Από το Ζειν στο Ευ Ζειν… μια Δημιουργία απόσταση!

Γράφει ο Άγγελος Τσιώνας

Να ζει κανείς ή να μη ζει;

Όλοι θέλουν να ζουν κι ας διαμαρτύρονται πολλές φορές για τη ζωή τους.

Το ερώτημα το ουσιαστικό είναι «Τί σημαίνει ζω;»

Αρκεί το αναπνέω;

Αρκεί το τρώω, πίνω νερό, κοιμάμαι, αναπαράγομαι;

Αρκεί το κάνω μια βόλτα, πίνω ένα κρασί, βλέπω ταινία;

Αρκεί το δουλεύω για να έχω χρήματα που θα μου εξασφαλίσουν τα παραπάνω;

Μάλλον όχι, αφού αν και στις μέρες μας έχουμε εξασφαλίσει τα βασικά για την επιβίωσή μας και έχουμε κατορθώσει να έχουμε και ένα βαθμό ικανοποίησης από διάφορες δραστηριότητες, εντούτοις δεν είμαστε και πολύ ευχαριστημένοι από τη ζωή.

Υπάρχει η αίσθηση ότι η ζωή μάς πηγαίνει και τρέχουμε να την προλάβουμε, αντί να την πηγαίνουμε εμείς και να την ορίζουμε βάσει αυτών που θέλουμε.

Η ζωή δεν αφορά απλά στη βιολογική επιβίωση. Γιατί η ανθρώπινη ύπαρξη δεν περιορίζεται μόνο σε ένα βιολογικό σώμα.

Δεν είναι ακίνδυνο το τατουάζ!

Γεια σας 

Μία τριαντάχρονη γυναίκα παρουσιάστηκε στο γιατρό της στην Αμερική, γιατί είχε παρατηρήσει διογκωμένους  τραχηλικούς λεμφαδένες, αμφοτερόπλευρα.

Στον έλεγχο που της έγινε με αξονικές τομογραφίες, παρατηρήθηκαν διογκωμένοι λεμφαδένες όχι μόνον στον τράχηλο, αλλά και στο μεσοθωράκιο και τις βουβώνες. Η εικόνα ήταν συμβατή με λέμφωμα (κακοήθης νόσος του ανοσοποιητικού συστήματος), κατά τους ακτινολόγους.

Ωστόσο, η βιοψία ενός τραχηλικού λεμφαδένα δεν έδειξε καθόλου καρκινικά κύτταρα σε αυτόν, όπως περίμεναν οι θεράποντες γιατροί της…

Στον λεμφαδένα υπήρχαν μόνον φλεγμονώδη στοιχεία (κοκκιωματώδης ιστός). Ο έλεγχος για μυκοβακτηρίδιο φυματίωσης, μύκητες και κακοήθεια κάθε είδους απέβη αρνητικός.

Το εύρημα αποδόθηκε τελικά στα τατουάζ που πριν χρόνια είχε κάνει η γυναίκα αυτή.

Μοτοσικλέτες “Star Wars” για την αστυνομία του Ντουμπάι

Η αστυνομία του Ντουμπάι κινείται προς το μέλλον εξοπλίζοντας τις δυνάμεις της με hoverbikes στυλ “Star Wars”.

Η πλατφόρμα Scorpion είναι εξοπλισμένη με σύστημα ασφαλείας που υποστηρίζεται από σύγχρονους ελεγκτές πτήσης και ειδικό λογισμικό που ελέγχει την ταχύτητα και το ύψος πτήσης. Πηγή: Youtube

ΘΑ ΕΙΝΑΙ δύσκολο για τους εγκληματίες να αποφεύγουν πλέον το μακρύ χέρι του νόμου, ειδικά όταν θα υπάρχουν ηλεκτρικά hoverbikes που θα περιπολούν στον ουρανό, ικανά να αναπτύξουν ταχύτητα έως και 70 χιλιόμετρα την ώρα.

Στην διεθνή έκθεση GITEX 2017 που γίνεται από 14-18 Οκτωβρίου στο Ντουμπάι, παρουσιάστηκε το ηλεκτρικό hoverbike Scorpion, της ρωσικής εταιρείας Hoversurf, που σχεδιάστηκε για να βοηθήσει την αστυνομία να αποφεύγει την κυκλοφοριακή συμφόρηση σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης και το οποίο διατίθεται προς πώληση.

Η αστυνομία του Ντουμπάι, αναγνωρίζοντας τις δυνατότητες της ιπτάμενης μοτοσικλέτας, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει αμέσως το νέο όχημα στις περιπολίες των ανδρών της.

Η εταιρεία Hoversurf αναπτύσσει επίσης και τα πρώτα ιπτάμενα ταξί.

Ποιες τροφές μας κάνουν όμορφους ή άσχημους

Υπάρχουν τροφές που μας κάνουν όμορφους και άλλες που μας ασχημαίνουν. Φαίνεται πως το είδος της τροφής επιδρά όχι μόνο στην υγεία, αλλά και στην εμφάνισή μας.

Το είδος του φαγητού που τρώμε επηρεάζει δραστικά την εμφάνισή μας. Image: Supplied

ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΟ 2011, ο καθηγητής της Ιατρικής Στέφανος Kαραγιαννόπουλος, με το βιβλίο του «Είμαστε ό,τι τρώμε», αποκάλυψε όλα τα μυστικά της σωστής διατροφής για την καταπολέμηση της παχυσαρκίας και της φθοράς από το χρόνο. 

Τώρα μια νέα μελέτη λέει πως ό,τι βάζουμε στο σώμα μας, κυρίως στον γαστρεντερικό σωλήνα, έχει βαθιά επίδραση στην εμφάνισή μας.

Η Ρόμπιν Τσάτκαν (Robynne Chutkan), γαστρεντερολόγος, επίκουρος καθηγήτρια στην Πανεπιστημιακή Κλινική της Τζορτζτάουν και ιδρύτρια του Digestive Center for Women στην Ουάσιγκτον, λέει ότι υπάρχει σύνδεση ανάμεσα σε αυτό που τρώμε και στην εμφάνισή μας.

«Διαταραχές του δέρματος, όπως η ροδόχροη ακμή (κοινώς ροζακιά), την οποία πολλοί άνθρωποι συγχέουν με την ακμή, είναι ένα καλό παράδειγμα», λέει. «Η ροζακιά προκαλεί μικρές αγγειακές δυσμορφίες στο δέρμα του προσώπου, κυρίως των γυναικών, και πολλοί προσπαθούν να την αντιμετωπίσουν με διάφορα φαρμακευτικά σκευάσματα – τοπική εφαρμογή μετρονιδαζόλης, κλινδαμυκίνης ή ερυθρομυκίνης και τετρακυκλίνες από του στόματος.

»Η ροζακιά είναι στην πραγματικότητα μια αυτοάνοση ασθένεια και, όπως τα περισσότερα αυτοάνοσα νοσήματα, δεν γνωρίζουμε επακριβώς τι την προκαλεί. Υπάρχει όμως μια πολύ ισχυρή σύνδεση με αυτό που ονομάζεται δυσβίωση, μια βακτηριακή ανισορροπία που οφείλεται στον πολλαπλασιασμό των λάθος βακτηρίων στο έντερο.

»Επεμβαίνοντας στη διατροφή ορισμένων ασθενών μου, παρατήρησα πως όταν απομακρύνθηκαν από τα γαλακτοκομικά προϊόντα, τις αμυλώδεις, ζαχαρούχες και βιομηχανικά τροποποιημένες τροφές και επανήλθαν στον φυσικό τρόπο διατροφής, το δέρμα τους καθάριζε από τα κόκκινα στίγματα.

