Σάββατο 28 Απριλίου 2018

Ξεχάσαμε νὰ μιλᾶμε…

Ξεχάσαμε νὰ ἐπικοινωνοῦμε…
Ξεχάσαμε νὰ ἐξωτερικεύουμε τὶς σκέψεις μας καὶ τὰ ὄνειρά μας…
Θὰ τὸ πληρώσουμε αὐτό….
Οἱ Ἄνθρωποι, σὲ κάθε πλευρὰ τοῦ πλανήτου, ἔχουν ἕνα στόμα. 
Αὐτὸ τὸ στόμα εἶναι ἀπὸ τὰ σημαντικότερα ἐπικοινωνιακὰ ἐργαλεία μας. Ἴσως καὶ τὸ σημαντικότερον.
Μὰ γιὰ νὰ ἀνοίξουν τὰ στόματα ἀπαιτεῖται χρόνος κοινὸς μὲ τοὺς ἄλλους. 
Ἀπαιτῶνται πυλῶνες ἐμπιστοσύνης. 
Ἀπαιτεῖται νὰ χαλαρώσουμε δίπλα τους, νὰ ξανά-γνωρισθοῦμε καὶ νὰ πιάσουμε τὰ πάντα ἀπὸ τὴν ἀρχή.
Ἡ ἔννοια τῆς κοινωνίας προέρχεται ἀπὸ τὸ «κοινόν» καὶ κτίζεται μὲ τὴν ἐπικοινωνία.
Ἡ ἐπικοινωνία ὅμως ἀπαιτεῖ λόγο καὶ ἐχθρεύεται τὴν σιωπή.

Οὔτως ἢ ἄλλως δὲν γίνεται οἱ ἄλλοι νὰ εἰσέλθουν στὸ δικό μου μυαλὸ καὶ νὰ διαχειρισθοῦν τὶς δικές μου σκέψεις.
Πρέπει ἐγὼ νὰ ἀνοίξω διαύλους ἐπικοινωνίας, νὰ ὁμολογήσω τὶς σκέψεις μου, νὰ τὶς μοιρασθῶ καί, μὲ τὴν σειρά τους κι αὐτοί, νὰ μοῦ ἐπιστρέψουν τὴν ἐμπιστοσύνη καὶ νὰ κάνουν κοινές μας τὶς δικές τους σκέψεις.

Τὸ στόμα μας τὸ κρατᾶμε κλειστό. Κρατώντας ἐμπρός μας ὀθόνες, κινητά, ἀλλὰ καὶ ὅ,τι ἄλλο μᾶς ἐμποδίζει ἀπὸ τὸ νὰ ταξειδεύσουμε τὸ βλέμμα μας, νὰ δοῦμε ἄλλους συνανθρώπους μας στὰ μάτια καὶ νὰ αἰσθανθοῦμε ἀσφαλεῖς μαζύ τους, τὸ βουλώσαμε. Ἐλπίζουμε, ἢ καὶ πιστεύουμε, πὼς οἱ γύρω μας πρέπει καὶ μποροῦν νὰ μᾶς καταλάβουν.
Μά πῶς θά τό κάνουν ἐάν ἐμεῖς διατηροῦμε ὡς ἑπτασφράγιστο μυστικό τίς σκέψεις μας, μή ἐπιτρέποντάς τους νά ἐξωτερικευθοῦν καί νά κοινοποιηθοῦν; Πῶς θά μᾶς, ἢ δὲν θὰ μᾶς, κατανοήσουν ἐάν ἐμεῖς δέν μιλᾶμε;
Πόσους γνωρίζουμε πού μετά τῆς …τηλεπαθείας, μποροῦν νά ἀχρηστεύσουν τήν λεκτική ἐπικοινωνία;
Εἴπαμε… Ξεκινᾶμε ἀπὸ τὰ ἁπλᾶ… Τὰ αὐτονόητα…
Ἐὰν δὲν τολμήσουμε, δὲν θὰ ἔχουμε…
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.