Αυτού του είδους η η ζωγραφική δεν μπορούσε να πουληθεί εκείνη την εποχή. Όταν τον επισκέφτηκε ο υποτιθέμενος αγοραστής, ο φίλος του αδερφού του, ο Βαν Γκογκ ήταν πολύ χαρούμενος. Επιτέλους, είχε εμφανιστεί κάποιος που ενδιαφερόταν για τη ζωγραφική του! Πολύ γρήγορα όμως, η χαρά γύρισε σε απόγνωση, γιατί ο άνθρωπος έριξε μια γρήγορη ματιά στους πίνακες, διάλεξε έναν και του έδωσε τα χρήματα.
Ο Βαν Γκογκ είπε: “Τον καταλαβαίνεις αυτόν τον πίνακα ή τον διάλεξες στην τύχη; Έχω εκατοντάδες πίνακες εδώ μέσα και εσύ δεν μπήκες καν στον κόπο να τους κοιτάξεις. Απλώς διάλεξες εκείνον που έτυχε να βρίσκεται μπροστά σου. Υποψιάζομαι ότι σε έχει στείλει ο αδερφός μου. Άσε κάτω τον πίνακα και πάρε πίσω τα χρήματά σου. Δεν θα πουλήσω πίνακά μου σε έναν άνθρωπο που δεν έχει μάτια για τη ζωγραφική. Και πες στον αδερφό μου να μην το ξανακάνει ποτέ αυτό!”
Ο Βαν Γκογκ έζησε όλη του τη ζωή μέσα στη φτώχεια. Πέθανε στην πιο ζεστή περιοχή της Γαλλίας, στο Αρλ, ζωγραφίζοντας επί έναν ολόκληρο χρόνο συνεχώς τον ήλιο, μέχρι που τρελάθηκε.
Εκατοντάδες πίνακες, κανένας τους όμως δεν ερχόταν στο σημείο που ήθελε. Όλη μέρα στεκόταν όρθιος, με τον ήλιο να καίει το κεφάλι του… ζέστη, πείνα… μέχρι που κατάληξε στο τρελοκομείο.
Κι όμως εκείνος ήταν τρομερά ευτυχισμένος.
Συνέχισε να ζωγραφίζει. Και εκείνοι οι πίνακες που ζωγράφισε μέσα στο τρελοκομείο, τώρα αξίζουν εκατομμύρια.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του, κανένας δεν εκτίμησε τη δουλειά του.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του, καμία γκαλερί δεν δέχθηκε τους πίνακές του – ούτε καν δωρεάν.
Μετά το θάνατό του όμως, σιγά -σιγά, άλλαξε ολόκληρη η αντίληψη για τη ζωγραφική – μπήκε σε μια εντελώς καινούργια διάσταση.
Χωρίς τον Βίνσεντ Βαν Γκογκ δεν θα υπήρχε Πικάσο. Όλοι οι ζωγράφοι που εμφανίστηκαν μετά τον Βίνσεντ Βαν Γκογκ του οφείλουν πολλά – ανυπολόγιστα πολλά – επειδή αυτός ο άνθρωπος άλλαξε την όλη κατεύθυνση.
Σιγά – σιγά, καθώς άλλαζε η κατεύθυνση, ξεκίνησε μια μεγάλη έρευνα, προκειμένου να ανακαλυφθούν οι πίνακές του. Οι άνθρωποι που έτυχε να βρεθούν με έργα του στην κατοχή τους, τα είχαν παραπετάξει στα υπόγειά τους, θεωρώντας πως είναι άχρηστα.
Όταν όμως άρχισε η αναζήτηση των έργων του, οι ιδιοκτήτες τους έτρεξαν στα υπόγειά τους, ανακάλυψαν τους πίνακες, τους καθάρισαν και τους διοχέτευσαν στην αγορά. Μέχρι και πλαστοί πίνακες βρέθηκαν στην αγορά ως αυθεντικοί Βαν Γκογκ.
Ο Βαν Γκογκ είπε: “Τον καταλαβαίνεις αυτόν τον πίνακα ή τον διάλεξες στην τύχη; Έχω εκατοντάδες πίνακες εδώ μέσα και εσύ δεν μπήκες καν στον κόπο να τους κοιτάξεις. Απλώς διάλεξες εκείνον που έτυχε να βρίσκεται μπροστά σου. Υποψιάζομαι ότι σε έχει στείλει ο αδερφός μου. Άσε κάτω τον πίνακα και πάρε πίσω τα χρήματά σου. Δεν θα πουλήσω πίνακά μου σε έναν άνθρωπο που δεν έχει μάτια για τη ζωγραφική. Και πες στον αδερφό μου να μην το ξανακάνει ποτέ αυτό!”
Ο Βαν Γκογκ έζησε όλη του τη ζωή μέσα στη φτώχεια. Πέθανε στην πιο ζεστή περιοχή της Γαλλίας, στο Αρλ, ζωγραφίζοντας επί έναν ολόκληρο χρόνο συνεχώς τον ήλιο, μέχρι που τρελάθηκε.
Εκατοντάδες πίνακες, κανένας τους όμως δεν ερχόταν στο σημείο που ήθελε. Όλη μέρα στεκόταν όρθιος, με τον ήλιο να καίει το κεφάλι του… ζέστη, πείνα… μέχρι που κατάληξε στο τρελοκομείο.
Κι όμως εκείνος ήταν τρομερά ευτυχισμένος.
