Από το Big Bang στη Θέωση

Αφιερωμένο στα εκλεκτά και αξιόλογα μέλη του γκρουπ που με την αναζήτηση και την υψηλή πνευματικότητα τους οδηγούν όλους μας στην Θέωση

Από το Ζάχο Σκαφίδα

«Από το Big Bang στη Θέωση». Ένας απέραντος ήρεμος ωκεανός απλώνονταν παντού και έπιανε ότι υπήρχε, την σοφία, την παντοδυναμία, την αγάπη. Ακινησία απραξία ένα το παν. Διαλογίζονταν αιώνια, είμαι το άπειρο, υπάρχω, είμαι το παν, δεν υπάρχει τίποτα άλλο …, είμαι το άπειρο, υπάρχω, είμαι το παν, δεν υπάρχει τίποτα άλλο …, είμαι το άπειρο, υπάρχω, είμαι το παν, δεν υπάρχει τίποτα άλλο … Μια απέραντη ηρεμία και γαλήνη επικρατούσε παντού, στον απέραντο γαλάζιο ωκεανό, αιώνια, αιώνια, αιώνια.

Κάποια κυματάκια ξεφύτρωσαν κάποτε και άρχισε η κορφή τους να ξεχωρίζει από την απέραντη ήρεμη, γαλήνια επιφάνεια. Τώρα κάτι άλλαζε, τώρα πήρε μορφή ο χρόνος. Κι’ άλλα κυματάκια άρχισαν να εμφανίζονται. Ο απέραντος γαλήνιος ωκεανός άρχισε να ρυτιδώνεται, οι ρυτίδες άρχισαν να αποκτούν κορυφές, ο ωκεανός πια ήταν και κάτι άλλο. Ο χρόνος άρχισε να τρέχει για τα καλά. Τα κύματα άρχισαν να φουσκώνουν, να μεγαλώνουν, το ένα προσπαθούσε να φαίνεται καλύτερα από το άλλο. Μέσα στον αγώνα τους για αναγνώριση και επικράτηση,  άρχισε το ένα να καταπίνει το άλλο. Αυτό συνεχίζονταν για δις χρόνια τα κύματα φούσκωναν όσο μπορούσαν για να δείξουν ότι υπάρχουν, να επιβληθούν στα άλλα, μετά έσβηναν και επέστρεφαν στον ωκεανό. Νέα κύματα εμφανίζονταν και συνεχίζονταν η ίδια ιστορία.

Κάποια κύματα κάποτε κατάλαβαν, ότι όσο κι αν φούσκωναν δεν μπορούσαν να γίνουν ο ωκεανός γιατί έβγαιναν από τον ωκεανό και ο ωκεανός ήταν η φύση τους. Αφού το κατάλαβαν άρχισαν να ηρεμούν, να καταλαγιάζουν και να γίνονται ένα με τον ωκεανό. Τώρα είχαν καταλάβει ότι υπήρχαν, ότι είχαν ατομικότητα, αλλά ότι ήταν ο ωκεανός. Κατάλαβαν ότι όσο αγωνίζονταν για να φανούν περισσότερο, το μόνο που κατόρθωναν ήταν να ξεχωρίσουν από τα άλλα κύματα, να δείξουν την ύπαρξη τους, έπειτα να ξεφουσκώσουν και να γίνουν πάλι ο ωκεανός. Είχαν πια μάθει, ότι στην επιφάνεια του ωκεανού, ότι υπήρχε ήταν ο ωκεανός. Και έτσι πια γαλήνεψαν και έγιναν πάλι ο ωκεανός.

                               

Σιγά σιγά όλα τα κύματα κατάλαβαν ότι υπήρχαν, αλλά ότι όλα ήταν από την ίδια ουσία του ωκεανού και άρχισαν να ξεφουσκώνουν και να γίνονται ένα με τον ωκεανό. Τώρα ο ωκεανός γαλήνεψε, έγινε όπως ήταν στην αιωνιότητα. Αλλά δεν ήταν πια μόνος, είχε βιώσει την εμπειρία που γνώριζε, την χωριστικότητα, τώρα ήταν άπειρα πολλά, αλλά πάλι ένα. «Από το Big Bang στη Θέωση».

«Από το Big Bang στη Θέωση», πολλοί θα κάνουν το ερώτημα τι σημαίνει. Είτε γνωρίζετε, είτε όχι, είναι χαραγμένη αυτή η πορεία στο ασυνείδητο σας τι στιγμή που γίνατε μέλη του γκρουπ με την θέληση σας ή παρά την θέληση σας.

Η αρχή του σύμπαντος λέγεται ότι έγινε από μια μεγάλη έκρηξη πριν 14 δις περίπου, αν και ο χρόνος είναι σχετικός. Τότε το άπειρο ένα, δημιούργησε άπειρες ψυχικές μονάδες. Για να φανταστούμε την διάσπαση αρκεί να σκεφτούμε τον Θεό σαν φλόγα ενός κεριού και από εκεί πήραν φως άπειρες φλόγες. Όλες αυτές οι φλόγες ήταν και είναι Θεός. Σαν Θεοί εκ Θεού ήταν ένα, δεν είχαν ξεχωριστό εγώ δεν είχαν ατομικότητα.

Οι άπειρες επιλογές του σύμπαντος έδωσαν την ευκαιρία σε όσες μονάδες επιθυμούσαν να αποκτήσουν ατομικότητα. Πως; Κατεβαίνοντας στην ύλη και ενσαρκούμενες στις διάφορες οντότητες. Εκεί άρχισαν να παίζουν το θέατρο της ζωής. Όταν αρχίζεις να παίζεις το θέατρο απορροφιέσαι από τον ρόλο, χάνεις το εγώ σου και γίνεσαι αυτό που παίζεις. Έτσι παίζοντας ατέλειωτες παραστάσεις η ψυχή, (Βλέπε: Τα πέντε στάδια της ψυχικής εξέλιξης), αποκτά ατομικότητα γίνεται κάτι διαφορετικό από αυτό που ήταν όταν δημιουργήθηκε. Το ένα γίνεται πολλά. Αυτό το στάδιο είναι η εκπνοή του ενός.

