Διαδρομή επιλογής. Σκάψε

της Αλεξάνδρας Μάτζαρη

Πώς κατηφόρισα με τόση ζωντάνια χωρίς να αντιληφθώ την κατάληξη. Γιατί ενθουσιαζόμουν που κατέβαινα σκαλοπάτια, με τόσο ήσυχη τη συνείδησή μου. 

Η πεδιάδα των στόχων ξαφνικά πήρε μορφή τοίχων με αφή επικίνδυνη, οι οποίοι σε περιορίζουν και πλησιάζουν, με την κάθε αναπνοή που εισπνέεις, κλεφτά πια, να μην το αντιληφθεί ούτε η καρδιά σου. Δεν κοιτάς πίσω, νιώθεις τη παρουσία της μη αντιστρεπτότητας στο σβέρκο σου. Η σκιά του αδιέξοδου καλά κρυμμένη στην ψυχή σου, σε νανουρίζει και σε ναρκώνει γλυκά με πειθήνια αναισθησία. 

Η κακόμοιρη η φωνούλα μέσα σου, σε είχε προειδοποιήσει. Τα αποφασιστικά· τα πολύ επαναστατικά ποτέ, δε γίνεται, αποκλείεται, σε χλευάζουν πίσω από τον καθρέπτη των κατηγορούμενων. Σου θυμίζουν τις στιγμές που τους είχες αποκλείσει. 

Έφτασαν να είναι η μοναδική παρέα και οδηγοί σου. Τα βροντερά μπορώ, επιτυχημένοι στόχοι και τα υψηλά ιδανικά ξεθώριασαν, έχασαν τη λάμψη, ξέμειναν από δύναμη και ελπίδα. 

Αναρωτιέσαι πότε εξαφανίστηκαν, σε ποια στροφή έμεινες μόνος σου; Τώρα τι κάνεις; Υπάρχει επιστροφή; 

Κυριολεκτικά είσαι ελεύθερος να πραγματοποιήσεις όσα λάθη επιθυμείς, για να μην τα περιγελάς υποκριτικά, γιατί τα φοβάσαι, διότι ο φόβος καθαρή σκέψη δε χαρίζει στις αποφάσεις σου. Μεταφορικά είσαι παγιδευμένος στην κάθε κατάληξη που θα επιφέρει η επιλογή σου. Αλλά η δράση είναι ο σωστός δρόμος, όποιος και αν είναι, ξεκίνα το σκάψιμο μέσα σου.

fwords

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