Συνέχισε να ζωγραφίζει. Και εκείνοι οι πίνακες που ζωγράφισε μέσα στο τρελοκομείο, τώρα αξίζουν εκατομμύρια.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του, κανένας δεν εκτίμησε τη δουλειά του.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του, καμία γκαλερί δεν δέχθηκε τους πίνακές του – ούτε καν δωρεάν.
Μετά το θάνατό του όμως, σιγά -σιγά, άλλαξε ολόκληρη η αντίληψη για τη ζωγραφική – μπήκε σε μια εντελώς καινούργια διάσταση.
Χωρίς τον Βίνσεντ Βαν Γκογκ δεν θα υπήρχε Πικάσο. Όλοι οι ζωγράφοι που εμφανίστηκαν μετά τον Βίνσεντ Βαν Γκογκ του οφείλουν πολλά – ανυπολόγιστα πολλά – επειδή αυτός ο άνθρωπος άλλαξε την όλη κατεύθυνση.
Σιγά – σιγά, καθώς άλλαζε η κατεύθυνση, ξεκίνησε μια μεγάλη έρευνα, προκειμένου να ανακαλυφθούν οι πίνακές του. Οι άνθρωποι που έτυχε να βρεθούν με έργα του στην κατοχή τους, τα είχαν παραπετάξει στα υπόγειά τους, θεωρώντας πως είναι άχρηστα.
Όταν όμως άρχισε η αναζήτηση των έργων του, οι ιδιοκτήτες τους έτρεξαν στα υπόγειά τους, ανακάλυψαν τους πίνακες, τους καθάρισαν και τους διοχέτευσαν στην αγορά. Μέχρι και πλαστοί πίνακες βρέθηκαν στην αγορά ως αυθεντικοί Βαν Γκογκ.
Σήμερα υπάρχουν μόνο διακόσιοι πίνακές του – αν και πρέπει να είχε ζωγραφίσει χιλιάδες – και θεωρείται εξαιρετικά σπουδαίο το να έχει κανείς έναν αυθεντικό πίνακα του Βίνσεντ Βαν Γκογκ.
Εκείνους τους πίνακες όμως δεν τους ζωγράφισε απλώς με χρώμα, αλλά με το ίδιο του το αίμα, με την ίδια του την ανάσα και με τον χτύπο της καρδιάς του. Μέσα σ’ εκείνους τους πίνακες, βρίσκεται η ίδια του η ζωή.
Μη ρωτήσεις έναν τέτοιο άνθρωπο αν υπάρχει σκοπός και νόημα στη ζωγραφική του. Μέσα στους πίνακές του, μέσα στη ζωγραφική του, βρίσκεται το ίδιο του το είναι – κι εσύ ρωτάς αν υπάρχει σκοπός και νόημα στη ζωγραφική του; Αν δεν μπορείς να δεις τον σκοπό και το νόημα, τότε είσαι υπεύθυνος μόνο εσύ γι’ αυτό.
Όσο πιο ψηλά ανεβαίνει κάτι, τόσο λιγότεροι είναι και οι άνθρωποι που θα το αναγνωρίσουν.
Όταν κάτι ανεβαίνει στο ψηλότερο σημείο, είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν έστω και λίγοι άνθρωποι για να το αναγνωρίσουν.
Και στο υπέρτατο σημείο, στο σημείο ωμέγα, μόνο ο ίδιος ο άνθρωπος αναγνωρίζει τι του έχει συμβεί. Δεν μπορεί να βρει ούτε καν έναν δεύτερο άνθρωπο για να το αναγνωρίσει.
Με ρωτάς: “Υπάρχει κάποιο νόημα στη ζωή;”
Εσύ ο ίδιος είσαι το νόημα, η σημασία, ο σκοπός και αυτή καθαυτή η ζωή είναι το νόημα. Δεν χρειάζεται να προστεθεί τίποτε άλλο στη ζωή για να την κάνει ολοκληρωμένη.
Η ζωή είναι ολοκληρωμένη από μόνη της.
Το μόνο που χρειάζεται η ζωή είναι να τη ζήσεις στην ολότητά της.
Αν ζεις μόνο ένα μέρος της, τότε δεν θα νιώσεις ποτέ πόσο συγκλονιστική εμπειρία είναι το να είσαι ζωντανός. Αν δεν ζεις με όλο σου το είναι κι αν ολόκληρο το είναι σου δεν έχει γίνει μια αρμονία, τότε δεν μπορεί να βγει κανένα τραγούδι από μέσα σου.
Έτσι όμως έχει η κατάσταση: Ο καθένας ζει μόνο ένα μέρος της ζωής – ένα μικρό μέρος.
Κάνεις θόρυβο, μα δεν μπορείς να τραγουδήσεις.
Κουνάς τα χέρια και τα πόδια σου, μα δεν μπορείς να χορέψεις.
Το τραγούδι, ο χορός, το νόημα, η σημασία, ο σκοπός, η αξία εμφανίζονται αμέσως, τη στιγμή που ζεις με όλο σου το είναι και που ολόκληρο το είναι σου έχει γίνει μια αρμονία.
Τότε, δεν κάνεις τέτοιες ερωτήσεις, όπως “αξίζει να ζεις;”
Τότε γνωρίζεις ήδη την απάντηση.
Αυτή καθαυτή η ζωή είναι το νόημα. Δεν υπάρχει κανένα άλλο νόημα.
Μέρος Β’
Αξίζει να Ζεις;
OSHO
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΡΕΜΠΕΛ
OSHO
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΡΕΜΠΕΛ
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.