                            

Σε αυτό το στάδιο, το ένα μέσα από τις μονάδες που δημιούργησε, βιώνει την αντίθεση που γνώριζε. Άλλο να ξέρεις τι είναι το κάψιμο και άλλο να καείς. Άλλο να ξέρεις την αγάπη και άλλο να αγαπήσεις. Στην ταινία Bab'Aziz 2005 τους υπότιτλους εδώ, στο οδοιπορικό της αναζήτησης λέγεται:

Οι άνθρωποι αυτού του κόσμου είναι όπως οι τρεις πεταλούδες μπροστά στη φλόγα ενός κεριού.

Η πρώτη πήγε πιο κοντά και είπε: Ξέρω για την αγάπη.

Η δεύτερη άγγιξε τη φλόγα ελαφρά με τα φτερά της και είπε: Ξέρω πόσο καίει η φωτιά της αγάπης.

Η τρίτη ρίχτηκε στην καρδιά της φλόγας και καταναλώθηκε. Ξέρει μόνο τι είναι η αληθινή αγάπη.

Αφού μπήκαν οι κατάλληλοι νόμοι για να λειτουργήσει το σύμπαν, δόθηκε αυτό το σύμπαν στις μονάδες που επιθυμούσαν να συμμετέχουν στην δημιουργία του κόσμου που δημιουργούσε η εκάστοτε φυσιολογία τους.

Ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε είναι αποκλειστικά στο μυαλό του καθενός. Εκεί έξω είναι μόνο ένα άχρονο τώρα μιας ασαφούς ενέργειας με διάφορες τιμές. Μπορούμε να φανταστούμε την ατομικότητα σαν την κορυφή ενός κύματος στον απέραντο ωκεανό. Αυτή η κορυφή περιέχει την συνείδηση το υποσυνείδητο του ρόλου που παίζει και το ασυνείδητο των ρόλων που έπαιξε και θα παίξει μέσα στον χρόνο. Όλα όμως είναι συνδεδεμένα όπως τα κύματα με τον ωκεανό. Οι κορυφές των κυμάτων αποτελούν τον αισθητό κόσμο μας. Οποιαδήποτε μεταβολή σε ένα μέρος του ωκεανού, είναι γνωστό ότι επηρεάζει ανάλογα με την ισχύ της τον ωκεανό. Αν μια ενέργεια ενισχυθεί ικανοποιητικά επηρεάζει τον ωκεανό και γίνεται αισθητή τοπικά και ευρύτερα, δηλαδή υλοποιείται. Η υλοποίηση μπορεί να είναι, είτε για καλό, είτε για κακό, ασθένειες κλ.

Φυσικά δεν γίνεται να εξαντλήσουμε το θέμα μέσα σε μερικές γραμμές αλλά προσπαθούμε να δώσουμε μια ελάχιστη οπτική.

Όποιος γνωρίζει τον Θεό γίνεται Θεός γράφουν οι Σανσκριτικές γραφές, ( Μπραμαβίντ Μπραμάιβατ Μπαβατί). Και όποιος γνωρίζει τον Θεό φτάνει στην τελειότητα (Μπραμαβίντ Άπνστι Πάραμ). Όταν ο σοφός διακηρύσσει την αλήθεια ( Αχάμ Μπραμάσμι) δηλαδή «Εγώ είμαι Θεός» αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα της εμπειρίας του. Στο έβδομο και τελευταίο στάδιο (Τουρίγια) που χάνει κάθε αίσθηση ξεχωριστότητας ανάμεσα στον παρατηρητή και το παρατηρούμενο και την πράξη της παρατήρησης, βιώνει την αιώνια ενότητα.

Ερχόμαστε πάλι στον τίτλο, «Από το Big Bang στη Θέωση». Πιστεύω να εννοήσατε γιατί τον γνωρίζετε. Ας έλθουμε τώρα στην εισπνοή, στην Θέωση. Όταν οι μονάδες αντιληφθούν τι συμβαίνει, όταν δεν χρειάζονται πια άλλες υλικές εμπειρίες, αποφασίζουν να γνωρίσουν τα άπειρα ψυχικά πεδία. Όταν και πάλι αντιληφθούν ότι δεν χρειάζονται και αυτές τις εμπειρίες, αντιλαμβάνονται ότι όλη η γνώση τα πάντα υπάρχουν στον Θεό. Ότι μετέχουν στην ουσία του Θεού, ότι αυτοί και ο Θεός είναι το ίδιο και παρόλο που έχουν ατομικότητα είναι ο Θεός. (

Έτσι φτάνουμε στην υπέροχη Θέωση που οι άπειρες φλόγες γυρίζουν στην πηγή τους, να λάμψουν πια σαν μια υπέρλαμπρη φλόγα. Φτάνουμε στο Νιρβικάλπα Σαμάντι στην τέλεια Θέωση. Υπάρχουν τόσοι δρόμοι για την Θέωση όσες ζωές υπάρχουν, υπήρξαν, θα υπάρχουν. Η διαφορά έγκειται στο χρόνο προσέγγισης  Η εκτυφλωτική λάμψη της ασπρογάλαζης φλόγας περιέχει πλέον την εμπειρία της βίωσης των πολλών που τώρα είναι ένα.

Από το Ζάχο Σκαφίδα

skafidaszaxos

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