»Το δέρμα μας, επομένως, είναι ο καθρέφτης αυτών που τρώμε», καταλήγει η δρ. Τσάτκαν.

Αστερίδα, το "νησί φάντασμα" της Ομηρικής τοπογραφίας

ἔστι δέ τις νῆσος μέσσῃ ἁλὶ πετρήεσσα,

[μεσσηγὺς Ἰθάκης τε Σάμοιό τε παιπαλοέσσης,]* 

Ἀστερίς, οὐ μεγάλη· λιμένες δ᾽ ἔνι ναύλοχοι αὐτῇ

ἀμφίδυμοι· τῇ τόν γε μένον λοχόωντες Ἀχαιοί. (Οδ.δ 844-847) 

Υπάρχει κάποιο νησί μεσοπέλαγα βραχώδες

[μεταξύ της Ιθάκης και της βραχώδους Σάμου,]* 

το όνομά του είναι Αστερίς. Δεν είναι μεγάλο νησί αλλά έχει λιμάνια ασφαλή και αμφίδυμα (το ένα λιμάνι αντίθετα από το άλλο). Εκεί τον παραμόνευαν οι Αχαιοί. 

Η αποκάλυψη της νήσου Αστερίδος, ήταν και εξακολουθεί να είναι μέχρι και σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα άλυτα προβλήματα της Ομηρικής τοπογραφίας. Ήταν σύμφωνα με τις ομηρικές περιγραφές εκείνο το νησί που καιροφυλαχτούσαν στα ναύλοχα και αμφίδυμα λιμάνια του επί 28 μέρες και νύχτες οι μνηστήρες του θρόνου της Ιθάκης, σκαρφαλωμένοι την ημέρα στις ανεμοδαρμένες κορυφές του και την νύχτα κάνοντας συνεχώς περιπολίες με το πλοίο τους, για να σκοτώσουν τον Τηλέμαχο όταν θα επέστρεφε με το πλοίο του από την Πύλο (Οδ. π.363-370).

Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν χαρακτηριστικά «εξ όνυχος τον λέοντα» και όπως θα δούμε παρακάτω το νησί αυτό ήταν όντως το «οξύ νύχι» ενός καλά «κρυμμένου λέοντα» της Ομηρικής τοπογραφίας. Το εδάφιο που την περιγράφει (Οδ.δ 844-847) είναι ούτως ή άλλως ένα από τα πλέον περιγραφικά και συνάμα αμφιλεγόμενα κείμενα της τοπογραφίας της Οδύσσειας που ενέχονται για την ορθή κατανόησή της.

Το νησί της Αστερίδος λοιπόν για όσους μελετούν σε βάθος τα Ομηρικά έπη είναι γνωστό ότι βρισκόταν ως κορυφαίο τοπόσημο στο επίκεντρο της αφήγησης του αυτοτελούς αρχικά έπους της λεγόμενης «Τηλεμάχειας» πριν αυτή ενσωματωθεί μαζί με την «Φαιακίδα» και την «Νέκυια» στο ενιαίο έπος της «Οδύσσειας».

Με σημείο αναφοράς το ταξίδι της επιστροφής του Τηλέμαχου από την Πύλο και με όλη αυτήν την πληθώρα των γεωγραφικών τόπων που καταγράφονται στην «Τηλεμάχεια» είναι αναπόφευκτο ότι ο εντοπισμός του άστεως της Ομηρικής Ιθάκης και η επαλήθευση της Ομηρικής τοπογραφίας, περνά αναγκαστικά από αυτό το νησί, το λεγόμενο «νησί των μνηστήρων». Είναι ο τόπος που πάνω του ναυάγησαν όλες οι θεωρίες που διατυπώθηκαν μέχρι τις ημέρες μας από τους «σύγχρονους μνηστήρες» της ομηρικής Ιθάκης στην προσπάθειά τους να την αποκαλύψουν.

Έχουν περάσει ήδη 3200 χρόνια από τότε και η Ομηρική νήσος Αστερίς (Αστερία-Αστερίδα) συνεχίζει ακόμη να πλανάται σαν φάντασμα στο χώρο του Ιονίου, αναζητώντας την χαμένη της ταυτότητα σε κάθε νησάκι, βραχονησίδα ή σκόπελο στον θαλάσσιο πορθμό που ενώνει τα σημερινά νησιά Κεφαλληνία, Ιθάκη και Λευκάδα.

Βρήκαν σκελετό «βαμπίρ» στο αρχαιοελληνικό Περπερικόν

Σύμφωνα με τη Βρετανική Daily Telegraph, ο σκελετός έχει καρφωμένο ένα παλούκι στην καρδιά.

Τον σκελετό ενός "βαμπίρ" ισχυρίζεται ότι βρήκε ο αρχαιολόγος, Nikolai Ovcharov, στη Βουλγαρία, γνωστός και ως "Ιντιάνα Τζόουνς της Βουλγαρίας".

Ο Ovcharov που έχει αφιερώσει τη ζωή του στο να ανακαλύπτει τα μυστήρια των αρχαίων πολιτισμών, ανέφερε ότι εντόπισε τον σκελετό στα ερείπια της πόλης Περπερικόν που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με την Ελλάδα.

Σύμφωνα με τη Βρετανική Daily Telegraph, ο σκελετός έχει καρφωμένο ένα παλούκι στην καρδιά και ο αρχαιολόγος εκτιμά ότι ανήκει σε έναν άνδρα ηλικίας 40-50 ετών.

7 λόγοι για να πείτε «ναι» σε ένα ποτήρι φρέσκο χυμό

Ο λόγος για τους απολαυστικούς, χρωματιστούς και ευωδιαστούς φυσικούς χυμούς!

Μπορούν να καταναλωθούν όλες τις ώρες της ημέρας, από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. Μπορούν να μας συνοδεύσουν παντού, στο γραφείο, στην εκδρομή, στο γυμναστήριο, στο τρένο. Αποτελούν, από την μία, αναπόσπαστο μέρος κάθε ισορροπημένου διαιτολογίου και από την άλλη δεν λείπουν από τις συστάσεις των διαιτολόγων, όταν θέλουμε να χάσουμε βάρος.

Συνδυάζουν πολλαπλά οφέλη για τον οργανισμό μας και παρ’ όλα αυτά χωρούν μέσα σε ένα ποτήρι. Ο λόγος για τους απολαυστικούς, χρωματιστούς και ευωδιαστούς φυσικούς χυμούς!

Και σαν τα παραπάνω να μην ήταν αρκετά, εμείς σας έχουμε 7 ακόμα λόγους για να πείτε ένα δυνατό «ναι», την επόμενη φορά που η μαμά σας θα σας ρωτήσει «να σου στύψω ένα χυμό;».

