Η 3η Συμφωνία:Μην Κάνετε Υποθέσεις (4 ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ) Μέρος 5ο

Η ΤΡΙΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΣΑΣ ΚΑΛΕΙ να μην κάνετε υποθέσεις
.
Έχουμε την τάση να κάνουμε υποθέσεις για τα πάντα.
Το πρόβλημα με αυτό είναι ότι πιστεύουμε πως οι υποθέσεις που έχουμε κάνει είναι και η αλή­θεια. Θα μπορούσαμε να πάρουμε ακόμα και όρκο. Κάνουμε υποθέσεις για το τι πράττουν ή σκέφτονται οι άλλοι —το παίρνουμε προσωπικά— κι έπειτα τους κατηγορούμε κι αντιδράμε ποτίζοντας τους συ­ναισθηματικό δηλητήριο με το λόγο μας.
Γι' αυτό, όταν κάνουμε υποθέσεις, είναι σαν να πηγαίνουμε γυρεύοντας. Υποθέτουμε κάτι, το παρεξηγούμε, το παίρνουμε προσωπικά και καταλήγουμε να δημιουρ­γούμε ένα τεράστιο πρόβλημα από το τίποτα.

Όλος ο πόνος και η θλίψη που έχετε βιώσει στη ζωή σας είχαν τη ρίζα τους στο ότι κάνατε υποθέσεις και τα παίρνατε όλα προσωπικά. Σταθείτε για μια στιγμή και συλλογιστείτε πόσο αληθινό είναι αυτό. Όλο το σύστημα ελέγχου της ανθρωπότητας στηρί­ζεται στο να κάνουμε υποθέσεις και να παίρνουμε τα πράγματα προσωπικά. Σε αυτά βασίζεται ολό­κληρο το όνειρο της κόλασης στο οποίο ζούμε.
Παράγουμε πολύ συναισθηματικό δηλητήριο μό­νο και μόνο με το να κάνουμε υποθέσεις και να παίρνουμε κάτι προσωπικά, επειδή συνήθως αρχί­ζουμε να κουτσομπολεύουμε με βάση τις υποθέσεις μας. Μην ξεχνάτε ότι το κουτσομπολιό είναι ο τρό­πος επικοινωνίας μας στο όνειρο της κόλασης και ότι μέσω αυτού μεταφέρουμε δηλητήριο ο ένας στον άλλον. Επειδή φοβόμαστε να ζητήσουμε εξηγήσεις, κάνουμε υποθέσεις και πιστεύουμε ότι αυτές είναι απόλυτα σωστές. Το επόμενο βήμα είναι να υποστη­ρίξουμε αυτές τις υποθέσεις και να προσπαθήσουμε να αποδείξουμε ότι κάποιος άλλος έχει άδικο. Είναι πάντοτε προτιμότερο να κάνουμε ερωτήσεις αντί να καταφεύγουμε σε υποθέσεις, γιατί οι υποθέσεις οδη­γούν στο δρόμο του πόνου.

Το μεγάλο μιτότε (αυτό που θα ονομάζαμε ψευδαίσθηση ή μαγυα) μέσα στο ανθρώπινο μυαλό δη­μιουργεί ένα χάος, το οποίο μας κάνει να παρερμη­νεύουμε και να παρεξηγούμε τα πάντα. Βλέπουμε μόνο ό,τι θέλουμε να δούμε και ακούμε μόνο ό,τι θέ­λουμε να ακούσουμε. Δεν αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα όπως είναι. Έχουμε τη συνήθεια να ονει­ρευόμαστε χωρίς να βασιζόμαστε στην πραγματικό­τητα. Πλάθουμε διαρκώς καταστάσεις με τη φαντασία μας. Επειδή δεν καταλαβαίνουμε κάτι, κάνουμε μια υπόθεση γύρω από το νόημά του κι όταν η αλήθεια βγαίνει στο φως, διαλύεται η εικόνα του ονείρου μας κι εμείς ανακαλύπτουμε ότι δεν ήταν καθόλου έτσι τα πράγματα.

