12 αποφθέγματα των ιθαγενών της Αμερικής που θα σας κάνουν να αναρωτηθείτε για την τωρινή ανθρώπινη εμπειρία

Σε όλη την υφήλιο βλέπουμε γηγενείς γεροντότερους από πολλούς τόπους του πλανήτη να μοιράζονται την σοφία τους που χρειαζόμαστε τόσο απεγνωσμένα.

 Όλοι όσοι ζούμε σε αυτόν τον πλανήτη αντιμετωπίζουμε μια δυσάρεστη κατάσταση καθώς και αναγνωρίζουμε πως ο καιρός για αλλαγές είναι τώρα και πως αυτή η ευκαιρία δε θα υπάρχει για πάντα.

Όχι πριν πολύ καιρό, οι μεγαλύτεροι γηγενείς και άνθρωποι που ασχολούνται με την ιατρική της Βόρειας και Νότιας Αμερικής ήρθαν στη Νότια Ντακότα για να μεταφέρουν ένα βασικό μήνυμα στην ανθρωπότητα και στην Γη:

Είμαστε μέρος της Δημιουργίας, επομένως, αν σπάμε τους κανόνες της Δημιουργίας καταστρέφουμε τον εαυτό μας. Εμείς, οι αρχικοί Προστάτες της Μητέρας Γης, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να ακολουθήσουμε και να στηρίξουμε τις Αρχικές Οδηγίες που διατηρούν τη συνέχεια της ζωής. Αναγνωρίζουμε την ομφαλική μας σύνδεση με τη Μητέρα Γη και κατανοούμε πως είναι η πηγή της ζωής, όχι ένας εκμεταλλεύσιμος πόρος.

 Μιλάμε εξ ονόματος όλης της Δημιουργίας σήμερα, για να μεταδώσουμε ένα επείγον μήνυμα, ότι ο άνθρωπος έχει πάει πολύ μακριά θέτοντας μας σε κατάσταση επιβίωσης. Είχαμε προειδοποιηθεί πως μια μέρα δε θα μπορούσατε να ελέγξετε αυτό που έχετε δημιουργήσει.

 Αυτή η μέρα είναι τώρα. Οι προειδοποιήσεις τόσο από τη φύση όσο και από τους ανθρώπους της γης δεν μας κρατούν από την πορεία της αυτοκαταστροφής.

 Αυτή αυτοκαταστροφική πορεία οδήγησε στην πυρηνική κρίση της Φουκοσίμα, στη διαρροή πετρελαίου στον Κόλπο του Μεξικού, σε αποτυχίες αγωγών, στις επιπτώσεις του διοξειδίου του άνθρακα και στην καταστροφή των υπόγειων νερών, για να πω λίγα παραδείγματα. Επίσης, αυτές οι δραστηριότητες συνεχίζουν να προκαλούν αλλοίωση και καταστροφή σε ιερά μέρη και σε ιερά ύδατα που είναι ζωτικά για την ζωή. -Chief Looking Horse. (1)

Ο κόσμος χρειάζεται αυτού του είδους σοφίας. Η γνώση και ο σεβασμός μας για τον φυσικό κόσμο έχει μειωθεί σημαντικά με την πάροδο του χρόνου, αλλά το εκκρεμές φαίνεται να μετατοπίζεται σιγά σιγά προς την άλλη κατεύθυνση. Πολλοί άνθρωποι αρχίζουν να ξυπνούν, να δίνουν προσοχή σε αυτό που πραγματικά συμβαίνει στον πλανήτη μας και να εκφράζουν την επιθυμία τους για αλλαγή.

Luther Standing Bear

Ο Luther Standing Bear ήταν ένας Ογλάλα Λακότα Σιού που έζησε πριν και κατά τη διάρκεια των Ευρωπαίων πρωτοπόρων σε μια εποχή που αναμφισβήτητα συνέβη η μεγαλύτερη γενοκτονία στην ανθρώπινη ιστορία. Γεννήθηκε ως «Ota Kte» στο Pine Ridge στην Νότια Ντακότα και ήταν ένας από τους πρώτους μαθητές στο Carlisle Indian School της Πενσυλβανία. Μετά από αυτό, ταξίδεψε με το Buffalo Bill Wild West Show, μπήκε στον κόσμο της δράσης στην Καλιφόρνια και πέρασε τη ζωή του παλεύοντας να βελτιώσει τις συνθήκες για τους Ινδιάνους στα Αμερικανικά τμήματα. Έγραψε αρκετά βιβλία για τη ζωή των Ινδιάνων και για την κυβερνητική πολιτική.