Ποιοι είναι αυτοί;

ΑΠΑΡΝΗΣΗ – ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ – ΑΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ Ή Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ?? – ΤΙ ΑΠΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ

Η απάρνηση δεν είναι ένας σκοπός από μόνη της. Το να αποχωριστεί ένας φτωχός ένα μικρό ποσόν χρημάτων για να το επενδύσει, μπορεί να τον βάλει σε πολύ δύσκολη οικονομική θέση προσωρινά, αλλά αυτή η μικρή θυσία μπορεί αργότερα να του αποφέρει μια τεράστια περιουσία. Ο σοφός πιστός, παρόμοια, γνωρίζει ότι η απάρνηση των ασήμαντων υλιστικών παθών είναι αναγκαία για να επιτύχει την αιώνια ευτυχία στο Πνεύμα. Ξέρει ότι δεν αρνείται κάτι στον εαυτό του, αλλά απλώς μεταστρέφει την προτίμησή του για κατώτερες, πρόσκαιρες απολαύσεις των αισθήσεων σε μια ανώτερη προτίμηση για την αιώνια ευτυχία της ψυχής. Όπως κάποιος θα πρέπει να χαίρεται που απαρνείται εκατό δολάρια για να κερδίσει πέντε χιλιάδες δολάρια, έτσι και ο πιστός χαίρεται που απαρνείται τις πενταροδεκάρες των αισθήσεων για να κερδίσει την παντοτινή χαρά που βρίσκεται στη συνειδητοποίηση του Θεού. Η θεϊκή κατάσταση της τελικής απελευθέρωσης δεν είναι μια κατάσταση ενός κενού τίποτα ή εσωτερικού αφανισμού. Αντίθετα, είναι η σφαίρα μιας θετικής, συνειδητής αίσθησης αιώνιας ευλογημένης διεύρυνσης.

Ωστόσο οι εγκόσμιοι άνθρωποι σπάνια εντυπωσιάζονται από ιστορίες αγίων που φόρεσαν ράσα και έζησαν στην απομόνωση. «Τι ζωή ανόητης άρνησης του εαυτού και μιζέριας!». Συνοψίζοντας τη ζωή των αγίων μ’ αυτές τις λίγες κενές λέξεις, ο μέσος άνθρωπος στρέφει ολόκληρη την προσοχή του στον κόσμο. Κατά τη γνώμη του, την ευτυχία πρέπει να τη βρει κάποιος στην οικογενειακή ζωή, με τις δεξιώσεις της, τους χορούς της, και τη γενικότερη διέγερση των αισθήσεων. Ο μη σκεπτόμενος άνθρωπος δεν παρατηρεί ότι η ανθρωπότητα, που πολυάσχολα κυνηγά το ουράνιο τόξο της παντοτινής ευτυχίας, ποτέ δεν το βρίσκει. Οι άνθρωποι που είναι στραμμένοι προς την ύλη υποφέρουν από αντικρουόμενες επιθυμίες και παραμένουν σ’ ένα τέλμα βασάνων. Οι άγιοι από την άλλη πλευρά γνωρίζουν πολύ καλά ότι η αληθινή και αθάνατη ευτυχία μπορεί να βρεθεί μόνο στις εσωτερικές αντιλήψεις της Μακάριας Πηγής της ανόθευτης αιώνιας χαράς.

Η πιο ολέθρια δασική πυρκαγιά στην ιστορία των ΗΠΑ. Μια πόλη αφανίστηκε από τις φλόγες. Όσοι δεν κάηκαν, πνίγηκαν στο ποτάμι όπου βούτηξαν για να σωθούν

Του Eric Chaline

Η μεγάλη πυρκαγιά του Σικάγο, το  1871, ήταν μία από τις τέσσερις πυρκαγιές που ξέσπασαν στην περιοχή των Μεγάλων Λιμνών εκείνη την θερμή, ξηρή μέρα του  Οκτωβρίου. Ενώ προκάλεσε τις μεγαλύτερες υλικές ζημιές, δεν ήταν η φονικότερη.
Η καταστροφή της 8^ης Οκτωβρίου 1871 ήταν η πιο ολέθρια δασική πυρκαγιά στην ιστορία των ΗΠΑ.
Μέσα σε λίγες ώρες, σάρωσε την κωμόπολη Πέστιγκο στο Ουισκόνσιν και τις περισσότερες από τις μικρότερες κοινότητες γύρω από αυτήν.



Το βράδυ της 8^ης Οκτωβρίου φύσηξε ισχυρός άνεμος, με αποτέλεσμα οι φωτιές που σιγόκαιγαν στα δάση της περιοχής, να μετατραπούν σε «πύρινη θύελλα» που κατευθύνθηκε ταχύτατα προς την κωμόπολη του Πέστιγκο.
Η φωτιά διαδόθηκε γρήγορα, αιφνιδιάζοντας τους τρομοκρατημένους κατοίκους. Πολλοί κάηκαν ζωντανοί μέσα στα σπίτια τους ή ενώ ετοιμάζονταν να τα εγκαταλείψουν.
Οι θερμοκρασίες ήταν τόσο υψηλές που τα ρούχα και τα μαλλιά τους έπιαναν φωτιά καθώς προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τις φλόγες.

Απόφυγε να υιοθετείς τις αρνητικές απόψεις των άλλων – Επίκτητος

Οι απόψεις και τα προβλήματα των άλλων μπορεί να είναι κολλητικά. Μην υπονομεύεις τον εαυτό σου υιοθετώντας από άγνοια αρνητικές, μη παραγωγικές στάσεις και τρόπους δια μέσου των συναναστροφών σου με άλλους.

Αν έρθεις σε επαφή με έναν απογοητευμένο φίλο, ένα θλιμμένο γονιό, η ένα συνάδελφο που η τύχη του έχει ξαφνικά αντιστραφεί, πρόσεχε να μην αποκαρδιωθείς ο ίδιος από την προφανή αυτήν ατυχία. Θυμήσου να κάνεις διάκριση ανάμεσα στα ίδια τα γεγονότα και στις ερμηνείες σου για αυτά.

Υπενθύμισε στον εαυτό σου: «Αυτό που πληγώνει το άτομο αυτό δεν είναι το ίδιο το περιστατικό, γιατί ένα άλλο άτομο μπορεί να μην αισθάνονταν καθόλου κατάθλιψη από την κατάσταση αυτή. Αυτό που πληγώνει το άτομο αυτό είναι η συμπεριφορά του ίδιου που την έχει υιοθετήσει χωρίς κρίση».

Ήρθε η ώρα ...να ανυψώσουμε τους κραδασμούς μας, μια σκέψη σε μια στιγμή.

Γνωρίζουμε τώρα πια ότι τα πάντα στο σύμπαν πάλλονται συνεχώς. Είναι ίσως εύκολο να καταλάβουμε ότι τα λουλούδια και το φύλλωμα είναι δονούμενη ενέργεια, αλλά γνωρίζετε ότι η ύλη η οποία αποτελεί την καρέκλα που κάθεστε είναι επίσης δόνηση, συν το φλιτζάνι που κρατάτε, καθώς και το τραπέζι δίπλα σας; Τα φώτα και η τηλεόραση και όλα τα gadgets που έχετε γύρω σας, επίσης, εκπέμπουν ενέργεια – έχουμε άραγε επίγνωση των διαφορετικών συχνοτήτων που υπάρχουν γύρω μας και πως μας επηρεάζουν;

Όταν μπαίνουμε σε ένα ναό, μια εκκλησία ή ένα τζαμί, κατά κανόνα επηρεαζόμαστε και συνήθως 'ανυψωνόμαστε' από τους κραδασμούς που έχουν δημιουργηθεί από χρόνια ή ακόμη και αιώνες λατρείας και καλοπροαίρετων σκέψεων. Σε αντίθεση με αυτό είναι η εμπειρία από ένα πολυάσχολο εμπορικό κέντρο, όπου είναι πιο πιθανό να καταλήξουμε νιώθοντας αποστραγγισμένοι και εξαντλημένοι πολύ γρήγορα.

