Πρόβα ...

Από σήμερα 3/7 μέχρι και τις 7/7, η περίοδος μπορεί να χαρακτηριστεί ως πρόβα για τον Αύγουστο που ακολουθεί, με ενέργειες που θα μας ζητήσουν ν`αποδείξουμε έμπρακτα το σημείο που έχουμε βρεθεί.

Ο τρόπος που θα διαχειριστούμε τις ενέργειες των ημερών και τ`αποτελέσματα που αυτός θα επιφέρει, θ`αποτελέσουν ένα ξεκάθαρο σημείο αναφοράς, έτσι ώστε ο καθένας να γνωρίζει πού να στραφεί και τι να βελτιώσει.

Το μεταβατικό στάδιο που βρισκόμαστε, από τον παλιό στο Νέο Κόσμο, δεν είναι καθόλου εύκολο, όπως πιστεύω όλοι μας έχουμε ήδη αντιληφθεί.

Στεκόμαστε καταμεσής μιας τεράστιας δίνης δυνάμεων για τις οποίες έχουμε ελάχιστη αντίληψη και ακόμα λιγότερη προηγούμενη εμπειρία - τουλάχιστον όχι στις συνειδητές μας μνήμες.

Μέσα στις προσωπικές εκκαθαρίσεις και στους συνεχείς επαναπροσδιορισμούς της αντίληψης του εαυτού μας αλλά και της θέσης του μέσα στον Κόσμο, αντιμετωπίζουμε ενέργειες που σκοπό τους έχουν ν`ανατρέψουν, να γκρεμίσουν και να διαγράψουν δομές που ισχύουν πολλές χιλιάδες χρόνια. Το πέρασμα από μια διάσταση σε μια άλλη, μαζί με τον σωματικό φορέα, εν μέσω πλήρους αναδιοργάνωσης και αναβάθμισης κάθε νόμου της φυσικής που είτε γνωρίζουμε είτε αγνοούμε, δεν είναι κατάσταση "παιδική χαρά".

Οι διαστάσεις στις οποίες "ζούμε, κινούμαστε και υπάρχουμε" (3η-4η) έχουν ήδη ξεκινήσει ν`αποδομούνται. Τα αποτελέσματα σε πρώτη φάση για εμάς είναι εκείνα τα συνεχή ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα, οι ξαφνικές εντάσεις που ακολουθούνται από επίσης ξαφνικά αδειάσματα εξοντωτικής κόπωσης, οι ποικίλες δυσανεξίες στη λήψη και την αφομοίωση τροφής, οι διαταραχές στον ύπνο, η απώλεια πρόσφατης μνήμης που συχνά συνδυάζεται με ξαφνική ανάδυση γεγονότων/περιστατικών από ένα μακρινό παρελθόν που ούτε καν θυμόμασταν ότι ζήσαμε, οράματα/όνειρα που αφορούν σε προηγούμενες ενσαρκώσεις μας και μας αφήνουν άφωνους και γεμάτους ερωτήματα, αδυναμία συντονισμού με απλά καθημερινά θέματα με τα οποία ποτέ πριν δεν είχαμε πρόβλημα, η αντίληψη του χρόνου που ούτε για λίγο δεν παραμένει ίδια κάτω από συνεχείς μεταβολές, μια άρνηση να ανταποκριθούμε σε υποχρεώσεις και προγράμματα που εμείς οι ίδιοι οργανώσαμε και πολλά άλλα, όλα πολύ περίεργα και αλλόκοτα στον τρόπο που βιώνονται καθώς έρχονται και φεύγουν απροειδοποίητα, σε ανύποπτες στιγμές μας.

Εγωισμός: Ένας γίγαντας μέσα μας

Πότε ο εγωισμός είναι καλός και πότε μπορεί να μας βλάψει; Με ποιον τρόπο μπορούμε να τον διαχειριστούμε και να κρατήσουμε τις ισορροπίες;   Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας γίγαντας, ο οποίος είχε έναν ανθισμένο κήπο, όπου έπαιζαν τα παιδιά του χωριού. Ο γίγαντας, όμως, ήταν πολύ εγωιστής και ήθελε τον κήπο αποκλειστικά για τον εαυτό του. Έχτισε, λοιπόν, μια μεγάλη μάντρα και απαγόρευσε στα παιδιά να μπαίνουν μέσα. Όταν έμεινε μόνος του και είδε τον κήπο μαραμένο, συνειδητοποίησε την απερισκεψία του και αναθεώρησε.

