Ανέκαθεν ήμουν αλλεργική στους ηλίθιους

της Αφροδίτης Κράβαρη

Ανέκαθεν ήμουν αλλεργική στους ηλίθιους και τους δήθεν. Πρόκειται για δύο κατηγορίες ανθρώπων που κατακλύζουν τον κόσμο μου. Και νομίζω και τον δικό σας. Τα τελευταία χρόνια έχουν εξαπλωθεί σαν ανίατη νόσο και μολύνουν σχέσεις και χαρακτήρες. Όχι, δεν είναι ορατοί. Ξεγελούν κάτω απ’ τη μάσκα που φορούν και δε ξεχωρίζουν με γυμνό μάτι. Φτάνει όμως μια συναναστροφή εβδομάδας για να διαπιστώσεις το κούφιο του χαρακτήρα τους, το δήθεν της συμπεριφοράς τους και το ψεύτικο της ύπαρξής τους. Δυστυχώς για μένα, από παιδί θαύμαζα την οργάνωση, την ειλικρίνεια, τη συνέπεια στα λόγια και τα έργα. Και δυστυχώς για μένα μεγαλώνοντας έγινα ακριβώς έτσι: σε καθετί μικρό ή μεγάλο είμαι τελειομανής, σε κάθε φράση που ξεστομίζω θέλω να ’ναι αληθινή και καθετί που θα αναλάβω ή θα σου πω θα έχει συνέπεια. Ο λόγος μου μετράει σα συμβόλαιο και ποτέ δε θα σου υποσχεθώ κάτι που δεν είμαι σε θέση να στο δώσω. Φαινομενικά έχω μεγαλώσει σε άλλη εποχή και με έχουν πετάξει να ζήσω με ένα τσούρμο ηλιθίους. Ηλίθιοι χωρίς γνώση, χωρίς ευστροφία, χωρίς παιδεία. Στη δουλειά, στις σχέσεις, στον περίγυρο.

Και την ηλιθιότητα δε μπορείς να τη νικήσεις. Δε μπορείς να τα βάλεις μαζί της. Δε μπορείς καν να σταθείς απέναντί της. Είσαι χαμένος από χέρι και το μόνο που σου μένει είναι να αποχωρείς. Είναι αήττητη. Πάντα ήταν. Δε ξέρω αν είναι δοκιμασία ή αυταπάτη, αλλά η κοινωνική συμβίωση με έναν ηλίθιο στο τέλος σε κάνει να αναρωτιέσαι αν είσαι ένας από αυτούς. Ενίοτε χρειάζεται να ζητήσω συγγνώμη που ομιλώ σωστά την ελληνικήν, που έχω ενσυναίσθηση και αυξημένη συναισθηματική νοημοσύνη ή που επιλέγω την ειλικρίνεια αντί της ψευτιάς. Ο ηλίθιος δε μπαίνει σε αυτή τη διαδικασία. Ο ηλίθιος αυτοπαρουσιάζεται ως ειδήμων. Το δήθεν βρωμά πάνω του. Η συμπεριφορά του είναι εγωκεντρική και το μυαλό του άδειος κουβάς. Δε στροφάρει, δεν υποχωρεί, δεν αλλάζει άποψη. Δε ξέρει από διάλογο ούτε από συζήτηση. Κι αν εγώ… με τόση υπομονή, χιούμορ και αυτοσαρκασμό δε μπόρεσα να τα βάλω μαζί τους, τότε ούτε εσύ μπορείς. Είναι ένα κλειστό γκέτο που εξαπλώνεται με ιμπεριαλιστική στρατηγική. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τους αναγνωρίσεις γρήγορα και να τους πετάξεις στα trash. Οι ηλίθιοι είναι το αρχικό στάδιο των μετέπειτα τοξικών ανθρώπων που δηλητηριάζουν και μολύνουν τη ζωή σου οδηγώντας σε σε καταθλιπτικές συμπεριφορές.

Είμαι αλλεργική στους ηλίθιους και νοσώ απ’ τα κατάλοιπα που τους έχω επιτρέψει να μου αφήσουν. Αλλά τώρα πια είμαι τόσο ειδική που τους ξεχωρίζω με ένα βλέμμα. Από την αύρα ή την αναπνοή τους. Από μια φράση ή μια συμπεριφορά. Και τότε νιώθω πραγματικά τυχερή. Τυχερή που κάποιος μπορεί να με εμπιστευτεί με κλειστά μάτια. Τυχερή που όταν σου υποσχεθώ κάτι, θα το τηρήσω μέχρι τέλους. Τυχερή που έμαθα να ακούω προσεκτικά πριν απαντήσω ή πριν πω τη γνώμη μου. Τυχερή που αυτό που βλέπεις αυτό είμαι, χωρίς προσωπείο, χωρίς δηθενιά, χωρίς ψιλά γράμματα. Είμαι αλλεργική στους ηλίθιους και ξερνάω όταν πρέπει αναγκαστικά να συναναστραφώ ή να δουλέψω μαζί τους. Μειώνω τον εαυτό μου, τη δουλειά μου, την προσωπικότητά μου. Όχι, δεν είμαι εγώ η έξυπνη κι εκείνοι οι χαζοί. Απλά έμαθα να δουλεύω το μυαλό μου. Έμαθα να σκέφτομαι και να κουράζομαι. Έμαθα να το ψάχνω λίγο παραπάνω. Να βλέπω πέρα από αυτό που φαίνεται. Κι αυτό με κάνει να διαφέρω από κάθε ηλίθιο που θα σταθεί αγέρωχα απέναντι μου με τουπέ και θα προσπαθήσει να με πείσει πως κάποιος είναι. Κανείς δεν πείθει πλέον. Η δηθενιά βρωμάει από χιλιόμετρα μακριά και η αγραμματοσύνη βγάζει μάτια. Κι εδώ που έχουμε φτάσει, στο τέλος (…εμείς οι νορμάλ έξω απ’ το γκέτο) θα ζητήσουμε δημόσια συγγνώμη που δεν είμαστε ηλίθιοι και δεν έχουμε επιλέξει ακόμα να μπούμε στο lobby τους. Sorry, αλλά δε θα πάρω. Και Sorry, αλλά επικοινωνώ σε άλλο level με όσους έχουν IQ λίγο παραπάνω απ’ τον πάτο. Sorry ε;

fwords

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