Μεξικό: Η κυβέρνηση δημοσίευσε αρχεία των Μάγια για παρουσία εξωγήινων

Η κυβέρνηση του Μεξικού αποφάσισε να δημοσιοποιήσει επιβεβαιωμένες επαφές με εξωγήινη νοημοσύνη, φέρνοντας στη δημοσιότητα αρχαία έγγραφα που αποδεικνύουν την ύπαρξη εξωγήινης παρουσίας.

Πριν από λίγο καιρό αποχαρακτηρίστηκαν διάφορα έγγραφα των Μάγια, τα οποία είχαν συνταχθεί πριν από 1300 χρόνια, που δείχνουν ότι η ανθρώπινη φυλή δεν είναι η μόνη νοημοσύνη με προηγμένη τεχνολογία στον κόσμο (σύμπαν).

Τα διαστημικά ταξίδια ήταν σε χρήση από εξωγήινα πλάσματα εδώ και πολλούς αιώνες στο περιβάλλον της γης.

Τα έγγραφα αυτά που έχουν δημοσιοποιηθεί από την κυβέρνηση του Μεξικού, είναι μελέτες για το ζήτημα αυτό, οι οποίες θα προσθέσουν πληροφορίες σχετικά με την προέλευση της νοημοσύνης στην ανθρωπότητα.

Η παρουσίαση των πληροφοριών αυτών, σύμφωνα με την κυβέρνηση του Μεξικού, αποτελούν ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα προς την κατεύθυνση του καθορισμού της αλήθειας.

«Αυτή η παρουσίαση, ίσως κάνει και άλλες κυβερνήσεις σε όλον τον κόσμο που έχουν στοιχεία σχετικά με την παρουσίαση νοημόνων όντων να τα δημοσιοποιήσουν προκειμένου να υπάρξει συνεργασία με την ερευνητική κοινότητα για ύπαρξη εξωγήινης νοημοσύνης», σημειώνει ο νικητής του Sundance Film Festival, ο Χουάν Κάρλος Ρούλφ [Juan Carlos Rulfo].

Εμείς, μαζί. Μέχρι το τέλος του δρόμου μας..

Μαζί.

Υπάρχει μια λέξη μικρή.
Τοσοδούλα.
Τέσσερα γράμματα όλα κι όλα.
Μ Α Ζ Ι.
Παράξενη λέξη.
Πανίσχυρη. Με κρυμμένα μέσα της μυστικά και υποσχέσεις.
Έχει μέσα της την δύναμη όλων των λέξεων κι ακόμα παραπάνω.
Έχει μέσα της όλα τα αισθήματα, ακόμα κι εκείνα που δεν μπορούν να αποτυπωθούν.
Ακόμα κι εκέινα που δεν ξέρεις πως έχεις νιώσει.
Έχει μέσα της απελπισία και προσμονή.
Πόθο κι επιθυμία. Ικεσία και απαίτηση.
Έχει μέσα της κι έναν όρκο κρυφό.
Έναν όρκο ανείπωτο μα τόσο ιερά δοσμένο.

ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΣΕΞ

Τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια έχουν μπερδευτεί εντελώς σε σχέση με το τι είναι επιτρεπτό και τι όχι. Ίσως να είναι όλο και πιο επείγον να βοηθήσουμε τα παιδιά να κάνουν αυτή τη διάκριση. Η ιδέα για ένα βιβλίο που να αφορά την κουλτούρα του πορνό ήρθε στον Κέβιν Σκοτ  τη μέρα που η κόρη του αποφάσισε πως έπρεπε να αποκτήσει ένα πόνι «Μπρατζ».

Επί μήνες το πεντάχρονο κορίτσι τον παρακαλούσε να της πάρει μία κούκλα «Μπρατζ» -με τακούνι-στιλέτο, δικτυωτό καλτσόν, μίνι φούστα, και πελώρια κουταβίσια μάτια στο υπερμέγεθες κεφάλι.

Αλλά το βλέμμα της κούκλας φαινόταν στον Σκοτ κάπως υπερβολικά σέξι για ένα προνήπιο, κι έτσι αποφάσισαν με τη σύζυγό του να πάρουν στην κόρη τους μία άλλη κούκλα, που ικανοποίησε τη μικρή μια χαρά.

Μόνο που λίγους μήνες αργότερα, η «Μπρατζ» έβγαλε τη σειρά της «μωρά Μπρατζ». «Αν οι κούκλες Μπρατζ έμοιαζαν με εκπορνευόμενες Μπάρμπι, αυτά τα “μωρά” έμοιαζαν επίσης να εκπορνεύονται!» ξεσπάει ο Σκοτ.

Για μία ακόμα φορά κατάφερε να πείσει την κόρη του να της πάρει ένα «μικρό μου πόνι» και προς στιγμή, κάθε σχετική συζήτηση σταμάτησε. Έως ότου, όπως ήταν αναμενόμενο, η Μπρατζ έβγαλε τα «πόνι Μπρατζ».

Και τότε, λέει ο Σκοτ, που είναι καθηγητής αγγλικών σε ένα μικρό κολέγιο της Τζόρτζια, «συνειδητοποίησα πως η πορνο-κουλτούρα και εγώ βρισκόμαστε σε αγώνα μέχρι θανάτου για την ψυχή της κόρης μου».

Σε μία αγορά που πουλάει ψηλοτάκουνες γόβες για μωρά και τάνγκα για προέφηβες, δεν χρειάζεται να είναι κανείς μεγαλοφυΐα για να δει πως το σεξ -για να μην πούμε το πορνό- εισβάλει στις ζωές μας.

Είτε το θέλουμε, είτε όχι, η τηλεόραση το μεταφέρει στα σαλόνια μας και το διαδίκτυο στις κρεβατοκάμαρές μας. Σύμφωνα με μία έρευνα του πανεπιστημίου της Αλμπέρτα του 2007, το 90% των αγοριών και το 70% των κοριτσιών ηλικίας 13-14 ετών έχουν ήδη έρθει τουλάχιστο μια φορά σε επαφή με ρητά σεξουαλικά περιεχόμενα.