Ο Oscar Wilde στο παραμύθι του «Ο εγωιστής γίγαντας» περιγράφει με απλοϊκό τρόπο την έννοια του εγωισμού. Αλήθεια, μήπως όλοι μας κάποιες φορές χτίζουμε μάντρες και στρεφόμαστε γύρω από τον εαυτό μας; Πώς θα ξεφύγουμε από τον εγωκεντρισμό μας και πώς θα συμβιβαστούμε με τις ανάγκες των άλλων;

Ο κόσμος περιστρέφεται γύρω μας

Όταν υιοθετούμε εγωιστική συμπεριφορά, βάζουμε σε πρώτη μοίρα το εγώ μας. Αγαπάμε υπέρμετρα τον εαυτό μας και ενδιαφερόμαστε αποκλειστικά και σε υπερβολικό βαθμό για τις δικές μας ανάγκες, το ατομικό μας συμφέρον και τα προσωπικά μας ενδιαφέροντα. Κάθε προσπάθειά μας αποσκοπεί μόνο στην ικανοποίηση των στόχων και των φιλοδοξιών μας και τις περισσότερες φορές αδιαφορούμε για τους συνανθρώπους μας. Η υπερβολική αυτοπεποίθηση μπορεί να ωθήσει στον εγωκεντρισμό και αυτό γιατί η εξωφρενική πίστη στον εαυτό μας μάς κάνει να θεωρούμε ότι είμαστε οι καλύτεροι και ότι μόνο εμείς αξίζουμε, με αποτέλεσμα να καταστρατηγούμε τα δικαιώματα των υπολοίπων.

Το εγωιστικό μας γονίδιο

Όπως όλα τα στοιχεία της προσωπικότητάς μας, έτσι και ο εγωισμός είναι γραμμένος στα γονίδιά μας. Η τάση να συμπεριφερόμαστε ναρκισσιστικά και αυτάρεσκα ως έναν βαθμό κληρονομείται. Όμως, το να οδηγούμαστε σε υπερβολές σχετίζεται περισσότερο με τα βιώματά μας και μάλιστα τα πρώιμα, δεδομένου ότι η προσωπικότητά μας αρχίζει να διαμορφώνεται ήδη από τη βρεφική ηλικία. Το περιβάλλον στο οποίο ζούμε και μεγαλώνουμε, οι σχέσεις με τους γονείς και τα αδέλφια μας, αλλά και το πλαίσιο του σχολείου συμβάλλουν σημαντικά στο αν μετέπειτα στη ζωή μας θα λειτουργούμε εγωιστικά ή όχι. Οι διάφορες καταστάσεις που βιώνουμε στην πορεία είναι πιθανό να μας κάνουν να αναθεωρήσουμε, ωστόσο δεν είναι αυτές που θα μας οδηγήσουν σε εγωιστική τάση.

Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΩΝ ΝΙΑΡΧΩΝ

Όταν η Ευγενία Λιβανού, στα 44 χρόνια της, άφηνε την τελευταία πνοή της στις 3 Μαΐου 1970 στη Σπετσοπούλα (ένας θάνατος που τυλίχθηκε εξαρχής σε ένα πέπλο μυστηρίου), ο Κωνσταντίνος Νιάρχος, ο μικρότερος γιος της Ευγενίας και του Σταύρου Νιάρχου που η καρδιά του σταμάτησε να χτυπά στις αρχές της περασμένης εβδομάδας στο Λονδίνο, ήταν ένα «παλικαράκι» μόλις οκτώ ετών.

Τα οκτώ χρόνια που μεσολάβησαν από τη γέννηση του βενιαμίν της οικογενείας του έλληνα κροίσου ως τη στιγμή του θανάτου της Ευγενίας δύο ευτυχή, σε άλλες περιπτώσεις, γεγονότα ­ ένας πολιτικός γάμος στο μακρινό Μεξικό και μια γέννηση στο καλύτερο μαιευτήριο της Νέας Υόρκης ­ κόντεψαν να οδηγήσουν στην πλήρη διάλυση την οικογένεια του Σταύρου Νιάρχου. «Δράστης» και των δύο γεγονότων ο ίδιος ο έλληνας κροίσος (γάμος με τη Σαρλότ Φορντ τον Δεκέμβριο του 1965 και γέννηση της Ελενας Φορντ τον Μάιο του 1966).

