Το σύμπτωμα, ο σοφός μας σύμβουλος.

Κάθε σώμα είναι ένα μοναδικό κύτταρο. Ένα κύτταρο που ίδιο ακριβώς δεν υπάρχει. Η βιολογία του κάθε σώματος είναι μοναδική.

Το σώμα μας δηλαδή έχει πολλές αντοχές σε πάρα πολλές καταστάσεις. Έτσι κάνει σαν να λέγαμε «πολλή υπομονή» σε πολλούς τομείς και μας δίνει αβάντα.

Όμως όταν εμείς παρατραβήξουμε το σκοινί τότε το σοφό αυτό σώμα έρχεται να μας ειδοποιήσει με ένα σύμπτωμα, με έναν πόνο ή ενόχληση. Θέλει να μας προστατέψει από το να φτάσουμε σε τέλμα.

Συνήθως εμείς αυτά τα μικρά συμπτώματα θα βρούμε τον τρόπο και θα τα φέρουμε σε ισορροπία με ένα παυσίπονο ή με κάποια θεραπεία. Κάποιες φορές θα πούμε ότι είναι από την κούραση και θα επιλέξουμε για λίγο να αλλάξουμε τους ρυθμούς μας.

Όμως σχεδόν ποτέ αυτό το σύμπτωμα δεν θα το ακούσουμε με προσοχή για να μας οδηγήσει στην αιτία. Στο βασικό γιατί.

Εμείς όταν υπάρξει ένα τέτοιο σύμπτωμα στο σώμα μας, δεν θα αναζητήσουμε ούτε τις σκέψεις μας, ούτε τα συναισθήματά μας, ούτε τη συμπεριφορά μας ως προς τους εαυτούς μας.   

Το σύμπτωμα λοιπόν είναι ο βασικός βοηθός μας για να αρχίσουμε τον δρόμο της αυτογνωσίας. Να αναζητήσουμε όλα τα πως και τα γιατί.

Κάθε σύμπτωμα είναι μια μορφή προειδοποίησης και μας εξηγεί ότι προσεχώς ασθένεια. Προσεχώς ένα μας όργανο θα υπολειτουργεί. Για παράδειγμα μία αρρυθμία μας οδηγεί στο να αναζητήσουμε τους ρυθμούς της ζωής μας γενικά και ειδικά. Μία αρτηριακή πίεση μας οδηγεί να αναζητήσουμε να βρούμε που το σώμα μας συλλέγει συναισθηματικούς πόνους, θλίψεις, στεναχώριες. Ένας απλός πονόδοντος μας οδηγεί να αναζητήσουμε την εσωτερική μας σχέση με το εσωτερικό μας παιδί. Ανάλογα με την μεριά του δοντιού αντιστοιχεί και με τον ανάλογο γονέα. Αριστερά είναι η μανούλα μας και δεξιά είναι ο μπαμπάς μας. Αυτή είναι μία αναζήτηση που χρειάζεται να γίνει από μας για μας με οδηγό την σχέση μας με τους γονείς μας, από την παιδική μας ηλικία για να βρούμε όλα όσα συμπιέσαμε και συμπιέζουμε.

Το να καλύψουμε λοιπόν το σύμπτωμα με μία θεραπεία ή ένα παυσίπονο, μπορεί να είναι βοηθητική για τη στιγμή, γιατί δεν μπορούμε να ζούμε με τον πόνο. Όμως το να ψάξουμε να βρούμε τη ρίζα αυτού του πόνου με την αυτογνωσία θα μας οδηγήσει στην απόλυτη απαλλαγή από την επανεμφάνιση του πόνου αλλά δεν θα οδηγήσει το σώμα μας σε ένα τέλμα. 

Τι θα πει αυτογνωσία ? Τι θα πει γνωρίζω τον εαυτό μου ?

Θα πει ότι μπαίνω σε βάθος, σε κάθε μου συναίσθημα, σε κάθε μου σκέψη και την ψάχνω σε βάθος. Σημαίνει ότι για κάθε μου σκέψη και για κάθε μου συναίσθημα υπάρχει και ένας λαβύρινθος και κάπου εκεί μέσα κρύβεται και ένας Μινώταυρος. Κάθε Μινώταυρο που θα βγάζω από το σώμα μου, από όλο το εσωτερικό μου κομμάτι, θα απομακρύνω κάθε μορφή ασθένειας από το σώμα μου.

Πόσο καιρό θα μας πάρει ο δρόμος της αυτογνωσίας ? Μα όλη μας τη ζωή. Γιατί όλη μας τη ζωή ? Μα γιατί αφού κάθε μέρα ζούμε, σκεφτόμαστε και υπάρχουμε με όλα όσα μας περιβάλλουν κάθε μέρα από εμάς θέλει μία φροντίδα ανάλογη. Όπως έχουμε την καθημερινή τροφή, το καθημερινό ντύσιμο, το καθημερινό μπάνιο, έτσι θα βάλουμε και αυτή την καθημερινή ουσιαστική εσωτερική φροντίδα. Η οποία θα μας κρατά πάντα σε ένα επίπεδο φρεσκάδας και νεότητας.

Δωροθέα  

zefira21

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