Το πρόβλημα του Σκοτ όμως δεν είναι μόνο το σεξ.

Γιατί δεν μπορούμε να φανταστούμε το θάνατό μας;

Σχεδόν καθένας έχει την τάση να φαντάζεται ότι ο νους θα εξακολουθεί να υπάρχει μετά τον θάνατο του σώματος. Ακόμα και οι άνθρωποι που πιστεύουν ότι ο νους παύει να υπάρχει κατά τον θάνατο, εμφανίζουν αυτού του τύπου τη δικαιολόγηση για ψυχολογική συνέχεια όπως δείχνουν κάποιες έρευνες. Εκτός από το να είναι ένα παραπροϊόν της θρησκείας ή ένα καταφύγιο ψυχολογικής ασφάλειας, τέτοιες πεποιθήσεις προέρχονται από την βαθύτερη φύση της συνείδησής μας.


Καθένας αναρωτιέται πως και από πού προήλθε.

Καθένας αναρωτιέται για το που θα πάει όταν όλα θα τελειώσουν.
Αλλά κανένας δεν ξέρει στα σίγουρα και έτσι όλα είναι το ίδιο για μένα.
Νομίζω, θα αφήσω απλά το μυστήριο να υπάρχει.

Everybody’s wonderin’ what and where they all came from.
Everybody’s worryin’ ’bout where they’re gonna go when the whole thing’s done.
But no one knows for certain and so it’s all the same to me.
I think I’ll just let the mystery be.

Θα μας φαίνεται ίσως το ίδιο αλλόκοτο το ότι νιώθουμε προδιατεθειμένοι να γείρουμε το κεφάλι μας συμφωνώντας στον πικρόγλυκο υπαινιγμό που εκφράζουν τα λόγια του παραπάνω ιρλανδικού τραγουδιού, του ταπεινού αυτού παιάνα για το μεταθανάτιο μυστήριο.

Στην πραγματικότητα, το πραγματικό μυστήριο είναι το γιατί είμαστε τόσο πεπεισμένοι για το ότι η ερώτησή μας, που θα πάμε ‘όταν όλα θα τελειώσουν’, αποτελεί ένα μυστήριο. Άλλωστε, ο εγκέφαλος είναι σαν οποιοδήποτε άλλο όργανο: ένα τμήμα του φυσικού μας σώματος. Και ο νους είναι η λειτουργία που επιτελεί ο εγκέφαλος, είναι πιο πολύ ένα ρήμα παρά ένα ουσιαστικό. Γιατί λοιπόν αναρωτιόμαστε για το που θα πάει ο νους μας όταν το σώμα θα πεθάνει; Δεν θα έπρεπε να μας είναι προφανές ότι και ο νους θα πεθάνει;
Υπάρχουν ωστόσο άνθρωποι σε κάθε πολιτισμό που πιστεύουν στη μεταθανάτια ζωή κάποιου είδους, ή το λιγότερο, δεν είναι καθόλου σίγουροι για το τι συμβαίνει με το νου μετά τον θάνατο. Και τέτοιες μη λογικές πεποιθήσεις, αντί ή εκτός από το να είναι προϊόντα της θρησκείας ή να μας προφυλάσσουν από τον τρόμο της ανυπαρξίας, αποτελούν ένα αναπόφευκτο παραπροϊόν της αυτοσυνείδησης. Γιατί δεν έχουμε ποτέ βιώσει το να μην έχουμε συνείδηση, εφόσον η συνείδηση προϋποθέτει το να βιώνει κανείς κάτι, δεν μπορούμε να φανταστούμε πως μοιάζει το να είναι κανείς πεθαμένος. Κι εκεί βρίσκεται το πρόβλημα.

Η κοινή θέαση για τον θάνατο ως ένα μεγάλο μυστήριο συνήθως αψηφάται σαν μια συναισθηματικά φορτισμένη επιθυμία να πιστέψουμε ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος της πορείας μας. Και πράγματι, μια διαπρεπής σχολή έρευνας στην κοινωνική ψυχολογία που καλείται Θεωρία Διαχείρισης Τρόμου (Terror Management Theory) ισχυρίζεται πως οι μεταθανάτιες πεποιθήσεις, όπως επίσης λιγότερο προφανείς πεποιθήσεις, συμπεριφορές και νοοτροπίες, υπάρχουν για να κατευνάσουν αυτό που σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν παραλυτικό άγχος για την ανυπαρξία του εγώ.

Για τους συνηγόρους αυτής της θεωρίας, διαθέτουμε ένα μυστικό οπλοστάσιο ψυχολογικών αμυνών που είναι σχεδιασμένες να κρατούν κρυφό στο ντουλάπι το άγχος που έχουμε για τον θάνατο. Ακόμα και το παρόν άρθρο θα μπορούσε να θεωρηθεί από τους θιασώτες αυτής της θεωρίας ως μια άσκηση συμβολικής αθανασίας, για να διατηρηθούν οι ιδέες που εκφράζει στην αιωνιότητα ως υποκατάστατο της αθανασίας του βιολογικού οργανισμού που το συνέθεσε.

Βγάλε Έξω Τα Σκουπίδια...Ο Δρόμος Του Ειρηνικού Πολεμιστή

Mόλις είσαι πραγματικά στο ΕΔΩ και το ΤΩΡΑ, θα εκπλαγείς με το τι μπορείς να κάνεις και πόσο καλά μπορείς να το κάνεις.

Ο νόμος του σκουπιδιάρικου

Μια μέρα μπήκα σε ένα ταξί για να πάω προς αεροδρόμιο. Οδηγούσαμε στη δεξιά λωρίδα όταν ξαφνικά ένα μαύρο αυτοκίνητο πετάχτηκε από ένα χώρο στάθμευσης ακριβώς μπροστά μας.