Οι κραδασμοί μεταξύ των ανθρώπων είναι σαν σιωπηλές λέξεις που είτε μας προσελκύουν προς κάποιον ή μας απωθούν. Αν δεν είμαστε επιλεκτικοί σχετικά με τα άτομα ή τους κραδασμούς που επιλέγουμε να μας περιβάλλουν, θα είμαστε ένα θύμα σε κάθε είδους ενεργειακό πεδίο που μπορεί να διαταράξει την εσωτερική μας γαλήνη και να δημιουργήσει μια ασυμφωνία στη ζωή μας.
Αν ήμασταν σε θέση να δούμε πόσο πολλά κύματα περνούν μέσω του αέρα και του εναέριου χώρου μας και μέσα από το σώμα μας σε κάθε δεδομένη χρονική στιγμή μπορεί να ανησυχούσαμε για το ποσό της αόρατης δραστηριότητας που επηρεάζει την κατάσταση της υγείας και της ευημερίας μας.

Αναρωτιέται κανείς αν η αύξηση του θυμού και της βίας θα μπορούσε να συνδεθεί με την αύξηση του αριθμού των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων που δημιουργούνται από τα κινητά τηλέφωνα, τους τηλεφωνικούς πύργους, τις γραμμές πλέγματος και άλλα ακόμη;

"Μην υπερβάλλεις!" Αυτό είναι η αρετή.

Ω εσύ παγώνι, μην καταστρέφεις τα φτερά σου,
αλλά ελευθερώσου από την περηφάνεια γι' αυτά.

Η ύπαρξη ενός εχθρού είναι απαραίτητη
για ν'αρχίσεις την Ιερή Μάχη.

Δεν μπορείς να είσαι εγκρατής
στην απουσία της επιθυμίας.

Εάν δεν υπάρχει κάποιος αντίπαλος,
τι ωφελεί το κουράγιο; 

Άκουσε:
Μην ευνουχίζεις τον εαυτό σου,
μη γίνεσαι ένας απερίσκεπτος καλόγερος,
η αγνότητα εξαρτάται απ' την ύπαρξη
της ασέλγειας.

Τα 4 μυστικά της αποδοτικότητας!

Σε καιρούς που η ανησυχία και οι εκκρεμότητες αφθονούν, ένα είναι το σίγουρο: Μετά την υγεία μας (και δυστυχώς τη σκεφτόμαστε πρώτη όταν αυτή περνά κρίση) το πρώτο που σκεφτόμαστε είναι η αποδοτικότητά μας. Σε αυτόν τον αχαλίνωτο «στίβο» που λέμε ζωή μας, χρειάζεται να είμαστε ακατάπαυστα δημιουργικοί και παραγωγικοί. Ας δούμε τέσσερις πρακτικούς τρόπους παραγωγικότητας.

1. Μεγάλο πλάνο, μικροί και πολλοί στόχοι.

Ό,τι κάνουμε στην εργασιακή μας ρουτίνα, οφείλει να υπακούει σε κάποιους κανόνες. Αυτοί οι κανόνες, πρέπει να υπακούουν στη στρατηγική μας. Η στρατηγική αφορά πάντα το μέλλον. Κάποιους πόρους μας, τους  θυσιάζουμε σε τακτικό επίπεδο (προσωρινό θα λέγαμε) επενδύοντας στο μέλλον. Thing Big & Work Hard που λένε στις ΗΠΑ. Το όραμα δεν είναι το μόνο που χρειαζόμαστε. Ο μεγάλος και τελικός στόχος, οφείλει να γίνεται «κομμάτια» μικρά. Κάθε μήνας πρέπει να έχει το δικό του, μηνιαίο πλάνο. Σε αυτήν τη λογική υπακούουν και οι μεγάλες εταιρείες. Διαμορφώνουν εκθέσεις προόδου ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Πριν τον στόχο 5ετίας, θέτουν το στόχο του τριμήνου, εξαμήνου κτλ. Επομένως, οφείλουμε να έχουμε ένα πλάνο!

2. Ξεκινάμε πρώτα από τα δύσκολα…

Οι περισσότεροι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν το εξής πρόβλημα: Αγαπάνε πολύ την εργασία τους. Και πού το κακό; Την αγαπούν τόσο που την έχουν ταυτίσει με τη δημιουργικότητα και έτσι μισούν στην κυριολεξία κάποια γκρίζα και διαδικαστικά κομμάτια που την αφορούν. Για παράδειγμα, γραφειοκρατικές εργασίες, διορθώσεις κτλ. Όσο δημιουργικό κέφι και αν έχεις μια Δευτέρα πρωί, όταν έχεις να αντιμετωπίσεις βαρετά ζητήματα, τότε η διάθεση (και επομένως και η παραγωγικότητα) πέφτουν. Επομένως, εδώ χρειάζεται να σκεφτούμε «πονηρά». Με το σκεπτικό που περιγράφεται ως «αναβολή της ηδονής». Αν η δύσκολη-δημιουργική εργασία είναι για σας απόλαυση και παιχνιδάκι, κάντε λίγη υπομονή και ξεκινήστε από τα «δύσκολα» της εργασίας σας. Αυτό βέβαια, έχει αξία αν το κάνουμε με φόντο κάθε χρονική περίοδο. Από τη μέρα μέχρι και το μήνα μας.

Μόρα: Η Δαιμονική Σκιά που στοιχειώνει τους Ονειρευτές

Πόσοι από εσάς έχετε νιώσει την δαιμονική σκιά που έρχεται από άγνωστη κατέυθυνση την ώρα που κοιμάστε;

Πόσοι από εσάς έχετε νιώσει την δαιμονική σκιά που έρχεται από άγνωστη κατέυθυνση την ώρα που κοιμάστε; Αυτή η μυθική σκιερή οντότητα, σύμφωνα με τον μύθο και τις παραδόσεις στέκεται στο στήθος του ατόμου που επιτίθεται, και του ρουφάει την ενέργεια προσπαθώντας να του “κλέψει την ψυχή!

Σε μία τέτοια “αστρική επίθεση” όπως ονομάζεται, το άτομο παραλύει εντελώς και είναι αβοήθητος στις ορέξεις της δαιμονικής σκιάς. Όμως τι είναι αυτό το δαιμονικό πλάσμα που αποκαλούμε Μόρα; Υπάρχει στ’αλήθεια; Και αν ναι, γιατί επιτίθεται και ποιές είναι οι σκοτεινές προθέσεις της;

Η Δαιμονική Μόρα στην Παράδοση

Για το Μυστήριο της Μόρας που ονομάζεται και στη Λαογραφία ως Βραχνάς, έχουν μιλήσει πολλοί ερευνητές του Παραφυσικού στο Εξωτερικό αλλά και την Ελλάδα, όπως ο Γ.ιωαννίδης και ο Γιώργος Μπαλάνος που την Ονόμασε Έρπουσα Σκιά. Η Μόρα εμφανίζεται κυρίως στην Λαογραφία και την παράδοση που διαθέτουν οι περισσότερες περιοχές της Ελλάδας. Η προέλευση της Λέξης Μόρα είναι Σλάβικη και η μετάφρασή της σημαίνει Ερωμένη, και είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως η σκοτεινή σκιά που επιτίθεται τις νύχτες σε όσους κοιμούνται, συνδέθηκε στο παρελθόν με τα πλάσματα ίνκουμπι και σούκουμπι, που είναι αστρικά βαμπίρ που μέσα από αστρικές σεξουαλικές πράξεις ρουφούν την ενέργεια των ονειρευτών.

Γάτα – προστατεύει εσάς και το σπίτι σας από φαντάσματα και αρνητικά πνεύματα!

 Γάτα – ένα από τα πιο μαγικά ζώα της γης.

Η αύρα της γάτας είναι τόσο μεγάλη, που περιλαμβάνει όχι μόνο το άτομο, αλλά επίσης την οικογένεια, το σπίτι και την περιοχή με την οποία δεσμεύεται η γάτα.