Σας δίνω ένα παράδειγμα: Περπατάτε σ' ένα εμπο­ρικό κέντρο και βλέπετε έναν άνδρα ή μια γυναίκα που σας αρέσει. Το άτομο αυτό γυρίζει τότε προς το μέρος σας, σας χαμογελάει κι έπειτα απομακρύ­νεται. Ορμώμενοι από αυτή τη σύντομη εμπειρία, μπορείτε να κάνετε πολλές υποθέσεις. Με αυτές τις υποθέσεις, θα πλάσετε κατόπιν μια φανταστική ιστο­ρία, την οποία θα θέλατε πολύ να πιστέψετε και να εκλάβετε ως αληθινή. Ένα όνειρο αρχίζει να δια­μορφώνεται από τις υποθέσεις σας και καταλήγετε στο συμπέρασμα, "Αυτός ο άνδρας/ αυτή η γυναίκα, με ερωτεύτηκε".
Είστε ικανοί να πλάσετε μια κανο­νική σχέση μέσα στο μυαλό σας, ακόμα και να πα­ντρευτείτε το άτομο που απλώς σας χαμογέλασε. Ωστόσο, η φαντασίωση αυτή βρίσκεται μέσα στο δι­κό σας μυαλό, μέσα στο προσωπικό σας όνειρο.


Πηγαίνουμε γυρεύοντας όταν κάνουμε υποθέσεις στο πλαίσιο των προσωπικών μας σχέσεων. Συχνά υποθέτουμε ότι ο/η αγαπημένος/η μας διαβάζει τη σκέψη μας κι ότι δεν χρειάζεται να του/της πούμε τι ακριβώς θέλουμε. Υποθέτουμε ότι το αγαπημένο μας πρόσωπο θα πραγματοποιήσει την επιθυμία μας, επειδή ξέρει ποια είναι αυτή. Αν δεν κάνει αυ­τό που υποθέτουμε ότι θα έπρεπε κανονικά να έχει κάνει, πληγωνόμαστε και λέμε, «Έπρεπε να το είχες καταλάβει».
Να ένα άλλο παράδειγμα: Αποφασίζετε να πα­ντρευτείτε και υποθέτετε ότι το ταίρι σας αντιμετω­πίζει την προοπτική της συζυγικής ζωής όπως κι εσείς.
Ωστόσο, μετά από ένα διάστημα συμβίωσης, διαπιστώνετε ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Αυτή η διαπίστωση δημιουργεί πολλές εντάσεις, εσείς, όμως, εξακολουθείτε να μην ξεκαθαρίζετε τα συναισθήματά σας σχετικά με το γάμο. Ο σύζυγος επιστρέφει στο σπίτι από τη δουλειά, βρίσκει τη γυναίκα του εκνευρισμένη και δεν ξέρει το γιατί. Ίσως φταίει το γεγονός ότι η γυναίκα του έκανε μια υπόθεση.
Δίχως να του έχει πει τι θέλει, υπέθεσε ότι εκείνος την ξέ­ρει τόσο καλά ώστε θα το καταλάβει μόνος του. Θυ­μώνει και στενοχωριέται επειδή ο σύζυγος της δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της.
Το να κάνουμε υποθέσεις στις προσωπικές μας σχέσεις έχει σαν αποτέλεσμα πολλούς καβγάδες, πολλές δυσκολίες και πολλές παρεξηγήσεις με ανθρώπους που υποτί­θεται πως αγαπάμε.
Σε κάθε είδους σχέση μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι άλλοι ξέρουν τι έχουμε στο μυαλό μας κι ότι δεν χρειάζεται να εκφράσουμε αυτό που θέλουμε. Θεωρούμε ότι θα ικανοποιήσουν τις επιθυμίες μας επειδή μας ξέρουν τόσο καλά. Αν δεν κάνουν αυτό που θέλουμε, αυτό που υποθέτουμε ότι θα έπρεπε να κάνουν, νιώθουμε πληγωμένοι και λέμε, «Πώς μπό­ρεσες να το κάνεις αυτό; Κανονικά έπρεπε να ξέ­ρεις τι θέλω». Δημιουργούμε ένα ολόκληρο δράμα από αυτή τη λανθασμένη υπόθεση, την οποία ενι­σχύουμε μετά με ακόμα περισσότερες υποθέσεις.
Είναι παράξενο το πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος νους. Για να αισθανθούμε ασφαλείς, έχουμε την ανάγκη να δικαιολογούμε τα πάντα, να εξηγούμε και να κατανοούμε τα πάντα. Είναι χιλιάδες τα ερωτήματά μας που ζητούν απάντηση, επειδή υπάρχουν τόσα πράγματα που η λογική μας δεν μπορεί να εξηγήσει. Δεν έχει σημασία αν η απάντηση δεν είναι σωστή: η ύπαρξή της και μόνο μας κάνει να νιώθου­με ασφάλεια. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο κάνουμε υποθέσεις.