Ο οδηγός του ταξί που ήμουν φρέναρε απότομα, και γλυτώσαμε την τράκα για λίγα εκατοστά! Ο οδηγός του ΙΧ έβγαλε το κεφάλι του έξω από το τζάμι και άρχισε να μας φωνάζει.

Ο ταξιτζής του χαμογέλασε και απλά τον χαιρέτησε. Και το εννοώ, ήταν φιλικός.

Έτσι, ρώτησα:

“Γιατί το κάνατε αυτό; Αυτός ο τύπος θα μπορούσε να σμπαραλιάσει το ταξί και να μας έστειλε στο νοσοκομείο!”

Τότε ήταν που ο ταξιτζής, με δίδαξε αυτό που λέω τώρα, «Ο νόμος του σκουπιδιάρικου».

Μου εξήγησε ότι πολλοί άνθρωποι είναι σαν τα απορριμματοφόρα. Περνούν στους δρόμους γεμάτα σκουπίδια, απογοήτευση, θυμό και απογοήτευση. Καθώς τα σκουπίδια συσσωρεύονται, χρειάζονται ένα μέρος για να τα πετάξουν και μερικές φορές θα τα πετάξουν πάνω σου. Μην το πάρεις προσωπικά. Απλά χαμογέλα, χαιρέτα, ευχήσου του ό,,τι καλύτερο και προχώρα.
Μην πάρεις τα σκουπίδια τους και να τα μεταφέρεις σε άλλους ανθρώπους στην εργασία σου, στο σπίτι σου ή στους δρόμους.

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να ξυπνά κανείς το πρωί με λύπη.

Ἡ ζωὴ γιὰ νὰ σοῦ χαρισθῇ, πρέπει νὰ τῆς …χαρισθῇς!!!

Ἡ ὀμορφιὰ τῆς στιγμῆς, ποὺ πάντα περνᾶ καὶ χάνεται, εἶναι στὸ νὰ τῆς …δοθοῦμε!
Νὰ ἀφήσουμε τὶς ἄμυνές μας ἔξω ἀπὸ αὐτὴν καὶ νὰ «εἰσχωρήσουμε» σὲ κάθε της ἐκδοχή!!!

Καὶ εἶναι τόσο δύσκολο κάτι τέτοιο, ἰδίως ἀπὸ τότε ποὺ ἀρχίζουμε νὰ μεγαλώνουμε, διότι τὰ ταξείδια τοῦ νοῦ πλέον χειραγωγοῦνται ἀπὸ ἐμᾶς καὶ ἔχουν συγκεκριμένοὺς κοινωνικοὺςς καὶ σαφῶς πάντα ἀποδεκτοὺς προσανατολισμούς.

Ἡ στιγμὴ ποὺ περνᾷ καὶ χάνετα ὅμως παραμένει τὸ μεγάλο μυστικὸ τῆς ζωῆς, ποὺ μᾶς καλεῖ νὰ τὴν …ἁρπάξουμε καὶ νὰ τῆς παραδοθοῦμε. Κι ὅσο συχνότερα τὸ ἐπαναλαμβάνουμε, τόσο συχνότερα ἐμφανίζεται ἡ στιγμή, ποὺ περνᾶ καὶ χάνεται, «παίζοντας» μαζύ μας καὶ προκαλώντας μας διαρκῶς νὰ ἐπαναλάβουμε τὸ προηγούμενο …κατόρθωμα!!!

Πόσο αληθινή μπορεί να είναι η Κούφια Γη και οι πολιτισμοί της;

Σε μία νέα του συνέντευξη, ο Ερευνητής και Συγγραφέας David Wilcock ανέφερε πως μία συμμαχία αρχαίων πολιτισμών ζούν μέσα στην Κούφια Γη, δηλαδή στο εσωτερικό του πλανήτη μας που δεν έχει πυρήνα αλλά ένα εσωτερικό ήλιο και αναπτυγμένες πολιτείες σύμφωνα με την θεωρία.

Σύμφωνα με τους υποστηρικτές αυτής της κοσμοθεωρίας, αυτοί οι αρχαίοι πολιτισμοί κατοικούν στην Κούφια Γη από την αρχαιότητα, και προετοιμάζονται να αποκαλύψουν την ύπαρξή τους στον δικό μας κόσμο και πολιτισμό. Ο Wilcock υποστήριξε πως κατά την διάρκεια σχηματισμού των υδάτινων πλανητών στο Σύμπαν ( και σύμφωνα με τις τελευταίες μελέτες που πραγματοποιήθηκαν από την NASA είναι αρκετοί), σχηματίστηκαν κούφιες εσοχές κάτω από την παχιά επιφάνεια των πλανητών με την δική τους ζωή που είναι ικανή να παράξει φυσικό φως. Ο Ερευνητής ανέφερε επίσης πως βάση της έρευνας που έχει πραγματοποιήσει, φαίνεται πως αυτές οι κατοικημένες εσοχές χρησιμοποιούνται έτσι ώστε αυτοί οι ανεπτυγμένοι πολιτισμοί να ζουν μακρυά από όλα όσα συμβαίνουν στην δική μας πλευρά, την επιφάνεια δηλαδή του πλανήτη. Επίσης πιστεύει πως κατά την μακρά διάρκεια της ιστορίας του πλανήτη μας, διάφοροι πολιτισμοί όπως εκείνος της Ατλαντίδας κατευθύνθηκαν προς την Κούφια Γη για να επιβιώσουν από τις χαωτικές καταστάσεις που δημιουργήθηκαν στην επιφάνεια και τελικά εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Κούφια Γη.