Επομένως, πρέπει να καταλάβετε πως όταν μια γάτα τρίβεται στα πόδια σας δεν σημαίνει μόνο ότι θέλει να της δώσετε φαγητό, αλλά σημαίνει επίσης ότι μοιράζεται την μαγεία της μαζί σας, την αστρική της δύναμη. Αυτός που διώχνει την γάτα εκείνη την στιγμή λέγοντας «φύγε, άσε με» απλώς εμποδίζει αυτή τη θετική ενέργεια που η γάτα προσπαθούσε να του δώσει. Την επόμενη φορά, η γάτα δεν θα μοιραστεί την αστρική δύναμη του πεδίου της μαζί του, στην πραγματικότητα, ίσως πάρει και λίγο από το δικό του.

Οι γάτες δεν προστατεύουν μόνο το σπίτι αποτρέποντας στα κακά πνεύματα να εισέλθουν, αλλά επίσης προστατεύουν το σπίτι από αρνητικές ενέργειες που κατοικούσαν εκεί πριν καν έρθει η γάτα. Αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο αν μετακομίσετε σε σπίτι που άνηκε πριν σε κάποιον άλλον, ή σε ένα σπίτι που συνέβησαν άσχημα πράγματα.

Όταν μια γάτα αισθάνεται ένα πνεύμα στο σπίτι, το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να το ακολουθεί παντού ώστε να ανακαλύψει τις προθέσεις του. Για να βεβαιωθεί πως η αστρική οντότητα δεν θα απειλήσει την περιοχή της, η γάτα θα κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια για να την αποβάλλει από το ενεργειακό πεδίο της. Αν αυτό δεν δουλέψει, η γάτα παγιδεύει την οντότητα στο ενεργειακό της πεδίο και την οδηγεί έξω από το σπίτι. Σε κάποιες παραδόσεις, υπήρχαν κίνητρα για ένα κακό πνεύμα να επιτεθεί σε μια γάτα.

Οπότε, δώστε ιδιαίτερη προσοχή στην γάτα σας και παρατηρήστε αν συνεχώς επιστρέφει σε ένα συγκεκριμένο σημείο του σπιτιού, αν μια έντονη στάση και αν κοιτά επίμονα κάτι. Τέτοια συμπεριφορά μπορεί να είναι σημάδι μιας κακής παρουσίας. Για να βοηθήσετε το ζώο σας να ξεφορτωθεί οποιοδήποτε κακό πνεύμα, διαβάστε μια προσευχή γύρω από το συγκεκριμένο σημείο ή ένα τελετουργικό καθαγιασμού. Αν δεν γνωρίζετε προσευχές ή τελετουργίες, μπορείτε απλώς να κάψετε λευκό φασκόμηλο- είναι ένας ισχυρός τρόπος για να ξεφορτωθείτε τις αρνητικές ή τις παλαιότερες ενέργειες.

Αυθεντικότητα-Μέρος Γ’: Πως θα βρεις τον αληθινό σου εαυτό

Από: Φύσσα Ν. Ελένη, Ψυχολόγος, Πτυχιούχος Πανεπιστημίου Κρήτης, Ψυχοθεραπεία παιδιού, εφήβου κι ενήλικα.

Το να είναι κάποιος τολμηρός, είναι συχνά τρομακτικό γιατί περιέχει ρίσκο, μικρό ή μεγάλο. Είναι όμως απαραίτητη η τόλμη για όσους θέλουν να ζήσουν μία αυθεντική ζωή, μία ζωή αληθινή, γεμάτη νόημα.
Η τόλμη έχει να κάνει με το να κάνουμε βήματα εκτός της «ζώνης άνεσης μας», δηλαδή βήματα πέρα απο τα όρια της ασφάλειας μας, πέρα από αυτό που θεωρούμε ότι μπορούμε να κάνουμε. Η τόλμη έχει να κάνει με το να εκφραζόμαστε, συμπεριφερόμαστε, δραστηριοποιούμαστε και ζούμε με τρόπο θαρραλέο και σε προσανατολισμό με το ποιοι πραγματικά είμαστε, με το πια είναι η αληθινή μας φύση.

Επειδή όμως ο καθένας από εμάς είναι μοναδικός, έτσι και η ατομική εκδοχή της τόλμης του καθενός είνια διαφορετική. Αυτό δηλαδή που είναι τολμηρό και θαρραλέο για εμένα, για τον διπλανό μας ίσως να μην είναι και το ανάποδο. Όπως και να έχει όμως, το να είμαστε τολμηροί πρυποθέτει το να είμαστε σε επαφή με τις πιο βαθιές μας αλήθειες, επιθυμίες και θέλω στη ζωή κι έπειτα να έχουμε το θάρρος να τα κάνουμε όλα αυτά πράξη.

Ο δρόμος της αυθεντικής ζωής, του να ζεις με πληρότητα και νόημα δηλαδή, είναι ένας δρόμος όπου γενναιόδωρα απολαμβάνεις αυτό που είσαι, τιμάς και σέβεσαι αυτό που είσαι. Εάν πραγματικά αγαπήσουμε τον εαυτό μας, θα συνειδητοποιήσουμε ότι οι περισσότερες ανησυχίες μας, ακόμα και τα πράγματα (κυρίως υλικά) για τα οποία παλεύουμε, είναι άνευ ουσίας και νοήματος. Θα συνειδητοποιήσουμε ότι δεν χρειάζεται να αποδείξουμε την αξία μας μέσα από τη συσσώρευση αγαθών, μέσα από τις επιτυχίες ή τα «κατορθώματα» μας. Θα γίνουμε περισσότερο αγαπητοί ή αποδεκτοί αν αποκτήσουμε καλύτερο αυτοκίνητο ή πιο ακριβή τσάντα; Αν δεν αποδεχτούμε οι ίδιοι τον εαυτό μας, αν δεν εαγαπήσουμε οι ίδιοι τον εαυτό μας, πως περιμένουμε να το κάνουν οι άλλοι για εμάς;

Αυθεντικότητα Μέρος Β’ «Ποιος πραγματικά είσαι - Αντιμετώπισε το φόβο»

Από: Φύσσα Ν. Ελένη, Ψυχολόγος, Πτυχιούχος Πανεπιστημίου Κρήτης, Ψυχοθεραπεία παιδιού, εφήβου κι ενήλικα.

Το 1ο και σημαντικότερο κομμάτι του ταξιδιού μας προς μία ζωή γεμάτη ικανοποίηση, νόημα και αυθεντικότητα, είναι το να μάθουμε ποιοι πραγματικά είμαστε στο πιο βαθύ μας επίπεδο, να μάθουμε το πιο βαθύ μας εαυτό. Το ταξίδι της αυτογνωσίας είναι ένα ταξίδι ζωής. Κι όσο πιο ανοιχτοί είμαστε στο να ακολουθήσουμε αυτό το μοναπάτι, τόσο περισσότερο θα αναπτυχθούμε και θα εξελιχθούμε.

Το να είμαστε σε πλήρη γνώση του εαυτού μας έχει να κάνει με το πόσο βαθιά μέσα μας είμαστε διατεθειμένοι να κοιτάξουμε. Αυτό είναι τεράστια πρόκληση και συχνά μας προκαλεί φόβο. Υπάρχουν κομμάτια της ζωής μας και της προσωπικότητας μας που δε θέλουμε καν να κοιτάξουμε, που δε θέλουμε καν να θυμόμαστε ή που δεν θέλουμε καν να ξέρουμε ότιν υπάρχουν. Υπάρχουν κομμάτια της ζωής μας που αποφέυγουμε, κομμάτια του εαυτού μας που θέλουμε να απαρνηθούμε. Προτιμάμε να κουκουλώνουμε τους φόβους μας, παρά να τους αντιμετωπίζουμε κατά πρόσωπο.