• Οι έπαινοι, η κολακεία, οι υπερβολικοί τρόποι και τα ωραία δυνατά λόγια δεν αποτελούσαν μέρος της ευγένειας του Λακότα. Οι υπερβολικοί τρόποι τίθενται ως ασυνείδητοι και ο μόνιμος ομιλητής θεωρείται αγενής και ανόητος. Η συζήτηση δεν άρχιζε ποτέ κατευθείαν, ούτε με βιαστικό τρόπο. Κανείς δεν βιαζόταν να κάνει μια ερώτηση ανεξάρτητα από το πόσο σημαντική ήταν και κανείς δεν πιεζόταν για τις απαντήσεις. Μια παύση για χρόνο σκέψης ήταν ο αληθινά ευγενικός τρόπος έναρξης και διεξαγωγής μιας συζήτησης. (2)
• Η συγγένεια με όλα τα πλάσματα της γης, του ουρανού και του νερού ήταν μια πραγματική και ενεργή αρχή. Για τον κόσμο των ζώων και των πτηνών υπήρχε ένα αδελφικό συναίσθημα που κρατούσε τους Λακότα ασφαλείς μεταξύ τους. Και τόσο κοντά ήταν κάποιοι με τους φτερωτούς και γκρίζους φίλους τους που στην αληθινή αδελφότητα μιλούσαν με κοινή γλώσσα. (3)
• Ο Λακότα ήταν σοφός. Ήξερε πως η καρδιά του ανθρώπου μακριά από την φύση γίνεται σκληρή. Ήξερε πως η έλλειψη σεβασμού για τα ζωντανά πράγματα θα οδηγούσε στην έλλειψη σεβασμού για τους ανθρώπους. Οπότε κρατούσε τα παιδιά του κοντά στην μαλακή επιρροή της φύσης. (4)
• Δεν θεωρούσαν τις μεγάλες ανοιχτές πεδιάδες, τους πανέμορφους λόφους και τα ρεύματα που περιστρέφοντα και μπερδεύονταν ως «άγρια». Μόνο για τους λευκούς ανθρώπους η φύση ήταν «άγρια» και μόνο γι αυτούς η γη ήταν «μολυσμένη» με «άγρια» ζώα και «άγριους» ανθρώπους. Γι εκείνους ήταν κάτι ήμερο. Η γη ήταν πλούσια και περιλάμβανε τις ευλογίες του Μεγάλου Μυστηρίου. Το ότι ήρθε τριχωτός άνθρωπος από την ανατολή και με βάναυση φρενίτιδα αδίκησε εμάς και τις οικογένειες μας ήταν «άγριο». Όταν τα ζώα του δάσους άρχισαν να απομακρύνονται δημιουργήθηκε η «Άγρια Δύση». (5)
• Η σιωπή ήταν σημαντική γι αυτόν και η χορήγηση της στον ομιλητή πριν μιλήσει ήταν πράξη αληθινής ευγένειας και σεβασμού σύμφωνα με τον κανόνα ότι «η σκέψη έρχεται πριν την ομιλία». Επίσης, μέσα στην θλίψη, στην ασθένεια, στο θάνατο ή στην κακοτυχία οποιουδήποτε είδους η παρουσία μεγάλης σιωπής ήταν το σημάδι σεβασμού. Πιο ισχυρή από τα λόγια ήταν η σιωπή και η τήρηση αυτού του δόγματος καλής συμπεριφοράς ήταν ο λόγος , χωρίς αμφιβολία για το ότι δόθηκε ένας άλλος παραπλανητικός χαρακτηρισμός από τον λευκό άνθρωπο- ότι ήταν στωικότητα. Είχε επικριθεί ως χαζός, ηλίθιος, αδιάφορος και ανήσυχος. Βασικά, ήταν ο πιο συμπαθής, αλλά τα συναισθήματα του για την ειλικρίνεια μετριάζονταν με έλεγχο. Μάλιστα είχε πει «Η σιωπή είναι η μητέρα της αλήθειας, γιατί ο σιωπηλός άνθρωπος ήταν πάντα έμπιστος ενώ ο άνθρωπος που ήταν πάντα έτοιμος να μιλήσει δεν λαμβανόταν ποτέ σοβαρά υπόψη.» (6)
• Τα παιδιά διδάσκονταν τους κανόνες για το πως η αληθινή ευγένεια ορίζεται από τις πράξεις παρά από τα λόγια. Δεν τους επιτρεπόταν να περάσουν την φωτιά που βρισκόταν ανάμεσα σε αυτά και σε έναν γηραιότερο ή σε έναν επισκέπτη, να μιλήσουν ενώ άλλοι μιλούσαν ή να κοροϊδέψουν έναν σακάτη ή έναν παραμορφωμένο. Αν ένα παιδί απερίσκεπτα δοκίμαζε να το κάνει, ο γονιός αμέσως με ήσυχη φωνή το έβαζε στη θέση του. (7)
