ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΘΑΥΜΑΤΑ...ΚΑΝΤΕ ΤΑ!...ΤΟ ΤΖΙΝΙ ΣΤΟ ΛΥΧΝΑΡΙ...ΔΙΑΤΑΞΤΕ ΤΟ!...ΘΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΕΙ!

Στην εποχή μας κυριαρχεί το άγχος, το στρες, οι κάθε είδους ανασφάλειες μαζί με τους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας.

Είμαστε αναγκασμένοι να τρέχουμε για να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας και να προλάβουμε τη ζωή...

Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε να χαλαρώνουμε σωστά, να σκεφτόμαστε θετικά και να ελέγχουμε τις σκέψεις μας, ώστε να πετυχαίνουμε τους στόχους μας και να ζούμε ευτυχισμένοι και σε αρμονία με τους συνανθρώπους μας και τη φύση.

Όλα λοιπόν ξεκινάνε από τον τρόπο που σκεφτόμαστε… “Το σύμπαν είναι νους. Όλα είναι νοητικά.” (Κυμβάλειο, πρώτη Αρχή "της Νοητικότητας")

Κατανοώντας αυτή την Αρχή, μπορούμε να υψωθούμε από κατώτερες βαθμίδες σε ανώτερες, καλλιεργώντας βαθμιαία μια ουσιαστική Αυτοκυριαρχία.

Η Αγάπη έχει την έδρα της στο Νοητικό Λόγο.

Αυτή του δίνει την Πρώτη Πληροφορία- την πληροφορία της Ενότητας και Αλληλεξάρτησης των Πάντων στο Νοητικό Επίπεδο. Αν κάτι το θέλουμε πολύ και το σκεφτόμαστε συνέχεια, είναι σίγουρο ότι μπορούμε να το κατακτήσουμε...

Πάνω σ’ αυτό βασίζεται και η δύναμη του νου πάνω στην ύλη.

Πρώτα σκεφτόμαστε αυτό που θέλουμε να κάνουμε και μετά εργαζόμαστε γι’ αυτό, όπως το παράδειγμα του αγγειοπλάστη που πρώτα σκέφτεται αυτό που θα πλάσει και μετά πιάνει τον πηλό και του δίνει μορφή.

Για την ύλη έχουμε αρκετά στοιχεία από τους επιστήμονες, οπότε τώρα θα δούμε τι είναι ο νους σύμφωνα με τη φιλοσοφία: Ο άνθρωπος, έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες, χωρίζεται σε “τέσσερις σφαίρες”, τη σφαίρα της ύλης, τη σφαίρα της ψυχής, τη σφαίρα του νου και τη σφαίρα του πνεύματος.

Η Σφαίρα του Νου είναι η περιοχή από την οποία πηγάζουν οι ανώτερες ιδέες και τα αρχέτυπα. Είναι το όργανο της αφηρημένης σκέψης.

Για τον Πλάτωνα, στο νου κατοικεί το θεϊκό μέρος του ανθρώπου.

Ο φυσικός κόσμος είναι μια αντανάκλαση του νοητού κόσμου. Ο νους είναι συσχετισμένος με το στοιχείο της Φωτιάς. Όπως η φωτιά κατακαίει τα πάντα και από μια μικρή φλόγα μπορείς να ανάψεις πολλές φωτιές, έτσι και μια ιδέα (ο νους) κατακαίει τον άνθρωπο και μπορεί να μεταδοθεί χωρίς να χάσει την αρχική της δύναμη.

Ο νους αποτελείται από δυο μέρη:

Η Σοφία και Εγώ- Khalil Gibran

‘’Μέσα στην ησυχία της νύχτας, η Σοφία ήρθε στο δωμάτιό μου, και στάθηκε δίπλα στο κρεβάτι μου. 

Με κοίταξε σαν στοργική μητέρα, στέγνωσε τα δάκρυά μου, και είπε:

“Άκουσα τις κραυγές της ψυχής, και ήρθα να σε παρηγορήσω. Άνοιξέ μου την καρδιά σου, και θα την γιομίσω φως. Ρώτησε, και θα σου δείξω τον δρόμο της Αλήθειας.”

