Δεν είναι εγωισμός, είναι ανάγκη

της Τζούλιας Παπά

Πατημασιές στην άμμο…
Σημάδι ότι κάποιος πέρασε από εκεί.
Αποτυπώματα που θα σβήσουν με το πρώτο κύμα της θάλασσας και κανείς δε θα θυμάται την ύπαρξη τους.
Τι γίνεται όμως με τα σημάδια της ψυχής;
Αυτές τις βαθιές χαρακιές που δε θα σβήσουν ποτέ;
Αυτές τις πληγές που αιμορραγούν όταν κάποιος ή κάτι τις αγγίξει; 
Και με τα σημάδια στο σώμα;
Τι γίνεται με αυτά; 
Κάθε φορά που τα βλέπεις σου θυμίζουν όλα όσα θέλεις να ξεχάσεις. 
Ανεξίτηλα σημάδια αυτά και στην ψυχή και στο σώμα! Παρ’ το απόφαση.
Θα τα κουβαλάς μαζί σου ως το τέλος της ζωής σου.

Γιατί αυτά, είναι η ζωή σου, όσο κι αν σε πονάει κάποιες φορές, είσαι εσύ.
Κάποιες φορές θα κλείνεις τα μάτια και θα παρακαλάς να έρθει ένα κύμα της θάλασσας που τόσο αγαπάς και να τα εξαφανίσει όλα.
Να γίνεις καινούριος.
Να εξαγνιστείς και να υποσχεθείς ότι θα προσέχεις πιο πολύ τον εαυτό σου.
Γιατί κατά βάθος ξέρεις ότι βρίσκονται εκεί γιατί δεν φρόντισες και δεν αγάπησες τον εαυτό σου όσο θα έπρεπε.
Όσο του άξιζε. 
Αγάπα λοιπόν τον εαυτό σου, του αξίζει! Δεν είναι εγωισμός, είναι ανάγκη! 
Σταμάτα να περιμένεις από τους άλλους να σε αγαπήσουν και μάθε να αγαπάς εσύ· εσένα.

fwords

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