Όλοι έχουμε έναν φίλο που μας κάνει να δακρύζουμε και μόνο με το γέλιο του!

Οι φίλοι είναι δίπλα μας για να μας συμβουλεύουν, να συζητάμε ώρες ατελείωτες, να μας στηρίζουν, να μας ανυψώνουν τις δύσκολες ώρες, να περνάμε καλά και κυρίως να γελάμε!

Άλλωστε, το παν στη ζωή είναι να προσπαθούμε να είμαστε χαρούμενοι, ακόμα κι αν βιώνουμε άσχημες καταστάσεις. Είναι ευλογία λοιπόν να έχουμε στο πλευρό μας φίλους που μας κάνουν να κλαίμε από τα γέλια, χωρίς να το προσπαθούν ιδιαίτερα!

Nαι, υπάρχουν άνθρωποι που και μόνο ο τρόπος που γελούν δε μας αφήνει άλλη επιλογή από το να κάνουμε το ίδιο, και σίγουρα όλοι έχουμε από έναν τέτοιο στη ζωή μας!

Είναι η ψυχή της παρέας, αφού ακόμα και στο πιο κρύο ανέκδοτο, μας κάνει να γελάμε μόνο και μόνο με το κακάρισμά του... Και δεν σταματάει εκεί! Μπορεί να μετατρέψει την πιο βαρετή μέρα, αλλά και την πιο αποτυχημένη έξοδο, στην πιο αστεία εμπειρία. Δε χρειάζεται πολλά για να το πετύχει. Ένα δικό του γελάκι αρκεί για να πυροδοτήσει στιγμές νευρικού γέλιου σε όλους τους υπόλοιπους.

Κι ας μη μιλήσουμε για τις στιγμές που είμαστε στα κάτω μας! Ο φίλος αυτός μας κάνει να ξεχνάμε όλα τα προβλήματα και τις στεναχώριες μας σε δευτερόλεπτα! Εκεί που κλαίμε, χτυπιόμαστε στα πατώματα και νομίζουμε πως τέλειωσε η ζωή μας, πετάει κάτι εντελώς άσχετο και αρχίζει να γελάει μόνος του. Είναι μετά να μην κλαίμε, αλλά αυτή τη φορά από τα γέλια;

Αυτός ο φίλος είναι το φάρμακο σε κάθε λύπη μας και δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτόν! 

To άλλο πού το πας; Δεν υπάρχει μέρα που να μην έχουμε γίνει ρεζίλι εξαιτίας του, με αποτέλεσμα να μας κοιτάζει όλος ο ο κόσμος τριγύρω, λες και είμαστε τίποτα απροσάρμοστα! 

Αλλά δεν φταίμε εμείς, που αρπάζει κάθε ευκαιρία, ακόμα κι αν αυτό έχει να κάνει με τον πόνο του άλλου. Άνθρωπο να δει να σαβουριάζεται στο δρόμο, υποκύπτει στο πιο δυνατό και νευρικό του γέλιο και εμείς προσπαθούμε μάταια να συγκρατηθούμε, μήπως καταφέρουμε να κάνουμε το ίδιο και μ' αυτόν. Ποτέ όμως;! Τα δάκρυα αρχίζουν να τρέχουν από τα μάτια μας και κάνουμε αέρα για να ηρεμήσουμε! Αχ, σε καλό να μας βγει... ζήσαμε άλλη μία μέρα να θυμόμαστε!

Φυσικά δε γινόμαστε ρεζίλι μαζί του μόνο στους δρόμους, αλλά και σε κάθε δημόσιο χώρο που θα τύχει να βρεθούμε και δη σε εκείνους που απαιτούν άκρα του τάφου σιωπή. Η βιβλιοθήκη, το σινεμά, το θέατρο, είναι μερικά από τα μέρη που λατρεύουμε, γιατί ξέρουμε ότι θα περάσουμε καλά. Ίσως να φταίνε το βρίσιμο κι οι φωνές που τρώμε από τους γύρω, δεν ξέρω. Πάντως αυτά τα μέρη έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας.

Να μη μιλήσω για τα μέσα μεταφοράς, όπου ο κόσμος γυρίζει κουρασμένος από τις δουλειές του και είναι αναγκασμένος να ακούει τα δυνατά γέλια μας. Για εμάς μπορεί πλέον να φαίνεται συνηθισμένο, για τους υπόλοιπους επιβάτες όμως είναι κάτι το άγνωστο και ενοχλητικό, αν κρίνουμε από τα βλέμματα που μας ρίχνουν. Γι' αυτό και προσπαθούμε να κλείσουμε το ρημάδι το στόμα του φίλου μας, μήπως κι αποφύγουμε την παρατήρηση. Ωστόσο, αυτό που καταφέρνουμε είναι να τον κάνουμε να γελάει ακόμα περισσότερο και το χέρι μας να αποκτάει σημάδι από δάγκωμα.

Και μιας και το ανέφερα, σου θυμίζει και τίποτα άλλο όλη αυτή η κατάσταση;

Ναι, πολύ σωστά. Τα ίδια ακριβώς περνάμε καθ' όλη τη διάρκεια του μαθήματος στη σχολή. Δεν πα να μας κάνουν τη μία παρατήρηση μετά την άλλη οι καθηγητές, εκείνος περνάει καλά (κι εμείς μαζί του, δυστυχώς) και το δείχνει.

Πολλοί λένε πως πραγματικοί φίλοι είστε με κάποιον αν μπορείς να τον ξεχωρίσεις από μακριά και εμείς τον φίλο μας μπορούμε να τον διακρίνουμε ακούσουμε από χιλιόμετρα!

Εκτός των άλλων, με το μοναδικό αυτό γέλιο του, μας κάνει και famous! Μονάχα ένα instastory αρκεί, για να μας στείλουν οι ακόλουθοι μας άπειρες απαντήσεις με ατελείωτα «χαχαχαχαχαχαχαχαχ». Και εννοείται πως οι followers ανεβαίνουν, αφού δε θέλουν να χάνουν τέτοιο θέαμα! Γιατί περί θεάματος πρόκειται. Τσίρκο συγκεκριμένα.

Σας συμβαίνει κι εσάς να μην μπορείτε να μαλώσετε με τον συγκεκριμένο άνθρωπο, γιατί πολύ απλά δε σας αφήνει;! Πώς να του κρατήσεις κακία, όταν ο ίδιος μέσα σε λίγα λεπτά ξεχνάει το λόγο που τσακωθήκατε και συνεχίζει να κάνει... τα δικά του;

Κι όταν ο φίλος μας είναι μακριά, η απουσία του γίνεται αισθητή κάθε στιγμή της μέρας μας. Μας λείπει γαμώτο αυτό το χαζό γέλιο!

Μετράμε αντίστροφα τις μέρες και για να νιώθουμε λιγότερο μακριά του, τον παίρνουμε τηλέφωνο και τα υπόλοιπα τα αφήνουμε στα χέρια του ή μάλλον στα γέλια του...

neopolis

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