Και εγώ υπάκουσα την διαταγή της και ρώτησα:

“Ποιός είμαι, Σοφία, και πως ήρθα σε τούτο τον τόπο της φρίκης; 

Τι είναι τούτες οι μεγάλες ελπίδες, τα βουνά από βιβλία, και οι παράξενες μορφές; 

Ποιές είναι τούτες οι σκέψεις που πηγαινοέρχονται σαν σμήνος περιστέρια; 

Και τούτα τα λόγια που φτιάχνουμε με πόθο και γράφουμε με χαρά; 

Τα θλιμμένα και τα χαρούμενα συμπεράσματα που αγκαλιάζουν την ψυχή μου και τυλίγουν την καρδιά μου; 

Τα μάτια που με κοιτάζουν και τρυπάνε τις πιο κρυφές πτυχές της ψυχής μου, κι όμως δεν βλέπουν την θλίψη μου; 

Ποιές είναι οι φωνές που θρηνούν το πέρασμα του χρόνου και ψάλλουν ύμνους για τα παιδικά μου χρόνια; 

Ποιός είναι ο νέος που παίζει με τους πόθους μου και ειρωνεύεται τα αισθήματά μου, ξεχνώντας τις χθεσινές μου πράξεις, ικανοποιημένος με τις σημερινές ανοησίες, που οπλίζεται για ν’ αντιμετωπίσει το αργό πλησίασμα του αύριο;

“Τι είναι τούτος ο τρομερός κόσμος που με σπρώχνει και σε ποια άγνωστη χώρα;”

Η Δημιουργία

Η γυναίκα και ο άντρας ονειρεύτηκαν πως ο Θεός τους ονειρευότανε.

Ο Θεός τους ονειρευόταν καθώς σιγοτραγουδούσε κι έπαιζε τις μαράκες του ρυθμικά ενώ κάπνιζε. Ένιωθε ευτυχισμένος, αλλά ταυτόχρονα ριγούσε μες στην αμφιβολία και το μυστήριο.

Οι Ινδιάνοι Μακιτάρε ξέρουν πως, όταν ο Θεός ονειρεύεται φαγητό, καρποφορεί και δίνει τροφή. Όταν ο Θεός ονειρεύεται ζωή, γεννιέται και γεννάει ζωή.

Η γυναίκα και ο άντρας ονειρεύονταν πως στο όνειρο του Θεού εμφανίστηκε ένα μεγάλο αστραφτερό αυγό.

Ο Χρόνος

Ο χρόνος των Μάγια γεννήθηκε και πήρε το όνομά του πριν ακόμα γίνει ο ουρανός, πριν ξυπνήσει η γη.

Οι μέρες χωρίστηκαν από την ανατολή κι άρχισαν να περπατούν.

Η πρώτη μέρα έβγαλε από την κοιλιά της τον ουρανό και τη γη.

Η δεύτερη μέρα έφτιαξε τη σκάλα απ’ όπου κατεβαίνει η βροχή.

Η Τρίτη μέρα δημιούργησε την παλίρροια της θάλασσας, τις εποχές και τα αμέτρητα πράγματα.

Κι όπως το ήθελε η τέταρτη μέρα, γη και ουρανός έγειραν να σμίξουν.

Την Πέμπτη, αποφασίστηκε πως όλοι έπρεπε να δουλεύουν.

Από την έκτη ανάβλυσε το πρώτο φως.

Για τον εραστή μου που επέστρεψε στη γυναίκα του

Εκείνη είναι πάντα εκεί.
Την έλιωσαν προσεκτικά για σένα,
χύθηκε στο εκμαγείο της παιδικής σου ηλικίας
των εκατό αγαπημένων βόλων σου.

Εκείνη ήταν πάντα εκεί, αγάπη μου.
Πραγματικά, είναι θεσπέσια.
Σαν πυροτέχνημα στα μέσα του μουντού Φλεβάρη
και απτή σαν σκεύος από χυτοσίδηρο.

