Θυμάστε τα βρεφικά παιχνίδια που έχουν ένα ταμπλό με τρύπες σε διάφορα σχήματα, και πρέπει το μικρούλι να βρει ποιο κομμάτι να βάλει στη σωστή τρύπα; Αυτή τη μεταφορά θα χρησιμοποιήσουμε για το άρθρο αυτό. Πώς στην καθημερινότητά μας δηλαδή επιμένουμε να προσπαθούμε να γεμίσουμε την τρύπα που έχει σχήμα καρδιάς με κομμάτια που έχουν διάφορα άλλα σχήματα (αστεριού, τριγώνου κτλ.). Μια φαινομενικά ανόητη πράξη για εμάς τους μεγάλους, με βαθύτερες όμως αιτίες.
Ας υποθέσουμε ότι έχουμε την αίσθηση πως κατά τη διάρκεια της παιδικής μας ηλικίας, όσο ευτχισμένη κι αν τη θυμόμαστε, κάτι μας έλειπε, κάτι δεν μας ήταν αρκετό. Μπορεί να μη μας δόθηκε αρκευτός σεβασμός, καθοδήγηση, προσοχή, επιβράβευση, αναγνώριση, έπαινος, εμπιστοσύνη, ελευθερία, επαφή, αγκαλιά, χρόνος.
Το αποτέλεσμα αυτών των ελλείψεων ήταν ότι δε μάθαμε πώς είναι η πλήρης φροντίδα. Μάθαμε κάτι ελλιπές και, επειδή ήμασταν παιδιά, δε μάθαμε ποτέ ακριβώς τι είναι αυτό που μας έλειπε, γιατί δεν το γνωρίζαμε. Πώς μπορεί να σου λείπει κάτι που δεν ξέρεις καν τι είναι; Μεγαλώνοντας μείναμε απλώς με αυτήν την αίσθηση του κενού, ότι κάτι μας λείπει. Απροσδιόριστο κενό, άγνωστο. Ξέραμε πια βαθιά μέσα μας ότι κάτι μας λείπει. Και αρχίσαμε από νωρίς να προσπαθούμε να γεμίσουμε αυτό το κενό κάνοντας διάφορα πράγματα. Πασχίζαμε να αναπληρώσουμε ό,τι μας αποστερήθηκε. Χρειαζόμασταν ένα μέσο να αποφύγουμε αυτόν τον πόνο, να αποδράσουμε από αυτόν, να κάνουμε ότι δεν υπάρχει. Να μουδιάσουμε τα επώδυνα συναισθήματα, να αποσπάσουμε την προσοχή μας από αυτά. Να στοχεύσουμε στην ικανοποίηση των αισθήσεων, αυτόν τον εύκολο δηλαδή τρόπο να δώσουμε στον εαυτό μας απόλαυση.
Έτσι, ενώ χρειαζόμασταν κάποια μορφή φροντίδας και αγάπης, μάθαμε να δίνουμε στον εαυτό μας γρήγορες απολαύσεις. Γιατί μας είναι τόσο δύσκολο να μας δίνουμε φροντίδα και αγάπη και τόσο εύκολα μπουκωνόμαστε με κακό αλλά νόστιμο φαγητό, τσιγάρο, αλκοόλ, αποχαύνωση στις οθόνες; Η απάντηση βρίσκεται στό ότι αυτές οι "απολαύσεις" (χρησιμοποιώ εισαγωγικά γιατί δεν προσφέρουν ουσιαστική αλλά εφήμερη και επιζήμια απόλαυση) είναι γρήγορα και εύκολα προσβάσιμες. Επίσης έχουμε μεγαλώσει με τις εντολές ότι είναι εγωιστικό να φροντίσεις βαθιά τον εαυτό σου, ότι πρέπει να νοιάζεσαι πρώτα για τους άλλους και φυσικά ότι πρέπει να είσαι ένας βράχος που τα αντέχει όλα και δεν πρέπει να λυγίζει. Μάθαμε λοιπόν να αντιμετωπίζουμε τη μοναξιά με κάπνισμα, το άγχος με ουσίες, το θυμό με φαγητό, τη λύπη με ποτό.