Όταν κάποιος μας λέει κάτι, εμείς κάνουμε υπο­θέσεις, αλλά και αν δεν μας πει τίποτε, πάλι σε υπο­θέσεις καταφεύγουμε, ώστε να ικανοποιήσουμε την ανάγκη της γνώσης και να αντικαταστήσουμε την ανάγκη της επικοινωνίας.
Ακόμα κι όταν ακούμε κάτι που δεν καταλαβαίνουμε, κάνουμε υποθέσεις σχετικά με το νόημά του κι έπειτα πιστεύουμε αυτές τις υποθέσεις.
Κάνουμε διαφόρων ειδών υποθέσεις, επειδή δεν έχουμε το θάρρος να θέσουμε τις ερωτή­σεις μας.
Αυτές οι υποθέσεις γίνονται τόσο γρήγορα και τόσο ασυνείδητα τις περισσότερες φορές, γιατί έχου­με συνάψει αντίστοιχες συμφωνίες. Έχουμε συμ­φωνήσει ότι δεν είναι ασφαλές να υποβάλλουμε ερωτήσεις — έχουμε πιστέψει ότι εφόσον κάποιος μας αγαπά θα πρέπει απαραίτητα και να γνωρίζει τι θέλουμε ή πώς νιώθουμε. Όταν πιστεύουμε κάτι, υποθέτουμε ότι έχουμε απόλυτο δίκιο, μέχρι του ση­μείου μάλιστα να καταστρέψουμε μία σχέση για να υποστηρίξουμε την άποψή μας.
Υποθέτουμε ότι όλοι βλέπουν τη ζωή με τον τρό­πο που τη βλέπουμε εμείς. Υποθέτουμε ότι οι άλλοι σκέφτονται όπως εμείς, αισθάνονται όπως εμείς, κρίνουν όπως εμείς και κάνουν κατάχρηση της δύ­ναμης τους, όπως εμείς. Αυτή είναι η μεγαλύτερη υπόθεση που κάνουν οι άνθρωποι. Φοβόμαστε να είμαστε ο εαυτός μας μπροστά σε άλλους, επειδή πι­στεύουμε ότι όλοι οι άλλοι θα μας κρίνουν, θα μας κακομεταχειριστούν και θα μας κατηγορήσουν όπως εμείς τον εαυτό μας. Πριν, λοιπόν, προλάβει κά­ποιος να μας απορρίψει, έχουμε εμείς οι ίδιοι απορ­ρίψει τον εαυτό μας. Να πώς δουλεύει το ανθρώπινο μυαλό.

Κάνουμε επίσης υποθέσεις σχετικά με τον εαυτό μας, πράγμα που δημιουργεί μεγάλη εσωτερική σύ­γκρουση. "Νομίζω ότι αυτό μπορώ να το καταφέ­ρω".
Κάνετε, παραδείγματος χάρη, αυτή την υπόθεση κι ύστερα ανακαλύπτετε ότι τελικά δεν μπορείτε να τα καταφέρετε. Υπερεκτιμάτε ή υποτιμάτε τον εαυ­τό σας, επειδή δεν έχετε σταθεί να του υποβάλετε ερωτήσεις και να αναζητήσετε απαντήσεις. Ίσως νιώθετε την ανάγκη να συλλέξετε περισσότερα δε­δομένα γύρω από μια συγκεκριμένη κατάσταση.

Ίσως, πάλι, να πρέπει να πάψετε να λέτε ψέματα στον εαυτό σας για το τι πραγματικά επιθυμείτε.