Όμως αν θέλουμε να ζήσουμε μία ικανοποιητική και πλήρη ζωή, μία ζωή με νόημα, τη ζωή που αληθινά θέλουμε, θα χρειαστεί να βουτήξουμε μέσα μας και να «κάνουμε ειρήνη» με τον εαυτό μας. Να βρούμε την αλήθεια, όποια κι αν είναι, και να την «αγκαλιάσουμε». Να αποδεχτούμε, δηλαδή, τον αληθινό μας εαυτό αντί να τον πολεμάμε.

Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα  που όλοι βιώνουμε στο ταξίδι της ζωής. Το να λειτουργήσουμε με βάση το ποιοι πραγματικά είμαστε, το να εκφράζουμε έντιμα και ειλικρινά τους εαυτούς μας, το να είμαστε τοληροί διεκδικώντας τα πραγματικά μας θέλω, μπορεί να φέρει και αρκετό φόβο μέσα μας.

Πού συχνά όμως τείνουμε να τρεχουμε μακριά ή να «κρυβόμαστε» από τους φόβους μας, βιώνοντας ταυτόχρονα ντροπή. Κι αυτό γιατί σκεφτόμαστε ότι «δε θα έπρεπε να το νιώθω αυτό» ή ότι «έιναι λάθος να φοβάμαι». Κι όμως οι φόβοι είναι φυσιολογιό να υπάρχουν. Είναι ο επιβιωτικός μας μηχανισμός. Είναι μέσα στα γονίδια μας γραμμένο το να φοβόμαστε. Έτσι επιβιώνουμε. Δεν υπάρχει λοιπόν, λόγος να ντρεπόμαστε που φοβόμαστε. Δεν υπάρχει λοιπόν, λόγος να ντρεπόμαστε να παραδεχτούμε τους φόβους μας.
Η ερώτηση άρα, δεν είναι αν υπάρχει φόβος, αλλά η πιο σημαντική ερώτηση είναι:

Πώς θα αναπτύξουμε την ικανότητα μας να ζούμε αυθεντικά!

Από: Φύσσα Ν. Ελένη, Ψυχολόγος, Πτυχιούχος Πανεπιστημίου Κρήτης, Ψυχοθεραπεία παιδιού, εφήβου κι ενήλικα.

Κομμάτι της αυθεντικότητας είναι η ευαλωτότητα. Η έκθεση του αληθινού μας εαυτού προϋποθέτει την προθυμία μας να είμαστε ευάλωτοι. Όταν όμως λέμε αυτή τη λέξη, «ευαλωτότητα», είναι σα να υπονοούμε τη λέξη «αδυναμία». Ευαλωτότητα, στην πραγματικότητα, δε σημαίνει αδυναμία.

Αυτό που μας κάνει να μην αφηνόμαστε στο να εμφανίσουμε τον αυθεντικό μας εαυτό, είναι το ότι νιώθουμε ευάλωτοι στην απόρριψη, στην κριτική, στην εγκατάλειψη. Φοβόμαστε πως αν δείξουμε τον αληθινό μας εαυτό, τον αυθεντικό μας εαυτό, θα μας απορρίψουν, θα μας κριτικάρουν αρνητικά, θα μας εγκαταλείψουν. Νιώθουμε πως η έκθεση του αληθινού μας εαυτού και η αίσθηση της ευαλωτότητας είναι ένδειξη αδυναμίας. Η ευαλωτότητα όμως δεν είναι ένδειξη αδυναμίας.

Ευαλωτότητα είναι το να ξέρεις πως είσαι ευάλωτος ανά πάσα στιγμή στο να πληγωθείς, στο να απειληθείς, στο να σου ασκηθεί κριτική, στο να απορριφθείς- πράγμα το οποίο είναι αληθινό- κι αδυναμία είναι το να μην είσαι αρκετά ικανός/ -η στο να αντιμετωπίσεις την απειλή, την απόρριψη, την εγκατάλειψη, το τραύμα σου. Αδυναμία είναι το να μην έχεις τη δύναμη να αντιμετωπίσεις τις προκλήσεις. Αδύναμος είσαι όταν δεν έχεις την πίστη στον εαυτό σου ότι θα τα καταφέρεις, ακόμα κι αν πληγωθείς. Γιατί το ότι θα πληγωθείς είναι δεδομένο, θα συμβεί. Το τι θα κάνεις εσύ μετά από αυτό, είναι που θα καθορίσει το αν είσαι δυνατός ή όχι.

Οπότε δεν έχει νόημα να φοβάσαι να αποκαλύψεις τον εαυτό σου. Αυτό που είναι το σημαντικό είναι το να είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις την κριτική ή ακόμα και τη μη-αποδοχή με πίστη στον εαυτό σου.

Πολλές φορές όμως θέλουμε να έχουμε καλή εικόνα απέναντι στους άλλους κι έτσι χάνουμε τον εαυτό μας, την επαφή με τον αληθινό μας εαυτό και βγάζουμε προς τα έξω κάτι το οποίο δεν είμαστε ή κάτι το ποίο δε θέλαμε να πούμε, αλλά το λέμε για να είμαστε ευγενικοί. Με το φόβο της απόρριψης καταπιέζουμε το ποιοι είμαστε πραγματικά κι οδηγούμαστε στο να βγάζουμε μία εικόνα που τελικά δεν μπορούμε να κρατήσουμε για πάντα. Και καταλήγουμε κάποια στιγμή να κάνουμε έκρηξη!

Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε για να μην φτάσουμε σε αυτό το σημείο, το σημείο της έκρηξης:

Ο δρόμος της αυθεντικής ζωής

Το να είναι κάποιος τολμηρός, είναι συχνά τρομακτικό γιατί περιέχει ρίσκο, μικρό ή μεγάλο. Είναι όμως απαραίτητη η τόλμη για όσους θέλουν να ζήσουν μία αυθεντική ζωή, μία ζωή αληθινή, γεμάτη νόημα.

Η τόλμη έχει να κάνει με το να κάνουμε βήματα εκτός της «ζώνης άνεσης μας», δηλαδή βήματα πέρα από τα όρια της ασφάλειας μας, πέρα από αυτό που θεωρούμε ότι μπορούμε να κάνουμε. Η τόλμη έχει να κάνει με το να εκφραζόμαστε, συμπεριφερόμαστε, δραστηριοποιούμαστε και ζούμε με τρόπο θαρραλέο και σε προσανατολισμό με το ποιοι πραγματικά είμαστε, με το ποια είναι η αληθινή μας φύση.

Επειδή όμως ο καθένας από εμάς είναι μοναδικός, έτσι και η ατομική εκδοχή της τόλμης του καθενός είναι διαφορετική. Αυτό δηλαδή που είναι τολμηρό και θαρραλέο για εμένα, για τον διπλανό μας ίσως να μην είναι, και το ανάποδο. Όπως και να έχει όμως, το να είμαστε τολμηροί προϋποθέτει το να είμαστε σε επαφή με τις πιο βαθιές μας αλήθειες, επιθυμίες και θέλω στη ζωή κι έπειτα να έχουμε το θάρρος να τα κάνουμε όλα αυτά πράξη.

