της Βάσιας Καλαϊτζόγλου
Εσένα θάλασσά μου, που ήρεμα στις δικές μου φουρτούνες με ακούς.
Σε εσένα θάλασσά μου να μοιάζω, τίποτα δε φοβάσαι και κυλάς.
Σε εσένα θάλασσά μου που κοιτώ.
Σε εσένα που κάθε δάκρυ μου βυθίζεις
Και τα χαμόγελά μου κοιτάζεις. Ατάραχη, απέραντη θάλασσά μου!
Σε εσένα θάλασσά μου αγάπησα τις μελωδίες σου τις νύχτες.
Σώπασε και άκου!
Είναι η θάλασσα που μας μιλά.
Σε εσένα θάλασσά μου να μοιάζω, τίποτα δε φοβάσαι και κυλάς.
Σε εσένα θάλασσά μου που κοιτώ.
Σε εσένα που κάθε δάκρυ μου βυθίζεις
Και τα χαμόγελά μου κοιτάζεις. Ατάραχη, απέραντη θάλασσά μου!
Σε εσένα θάλασσά μου αγάπησα τις μελωδίες σου τις νύχτες.
Σώπασε και άκου!
Είναι η θάλασσα που μας μιλά.
Σε εσένα θάλασσά μου χαρίζω τον έρωτα!
Σε εσένα σελήνη μου που τις θάλασσες μας προσέχεις και φωτίζεις τα όνειρα μας
Σε εσένα σελήνη μου που συντροφεύεις τα βήματά μας!
Χαρίζω τις μελωδίες μου και κάθε λέξη!
Και σε εσένα έρωτα, χαρίζω εμένα με κάθε σελήνη και θάλασσα που έχω!
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.