Συχνά, όταν δημιουργείτε σχέσεις με κάποιο άτο­μο που σας αρέσει, σπεύδετε να δικαιώσετε την επιλογή σας.
Βλέπετε μόνο ό,τι θέλετε να δείτε κι αρνείστε το γεγονός ότι το ταίρι σας έχει και στοι­χεία που δεν σας αρέσουν. Λέτε ψέματα στον εαυτό σας για να του δώσετε δίκιο.
Κατόπιν, κάνετε υπο­θέσεις και μια από αυτές είναι η εξής: "Η αγάπη μου θα τον/την αλλάξει".
Αυτό, όμως, δεν είναι αλήθεια. Η αγάπη σας δεν θα αλλάξει κανέναν.
Οι άλλοι αλ­λάζουν επειδή το επιθυμούν οι ίδιοι κι όχι επειδή μπορείτε να τους αλλάξετε εσείς. Έπειτα κάτι συμ­βαίνει ανάμεσά σας, που σας κάνει να υποφέρετε. Ξαφνικά βλέπετε πάνω στο αγαπημένο πρόσωπο όλα εκείνα που δεν θέλατε να αντικρίσετε μέχρι τό­τε, μόνο που τώρα αυτά μεγεθύνονται από το συναι­σθηματικό σας δηλητήριο.
Το επόμενο βήμα είναι να δικαιώσετε τον πόνο που νιώθετε και να ρίξετε στον άλλον το φταίξιμο για την επιλογή σας.

Η αγάπη δεν χρειάζεται δικαίωση, είτε υφίσταται είτε όχι. Πραγματική αγάπη σημαίνει να δέχεσαι τους άλλους όπως είναι, δίχως να προσπαθείς να τους αλλάξεις. Όταν επιχειρούμε να αλλάξουμε κά­ποιον, σημαίνει ότι κατά βάθος ο άνθρωπος αυτός δεν μας αρέσει.

Φυσικά, αν αποφασίσετε να ενώσε­τε τη ζωή σας με κάποιον, αν συνάψετε μια τέτοια συμφωνία, είναι πάντα προτιμότερο να κάνετε αυτή τη συμφωνία μ' ένα άτομο που είναι ακριβώς όπως το θέλετε. Βρείτε κάποιον τον οποίο να μη χρειάζε­ται καθόλου να αλλάξετε. Είναι πολύ πιο εύκολο να βρείτε έναν σύντροφο που να είναι ήδη ακριβώς όπως τον θέλετε, αντί να προσπαθείτε να τον αλλά­ξετε. Επίσης, θα πρέπει κι εκείνος/η να σας αγαπάει όπως ακριβώς είστε, ώστε να μην προσπαθήσει να σας αλλάξει καθόλου. Όταν κάποιος επιχειρεί να σας αλλάξει, αυτό σημαίνει ότι στην πραγματικότη­τα δεν σας αγαπάει όπως είστε. Γιατί, λοιπόν, να εί­στε μαζί του, εφόσον δεν είστε αυτό που εκείνος/η θα ήθελε;
Πρέπει να είμαστε αληθινοί, ώστε να μη χρειάζε­ται να παρουσιάζουμε μια πλαστή εικόνα. Αν με αγαπάς όπως είμαι, "Ορίστε, είμαι δικός σου". Αν δεν με αγαπάς όπως είμαι, "Τότε, ψάξε να βρεις κά­ποιον άλλον". Μπορεί να μοιάζει σκληρή αυτού του είδους η αντιμετώπιση, δείχνει, όμως, ότι συνάπτου­με ειλικρινείς και άμεμπτες συμφωνίες με τους άλλους.
Φανταστείτε την ημέρα που θα πάψετε να κάνετε υποθέσεις σχετικά με τον/τη σύντροφο σας και στα­διακά με όλους τους άλλους ανθρώπους στη ζωή σας. Ο τρόπος επικοινωνίας σας θα αλλάξει ριζικά και οι σχέσεις σας δεν θα χωλαίνουν πια εξαιτίας λανθασμένων υποθέσεων.
Για να πάψετε να κάνετε υποθέσεις, θα πρέπει να υποβάλετε ερωτήσεις. Βεβαιωθείτε ότι δεν υπάρ­χουν εμπόδια στις διόδους επικοινωνίας. Αν δεν κα­ταλαβαίνετε κάτι, ρωτήστε. Έχετε το θάρρος να θέτετε ερωτήματα, ώσπου να ξεκαθαρίσει τελείως το τοπίο σε μια συγκεκριμένη κατάσταση, ακόμη και τότε, όμως, μην υποθέτετε ότι τα ξέρετε όλα. Από τη στιγμή που θα ακούσετε την απάντηση, δεν θα χρειά­ζεται πια να κάνετε υποθέσεις, εφόσον θα ξέρετε την αλήθεια.
Επίσης, βρείτε το κουράγιο να εκφράζετε ανοι­χτά τις επιθυμίες σας. Οι άλλοι έχουν το δικαίωμα να σας λένε ναι ή όχι, όπως κι εσείς έχετε το δικαίω­μα να ρωτάτε. Με τον ίδιο τρόπο, οι άλλοι έχουν το δικαίωμα να σας ρωτούν κι εσείς το δικαίωμα να πείτε ναι ή όχι.
Όταν δεν καταλαβαίνετε κάτι, είναι καλύτερα να ζητήσετε εξηγήσεις, παρά να καταφύγετε σε υποθέ­σεις. Μόλις πάψετε να το κάνετε αυτό, θα μπορείτε να επικοινωνήσετε αγνά και ξεκάθαρα με τους άλ­λους, απελευθερωμένοι από κάθε είδους συναισθη­ματικό δηλητήριο. Δίχως υποθέσεις, ο λόγος σας γίνεται άμεμπτος.

