Ίσως είναι καλύτερα έτσι

Αν μου ζητούσαν να επισημάνω μόνο ένα χαρακτηριστικό της ελληνικής κοινωνίας τον 21ο αιώνα -μέχρι τώρα-, είναι η αδυναμία της να μάθει από τα λάθη της και να αλλάξει.

Με τη χώρα χαμένη για πάντα, πρώτο θέμα είναι -25 χρόνια μετά- το Σκοπιανό.

Και φυσικά, εκατομμύρια Έλληνες -που ούτε για το όνομα του παιδιού τους μπορεί να μην αποφάσισαν οι ίδιοι- έχουν απόλυτη άποψη για το πώς θα πρέπει να ονομάζεται η γειτονική χώρα.

Νονοί όλοι.

Το γεγονός ότι η δική τους χώρα είναι και επίσημα προτεκτοράτο -και δεν κάνουν απολύτως τίποτα για να μην είναι- δεν αφορά τους περισσότερους Έλληνες.

Το θέμα τους είναι η ονομασία των Σκοπίων.

Κι ακούς ακόμα τα ίδια τσαμπουκαλίδικα λόγια που λέγονταν το 1992.

Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Σαν να μην χάθηκε η χώρα στο μεταξύ.

Δουλοπρεπείς με τους προστάτες της χώρας και μαγκιές με αυτούς που θεωρούμε αδύναμους και κατώτερους.

Η νοοτροπία του μπάτσου. Και του ραγιά.

Δεν μαθαίνουμε με τίποτα.

Μάλιστα, για το Σκοπιανό πήρε θέση και η Εκκλησία.

Μένουμε Ευρώπη αλλά η Εκκλησία πάντα παρούσα, και η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία δεν έχει γίνει διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας.

Σε άλλα νέα, το ΚΚΕ αγωνίζεται για το δικαίωμα στην απεργία, αν και έγιναν δεκάδες απεργίες τα τελευταία χρόνια, που οδηγούσαν από ήττα σε ήττα.

Οι αγρότες, από την άλλη, ετοιμάζονται να κλείσουν τους δρόμους, για να μη χαθεί η παράδοση.

Ένας υπόδικος ολιγάρχης που έχει αγοράσει όλο σχεδόν τον ελληνικό Τύπο λέει πως έχουμε χούντα στο προτεκτοράτο -χούντα σε προτεκτοράτο μόνο στην Ελλάδα-, ενώ απειλεί να ξαμολήσει τον στρατό των οπαδών της ομάδας που έχει καβατζώσει για μια δύσκολη ώρα.

Και οι πολίτες-οπαδοί ακολουθούν.

Τίποτα δεν ταράζει την αγνή ελληνική λεβεντομαλακία.

Όλα συνεχίζονται όπως πριν. Κι ας χάθηκε η χώρα στο μεταξύ.

Δεν είναι εθνικό θέμα η χρεοκοπία, το ξεπούλημα της χώρας και η υπογεννητικότητα αλλά είναι εθνικό θέμα το Σκοπιανό που, αντικειμενικά, είναι διεθνές θέμα.

Πάλι τα ίδια κούφια λόγια για την ανωτερότητα των Ελλήνων, κάργα ρατσισμός και ουρανομήκεις ανοησίες.

Δεν αντέχεται αυτή η Ελλάδα.

Όλες οι κοινωνίες μισούν -λίγο πολύ- τις αλλαγές, αλλά, όταν βλέπεις τη χώρα σου να καταρρέει, οφείλεις να αντιληφθείς πως πρέπει να κάνεις αλλαγές.

Πρέπει να κάνεις αλλαγές, για να συνεχίσεις να υπάρχεις.

Κάποιες φορές, πρέπει να κάνεις αλλαγές, για να παραμείνεις ο ίδιος.

Σε έναν κόσμο που αλλάζει διαρκώς -άρα, αλλάζουν και τα δεδομένα γύρω σου-, ο μόνος τρόπος για να παραμείνεις ο ίδιος είναι να αλλάξεις.

Διαφορετικά, γίνεσαι γραφικός και για το μουσείο.

Βέβαια, αν δεν αλλάξεις εσύ από μόνος σου, θα σε αλλάξουν οι άλλοι.

Ενώ οι Έλληνες αδυνατούν να αλλάξουν το οτιδήποτε -και συνεχίζουν να τρέφονται με περασμένα μεγαλεία και εθνικούς μύθους-, τα πάντα στην Ελλάδα αλλάζουν σε βάρος των Ελλήνων.

Η χρεοκοπία της χώρας ήταν μια τεράστια ευκαιρία για αλλαγές σε όλους και σε όλα.

Τελικά, τα πάντα αλλάζουν στην Ελλάδα -με διαταγές των προστατών- εκτός από τους Έλληνες που ονειρεύονται ακόμα την επιστροφή στις ένδοξες μέρες των προηγούμενων δεκαετιών που οδήγησαν στην …χρεοκοπία και στο ξεπούλημα.

Ίσως είναι καλύτερα έτσι.

Τουλάχιστον φαίνεται το πραγματικό πρόσωπο της χώρας.

Μπορεί κάποια στιγμή να το δουν και οι Έλληνες.

pitsirikos

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