Ο δρόμος της αυθεντικής ζωής, του να ζεις με πληρότητα και νόημα δηλαδή, είναι ένας δρόμος όπου γενναιόδωρα απολαμβάνεις αυτό που είσαι, τιμάς και σέβεσαι αυτό που είσαι. Εάν πραγματικά αγαπήσουμε τον εαυτό μας, θα συνειδητοποιήσουμε ότι οι περισσότερες ανησυχίες μας, ακόμα και τα πράγματα (κυρίως υλικά) για τα οποία παλεύουμε, είναι άνευ ουσίας και νοήματος. 

Ο Ιωάννης Καποδίστριας και οι διπλωματικές διαπραγματεύσεις με τις Μεγάλες Δυνάμεις: Σχέσεις ισχυρών και λιγότερο ισχυρών κρατών στο σύγχρονο διεθνές σύστημα*

Με συντομία και συνδυαστικά, θα εστιάσω την προσοχή σε τρία ζητήματα.

ΠΡΩΤΟΝ, στο γεγονός ότι επειδή το σύγχρονο διεθνές σύστημα αποτελείται από δύο εκατοντάδες κράτη άνισης ισχύος, άνισου μεγέθους και άνισης ανάπτυξης θέτει ζωτικά επί τάπητος το ζήτημα των μεταξύ ισόρροπων ή ανισόρροπων σχέσεων κάθε είδους.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, το γεγονός ότι η τύχη της Ελλάδας προσδιορίστηκε σε μια εποχή μια μόλις δεκαετία μετά το Κογκρέσο της Βιέννης του 1815 όταν οι ηγεμονικές δυνάμεις αποφάσισαν μια ηγεμονική τάξη πραγμάτων εντός της οποίας θα καταστέλλονται α) οι επαναστάσεις και β) οι δημοκρατικές αξιώσεις2.

ΤΡΙΤΟΝ, συντομογραφικά, θα προσπαθήσουμε να φωτίσουμε μερικές περιπτώσεις που αναδεικνύουν τις διπλωματικές δεξιότητες του Καποδίστρια στην προσπάθειά του να δημιουργήσει, βασικά εκ του μηδενός, ένα σύγχρονο κράτος που θα είναι δημοκρατικό και θεσμικά, ισχυρό και ταυτόχρονα θα ενσωμάτωνε τον απέραντο κόσμο των Ελληνικών κοινοτήτων. Ο Καποδίστριας, προσωπικότητα και Υπουργός εξωτερικών μιας από τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής, βρέθηκε να κυβερνά ένα μόνο κατ’ όνομα κράτος που δεν είχε ακόμη γεννηθεί, διαμορφωθεί και στερεωθεί3.

Ως προς το τρίτο σημείο επισημαίνεται συμπληρωματικά ότι η κρατική κυριαρχία ως καθεστώς θεμελιώθηκε στην Βεστφαλία το 1648 κωδικοποιήθηκε στην Βιέννη το 1815 και επικυρώθηκε από όλους στον ΟΗΕ το 19454.

Αυτό σημαίνει ότι, ανεξάρτητα νεφελωδών μετακρατικών/διεθνιστικών παραδοχών, διόλου αμελητέων, το εθνικά ανεξάρτητο κράτος πριν και μετά την Ελληνική Επανάσταση αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί αναγκαία και μη εξαιρετέα προϋπόθεση συλλογικής ελευθερίας μιας κοινωνίας5.

Το στοίχημα για τους νεοέλληνες ήταν και συνεχίζει να είναι το κατά πόσο μέσα σε ένα ανελέητα ανταγωνιστικό κρατοκεντρικό κόσμο θα διαθέτει ισχυρούς θεσμούς, σιδερένια πολιτική και στρατιωτική οργάνωση και ρητά προσδιορισμένα και ιεραρχημένα εθνικά συμφέροντα στην βάση των οποίων θα αναπτύσσει μια εθνική στρατηγική εκπλήρωσής τους.

Υπέρτατο και έσχατο συμφέρον είναι η εθνική ασφάλεια και η εθνική επιβίωση του κράτους και των ομοεθνών εκτός του νεοελληνικού κράτους.

5 Πράγματα που δεν Πρέπει Ποτέ να Αποθηκεύετε στο Μπάνιο σας!

Η υγρασία είναι αυτή που μπορεί να καταστρέψει τα πάντα. 

Πάμε στοίχημα ότι αυτή τη στιγμή η οδοντόβουρτσά σας βρίσκεται δίπλα ακριβώς στον νιπτήρα του μπάνιου σας. Μεγάλο λάθος! Δείτε γενικά τι δεν πρέπει να φυλάτε στο μπάνιο σας. 

Φάρμακα Όλα αυτά τα χρόνια νομίζατε πως το καλύτερο μέρος για να αποθηκεύετε τα φάρμακά σας είναι στο ντουλάπι του μπάνιου σας. Η αλήθεια είναι, όμως, πως οι μεγάλες αλλαγές στη θερμοκρασία και στα επίπεδα υγρασίας από τα ζεστά μπάνια που συνηθίζετε να κάνετε ιδίως του χειμερινούς μήνες. δεν κάνουν καθόλου καλό στα φάρμακά σας. Μάλιστα επιταχύνουν την ημερομηνία λήξης τους. Καλό είναι, λοιπόν, να αποθηκεύετε τα φάρμακά σας σε κάποιο στεγνό ή δροσερό μέρος. 

Μην αποθηκεύετε καλλυντικά και αρώματα στο μπάνιο σας.

Προϊόντα μακιγιάζ και πινέλα Η ζέστη και η υγρασία του μπάνιου μπορεί επίσης να δημιουργήσει πρόβλημα στα προϊόντα μακιγιάζ σας. Επιπλέον τα πινέλα μακιγιάζ αναπτύσσουν έτσι κι αλλιώς εύκολα μικρόβια, βακτήρια και μούχλα. Βάζοντάς τα στο μπάνιο κάνετε ακόμα χειρότερη την κατάσταση. Φροντίζετε να πλένετε συχνά τα πινέλα σας με ζεστό νερό και σαπούνι και να τα φυλάτε στο υπνοδωμάτιό σας. 

Άρωμα Η ζέστη και η υγρασία μπορεί να κάνει το άρωμά σας να εξατμίζεται πιο γρήγορα. Βάλτε, λοιπόν, κάπου αλλού. 

Ομοφυλοφιλία και αλλαγή φύλου

Τον τελευταίο καιρό το θέμα της ομοφυλοφιλίας έχει πάρει διαστάσεις λόγω του νομοσχεδίου για την αλλαγή φύλου που έφερε η κυβέρνηση για ψηφοφορία.

Ως συνήθως οι περισσότεροι ασχολούνται με το θέμα μέσω του πρίσματος της «φυσιολογικότητας». Δηλαδή λένε ξανά και ξανά πως η ομοφυλοφιλία και κατ’ επέκταση η αλλαγή φύλου δεν είναι «φυσιολογικά», είναι «παρά φύσιν» και συνεπώς λάθος.

Σε πολλούς που έγραφαν αυτό το επιχείρημα στο FB έκανα την ερώτηση τι θεωρούν φυσιολογικό. Η απάντηση ήταν: Αυτό που είναι κανόνας στη φύση

Όταν εξήγησα πως στη φύση η ομοφυλοφιλία είναι αρκετά κοινή και πως δεν υπάρχουν «κανόνες της φύσης» η απάντηση ήταν:

Φυσικά και έχει κανόνες. Ο κανόνας είναι αυτός σε όλο το ζωικό βασίλειο. Το αρσενικό έρχεται σε επαφή με το θηλυκό και αναπαράγονται. Τα ομόφυλα δεν μπορούν να αναπαραχθούν άρα είναι κάτι παρά φύσιν. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει. Ανωμαλίες υπάρχουν και στα ζώα και στα φυτά.