Με την αγνή επικοινωνία, όλες οι σχέσεις σας θα αλλάξουν κι όχι μόνο αυτή που έχετε με τον/την αγα­πημένη σας. Δεν θα χρειάζεται να κάνετε υποθέ­σεις, επειδή τα πάντα θα είναι ξεκάθαρα. Να τι θέλω εγώ, να τι θέλεις εσύ. Όταν επικοινωνούμε με αυτόν τον τρόπο, ο λόγος μας γίνεται άμεμπτος. Αν όλοι οι άνθρωποι μπορούσαν να επικοινωνούν έτσι και να είναι άμεμπτοι στη χρήση του λόγου τους, δεν θα υπήρχαν ούτε πόλεμοι, ούτε βία, ούτε παρεξηγή­σεις. Όλα τα ανθρώπινα προβλήματα θα εξαλείφο­νταν με μιας, αν υπήρχε καθαρή, αγνή επικοινωνία μεταξύ μας.

Αυτή είναι, λοιπόν, η Τρίτη Συμφωνία: Μην κάνε­τε υποθέσεις.
Ακούγεται ίσως πολύ εύκολο, στην πράξη, όμως, δεν είναι καθόλου. Είναι δύσκολο, επειδή συχνά κάνουμε ακριβώς το αντίθετο. Έχου­με αμέτρητες καθημερινές συνήθειες, που ούτε καν συνειδητοποιούμε. Το να αντιληφθούμε αυτές τις συνήθειες και να κατανοήσουμε τη σημασία της τρί­της συμφωνίας, είναι το πρώτο βήμα — δεν είναι αρ­κετό, όμως. Η κατανόηση μιας ιδέας δεν είναι παρά ο σπόρος στο μυαλό σας. Αυτό που θα κάνει τη δια­φορά είναι να μπει η ιδέα στην πράξη. Η επανάληψη αυτής της πράξης ενδυναμώνει τη θέλησή σας, ποτί­ζει το σπόρο και δημιουργεί γερά θεμέλια για την ανάπτυξη της καινούριας συνήθειας. Ύστερα από πολλές επαναλήψεις, οι νέες αυτές συμφωνίες θα σας γίνουν δεύτερη φύση και θα δείτε τη μαγεία του λόγου σας να σας μεταμορφώνει από κακό σε καλό μάγο. Ο καλός μάγος χρησιμοποιεί το λόγο του για να δημιουργεί — για να προσφέρει, να μοιράζεται και να αγαπά.
Κάνοντας συνήθεια αυτή τη συμφωνία, η ζωή σας θα υποστεί ριζική αλλαγή.
Όταν αλλάξετε ολόκληρο το όνειρο σας, τα πά­ντα θα πηγαίνουν κατ' ευχή. Οι ανάγκες σας θα ικανοποιούνται εύκολα, επειδή το πνεύμα θα κινεί­ται ελεύθερο γύρω σας. Αυτή είναι η τέχνη της πρό­θεσης, η τέχνη του πνεύματος, η τέχνη της αγάπης, η τέχνη της ευγνωμοσύνης, η τέχνη της ζωής. Αυτός εί­ναι ο απώτερος στόχος των Τολτέκων. Αυτό είναι το μονοπάτι προς την προσωπική ελευθερία.

 Konstandina Trimmi

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