Συναισθηματική στέρηση…

Σκέψεις που μπορεί να υποδηλώνουν συναισθηματική στέρηση:

• Χρειάζομαι περισσότερη αγάπη από αυτή που μου δίνουν.
• Κανείς δεν με καταλαβαίνει πραγματικά.
• Με προσελκύουν συνήθως ψυχροί σύντροφοι που δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες μου.
• Νιώθω αποκομμένος από τους ανθρώπους που είναι πολύ κοντά μου.
• Δεν υπάρχει στη ζωή μου κάποιο ξεχωριστό άτομο που να αγαπώ και το οποίο να επιθυμεί να επικοινωνεί ουσιαστικά μαζί μου ή να ενδιαφέρεται πραγματικά για ότι μου συμβαίνει.
• Δεν υπάρχει κανείς που να μου προσφέρει αγάπη, στοργή και συμπαράσταση.
• Δεν έχω κανέναν που να μ’ ακούει πραγματικά και που να μπορεί να ανταποκριθεί στις πραγματικές μου ανάγκες και στα συναισθήματά μου.
• Μου είναι δύσκολο να αφήνω τους ανθρώπους να με καθοδηγούν ή να με προστατεύουν, ακόμη κι αν αυτό θέλω κατά βάθος.
• Μου είναι δύσκολο να αφήνω τους άλλους να με αγαπάνε.
• Τις περισσότερες φορές είμαι μόνος.

Τι εκφράζουν όλες οι παραπάνω σκέψεις και πως βιώνονται από το ίδιο το άτομο; Τι συναισθήματα προκαλούν στο άτομο;

Το πριν και το μετά από ένα φιλί | 10 πορτρέτα ανθρώπων που περιγράφουν πλήρως το συναίσθημα!

Το πιο όμορφο πράγμα που μπορείς να συναντήσεις σε έναν άνθρωπο εκτός από τον χαρακτήρα του, είναι το φιλί του. Είναι ικανό να σε παρασύρει, να σε σαγηνεύσει και να αλλάξει όλη την ψυχοσύνθεση σου. Κι όμως. Κι αυτό το επιβεβαιώνει με το project της «Κiss a Stranger» η φωτογράφος Johanna Siring.

Η ίδια προσπάθησε να αποτυπώσει το συναίσθημα δέκα ανθρώπων πριν το φιλί και μετά από αυτό. Έτσι όταν κάποιοι διασκέδαζαν στο φεστιβάλ Roskilde στη Νορβηγία, κάποιοι άλλοι φιλιόντουσαν μαζί της και αμέσως το πρόσωπό τους άλλαζε έκφραση. Αυτή είναι και η δύναμη του φιλιού.

"Το φιλί απελευθερώνει ντοπαμίνη και ένα κύμα οξυτοκίνης. Είναι μια στιγμιαία ανακούφιση από το στρες και δημιουργεί έναν άμεσο συναισθηματικό δεσμό μεταξύ δύο ανθρώπων", εξηγεί.

Δεν υπάρχει κάτι πιο αγνό και πιο ερωτικό ταυτόχρονα από το φιλί παιδιά!

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΩΣ ΜΕΣΟ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Τα όνειρα είχαν πάντα τη δύναμη να γοητεύουν, να εξάπτουν τη φαντασία μας και να ξυπνούν τον εσωτερικό μας κόσμο, προσφέροντας συγχρόνως μια άλλη διάσταση της υλικής πραγματικότητας. Οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν τα όνειρα ως θεραπευτικό εργαλείο ήταν οι αρχαίοι Έλληνες που ανήκαν στη σχολή του θεού της Ιατρικής, του Ασκληπιού.

Ο ναός του Ασκληπιού στην Κόρινθο ήταν ένα από τα πιο σημαντικά κέντρα λατρείας στην αρχαία Ελλάδα. Πηγή: News Media

ΣΥΜΦΩΝΑ με τη μυθολογία, πατέρας του Ασκληπιού ήταν ο θεός Απόλλωνας, ο ευρετής της Ιατρικής, και μητέρα του η θνητή Κορωνίς, κόρη του βασιλιά Φλεγύα από την Τρίκκη. Όταν ο Απόλλωνας ανακάλυψε ότι η έγκυος ερωμένη του επρόκειτο να παντρευτεί έναν θνητό, τον Ίσχυν, τον κατέλαβε ασυγκράτητος θυμός και της πήρε τη ζωή τοξεύοντάς την.

Ενόσω η Κορωνίς ψυχορραγούσε, ο Απόλλωνας λυπήθηκε το αγέννητο μωρό και το απέσπασε από τη μήτρα της μητέρας του. Έδωσε το παιδί στον κένταυρο Χείρωνα για να το αναθρέψει και εκείνος δίδαξε στον μικρό Ασκληπιό τη θεραπευτική τέχνη και τη χειρουργική, τα βότανα και τις ιδιότητές τους, τις δίαιτες και τα έμπλαστρα, αλλά και μαγικές επωδούς.

Ανασταίνοντας τους νεκρούς

O Ασκληπιός έγινε τόσο δεινός στην Ιατρική, ώστε σύντομα μπορούσε να ανασταίνει ακόμη και νεκρούς. Αυτό το πετύχαινε έχοντας πάρει από την Αθηνά το αίμα που είχε στάξει από το κεφάλι της Μέδουσας. Αυτό που είχε χυθεί από το δεξιό μέρος, μπορούσε να θεραπεύει, ενώ εκείνο που είχε τρέξει από το αριστερό είχε φθοροποιές και διαβρωτικές ιδιότητες.

Επειδή ο Ασκληπιός ανάσταινε πάρα πολλούς ανθρώπους, ζημιώθηκε το βασίλειο του Άδη, ο οποίος παραπονέθηκε στον Δία. «Τι θα γίνει μ’ αυτό το παιδί; Μας χαλάει τη δουλειά». Ο Ζευς, ενοχλημένος που ένας θνητός επενέβαινε στο έργο των θεών, εξόντωσε τον Ασκληπιό ρίχνοντάς του έναν κεραυνό.

Όμως η φήμη που είχε αποκτήσει ο “μάγος” αυτός της θεραπευτικής τέχνης ήταν τόσο μεγάλη, ώστε στη συνείδηση των ανθρώπων απέκτησε υπόσταση θεϊκή. Για επτά αιώνες περίπου, οι Ασκληπιάδες, όπως λέγονταν τότε οι γιατροί προς τιμήν του Ασκληπιού, περιπλανιόντουσαν στην Ελλάδα εφαρμόζοντας τις αρχές του και διαδίδοντας τη διδασκαλία του.