Ας είμαστε ειλικρινείς, εγώ ήμουν περιστασιακή.
Είδος πολυτελείας. Ένα φανταχτερό κόκκινο
καΐκι στο λιμάνι.
Τα μαλλιά μου βγαίνουν σαν καπνός από το παράθυρο
του αυτοκινήτου.
Οστρακοειδή εκτός εποχής.

Εκείνη είναι κάτι περισσότερο απ' αυτό. Είναι αυτό που
πρέπει να 'χεις,
εκείνη ανέπτυξε την πρακτική, την τροπική σου
καλλιέργεια.
Μαζί της δεν πειραματίζεσαι. Εκείνη είναι γεμάτη αρμονία.
Φροντίζει τα κουπιά, τις δέστρες στο βαρκάκι,
έβαλε αγριολούλουδα στο παράθυρο το πρωί,
έκατσε πλάι στον τόρνο του αγγειοπλάστη το μεσημέρι,
αράδιασε τρία παιδιά κάτω από τη σελήνη,
τρία χερουβείμ ζωγραφισμένα από τον Μιχαήλ Άγγελο.

«Το Κάλεσμα του Εραστή»

                                                                                                                                     
Που είσαι αγαπημένη; 
Μήπως σ” εκείνο το Που είσαι αγαπημένη; 
Μήπως σ” εκείνο το μικρό παράδεισο, να ποτίζεις τα λουλούδια που σε κοιτάνε όπως τα βρέφη το στήθος της μάνας; 
Ή μήπως στο δωμάτιό σου, όπου ο βωμός της αρετής στήθηκε προς τιμή σου και που σ” αυτόν προσφέρεις θυσία την ψυχή και την καρδιά μου; 
Ή ανάμεσα στα βιβλία, γυρεύοντας ανθρώπινη γνώση ενώ είσαι γεμάτη ουράνια σοφία; 

Ω συντρόφισσα της ψυχής μου, που είσαι; Προσεύχεσαι στο ναό; Ή καλείς τη Φύση στο λιβάδι, λιμάνι των ονείρων σου; 

Είσαι στις καλύβες των φτωχών, παρηγορώντας τους πονεμένους με τη γλύκα της ψυχής σου και γεμίζοντας τα χέρια τους με τη γενναιοδωρία σου; 

Είσαι το πνεύμα του Θεού παντού. Είσαι δυνατότερη απ” τους αιώνες. 

Θυμάσαι τη μέρα που συναντηθήκαμε, όταν μας τύλιγε το φωτοστέφανο του πνεύματός σου; 

Και πλανούνταν γύρω μας οι Άγγελοι του Έρωτα δοξολογώντας τις πράξεις της ψυχής; 

Η δουλειά

Σας έχουν πει ότι η ζωή είναι σκοτάδι και μέσα στην απελπισία, σας γυρίζει σαν ηχώ αυτό που ειπώθηκε από τον απελπισμένο. 

Κι εγώ σας λέω πως η ζωή είναι σκοτάδι αν δεν υπάρχει πάθος. 

Και κάθε πάθος είναι τυφλό αν δεν υπάρχει γνώση. Και κάθε γνώση είναι μάταιη χωρίς δουλειά, μα και η δουλειά είναι άδεια χωρίς αγάπη. Μα σαν δουλεύτε μ' αγάπη, ενώνεστε με τον εαυτό σας κι ο ένας με τον άλλο κιόλοι σας με το Θεό. 

Και τι σημαίνει δουλεύω με αγάπη; Σημαίνει να υφαίνεις με κλωστές που τραβάς απ' την καρδιά σου, σαν ναταν να φορέσει το ύφασμα αυτό η αγαπημένη σου ψυχή... 

