Η σκέψη ή τα γονίδια ευθύνονται για την συμπεριφορά μας;

Διάβασα σε κάποια άρθρα ότι δεν ευθύνονται τα γονίδια για τις ασθένειες των ανθρώπων αλλά η σκέψη. Δίχως να διαφωνήσω ή να συμφωνήσω μ’ αυτή την άποψη θα συμβουλεύσω τον αναγνώστη να μην παρατηρεί αποσπασματικά αυτή τη προοπτική. Τα γονίδια δεν είναι υπεύθυνα για τίποτε, αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι τα γονίδια είναι αποθήκες πληροφοριών και τα δεδομένα που είναι καταχωρημένα μέσα τους χρησιμοποιούνται ως αλγόριθμοι σε ένα λογισμικό. Θα μπορούσαμε να το περιγράψουμε ακόμη πιο απλά παρομοιάζοντας τα γονίδια με έναν αυτόματο πιλότο. Ανάλογα με τις συντεταγμένες τις οποίες δώσαμε στον αυτόματο πιλότο εκείνος θα δράσει απαρέγκλιτα με βάση αυτό τα σενάριο. 

Συνεπώς ένα γονίδιο διαθέτει μια πληροφορία με την οποία εφοδιάζει τα κύτταρα ώστε να επιτελέσουν το έργο του βάση αυτών των δεδομένων. Ερχόμαστε τώρα στη σκέψη. Τι κάνει η σκέψη σε σχέση με τα γονίδια και την συμπεριφορά της προσωπικότητας και κατ’ επέκταση του ανθρώπινου σώματος;

Μια σκέψη δε κάνει απολύτως τίποτε, μια συνεχώς επαναλαμβανόμενη σκέψη όμως καταγράφεται στη βάση των δεδομένων του. Στα γονίδια του ανθρώπου εν-τυπώνονται οι συνήθειες, οι επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές, είτε αφορούν σε σκέψη είτε σε πράξη είτε σε λόγο. 

Τα πράγματα βέβαια δεν είναι τόσο απλά όσο τα περιγράφω αφού ο εντολέας της καταγραφής είναι το υποσυνείδητο αλλά σε τελικό στάδιο η πληροφορία θα χαραχθεί στο γονίδιο ως πρόγραμμα το οποίο χαρακτηρίζει τον εν λόγω άνθρωπο. 

Το πρόγραμμα θα εκδηλώσει το περιεχόμενο του στη συμπεριφορά του ατόμου κι ανάλογα με τις πληροφορίες που είναι εφοδιασμένο θα τον ωθήσει σε συγκεκριμένες ενέργειες, το ίδιο θα συμβεί και με τα κύτταρα του οργανισμού, αφού κάθε κύτταρο ωθείται στη δράση του σύμφωνα με τις πληροφορίες που αντλεί από τα γονίδια.


Η σκέψη λοιπόν διαβιβάζει το περιεχόμενο της στα γονίδια αφού πρώτα καταχωρηθεί στο υποσυνείδητο, αν όμως είναι ξεκάθαρα συνειδητή τότε μπορεί να επηρεάσει απ ευθείας το γονιδιακό χάρτη και να διαμορφώσει το καταγεγραμμένο σενάριο που είναι αποθηκευμένο εκεί.

Η επαναλαμβανόμενη σκέψη λοιπόν αυτό που κάνει είναι να εφοδιάζει τα γονίδια κι αυτά με τη σειρά τους τα κύτταρα του οργανισμού. Η σκέψη βέβαια δεν παίζει μόνο αυτό το ρόλο κι ειδικά οι εικόνες μιας σκέψης επενδυμένες με ένα έντονο συναίσθημα, αλλά αυτό θα μας απασχολήσει σε άλλο κείμενο.

Ο άνθρωπος όμως γεννιέται εφοδιασμένος με μια βάση δεδομένων που σύμφωνα με την γνώση που κατέχει-ως τώρα- η επιστήμη την παραλαμβάνει από τους γεννήτορες του. Κάποια στιγμή θα γίνει γνωστό ότι το νεογέννητο δεν λαμβάνει κληρονομικά τίποτε που δεν του ανήκει, τίποτε που το ίδιο δεν είχε οικοδομήσει νωρίτερα, αλλά κι αυτό δεν είναι της παρούσης, για την ώρα αυτό που δίνεται ως τροφή για σκέψη είναι η επανάληψη εν είδη συνήθειας, μιας σκέψης, μια πράξης ή μιας δήλωσης κάτι που ευθύνεται για την εν-τύπωση του περιεχομένου αυτών των συμπεριφορών στο dna του ανθρώπου με αργό ή γρήγορο ρυθμό ανάλογα με την ένταση των συναισθημάτων που περιέχουν.

Η συνήθεια δεν είναι βέβαια μόνο σκέψη είναι και διατροφή είναι κι επιθυμία είναι και δράσεις, όλα αυτά αποτυπώνονται στο χάρτη του ανθρώπου και χαράσσουν τη μελλοντική του διαδρομή.

Τα Βιβλία μου Οι σκέψεις μου/ My Books My thoughts

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