Δυο μεγάλοι ναοί υψώθηκαν προς τιμήν του θεού, ο ένας στην Τρίκκη, τα σημερινά Τρίκαλα, και ο άλλος στην Επίδαυρο. Αρχικά, ο Ασκληπιός ήταν ο θεός που θεράπευε τις ασθένειες, αλλά τελικά εξελίχθηκε στον «δότη και συντηρητή της υγείας». Επωμίστηκε επίσης κι έναν μικρότερο ρόλο, αυτόν του θεού της οικογένειας και γι’ αυτό τον καλούσαν συχνά για να βοηθήσει και στις πιο μικρές, καθημερινές υποθέσεις.

Γειωθείτε – Ξυπολυθείτε!

Πολλά τα άρθρα και τα βίντεο τελευταία σχετικά με τη “γείωση” και χαίρομαι ιδιαίτερα γι’ αυτό!

Η γείωση είναι κάτι που περιλαμβάνει την άμεση επαφή των ποδιών σας με το έδαφος χωρίς κάλτσες ή παπούτσια, ως εμπόδιο. Αυτό είναι ένα μέσο για την επαναφόρτιση και πραγματικά την πλήρη επίδραση της ενέργειας που ακτινοβολεί από την ίδια τη Γη.

Ενώ ίσως κάποιοι πιστεύουν ότι αυτή η αντίληψη είναι μόνο πνευματική, πίσω της κρύβεται ολόκληρη επιστήμη. Η ανταλλαγή ενέργειας με τη Γη αποδεικνύεται μια από τις καλύτερες θεραπευτικές μεθόδους και τρόποι βελτίωσης της υγείας.

Μελέτη που δημοσιεύθηκε μόλις πριν λίγα χρόνια στην Εφημερίδα της Περιβαλλοντικής και Δημόσιας Υγείας με τίτλο “Γείωση: Επιπτώσεις στην υγεία από την επανασύνδεση του ανθρώπινου σώματος με τα επιφανειακά ηλεκτρόνια της Γης” υποδηλώνει ότι η ίδια η γείωση θα μπορούσε να αποτελέσει μια πιθανή θεραπεία για πολλές χρόνιες εκφυλιστικές ασθένειες.

Στην πραγματικότητα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όταν βρισκόμαστε έξω ξυπόλητοι, προστατεύουμε τον εαυτό μας από το χρόνιο στρες, τη φλεγμονή, τον κακό ύπνο, τον πόνο και πολλά άλλα. Έρευνες από το παρελθόν μέχρι σήμερα υποστηρίζουν την ιδέα ότι η γείωση είναι απαραίτητη για την υγεία μας και παίζει εξίσου σημαντικό ρόλο όπως ο ήλιος, ακόμη και το νερό. Υπάρχουν μάλλον μερικές μελέτες που επιβεβαιώνουν τις ψυχολογικές επιπτώσεις της γείωσης και όλα τα οφέλη που έρχονται μαζί της.

Ας αποφασίσουμε να ζήσουμε μια μέρα, να ζήσουμε στ’ αλήθεια. (HENRY D. THOREAU)

Είμαστε σαν τους πυγμαίους που πολεμούν με τα λελέκια το ένα λάθος πάνω στο άλλο, το ένα πλήγμα μετά το άλλο. Ακόμα και οι υψηλότερες αρετές μας προέρχονται από μια άχρηστη και καθόλου αναπόφευκτη αθλιότητα. Οι ζωές μας χαραμίζονται στις λεπτομέρειες.

Ένας τίμιος άνθρωπος δε χρειάζεται να ξέρει να μετράει παραπάνω από τα δέκα του δάχτυλα. Άντε, σε ειδικές περιπτώσεις μπορεί να προσθέσει και τα δέκα δάχτυλα των ποδιών του, κι αυτό του φτάνει. Απλότητα, απλότητα, απλότητα! Φροντίστε, λέω, να είναι οι υποθέσεις σας δυο, το πολύ τρεις, και όχι εκατό ή χίλιες. Αντί για ένα εκατομμύριο μετρήστε μισή ντουζίνα και περιορίστε τους λογαριασμούς σας.

 Καταμεσής σ’ αυτό το φουρτουνιασμένο πέλαγο της πολιτισμένης ζωής, τόσα πολλά είναι τα σύννεφα και οι καταιγίδες, οι ξέρες και τα χίλια μύρια πράγματα που έχει να σκεφτεί ο άνθρωπος, ώστε πρέπει να ζει – αν δηλαδή δεν καταποντιστεί, αν δε βρεθεί στον πάτο χωρίς να καταφέρει να πιάσει λιμάνι – με διαρκείς υπολογισμούς κι εκείνος που τελικά θα τα καταφέρνει δεν μπορεί παρά να είναι δεινός λογιστής. Απλουστεύετε, απλουστεύετε. Αντί για τρία γεύματα την ημέρα, αν μπορείτε τρώτε μόνο ένα- αντί για εκατό πιάτα, πέντε- και μειώστε ανάλογα και όλα τα άλλα.

Γιατί θα πρέπει να ζούμε τις ζωές μας τόσο βιαστικά και τόσο σπάταλα; Είναι λες και είμαστε αποφασισμένοι να λιμοκτονήσουμε πριν καν πεινάσουμε. Ο λαός λέει πως μια βελονιά, αν γίνει έγκαιρα, κάνει για εννιά, κι έτσι κάνει χίλιες βελονιές σήμερα για να γλιτώσει εννιά αύριο.