Σημαίνει να χτίζεις ένα σπίτι με στοργή, σαν ναταν να κατοικήσει σ' αυτό η αγαπημένη σου ψυχή... Σημαίνει να σπέρνεις με τρυφερότητα τους σπόρους και με χαρά να συλλέγεις τη σοδειά, σαν ναταν να φάει τον καρπό η αγαπημένη σου ψυχή... 

Σημαίνει να δίνεις σε όλα το δικό σου νόημα, με μια ανάσα από το πνεύμα σου... 

Πολλές φορές σας άκουσα να λέτε σαν να μιλούσατε στον ύπνο σας "αυτός που δουλεύει το μάρμαρο και βρίσκει της ψυχής του την έκφραση στην πέτρα, είναι ανώτερος από αυτόν που οργώνει τη γη. Κι αυτός που πιάνει τα χρώματα του ουράνιου τόξου και τα βάζει πάνω σ' ένα πανί μα ανθρώπινες μορφές, αξίζει περισσότερο από αυτόν που φτιάχνει σανδάλια για τα πόδια μας". 

η ανατροπή της πραγματικότητας

Η πραγματικότητα στην πραγματικότητα (!) είναι μόνο μέσα μας. Ζούμε μέσα μας. Ό,τι ξέρεις είναι μέσα σου, ό,τι βλέπεις είναι μέσα σου, όλοι οι άλλοι άνθρωποι και όλα τα πράγματα του κόσμου, και ο ίδιος ο κόσμος ολόκληρος είναι μέσα σου. Έξω σου, για σένα, δεν υπάρχει απολύτως τίποτε. Όλα τα βλέπεις με τα δικά σου μάτια, ταυτόχρονα τα επεξεργάζεσαι σύμφωνα με ό,τι ξέρεις (γι’ αυτό και είναι τόσο σημαντικό το τι ξέρεις), και παίρνεις το αποτέλεσμα που είναι η αποκλειστικά δική σου αντίληψη.

Παντού εκεί έξω βλέπεις τον εαυτό σου. Τον εαυτό σου ανθρωπότητα, τον εαυτό σου κόσμο, τον εαυτό σου σύμπαν. Τον εαυτό σου αλήθεια, τον εαυτό σου ψέματα, τον εαυτό σου σωστά, τον εαυτό σου λάθος, τον εαυτό σου εικόνες μέσα σε εικόνες και γνώμες μέσα σε γνώμες, όλα δικά σου. Όταν βλέπεις κάτι κακό «εκεί έξω», αυτό το κακό απλώς είναι μέσα σου, γι’ αυτό το βλέπεις, αλλιώς δεν θα το έβλεπες καθόλου. Δεν γνωρίζεις αληθινά τίποτε, μονάχα αναγνωρίζεις, αυτά που ήδη έχεις μέσα σου. Όλοι οι άνθρωποι που ξέρεις, για παράδειγμα, ζουν και υπάρχουν μόνο μέσα σου, διότι δεν είναι παρά μεταμφιέσεις του εαυτού σου, αντικατοπτρισμοί του δικού σου εαυτού, και κατά τα άλλα δεν υπάρχουν στ’ αλήθεια για σένα. Δηλαδή, υπάρχουν, αλλά εσύ δεν ξέρεις σχεδόν τίποτε γι’ αυτήν τους την ύπαρξη, παρά μόνο ένα καθρέφτισμά τους που είναι μέσα σου, απόλυτα ταυτισμένο και ερμηνευμένο από σένα όπως είσαι.

Όλα αυτά που έζησες φτιάχνουν τη ζωή για σένα, όλα αυτά που έμαθες φτιάχνουν τη γνώση για σένα, όλες σου οι εμπειρίες είναι μνήμες που συμμετέχουν στις επόμενες εμπειρίες. Καμία εικόνα δεν είναι καθαρή για σένα, όλες σε περιέχουν. Για σένα τα πάντα λειτουργούν σε σχέση με σένα. Κι ο κόσμος όλος είναι σχεδιασμένος από σένα για σένα, είναι απόλυτα φανταστικός. Η μεγαλύτερη δύναμή σου είναι η φαντασία σου. Τα πάντα τα έχεις φτιάξει για σένα με τη φαντασία σου -και με τις εμπειρίες σου (δηλαδή τις μνήμες σου, δηλαδή αυτά που φαντάζεσαι γι’ αυτά που συνέβησαν).