Μάλιστα η μικρή Ελενα ­ καρπός της σχέσης του Σταύρου Νιάρχου με την πλούσια κληρονόμο της οικογενείας των αμερικανών αυτοκινητοβιομηχάνων ­ δεν είχε καν προλάβει να κλείσει τον πέμπτο μήνα της ζωής της στο πλευρό της γοητευτικής Σαρλότ όταν η Ευγενία Νιάρχου, κόρη του Σταύρου Γ. Λιβανού, πίστεψε ότι έφθασε η ώρα για να αναλάβει δράση στα ελληνικά δικαστήρια προασπίζοντας τα συμφέροντα της οικογενείας που είχε δημιουργήσει το 1947 με τον συμπατριώτη της κροίσο.

Η Ευγενία Νιάρχου την 1η Οκτωβρίου 1966 καταθέτει στο Πρωτοδικείο Αθηνών αγωγή κατά του Σταύρου Νιάρχου προκειμένου να κριθεί ανυπόστατος ο πολιτικός γάμος στη μεξικανική πόλη Τσουντάτ Χουαρέζ ανάμεσα στον πατέρα των παιδιών της και στη Σαρλότ Φορντ που είχε τελεσθεί στις 16 Δεκεμβρίου 1965.

Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η απομόνωση βοηθάει στην υπερνίκηση του κατώτερου εαυτού

Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η απομόνωση βοηθάει στην υπερνίκηση του κατώτερου εαυτού. 

Εξαρτάται από το επίπεδο κατανόησης και ενέργειας του ατόμου. 

Εάν ένα άτομο είναι αδύναμο και πλημμυρισμένο με θυμαπάτες και ψευδαισθήσεις, με τυφλές πιέσεις και ωθήσεις, η απομόνωση δεν θα τον βοηθήσει. 

Είναι καλύτερο γι' αυτόν να έχει έναν φίλο κοντά του ο οποίος θα τον "ενοχλεί", ώστε να ξεκινήσει να ξυπνάει.

 Εάν πηγαίνει αντ' αυτού σε απομόνωση για δύο ή τρεις μέρες, γίνεται ευτυχισμένος και παραμένει στο ίδιο επίπεδο συνειδητότητας. 

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι ομάδες είναι απαραίτητες. 

5 Λάθη που Μπορεί να Καταστρέφουν το Πλυντήριο Ρούχων σας!

Ας μιλήσουμε με απόλυτη ειλικρίνια: Πότε ήταν η τελευταία φορά που καθαρίσατε το πλυντήριο ρούχων σας; 

Επειδή μάλλον η απάντηση που θα πάρουμε σε αυτήν την ερώτηση είναι «δεν θυμάμαι», εμείς είμαστε εδώ για να σας πούμε ποια είναι τα 5 λάθη που καταστρέφουν το πλυντήριο ρούχων σας χωρίς να το καταλαβαίνετε.

Αφήνετε πάντα την πόρτα του πλυντηρίου ανοιχτή ανάμεσα στα πλυσίματα.

1. Δεν αφήνετε την πόρτα του πλυντηρίου ανοιχτή ανάμεσα στα πλυσίματα. Αφήνετε την πόρτα ανοιχτή μετά από κάθε πλύσιμο έτσι ώστε να μην αναπτύσσεται μούχλα στο εσωτερικό του αλλά και στο λάστιχο της πόρτας. Επίσης, ανοίγοντας την πόρτα δίνετε την δυνατότητα στο πλυντήριό σας να μυρίζει φρεσκάδα και όχι «κλεισούρα».

2. Δεν καθαρίζετε ποτέ το φίλτρο του νερού. Καλό είναι να κάνετε που και που ένα καλό πλύσιμο στο φίλτρο του πλυντηρίου. Αυτό είναι απαραίτητο διότι μαζεύονται παντού βρωμιές από τα ρούχα που πλύνατε και μπλοκάρουν το φίλτρο. Αυτό δεν επηρεάζει μόνο το πλυντήριο αλλά έχει επιπτώσεις και στο καθάρισμα των ρούχων σας.