«Σταματήστε! Κράτει! Γιατί κάνετε πως τρέχετε τόσο γρήγορα, ενώ στην πραγματικότητα σέρνεστε πιο αργά κι από τα σαλιγκάρια;»

Γιατί φιλάμε τον σύντροφό μας με γλώσσα; Η επιστήμη απαντά στο ερώτημα

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί η γλώσσα, το φιλί με γλώσσα συγκεκριμένα (ή αλλιώς το "γαλλικό φιλί"), παίζει τόσο σημαντικό ρόλο μεταξύ δύο συντρόφων;

Παρότι η απάντηση δεν είναι σαφής ο ψυχολόγος Έρικ Χαζελτίν έχει μια θεωρία την οποία μοιράζεται στο Psychology Today.

Ο ίδιος πιστεύει ότι τα χείλη και η γλώσσα καταλαμβάνουν μια δυσανάλογα μεγάλη ποσότητα σωματοαισθητικού εγκεφαλικού ιστού.

«Ο εγκέφαλός μας» εξηγεί ο Χαζελτίν «ασχολείται με πολλούς νευρικούς ιστούς σε ορισμένα μέρη του σώματος, όπως τα χείλη και η γλώσσα».

Τζακ Ντάνιελ ~ Λάτρευε τις νεαρές γυναίκες και ακρωτηριάστηκε όταν κλώτσησε το χρηματοκιβώτιο του!

Η ταφόπλακα του Τζάσπερ «Τζακ» Ντάνιελ γράφει ότι γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1850. Η μητέρα του όμως, πέθανε το 1849.

Αυτού του είδους οι ανακρίβειες έχουν δημιουργήσει ένα πέπλο μυστηρίου που τυλίγει τη ζωή του ανθρώπου που δημιούργησε ένα από τα πιο διάσημα ουίσκι στον κόσμο.

Ο βιογράφος του, Πίτερ Κρας, έδωσε στο...
πρώτο κεφάλαιο του βιβλίο του, τον τίτλο «Το Καταραμένο Παιδί». Ο τίτλος μόνο υπερβολικός δεν είναι. Ο Τζακ ήταν ο μικρότερος από τα 10 παιδιά της οικογένειας και εξαιρετικά μικρόσωμος και φιλάσθενος.

Μεγάλωσε χωρίς τη μητέρα του, η οποία πέθανε στον αμερικανικό Νότο, λίγο μετά τη γέννησή του. Όταν ο Τζακ ήταν 13 ετών, ο πατέρας του αρρώστησε βαριά. Μόνο ο Τζακ μπορούσε να τον περιθάλψει γιατί τα μεγαλύτερα αδέλφια του πολεμούσαν τους Βόρειους. Η οικογενειακή φάρμα στο Τενεσί καταστράφηκε στον Εμφύλιο και δεν υπήρχαν άλλα έσοδα.
Για να επιβιώσει, ο έφηβος Τζακ άρχισε να βοηθά τον ιερέα της ενορίας, που παρασκεύαζε και πουλούσε ουίσκι. Ο Τζακ Ντάνιελ αποδείχτηκε εξαιρετικός και πρόθυμος μαθητής, που ξεπέρασε τον δάσκαλο.

Μέσα σε λίγα χρόνια, ανέλαβε ο ίδιος το αποστακτήριο. Ένας απ’ τους λόγους που ανέλαβε την παραγωγή τόσο γρήγορα, ήταν η αρνητική αντίδραση του κόσμου στο «χόμπι» του ιερέα. Δεν άρμοζε σε έναν εκπρόσωπο του Θεού να ασχολείται με την παραγωγή αλκοόλ.

Το ουίσκι του Τζακ παρασκευαζόταν με διαφορετικό τρόπο από το συνηθισμένο και πολύ γρήγορα απέκτησε φανατικούς θαυμαστές. Ακόμα και μέσα στη δίνη του πολέμου, ο Ντάνιελ έβρισκε αγοραστές, ακόμα και από το αντίπαλο στρατόπεδο των Βορείων. Ο πανέξυπνος Ντάνιελ προέβλεψε ότι η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα άρχιζε να νομιμοποιεί τα οινοπνευματώδη για να μπορέσει να τα φορολογήσει. Έτσι, πρόλαβε να δηλώσει την επιχείρησή του και το 1866, η εταιρία «Jack Daniel Distillery» έγινε το πρώτο καταγεγραμμένο οινοπνευματοποιείο στην Αμερική.

Ποια είναι και πού βρίσκεται η Μακαρονησία;

   Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία, τα Νησιά των Μακάρων, ήταν ο τόπος που μετέβαιναν οι ψυχές των ηρώων και των ενάρετων ανθρώπων, μετά τον θάνατο τους. Θα μπορούσαμε να τα αντιστοιχίσουμε με την Εδέμ της Παλαιάς Διαθήκης - δηλαδή, τον Παράδεισο - με την μόνη διαφορά πως τα Νησιά των Μακάρων, είχαν έναν - αόριστο τότε - γεωγραφικό προσδιορισμό σε αντίθεση με την Εδέμ που σύμφωνα με την Χριστιανική θρησκεία βρίσκεται στον ουρανό. Κατά την αρχαιότητα, τα Νησιά των Μακάρων, βρίσκονταν στον άγνωστο Δυτικό Ωκεανό, πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες (σημερινός Πορθμός Γιβραλτάρ) όπου ήταν και το τέλος του Κόσμου. 

   Τα μόνα νησιά, δυτικότερα των Ηράκλειων Στηλών που ήταν γνωστά από την αρχαιότητα, ήταν τα Κανάρια Νησιά λόγω της κοντινής τους θέσης προς τις Αφρικανικές ακτές τα οποία κατοικούνταν από τους αυτόχθονες Γουάντσε. Αν και κατά τους αιώνες δέχθηκαν επισκέψεις από διάφορους πολιτισμούς όπως οι Έλληνες, οι Καρχηδόνιοι, οι Ρωμαίοι, αργότερα οι Άραβες οι Γενουάτες κλπ, λόγω της απομακρυσμένης θέσης τους και των άγονων εδαφών τους, δεν αποτέλεσαν για κανέναν, κύριο κατακτητικό σκοπό μέχρι που οι Καστιλιάνοι, το 1404 κατέκτησαν το νησί του Λανθαρότε και το 1405 τα νησιά της Φουέρτεβεντούρα και του Ελ Ιέρο ενώ το 1479, με την Συνθήκη της Αλκάσοβας, τους παραχωρήθηκε όλο το νησιωτικό σύμπλεγμα. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, κατά τον πρώτο αιώνα, αναφέρει στο έργο του Φυσική Ιστορία τα Κανάρια Νησιά ως “Fortunatae Insulae” ( “Μακάροι Νήσοι” κατά την αρχαιοελληνική γλώσσα, “Ευτυχισμένα Νησιά” κατά την νεοελληνική). 