Όλα αυτά είναι το πνεύμα μας, διότι είμαστε πνεύματα, και ανάλογα με το πώς είναι το πνεύμα σου έτσι είναι και ο κόσμος, έτσι είναι τα πάντα. Για να κάνεις κάποια ζητήματα πράξη, πρέπει να γίνει μια επέμβαση του πνεύματος πάνω στην «πραγματικότητα», και αυτή θα γίνει, αν γίνει, όπως ακριβώς είναι το πνεύμα. Κι έπειτα το πνεύμα θα την παρατηρήσει και θα την κάνει πάλι δική του, δηλαδή: η υλική επέμβασή σου θα ξαναγίνει πνευματική.

Περίεργο ουράνιο σώμα ή ένα εξωγήινο αστρόπλοιο τεραστίων διαστάσεων;

Γράφει ο Σπύρος Μακρής

Πόσα μυστικά κρύβει το ανεξερεύνητο διάστημα; Μπορεί κάποια πράγματα, αν και ακούγονται φανταστικά, να είναι μία αληθινή πραγματικότητα;…

Ψάχνοντας για εξωπλανήτες στο διάστημα, οι αστρονόμοι έχουν έρθει σε «επαφή» με ένα πραγματικά περίεργο αντικείμενο που αψηφά όλα όσα ξέρουμε για τα ουράνια σώματα και τον χώρο που αυτά κινούνται…

Το μυστηριώδες αντικείμενο ονόμασαν CFBDSIR 2149-0403 και οι επιστήμονες δεν μπορούν ακόμα να συμφωνήσουν σχετικά με τη φύση του…


Από τη μία πλευρά, επιβεβαιώνουν την πιθανότητα ότι το αντικείμενο είναι ένας νεαρός μοναχικός πλανήτης, αν και θα μπορούσε επίσης να είναι ένας καφέ νάνος με πολύ μικρή μάζα και υψηλή μεταλλικότητα…

Αρχικά βρέθηκε το 2012 από μια ομάδα Γάλλων αστρονόμων καθώς και του Καναδά και βρίσκεται σε απόσταση περίπου 143 ετών φωτός από τη Γη.

Σύμφωνα με τα φασματοσκοπικά δεδομένα, τα αινιγματικό αντικείμενο περιέχει μεθάνιο και νερό.

Όμως, εκείνο που «εκτοξεύει» τα σενάρια συνωμοσίας είναι το γεγονός ότι το CFBDSIR 2149-0403 είναι ένα «ιδιαίτερα μεταλλικό αντικείμενο», ενώ υπολογίζεται σε μάζα μεγαλύτερο από εκείνη του Δία. Επίσης, το γεγονός ότι στην περίπτωση που είναι πλανήτης, οι επιστήμονες αναρωτιούνται πως μπορεί να βρίσκεται τόσο απομακρυσμένα από ένα αστέρι, καθώς φαίνεται να κινείται «μοναχικά» και «απομονωμένο»…

Τα συμπεράσματά τους συνοψίζονται σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Πανεπιστήμιο Cornel.

4 ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΖΕΙΤΕ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ

Έχετε παρατηρήσει πόσο συχνά χρησιμοποιούμε τις παρούσες στιγμές της ζωής μας, το πολύ πολύτιμο νόμισμα της ζωής, καταναλώνοντας τις λαχταρώντας να είμαστε κάπου αλλού, να κάνουμε κάτι άλλο; Ή σπαταλάμε τις παρούσες στιγμές σε αισθήματα ενοχής για το παρελθόν ή ανησυχώντας για το μέλλον. Η διαφυγή από το παρόν συμβαίνει επειδή ζούμε τη ζωή μας με μια στάση απόρριψης και όχι εκτίμησης. Μπορούμε να διευκολύνουμε αυτό το δίλημμα μαθαίνοντας να προσέχουμε ό, τι συμβαίνει στον εσωτερικό κόσμο των σκέψεων μας.
Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό γνώρισμα της ψυχικής ευεξίας είναι η ικανότητα να είμαστε στην παρούσα στιγμή, πλήρως και χωρίς να σκεφτόμαστε να είμαστε κάπου αλλού. Ο Henry David Thoreau είπε: «Είναι ευλογημένος πάνω από όλους τους θνητούς αυτός που δεν χάνει καμία στιγμή της ζωής που περνάει με το να θυμάται το παρελθόν». Θα ήθελα να προσθέσω, «ή προβλέποντας το μέλλον επίσης». Υπάρχει σίγουρα ένα παρελθόν, αλλά όχι τώρα. Και υπάρχει σίγουρα ένα μέλλον, αλλά όχι τώρα.

Η παρούσα στιγμή μας είναι ένα μυστήριο της οποίας είμαστε μέρος. Το εδώ και τώρα είναι το σημείο όπου όλο το θαύμα της ζωής βρίσκεται κρυμμένο. Και να είστε βέβαιοι γι' αυτό, να προσπαθείτε να ζείτε πλήρως στο παρόν είναι να προσπαθείτε για ό, τι ήδη συμβαίνει. Μπορείτε είτε να κάνουν χρήση αυτών των πολύτιμων στιγμών σε μια κατάσταση εκτίμησης, η οποία είναι εδώ πλήρως τώρα, ή σε μια κατάσταση απόρριψης, ευχόμενοι να ήσασταν οπουδήποτε, εκτός από εδώ. Όταν όλα έχουν ειπωθεί και γίνει, το τώρα είναι όλα όσα υπάρχουν, και όλα όσα έχουν ποτέ υπάρξει.

Εδώ είναι μερικές προτάσεις για να απολαμβάνετε τις παρούσες στιγμές σας:

Η ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ΩΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΑΛΕΣΜΑ

Στο βαθύτερο επίπεδο, η ψυχή σας γνωρίζει ότι θα υπηρετήσετε και θα υποστηρίξετε την πνευματική σας εξέλιξη, και για κάποιους ανθρώπους, το μαγείρεμα μπορεί να εκπληρώσει μια λαχτάρα που η θρησκεία και ακόμη και η πνευματική πρακτική δεν φαίνεται να γεμίζει. Φυσικά, είναι περισσότερο από εν τάξει να μαγειρεύετε επειδή η οικογένεια σας χρειάζεται να φάει ή επειδή πεινάτε. Αυτά τα γεύματα μπορεί να είναι ζεστά, γεμάτα αγάπη, και ικανοποιητικά. Αλλά αυτό για το οποίο μιλάμε είναι το είδος των μαγειρικών εμπειριών όπου φαίνεται ότι ο χρόνος σταματά και το ψιλοκόψιμο, το τεμάχισμα σε κύβους, και το ανακάτεμα παίρνουν την αίσθηση του τελετουργικού χορού των θεών. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι θα στραφούν προς το να γίνουν σεφ, αλλά το πιο σίγουρο είναι ότι ένας από τους λόγους είναι επειδή η ψυχή τους τους σπρώχνει. 

Το είδος του μάγειρα που ελκύεται στη μαγειρική ως δρόμο προς το Θείο συχνά θα έχει μια έμφυτη κατανόηση της ενεργειακής ροής. Όταν ετοιμάζει γεύματα για μικρά παιδιά, θα μπορούσε διαισθητικά να εμπνέει μια αθώα ή παιχνιδιάρικη ενέργεια στα τρόφιμα. Ή αν μαγειρεύει για νεαρούς ενήλικες, θα μπορούσε να εμποτίζει υποσυνείδητα το φαγητό με μια δυνατή και ζωντανή ενέργεια. Αν κάποιος είναι αναστατωμένος, ο πνευματικός σεφ θα μπορούσε διαισθητικά να ετοιμάσει ένα γεύμα που έχει ενέργεια που γειώνει. Ή αν κάποιος είναι στάσιμος και έχει κολλήσει στη ζωή του, ο πνευματικά εμπνευσμένος σεφ θα μπορούσε διαισθητικά να δημιουργήσει ένα γεύμα που είναι γεμάτο με ενέργεια που ανεβάζει και κινητοποιεί. Η ικανότητα να ετοιμάζει φαγητά με την ενέργεια που χρειάζεται μπορεί να μην είναι κάτι που ο πνευματικός σεφ κάνει συνειδητά. Ωστόσο, υπάρχει μια έμφυτη γνώση του τι χρειάζεται για κάθε άτομο και για κάθε γεύμα.

