Όλα ξεκίνησαν ένα παγωμένο χειμωνιάτικο δειλινό, την εποχή που σπούδαζα αρχιτεκτονική στο Τορίνο της Ιταλίας και παράλληλα έπαιρνα μαθήματα αστρολογίας στη σχολή μίας διάσημης Ιταλίδας αστρολόγου, που έτυχε να μένει κοντά στο σπίτι μου. Η δασκάλα μου αυτή - που σαν Τοξότης ήταν ιδιαίτερα φιλική και εγκάρδια με τους ξένους - με είχε καλέσει το δειλινό εκείνο να δειπνήσω με την οικογένεια της. Όταν τελειώσαμε το φαΐ είχε δημιουργηθεί στο τραπέζι μία ζεστή και εύθυμη ατμόσφαιρα (βοηθούσε νομίζω σε αυτό και το μπρούσκο Πιεμοντέζικο κρασί που ήπιαμε).
Κάποια στιγμή μου ζήτησε να την ακολουθήσω στην βιβλιοθήκη της γιατί είχε να μου δείξει κάτι ενδιαφέρον. Κατέβασε έναν τόμο που όταν τον άνοιξε κατάλαβα από τις φουσκωμένες κίτρινες σελίδες του και από τη βιβλιοδεσία του ότι ήταν πολύ παλιός. Μου τον άφησε ανοιγμένο σε μία συγκεκριμένη σελίδα.
Κοίταξα και είδα ότι ήταν ένα παλιό ωροσκόπιο, στην τετράγωνη μορφή που συνήθιζαν να το σχεδιάζουν οι αστρολόγοι των προηγούμενων αιώνων. Πάνω του, με μεγάλα γράμματα, έγραφε: GENITURA ALEXANDRI MAGNI. Δεν χρειάστηκε και πολύ για να καταλάβω ότι ήταν το ωροσκόπιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου!
M' έπιασε μεγάλος ενθουσιασμός και συγκίνηση! Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα, σε εκείνη την παγωμένη βιομηχανική πόλη της βόρειας Ιταλίας είχα στα χέρια μου ένα παλιό αστρολογικό βιβλίο (του 1652 μ.Χ.) που μέσα του κρατούσε τον απόηχο της δόξας και του μεγαλείου του Μακεδόνα στρατηλάτη, ενός απόηχου που πολλούς αιώνες πριν είχε φτάσει και εδώ πάνω. Ζήτησα περισσότερες πληροφορίες γι΄ αυτό το βιβλίο.
Ήταν μία συλλογή με ωροσκόπια διασημοτήτων της εποχής, συγγραφέας του οποίου ήταν ο Andrea Argolo, ο «μικρός Πτολεμαίος», όπως τον αποκαλούσαν στην εποχή του. Στο κέντρο του το ωροσκόπιο έγραφε στα λατινικά : "Σωτήριον έτος 355, 12 Αυγούστου, ώρα 16:40 μετά μεσημβρίας" (πού απ΄ ότι κατάλαβα αργότερα, σημαίνει 16 ώρες και 40 λεπτά μετά το μεσημέρι, δηλαδή 5 και 40 τα ξημερώματα). Το ωροσκόπιο αυτό με είχε ενθουσιάσει αλλά υπήρχε πάνω του μια λεπτομέρεια που μου δημιουργούσε μία κάποια επιφύλαξη.
Ήξερα ότι ο Αλέξανδρος είχε γεννηθεί το 356 π.Χ. Με τη χρονιά γέννησης του είχαν ασχοληθεί αρκετοί μελετητές του 19ου και του 20ου αιώνα και όλοι τους είχαν καταλήξει - διασταυρώνοντας ιστορικά γεγονότα – ότι η χρονιά γέννησης του ήταν το 356 π.Χ. Πως το ωροσκόπιο αυτό έδινε άλλη χρονιά; Μήπως υπήρχε κάποιο συγκλονιστικό στοιχείο που οι ιστορικοί μας αγνοούσαν; Μήπως κάποιος από τους δεκάδες αντιγραφείς αυτού του ωροσκοπίου στο πέρασμα των αιώνων μετέτρεψε κατά λάθος το τελικό 6 σε 5 ; Μήπως κάποιος βυζαντινός χρονολόγος αντιστοίχισε με λανθασμένο τρόπο τη χρονιά γέννησης του Αλεξάνδρου από το βυζαντινό στο σύγχρονο ημερολόγιο; Όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν συμβεί. Εκείνη τη στιγμή, όμως, με «έκαιγε» περισσότερο να δω το ηλιακό ζώδιο και τα άλλα αστρολογικά στοιχεία που έδινε το ωροσκόπιο αυτό.
Έβαλα, έτσι, προσωρινά στην άκρη τις αμφιβολίες μου. Το ζώδιο του ήταν ο Λέων! Δεν ένιωσα καμία έκπληξη γι' αυτό. Ίσα - ίσα, το περίμενα να είναι έτσι, αφού κάθε φορά που σκεπτόμουν την αίγλη, το μεγαλείο, τον ηρωισμό, τις ηγετικές ικανότητες του Μεγάλου Αλέξανδρου το μυαλό μου πήγαινε κατευθείαν στον Λέοντα. Κοίταξα τότε για τον Ωροσκόπο του και είδα ότι και αυτός βρισκόταν στον Λέοντα, κάτι που σημαίνει ότι το παρουσιαστικό του Αλέξανδρου δημιουργούσε έναν ισχυρότατο αντίκτυπο γύρω του και ότι θα πρέπει να εξέπεμπε μία εκτυφλωτική ακτινοβολία, που καθήλωνε τους πάντες. Παρακάλεσα την δασκάλα μου να μου φωτοτυπήσει αυτό το ωροσκόπιο. Μου έκανε λιγάκι απρόθυμα τη χάρη, μια και το βιβλίο αυτό ήταν πολύτιμο.