώντας δὲ μὲ τὴν πλάνη τῆς ἐλευθέρας βουλήσεώς μας, αἰσθανόμεθα ἐπὶ πλέον καὶ …ἐλεύθεροι, τὴν στιγμὴ ποὺ κυριολεκτικῶς, ὑποσκάπτουμε μόνοι μας, κάθε θεμέλιον τῆς Ἐλευθερίας μας.
Στὴν πραγματικότητα ἐξακολουθώντας αὐτὲς τὶς συμπεριφορές, ἐνισχύουμε τὴν περιῤῥέουσα ἀσάφεια, τὴν βλακεία καί, καταληκτικῶς, τὴν πολυ-ἐπίπεδον καὶ συστηματικὴ ἀποδόμησιν κάθε συνεκτικοῦ δεσμοῦ τοῦ κόσμου μας.
Διαβιώντας δὲ μὲ τὴν πλάνη τῆς ἐλευθέρας βουλήσεώς μας, αἰσθανόμεθα ἐπὶ πλέον καὶ …ἐλεύθεροι, τὴν στιγμὴ ποὺ κυριολεκτικῶς, ὑποσκάπτουμε μόνοι μας, κάθε θεμέλιον τῆς Ἐλευθερίας μας.
Σημειώσεις
Κινούμεθα καὶ συμπεριφερόμεθα ὅπως μᾶς …καπνίσει.
Θεωροῦμε πὼς αὐτὸ ποὺ κάνουμε εἶναι καὶ τὸ ὀρθόν.
Παραμένουμε ἀδιαπραγμάτευτοι, πάντα ὅμως κατόπιν κάποιας συναισθηματικῆς διεγέρσεως καί, σπανιότατα, μίας λογικῆς ἐπεξεργασίας. (Κι αὐτό, τὸ τελευταῖον, εἶναι τὸ πργματικὰ ποθούμενον κι ἀναγκαῖον.)
Θεωροῦμε πὼς αὐτὸ ποὺ κάνουμε εἶναι καὶ τὸ ὀρθόν.
Παραμένουμε ἀδιαπραγμάτευτοι, πάντα ὅμως κατόπιν κάποιας συναισθηματικῆς διεγέρσεως καί, σπανιότατα, μίας λογικῆς ἐπεξεργασίας. (Κι αὐτό, τὸ τελευταῖον, εἶναι τὸ πργματικὰ ποθούμενον κι ἀναγκαῖον.)
Ἐὰν ἐπεκτείνουμε τὴν παραπάνω (δυστυχῶς μας) ἀλήθεια τῶν (ὁποίων) θρησκευτικῶν (καὶ μή) πρισμάτων μας, σὲ θέματα πολιτεύματος, «ἰδεολογιῶν», κομματικῶν ἐπιλογῶν, μήπως τελικῶς ὅλοι μας, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, παραμένουμε καλό κουρδισμένοι καί καλό-προγραμματισμένοι …δοῦλοι μίας ἐκπαιδεύσεως, οἰκογενειακῆς (ἢ μή), πού μᾶς περιορίζει τό ἀντιληπτικό μας πεδίον καί, δίχως ἐξαιρέσεις, μᾶς ὁδηγεῖ στό νά «ἐρμηνεύουμε» τά γεγονότα βάσει τῶν τάχα μου, δικῶν μας πρισμάτων;
Δικῶν μας πρισμάτων, θέλουμε νὰ πιστεύουμε, ποὺ ὅμως, ὅλως …«τυχαίως», εἶναι τόσο καλὰ ῥιζωμένα μέσα μας, μὲ τέτοιον τρόπο ἀδιαπραγμάτευτον, ποὺ μᾶς διατηροῦν …ὁπαδοὺς τῆς ἄλφα ἢ τῆς βῆτα θέσεως, ἀποκλείοντάς μας ἀπὸ τὴν ὁποιανδήποτε (πραγματικά) ἐλευθέρα ἐπιλογή… Κι ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ ἀπουσία ἐλευθέρας ἐπιλογῆς, μᾶς διατηρεῖ καὶ ἐν ὑπνώσει καί, ἀκόμη περισσότερο, διαιρεμένους τόσο πολύ, σὲ τόσα πολλὰ κομμάτια, ποὺ διαφαίνεται ἔως ἀδύνατος ἡ ἐνεργοποίησις τῶν ἑνωτικῶν μας δεσμῶν, ποὺ θὰ μᾶς ἐπιτρέψουν νὰ κερδίσουμε, ἕναν πρὸς ἕναν, ὅλους τοὺς βαθμοὺς τῆς χαμένης μας Ἐλευθερίας.
Δικῶν μας πρισμάτων, θέλουμε νὰ πιστεύουμε, ποὺ ὅμως, ὅλως …«τυχαίως», εἶναι τόσο καλὰ ῥιζωμένα μέσα μας, μὲ τέτοιον τρόπο ἀδιαπραγμάτευτον, ποὺ μᾶς διατηροῦν …ὁπαδοὺς τῆς ἄλφα ἢ τῆς βῆτα θέσεως, ἀποκλείοντάς μας ἀπὸ τὴν ὁποιανδήποτε (πραγματικά) ἐλευθέρα ἐπιλογή… Κι ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ ἀπουσία ἐλευθέρας ἐπιλογῆς, μᾶς διατηρεῖ καὶ ἐν ὑπνώσει καί, ἀκόμη περισσότερο, διαιρεμένους τόσο πολύ, σὲ τόσα πολλὰ κομμάτια, ποὺ διαφαίνεται ἔως ἀδύνατος ἡ ἐνεργοποίησις τῶν ἑνωτικῶν μας δεσμῶν, ποὺ θὰ μᾶς ἐπιτρέψουν νὰ κερδίσουμε, ἕναν πρὸς ἕναν, ὅλους τοὺς βαθμοὺς τῆς χαμένης μας Ἐλευθερίας.
Ἡ Ἐλευθέρα βούλησις, οὔτως ἢ ἄλλως, δομεῖται μὲ τὴν βοήθεια τῆς μνήμης καί, ἰδίως, τῆς ἱστορικῆς μνήμης. Ὅσο πιὸ ἀδαεῖς παραμένουμε ἱστορικά, τόσο λιγότερο ἐξασκεῖται ἡ μνήμη μας καί, καταληκτικῶς, τόσο περισσότερο παραμένουμε …παπαγαλάκια τῆς κάθε μορφῆς προπαγάνδας.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.