Ριπές ...

Ένα ακόμα παγκόσμιο κάλεσμα σε διαλογισμό για την απελευθέρωση του πλανήτη, βρίσκεται σε εξέλιξη και αφορά στην ώρα της επερχόμενης Πανσελήνου στους Ιχθείς, την Τετάρτη 6 / 9, στις 10:02 π.μ. 

Η επιτυχία του προηγούμενου Παγκόσμιου Διαλογισμού Ενότητας που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο σε αριθμό συμμετοχής, άνοιξε ρωγμές στο πέπλο της ψευδαίσθησης και τώρα μπορούν να διοχετευθούν ανώτερης βαθμίδας ενέργειες για πρώτη φορά στην Ιστορία της Γαίας. Αυτό σημαίνει ότι οι Συμπαντικές Δυνάμεις που μάχονται στο πλευρό μας καταφέρνοντας σημαντικά πλήγματα στους "επικυρίαρχους", έχουν επίσης πολλές ευκαιρίες να προσεγγίσουν όσους/ες από εμάς είναι έτοιμοι/ες ν`ανοίξουν τηλεπαθητικά κανάλια επικοινωνίας απ`όπου πολλές και πολύ χρήσιμες πληροφορίες και γνώσεις μπορούν να κατέλθουν στο γήινο πεδίο, για όλους.

Η τηλεπάθεια θα είναι μια από τις πρώτες Ψυχικές μας Δυνάμεις / Ιδιότητες που θ`αφυπνισθεί και θ`αναπτυχθεί στο πολύ κοντινό μέλλον, παράλληλα με το άνοιγμα του 3ου ματιού και την αιθερική μας όραση. Ο εξαγνισμός από τις κατώτερες όψεις μας, καθώς μαθαίνουμε ν`αγαπάμε τον εαυτό μας και να τον αποδεχόμαστε όπως είναι, χωρίς να τον κατακρίνουμε μέσα από τα άθλια ενοχικά συμπλέγματα της πατριαρχίας αλλά ούτε και να τον συγκρίνουμε ανελέητα με τα πρότυπα του lifestyle που μας βομβαρδίζουν τα ΜΜΕ, είναι βασική προϋπόθεση. 

Η συν-εργασία που θα μας ζητηθεί καθώς ήδη ξεκινάει το ομαδικό έργο, πρέπει πρώτα να έχει επιτευχθεί εντός, καθώς συνεργαζόμαστε με τον εαυτό μας καθημερινά, με σκοπό να εγκαθιδρύσουμε μια αδιάβλητη σχέση εμπιστοσύνης, φιλίας και σεβασμού μέσα σε κάθε συνθήκη που βιώνουμε ή έχουμε στο παρελθόν μας βιώσει.

Η ανάπτυξη που επιθυμούμε να προσεγγίσουμε, θα έρθει μέσα από στοχευμένες κινήσεις, με ένα βήμα την κάθε φορά, χωρίς βιασύνη και με πλήρη συνείδηση της προσωπικής μας ευθύνης, απέναντι στον εαυτό μας και το σύνολο της Ανθρώπινης Οικογένειας.

Ο/Η αναζητητής που διψάει για πρόοδο, επιβάλλει τον ρυθμό στην ζωή του/της, αρνείται να εμπλακεί σε καταστάσεις αρνητικότητας και φροντίζει καθημερινά να παραμένει σε όσο το δυνατόν υψηλότερες δονήσεις, στις σκέψεις, στα λόγια και στις πράξεις, επιλέγοντας πάντα το φωτεινότερο σημείο που μπορεί να σταθεί σε κάθε περίσταση και διοχετεύοντας τις Δυνάμεις του/της προς τις αγνότερες προθέσεις που υπερασπίζονται κάθε μορφή ζωής.

Εννέα πράγματα που δεν γνωρίζαμε ότι εφευρέθηκαν από γυναίκες

Η Αν Τσουκαμότο  

Όταν καλείται κανείς να ονομάσει σημαντικούς εφευρέτες, τα πρώτα ονόματα που του έρχονται στο μυαλό είναι ο Τόμας Έντισον, ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ ή ο Λεονάρντο ντα Βίντσι.

Τι γίνεται όμως με τη Μέρι Άντερσον; Ή την Αν Τσουκαμότο;

Μπορεί τα ονόματά τους να μην είναι ιδιαίτερα γνωστά, οι προαναφερθείσες, όμως, αποτελούν δύο μόνο από τις γυναίκες εφευρέτες, που βρίσκονται πίσω από την ανακάλυψη πολλών καθημερινών αντικειμένων, καθώς και πίσω από επιστημονικές καινοτομίες.

Το BBC, στο πλαίσιο έρευνάς του σχετικά με γυναίκες που έχουν ασκήσει επιρροή και που έχουν εμπνεύσει, παρουσιάζει εννέα εφευρέσεις, τα οφέλη των οποίων δεν θα απολαμβάναμε, εάν δεν υπήρχαν αυτές οι δυναμικές, έξυπνες και ικανές γυναίκες.

1. Λογισμικό υπολογιστών, Γκρέις Χόπερ

Αφού κατατάχθηκε στο αμερικανικό Ναυτικό Σώμα, κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ανατέθηκε στην Γκρέις Χόπερ να εργαστεί πάνω σε ένα νέο υπολογιστή, με το όνομα 'Mark 1'. Πολύ σύντομα αναδείχθηκε στην φιγούρα προγραμματισμού υπολογιστών κατά τη δεκαετία του 1950.