Το αληθινό δώρο της μαγειρικής ως πνευματικό κάλεσμα είναι ότι η θρέψη που παρέχεται στους άλλους, τελικά κυριολεκτικά επιστρέφει στον δωρητή. Αυτό που μοιράζεις με καθαρή καρδιά, επιστρέφει στο δεκαπλάσιο. Το φαγητό που παρασκευάζεται με αυτόν τον τρόπο εκπέμπει ενέργεια από τον σεφ στο φαγητό και από το φαγητό στο άτομο που το τρώει. Με τη σειρά της, η ενέργεια αυτή ακτινοβολεί από το εν λόγω πρόσωπο σε ένδειξη ευγνωμοσύνης και τελικά επιστρέφει στον μάγειρα, μεγενθυμένη.

Ακριβώς όπως ένας μουσικός διαλύεται μέσα σε ένα τραγούδι, ή ένας καλλιτέχνης χάνει τον εαυτό του καθώς ζωγραφίζει, όπως ο Μιχαήλ Άγγελος παρασυρμένος από την ζωγραφική του, ώστε ξεχνάει να φάει ή να αλλάξει τα ρούχα του, ο πνευματικός σεφ φαίνεται να εξαφανίζεται ή να διαλύεται μέσα στην πράξη της προετοιμασίας και του μαγειρέματος του φαγητού. Είναι σαν μέρος του πνεύματος σας να ψεκάζεται μέσα σε κάθε γεύμα. Υπάρχουν στιγμές που τα όρια μεταξύ υμών και του φαγητού διαλύονται, και εσείς γίνεστε το φαγητό και το φαγητό γίνεται εσείς.

Πώς Να Γνωρίζετε Αν Το Μαγείρεμα Είναι Ένα Πνευματικό Κάλεσμα Για Σας

ΜΑΝΟΣ ΔΑΝΕΖΗΣ: “ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ - ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ”

Ο ισχύον πολιτισμός δεν καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες μας αλλά δημιουργεί διαρκώς ψεύτικες και ατελείωτες που απομακρύνουν από την πραγματική αξία μας προκαλώντας μια μόνιμη αίσθηση ανικανοποίητου. Ξεκινώντας από αυτή την ομολογία - παραδοχή αναζητάμε κάτι άλλο και το πρώτο βήμα είναι να κοιτάξουμε μέσα μας. Αν δεν δούμε τι γίνεται μέσα μας δεν μπορούμε ν΄αλλάξουμε κάτι. Το μέσα μας είναι ταυτόχρονα κι αυτό που μας περιβάλλει. Η διαδικασία, αν και δεν μπορεί να προσδιοριστεί χωροχρονικά αποτελεί ένα από τα πρώτα βήματα στο δρόμο ενός Νέου Πολιτισμού! 

Όταν το σώμα εμφανίζεται, ο φόβος φεύγει

Πολλά εκατομύρια ανθρώπων παλεύουν καθημερινά να ξεφύγουν  έστω και για λίγα λεπτά απο το φόβο τους. Ο φόβος αίσθημα με έντονες ψυχοσωματικές αντιδράσεις, πυροδοτεί με μεγάλη ταχύτητα την λειτουργία της σκέψης. Η ενέργεια που εκλύεται στην περίπτωση που κάποιος νιώθει φόβο είναι εξαιρετικά μεγάλη και σε ποσότητα και σε ένταση.

