Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ: Σιμόν ντε Μποβουάρ, η γυναίκα σύμβολο

9 Ιανουαρίου 1908 γεννιέται ένα κοριτσάκι που μεγαλώνοντας έμελλε να αλλάξει το χάρτη των γυναικείων δικαιωμάτων. Η Σιμόν ντε Μποβουάρ υπήρξε μια από τις σημαντικότερες Γαλλίδες φιλοσόφους. Γεννημένη ως Simone Lucie–Ernestine–Marie–Bertrand de Beauvoir, η μικρή Σιμόν μεγαλώνει σε ένα συντηρητικό, μεγαλοαστικό και καθολικό περιβάλλον. Μικρή, μάλιστα, ήθελε να γίνει καλόγρια. Κάπου στην εφηβεία, όμως, έρχεται σε επαφή με τη φιλοσοφία, τη μεγάλη της αγάπη. Έτσι θα βρεθεί να σπουδάζει στην École Normale Supérieure, όπου και θα γνωρίσει τον Ζαν-Πωλ Σαρτρ.

Για να κερδίσει την οικονομική ανεξαρτησία της, η Σιμόν γίνεται καθηγήτρια, αλλά απολύεται το 1943 από το ναζιστικό καθεστώς. Αιτία υπήρξε η συναίνεσή της στη σχέση μαθήτριάς της με Ισπανό εβραϊκής καταγωγής. Κατά τη διάρκεια του Πολέμου, γνωρίζει σπουδαίες προσωπικότητες του πνεύματος όπως τον Καμύ, τον Ζενέ και τον Πικάσο. Παράλληλα είναι πολιτικά ενεργή και στρατεύεται στην οργάνωση «Σοσιαλισμός και Ελευθερία» που ιδρύει ο Σαρτρ. Στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η ντε Μποβουάρ συνεργάστηκε με τον Σαρτρ στην έκδοση των «Μοντέρνων Καιρών», μιας πολιτικής εφημερίδας. Εκτός από εκδότρια, ήταν κι αρθρογράφος.

Το 1943 η Μποβουάρ εξέδωσε το L‘Invitée (Η καλεσμένη), ένα μυθοπλαστικό χρονικό της σχέσης με το Σαρτρ, καθώς και πώς επηρεάστηκε η σχέση τους με την ύπαρξη ενός τρίτου προσώπου.

To 1949 εκδίδει το φιλοσοφικό δοκίμιο «Το δεύτερο φύλο», το οποίο αποτελεί μια μελέτη πάνω στη γυναικεία φύση. Οι πωλήσεις του ξεπέρασαν κάθε φαντασία. Η πρώτη έκδοση, που περιελάμβανε 50.000 αντίτυπα, εξαντλήθηκε μέσα σε μια εβδομάδα.Το Βατικανό, βέβαια, το θεώρησε προκλητικό και το συμπεριέλαβε στη μαύρη λίστα του. Η απαγόρευση αυτή, ωστόσο, δεν εμπόδισε την αναγνώριση της Μποβουάρ. Στο βιβλίο αυτό, η Μποβουάρ αποδέχεται την αρχή πως η ύπαρξη προηγείται της ουσίας. «Γυναίκα δε γεννιέσαι, γίνεσαι» έγραψε ανάμεσα στα άλλα. Κάπως έτσι, η Σιμόν αναδεικνύεται σε αρχιέρεια του φεμινισμού και με τα βιβλία της άλλαξε το ρου της ιστορίας των δικαιωμάτων της γυναίκας στον 20ο αιώνα.

Μαζί με τον σύντροφό της Ζαν-Πωλ Σαρτρ συντάχτηκε με το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας, αλλά αποχώρησαν αμφότεροι έπειτα από την Σοβιετική επέμβαση στην Ουγγαρία , το 1956 και μετέπειτα στράφηκαν προς τον Μαοϊσμό.

Η ίδια, αν και σε μακροχρόνια σχέση με το Σαρτρ, δε νυμφεύθηκε ποτέ. Όπως είχε χαρακτηριστικά δηλώσει: «Ο γάμος είναι περιορισμός, αστικοποίηση, αλλά και θεσμοθετημένη παρέμβαση του κράτους στην ιδιωτική ζωή των πολιτών».

Το έργο της Μποβουάρ είναι πολυδιάστατο, αφού περιλαμβάνει από πολιτικές θέσεις και φιλοσοφικά δοκίμια μέχρι μυθιστορήματα, βιογραφίες και θεατρικά έργα. Άλλα σημαντικά έργα της είναι «Οι Μανδαρίνοι» (1954) κι «Οι αναμνήσεις μιας καθωσπρέπει κόρης» (1958). Το 1981 συνέγραψε το «La Cérémonie Des Adieux» (Η Τελετή του Αποχαιρετισμού), μια οδυνηρή εξιστόρηση των τελευταίων χρόνων του Σαρτρ.

Πέθανε από πνευμονία στις 14 Απριλίου του 1986 και τάφηκε πλάι στον Σαρτρ στο Κοιμητήριο του Μονπαρνάς του Παρισιού.