• Η έννοια της ζωής και των σχέσεων της ήταν ανθρωπιστική και έδινε στον Λακότα σθεναρή αγάπη. Γέμιζε την ύπαρξη του με χαρά και το μυστήριο της ζωής. Του έδινε ευλάβεια για όλη τη ζωή. Έκανε χώρο για όλα τα πράγματα που ήταν στο σχέδιο της ύπαρξης και έδινε την ίδια σημασία σε όλα. (8)
• Οι Λακότα δεν μπορούσαν να περιφρονήσουν κανένα πλάσμα, γιατί όλοι ήταν από αίμα, φτιαγμένοι από το ίδιο χέρι, γεμάτοι από την ουσία του Μεγάλου Μυστηρίου. Στο πνεύμα ήταν ταπεινοί και πράοι. «Μακάριοι είναι οι ταπεινοί, επειδή θα κληρονομήσουν την γη». Ίσχυε γι αυτούς και από τη γη κληρονόμησαν μυστικά που ήταν ξεχασμένα. (9)
• Όταν μιλούσε με τα παιδιά ο παλιός Λακότα τοποθετούσε το ένα χέρι στο έδαφος και εξηγούσε: «Καθόμαστε στην αγκαλιά της Μητέρας μας. Από αυτή, εμείς και όλα τα ζωντανά πράγματα ερχόμαστε. Γρήγορα θα φύγουμε αλλά το μέρος που τώρα ξεκουραζόμαστε θα υπάρχει για πάντα. Κι εμείς επίσης μάθαμε να καθόμαστε στο έδαφος και να συνειδητοποιούμε τη ζωή σε όλες της τις μορφές. Μερικές φορές καθόμαστε ακίνητοι και παρακολουθούμε ένα χελιδόνι, τα μικροσκοπικά μυρμήγκια ή ίσως κάποιο μικρό ζώο στη δουλειά του και σκεφτόμαστε τη βιομηχανία και την εφευρετικότητα. Ή ξαπλώνουμε και κοιτάμε τον ουρανό όταν τα αστέρια εμφανίζονταν και δημιουργούσαν σχήματα σε πολλές ομάδες. (10)
• Η στοχαστική και πνευματική πλευρά της ζωής των Λακότα ήταν ήρεμη και αξιοπρεπής, δεν διακόπτονταν από θρησκευτικές διαμάχες και πολέμους που έστρεψαν τον άνθρωπο ενάντια στον άνθρωπο ακόμα και ενάντια στα ζώα. Μέχρι που ήρθε η ευρωπαϊκή πίστη που διδάχθηκε πως δεν πρέπει να δοξάζει τη ζωή στη γη αλλά μόνο μετά το θάνατο. Και μόνο όταν ο γηγενής άνθρωπος εγκατέλειψε την πίστη των προγόνων του έμαθε για τον Σατανά και για την Κόλαση. Επιπλέον, μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε κανένα λόγο να σκέφτεται διαφορετικά από το ότι η καθοδήγηση και η προστασία του Μεγάλου Μυστηρίου ήταν τόσο ισχυρή τόσο σε αυτή τη πλευρά όσο και στην άλλη. (11)
• Οι Λακότα αγαπούσαν τη γη και όλα τα πράγματα πάνω της, η προσκόλληση αυτή αυξανόταν με την ηλικία. Οι γηραιότεροι αγαπούσαν πραγματικά το έδαφος και κάθονταν ή ξάπλωναν σε αυτό με την αίσθηση ότι είναι κοντά σε μια μητρική δύναμη. Ήταν καλό για το δέρμα η επαφή με τη γη και στους παλαιότερους άρεσε να βγάζουν τα μοκασίνια τους και να περπατούν με γυμνά πόδια στην ιερή γη.
• Όλα είχαν προσωπικότητα, που διέφεραν μόνο από εμάς. Η γνώση ήταν εγγενής σε όλα τα πράγματα. Ο κόσμος ήταν μια βιβλιοθήκη και τα βιβλία του ήταν οι πέτρες, τα φύλλα, το γρασίδι, τα ρυάκια, τα πουλιά και τα ζώα που μοιράζονταν μαζί μας τις καταιγίδες και τις ευλογίες της γης. Μαθαίναμε το μόνο που μαθαίνει ο σπουδαστής της φύσης και αυτό ήταν να νιώθουμε την ομορφιά. Ποτέ δεν μαστιζόμασταν από τις καταιγίδες, τους ανέμους, τους πάγους και τα χιόνια. Για να γίνει αυτό, προσαρμοζόμασταν με όση περισσότερη προσπάθεια και ενέργεια χρειαζόταν αλλά χωρίς παράπονα. Ακόμα, ούτε το φως δεν μας έβλαπτε, γιατί κάθε φορά που ερχόταν πολύ κοντά οι μητέρες και οι γιαγιάδες έβαζαν σε κάθε σκηνή φύλλα κέδρου στα κάρβουνα και η μαγεία τους κρατούσε τον κίνδυνο μακριά. Και οι φωτεινές αλλά και οι σκοτεινές μέρες ήταν εκφράσεις του Μεγάλου Μυστηρίου. (12)

Μάγεια Τ
awakengr

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