Η παραπάνω θέση θεωρώ πως είναι η πιο συνηθισμένη και εμφανίζεται με διάφορες μορφές. Ας δούμε τα επιχειρήματα ένα ένα.

Η φύση έχει κανόνες.

Η δήλωση αυτή προσπαθεί να μας πείσει πως όχι μόνο πως η φύση έχει κανόνες αλλά και πως αυτοί οι κανόνες προβλέπουν τι θα πρέπει να κάνει ο άνθρωπος και τι όχι. Οτιδήποτε παραβιάζει τους κανόνες αυτούς είναι παρά φύσιν.

Αλλά όπου και αν κοιτάξεις, βλέπεις πως δεν υπάρχουν κανόνες όπως εμείς τους καταλαβαίνουμε. Η ύπαρξη κανόνων προϋποθέτει την ύπαρξη ηθικής αξιολόγησης πράξεων και προθέσεων. Ένας διαχωρισμός καλού και κακού. Αλλά στη φύση, ηθική δεν υπάρχει. Η φύση δεν είναι ούτε καλή ούτε και κακή και προφανώς δεν έχει ηθικούς κανόνες. Δεν μπορεί λοιπόν να έχει κανόνες οποιασδήποτε μορφής.

Το αρσενικό έρχεται σε επαφή με το θηλυκό και αναπαράγονται.

Πλούταρχος: "Στολισμός η σιωπή"

 "Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, για τον νέο είναι ασφαλής στολισμός η σιωπή, προπάντων όταν ακούει κάποιον άλλο και δεν ταράζεται ούτε αντιδρά σε κάθε του κουβέντα, αλλά, 
ακόμα κι αν ο λόγος δεν του είναι ιδιαίτερα αρεστός , δείχνει υπομονή και περιμένει να τελειώσει ο συνομιλητής του, ενώ, όταν ο τελευταίος σταματήσει, δεν προβάλλει αμέσως την αντίρρηση του αλλά, όπως λέει ο Αισχίνης, αφήνει να μεσολαβήσει κάποιο διάστημα, για το ενδεχόμενο που ο προηγούμενος ομιλητής είτε θέλει να προσθέσει κάτι είτε να αλλάξει ή ν' ανακαλέσει. Όσοι όμως αντιδρούν αμέσως , μιλώντας, ενόσω μιλούν οι άλλοι, χωρίς ν' ακούνε ή ν' ακούγονται, διαπράττουν ασχημία. Αλλά όποιος έχει συνηθίσει ν' ακούει με συγκράτηση και σεβασμό λαμβάνει και κατακτά τον ωφέλιμο λόγο, ενώ κατανοεί και συλλαμβάνει πιο εύκολα τον ανωφελή ή ψευδή, παρουσιάζοντας τον εαυτό του φιλαλήθη και όχι εριστικό ή προπετή και φίλερι. Έχουν δίκιο, συνεπώς, μερικοί που λένε πως είναι περισσότερο απαραίτητο να ξεφουσκώσει κάποιος την οί­ηση και τη ματαιοδοξία των νέων παρά τον αέρα των ασκιών, αν θέλει να τους γεμίσει με κάτι χρήσιμο, αλ­λιώς, παραγεμισμένοι και φουσκωμένοι, δεν είναι δυνατό να το δεχτούν.

Όταν υπάρχει ωστόσο φθόνος συνοδευόμενος από κακοπροαίρετη διάθεση και εχθρότητα, δεν είναι πλεονέκτημα για κανένα έργο, αλλά στέκεται εμπόδιο για καθένα σωστό και είναι ο χειρότερος παραστάτης και σύμβουλος για εκείνον που ακούει κάποια φιλοσοφική διάλεξη, μετα­βάλλοντας τα ωφέλιμα σε ανιαρά, απεχθή και αφόρητα, καθώς στους φθονερούς αρέσει οτιδήποτε άλλο εκτός από τα σωστά λόγια.

Όποιος στενοχωριέται για τον πλούτο ή τη δόξα ή την ομορφιά κάποιου άλλου είναι απλώς φθονε­ρός, γιατί λυπάται με την ευτυχία των άλλων όποιος, όμως, στενοχωριέται με τον σωστό λόγο λυπάται γι' αυτό που είναι καλό για τον ίδιο. 

Ο λόγος, άλλωστε, είναι για κείνους που ακούνε αγαθό, όπως είναι το φως για κείνους που βλέπουν, εφόσον έχουν τη θέληση να τον δεχτούν.

«Οι ερωτευμένοι ομολογούν πως είναι άρρωστοι»

Έρωτας. Το αιώνιο βάσανο. Πηγή ζωής αλλά και θανάτου. Υπάρχει λογική σε αυτήν την επιθυμία; Μπορεί να μας ωφελήσει; Ας πάμε να διαβάσουμε το απόσπασμα από τον διάλογο ανάμεσα στον Φαίδρο και στον Σωκράτη. 

 «Γιατί οι ερωτευμένοι, όταν σβήσει η επιθυμία τους, μετανιώνουν για τα καλά που έχουν κάνει ενώ για εκείνους που δεν κατέχονται από έρωτα, δεν έρχεται η ώρα ν' αλλάξουν γνώμη. 

Γιατί το καλό που κάνουν ανάλογα με τη δύναμη τους, δεν το κάνουν από την πίεση ανάγκης του πάθους τους, αλλά με τη θέληση τους, με κριτήριο εκείνα που σκέπτονται ότι θα είναι καλύτερα για τα δικά τους ζητήματα.

Και επιπλέον, αυτοί που κατέχονται από έρωτα αναλογίζονται πόσα από τα θέματα τους τα χειρίστηκαν άσχημα εξαιτίας του έρωτα, αλλά και πόσα ευεργετήματα έχουν κάνει, και, προσθέτοντας και τον κόπο που κατέβαλαν, πιστεύουν πως από καιρό έχουν ανταποδώσει άξια τη χάρη που όφειλαν στους αγαπημένους τους ενώ εκείνοι που δεν είναι ερωτευμένοι, δεν μπορούν ούτε να προφασίζονται πως, εξαιτίας του έρωτα, αμέλησαν τα ζητήματα τους, ούτε να υπολογίζουν τα περασμένα τους βάσανα, ούτε να παραπονεθούν για τις συγκρούσεις τους με τους δικούς τους έτσι, ύστερα από τον παραμερισμό τόσων κακών, δεν τους μένει τίποτε άλλο από το να κάνουν πρόθυμα ό,τι νομίζουν ότι θα ευχαριστήσει εκείνους που αγαπούν.    

Και ακόμη, αν αξίζει να έχει κανείς σε μεγάλη εκτίμηση τους κατεχόμενους από έρωταγι' αυτό, επειδή δηλαδή λέγεται πως έχουν τη μεγαλύτερη αγάπη για εκείνους με τους οποίους είναι ερωτευμένοι και, επίσης, είναι έτοιμοι, και με τα λόγια και με τα έργα, να ευχαριστούν τους αγαπημένους τους, παρόλο που έτσι θα γίνονται απεχθείς στους άλλους, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς αν λένε αλήθεια, αφού όποιους αγαπήσουν αργότερα, θα τους έχουν σε ψηλότερη θέση από τους προηγούμενους, και είναι φανερό πως θα κάνουν κακό στους τωρινούς, αν έτσι αρέσει στους επόμενους. Και, αλήθεια, πώς μπορεί να είναι φυσικό να παραχωρήσει κανείς τόσο μεγάλη εύνοια σε κάποιον που έχει τέτοιο βάσανο, που κανένας, ακόμα και έμπειρος, δε θα επιχειρούσε να το γιατρέψει;