Συγκεκριμένα, είναι το πρόσωπο πίσω από το εργαλείο μεταγλωττισμού, το οποίο μεταφράζει οδηγίες σε κώδικες που μπορούν να «διαβάσουν» τα κομπιούτερ, κάνοντας, έτσι, τον προγραμματισμό γρηγορότερο και οδηγώντας σταδιακά στην «επαναστατική» λειτουργία των υπολογιστών.

Η Χόπερ βοήθησε, παράλληλα, στο να εδραιωθεί ο όρος ‘de-bugging’, το εργαλείο, δηλαδή, που διορθώνει λάθη στο λογισμικό.

2. Αναγνώριση κλήσεων και αναμονή κλήσεων, Δρ. Σίρλει Αν Τζάκσον

Η Σίρλει Αν Τζάκσον είναι μια αμερικανίδα φυσικός, της οποίας η έρευνα από το 1970 έχει συνεισφέρει στο να έχουμε σήμερα την αναγνώριση και αναμονή κλήσεων.

Οι ανακαλύψεις της στις τηλεπικοινωνίες διευκόλυναν, παράλληλα, άλλους στο χώρο να εφεύρουν το φορητό φαξ.

Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη αφροαμερικανίδα γυναίκα που πήρε διδακτορικό τίτλο από το ίδρυμα ΜΙΤ, ένα από τα κορυφαία τεχνολογικά πανεπιστήμια της Αμερικής, αλλά και όλου του κόσμου.

Σύνδρομο χρόνιας αργοπορίας. Γιατί αργούμε συστηματικά στα ραντεβού, στην εργασία, στα ταξίδια;

Ο Σκωτσέζος Jim Dunbar διαγνώσθηκε με σύνδρομο χρόνιας αργοπορίας.
Άργησε ακόμη και στο ραντεβού με τους γιατρούς που του έκαναν  τη διάγνωση.

Οι γιατροί ανέφεραν ότι το πρόβλημα του προκαλείται από το ίδιο τμήμα του εγκεφάλου, που ευθύνεται για τη διάσπαση προσοχής και την υπερκινητικότητα. (ADHD).

Όπως εξηγούν οι ειδικοί, οι αργοπορημένοι αδυνατούν να υπολογίσουν το χρόνο που χρειάζονται για κάθε δραστηριότητα.
Αυτό συμβαίνει γιατί αντιλαμβάνονται το χρόνο διαφορετικά.
Η συγγραφέας του βιβλίου Never Be Late Again καθηγήτρια Diana DeLonzo, έκανε ένα τεστ για να δει πώς αντιλαμβάνονται τον χρόνο όσοι αργούν και όσοι είναι συνεπείς
Ζήτησε από τους συμμετέχοντες να διαβάσουν απόσπασμα από ένα βιβλίο και όταν θεωρήσουν ότι έχουν περάσει 90 δευτερόλεπτα να σταματήσουν.
Οι «αργοπορημένοι» συνέχιζαν να διαβάζουν ενώ οι συνεπείς είχαν σταματήσει σχετικά κοντά στα 90 δευτερόλεπτα.

Πώς να διαχειριστούμε την κακή Ψυχολογία της οικονομικής μας κρίσης

Tης Σταυρούλας Γεωργακοπούλου, Ψυχολόγου, Ειδίκευση στη Γνωσιακή- Συμπεριφορική θεραπεία

Είναι γεγονός ότι διανύουμε μια δύσκολη περίοδο αλλαγών, οι οποίες ολοένα και μας βρίσκουν μη προετοιμασμένους κατάλληλα για να τις αντιμετωπίσουμε.

Όταν οι δυσκολίες αρχίζουν να εμφανίζονται όλο και πιο συχνά στην καθημερινότητα μας, σίγουρα δεν ξέρουμε με ποιες να ασχοληθούμε πρώτα και με ποιον τρόπο. Οι ελάχιστες θέσεις εργασίας και οι μειωμένες ως μηδαμινές οικονομικές μας αποδοχές μας φέρνουν αντιμέτωπους με ένα αδιέξοδο για το που θα μπορούσε να πάει μια τέτοια κατάσταση. Οι αγχώδεις σκέψεις ακόμα και η απόγνωση αυξάνεται όσο αυξάνονται και οι υποχρεώσεις που έχουμε. Κάπως έτσι βρισκόμαστε πολλές φορές να «πνιγόμαστε σε μια κουταλιά, όχι νερό, ωκεανό», επιτρέψτε μου.

Και όμως οι συνθήκες είναι ρεαλιστικές για να αγωνιούμε για το τι θα κάνουμε, σίγουρα δεν ανησυχούμε χωρίς λόγο. Μια τέτοια κατάσταση είτε μπορεί να μας κινητοποιήσει είτε να μας ρίξει Ψυχολογικά.

Γιατί πέφτουμε τόσο εύκολα Ψυχολογικά;

Υπάρχουν πολλές και διάφορες πιθανές εξηγήσεις. Ίσως είμαστε από τους τύπους που περιμένουμε πρώτα τα πράγματα να πάνε καλά για να είμαστε εμείς καλά. Ίσως το ένα μετά το άλλο αίσθημα απογοήτευσης μας καταρρακώνει κάθε όρεξη να προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτό που μας δυσκολεύει. Ίσως καταστάσεις που δε διαχειριστήκαμε στο παρελθόν μας έχουν αφήσει ένα «κατακάθι» συναισθημάτων το οποίο έρχεται και προστίθεται στα νέα δεδομένα. Ίσως το περιβάλλον μας δεν είσαι τόσο υποστηρικτικό όσο χρειαζόμαστε αυτή την περίοδο.

Πως θα μπορούσε να μας κινητοποιήσει η οικονομική μας κρίση;