Αυτό συμβαίνει διότι ο φόβος είναι βοηθός της αυτοσυντήρησης, η οποία έχει καθήκον να προστατεύει την ύπαρξη μας από μοιραίους κινδύνους.

Έτσι κάθε φορά που γεννιέται το αίσθημα του φόβου η κινητοποίηση στο σώμα πρέπει να είναι μεγάλη για να αντιμετωπιστεί εγκαίρως ο κίνδυνος. Το πρόβλημα βέβαια είναι οτι στις περισσότερες περιπτώσεις, όπου οι άνθρωποι νιώθουν επαναλαμβανόμενους φόβους, δεν υπάρχει μια πραγματική απειλή. Αντίθετα αυτό που υπάρχει είναι η παρερμηνεία απο τον εγκέφαλο οτι κάτι είναι απειλητικό. Η διαφοροποίηση μετάξυ πραγματικότητας και «ερμηνευμένης» πραγματικότητας δεν αφορά το Κ.Ν.Σ.(κεντρικό νευρικό σύστημα), το οποίο αρχίζει να προετοιμάζει το σώμα αναλόγως απέναντι στον κίνδυνο-πραγματικό ή φανταστικό.

Σωματικές αντιδράσεις από το αίσθημα φόβου

Οι σωματικές αντιδράσεις απο το αίσθημα του φόβου είναι έντονες και αντιληπτές άμεσα. Το σώμα μπορεί να τρέμει, να έχει ταχυκαρδία, αφίδρωση, δύσπνοια, αδυναμία όρασης, βουητό, ζάλη και πολλά άλλα. Το εντυπωσιακό είναι πως μόλις εμφανιστούν οι αντιδράσεις του φόβου ο άνθρωπος αναρωτιέται γιατί το σώμα του αντιδρά έτσι και φοβάται ακόμα πιο πολύ! Είναι τόσο προφανές όσο το να αναρωτηθεί κανείς γιατί είναι βρεγμένος, ενω βγήκε στη βροχή χωρίς ομπρέλα! Αναρωτιούνται τι τους συμβαίνει, τί μπορεί να έχει πάθει το σώμα τους και απευθύνονται στη σκέψη τους- η οποία έχει γεννήσει απο την αρχή το φόβο τους- για να πάρουν απάντηση πάνω σε αυτό! Φωτιζοντάς σπιθαμή προς σπιθαμή αυτό που κάνουν είναι κάτι περισσότερο απο φανερό το πόσο αναποτελεσματικό είναι κάτι τέτοιο.

Το σώμα αντιδρά στο αίσθημα του φόβου, αλλά το ίδιο δεν φοβάται. Ακολουθεί πιστά τις οδηγίες του Κ.Ν.Σ. αλλά καθώς το ίδιο δεν κινδυνεύει δεν έχει φόβο.

Έχασε 7 κιλά σε 10 ημέρες με αυτό το σπιτικό ρόφημα απώλειας βάρους

Η συνταγή για αυτό το θαυματουργό ενισχυτικό απώλειας βάρους είναι πολύ απλή. 

Μπορείτε να το παρασκευάσετε μέσα σε λίγα λεπτά και να το φυλάξετε στο ψυγείο για μία ημέρα ή όσο χρειαστεί. 

Ανακατεύουμε μία ποσότητα κάθε πρωί πριν από το πρωινό.

ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ

2 κουταλιές της σούπας κανέλα 

1 κουταλάκι του γλυκού μέλι 

1 λίτρο νερό

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

1. Βράζουμε το νερό σε μια κατσαρόλα και προσθέτουμε κανέλα σε αυτό. 

2. Αφήνουμε το μείγμα να σιγοβράσει για 5 λεπτά και στη συνέχεια το απομακρύνουμε από τη φωτιά.

3. Αφού το μείγμα κρυώσει, προσθέτουμε το μέλι σε αυτό. Ανακατεύουμε καλά.