Το Μουσείο του Λονδίνου είναι γεμάτο εκθέματα από την Ρωμαϊκή Εποχή, Μεσαιωνικά όπλα, Βικτωριανές άμαξες κ.α. Λίγοι γνωρίζουν ότι στα κατώτερα επίπεδα υπάρχει ένας τεράστιος αποθηκευτικός χώρος με εκατοντάδες χάρτινα κιβώτια, στα οποία φυλάσσονται ανθρώπινοι σκελετοί.
Εκεί στεγάζεται το Μουσείο της Βιοαρχαιολογίας- Centre for Human Bioarchaeology δηλαδή της επιστήμης που μελετά τα ανθρώπινα σκελετικά υπολείμματα που προέρχονται από αρχαιολογικούς χώρους. Η έφορος του Μουσείου Jelena Bekvalac επισημαίνει ότι πρόκειται για την μεγαλύτερη συλλογή στον κόσμο «It’s probably the largest single collection of 20,000 stratified human remains anywhere in the world in one city«που παρέχει σημαντικές στοιχεία για την υγεία και τον τρόπο θανάτου αυτών των ατόμων, αλλά και τις θεραπευτικές προσεγγίσεις της εποχής, αποτελώντας σημαντικό στόχο για επιστημονική έρευνα.
Οι σκελετοί οι οποίοι χρονολογούνται από την Νεολιθική εποχή (7000 π.Χ. – 4000 π.Χ) ως τα μέσα του 19ου αιώνα έχουν δώσει πολλές πολύτιμες πληροφορίες στους αρχαιολόγους και τους ιστορικούς για το παρελθόν του Λονδίνου και πως ζούσαν οι άνθρωποι στο πέρασμα των αιώνων. Τα έθιμα ταφής και οι διατροφικές συνήθειες όπως για παράδειγμα στον Μεσαίωνα οι άνθρωποι είχαν καλύτερη οδοντική υγιεινή λόγω έλλειψης επεξεργασμένης ζάχαρης μέχρι και στοιχεία για την Μαύρη Πανούκλα-Black Death που έπληξε στην Ευρώπη ή σε τι βαθμό επηρέασε η εκβιομηχάνιση το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της Αγγλίας.
Ο σκελετός της φωτογραφίας ήταν θύμα της Μαύρης Πανούκλας του 1348 και έχει πράσινες κηλίδες πάνω στην λεκάνη του εξαιτίας του τόπου στον οποίο βρέθηκε, ένα μεσαιωνικό νεκροταφείο στο East Smithfield που ανακαλύφθηκε το 1980. Συγκεκριμένα ο άντρας αυτός υπέφερε από περιοστίτιδα κνήμης καθώς υπήρχαν ραβδώσεις στα οστά του. Τα ιστορικά αρχεία έδειξαν ότι ο αρχιεπίσκοπος του Λονδίνου όταν άκουσε για το ξέσπασμα της πανούκλας, αγόρασε τον χώρο για να χρησιμοποιηθεί ως κοιμητήριο. Όταν τελικά ξέσπασε η πανούκλα όπως αναμενόταν, 2.400 θύματα θάφτηκαν εκεί και τα σύγχρονα τεστ DNA επιβεβαίωσαν ότι είχαν μολυνθεί από το θανατηφόρο βακτήριο.
Χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται θαμμένοι κάτω από τα σύγχρονα κτίρια και ανακαλύπτονται συνεχώς κάθε φορά που κατασκευάζεται μια σιδηροδρομική γραμμή όπως στην περίπτωση που βρέθηκαν 25 σκελετοί στο Farringdon ή σε μια ανασκαφή του 2011 στο Bethnal Green ξεθάφτηκαν 959 σκελετοί στο προαύλιο μιας εκκλησίας. Για αυτό το λόγο οι εκσκαφές γίνονται μεθοδικά και προσεκτικά έτσι ώστε να μην καταστραφούν τα πολύτιμα ευρήματα και σε κάποιες περιπτώσεις ανακαλύπτονται μόνο τούφες από μαλλιά και νύχια σε άριστη κατάσταση, γεγονός που δείχνει ότι οι Μεσαιωνικοί άνθρωποι πρόσεχαν την εξωτερική τους εμφάνιση.
Σε μια άλλη περίπτωση το κρανίο ενός άντρα με σπασμένη μύτη, από τον 18ο αιώνα υποδεικνύει ότι οι άνθρωποι της εργατικής τάξης έμπλεκαν συχνά σε καυγάδες. Η ανθρωπολόγος Madeleine Mant η οποία μελέτησε τα οστά 1000 ατόμων και αρχεία από νοσοκομεία της εποχής κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πολλοί από αυτούς τους σκελετούς είχαν σπασμένες μύτες και ραγισμένα κόκκαλα στα χέρια. Όπως οι πυγμάχοι, τα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών τους ήταν πρόχειρα δεμένα και μόνο σε ακραίες περιπτώσεις όταν δεν μπορούσαν να εργαστούν ή να περπατήσουν πήγαιναν για ιατρικές εξετάσεις. Αντιμετώπιζαν μεγάλες οικονομικές δυσκολίες και μόνο οι πλούσιοι είχαν την δυνατότητα ιατρικής περίθαλψης.
Όσον αφορά τους μονομάχους, τα κεφάλια των ηττημένων δίνονταν ως τροφή στα σκυλιά. Τα 39 κρανία που βρέθηκαν στην περιοχή Guildhall με τα μεσαιωνικά κτίρια, ύστερα από ιατροδικαστικές εξετάσεις και με βάση την εντομολογία αποκάλυψαν ότι τα πτώματα τα πετούσαν σε λακκούβες με νερό και είχαν σημάδια από αιχμηρά αντικείμενα. Ανακαλύφθηκαν το 1988 και εικάζεται ότι είχαν θαφτεί αρχικά κοντά σε ένα ποτάμι το Walbrook, την ρωμαϊκή εποχή όταν το Λονδίνο ονομαζόταν Londinium. Είναι οι πρώτες αποδείξεις ότι υπήρχαν μονομάχοι και η αρχαιολόγος Rebecca Redfern, δήλωσε ότι είχαν αποκεφαλιστεί και ήταν τα θύματα εκτεταμένης κακοποίησης καθώς τα σαγόνια τους ήταν σκισμένα.
Τέλος, στο Μουσείο Βιοαρχαιολογίας βρίσκονται οστά από εκατοντάδες τρόφιμους που πέθαναν κατά την διάρκεια της παραμονής τους στο ψυχιατρείο νοσοκομείο Bedlam το οποίο λειτουργούσε τον 16ο αιώνα και ήταν το μεγαλύτερο της Ευρώπης. Οι διανοητικά ασθενείς ζούσαν σε άθλιες συνθήκες, πολλοί από αυτούς ήταν αλυσοδεμένοι, τους έκαναν λοβοτομές, τους έλουζαν με παγωμένο νερό και τους χτυπούσαν. Το Bedlam κατέληξε συνώνυμο της τρέλας και του χάους. Τον Αύγουστο του 2013 οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν το παλιό νεκροταφείο του νοσοκομείου κάτω από τον σταθμό του Liverpool στην καρδιά του Λονδίνου.
Πηγές:
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.