ΕΑΥΤΟΣ - ΜΗ ΕΑΥΤΟΣ - ΣΚΕΨΗ

Όπου είμαστε μέσα μας και ανοίγουμε το στόμα όταν μιλάμε, 

από αυτό το πεδίο και απευθυνόμαστε.

Βρισκόμενοι στο επίπεδο της σκέψης, θα εκφράσουμε σκέψεις και γνώμες, γνωστές και προκαθορισμένες. Μία επανάληψη στο παρόν πραγμάτων που ζήσαμε στο παρελθόν μας, ή επανατοποθέτηση τους στο σχεδιασμό του μέλλοντος μας.

Βρισκόμενοι όμως πέραν της σκέψης, υπάρχει ένα αισθανόμενο βιωματικό επίπεδο, που τα όποια χαρακτηριστικά του κάθε φορά εμφανίζονται, ακριβώς τη στιγμή που εκφραζόμαστε με λόγια. 

Το μαγικό είναι, πως τότε ακριβώς  γίνονται γνωστά και σε εμάς τους ίδιους. 

Ρέει ανεμπόδιστα ο Λόγος, απευθείας από την Καρδιά. 

Δεν υπάρχουν παρανοήσεις, αλλά ούτε και εμπόδια.

Έτσι, τα πάντα και ανά πάσα στιγμή είναι καινούρια και φρέσκα, ακριβώς γιατί δεν υπάγονται στη σύγκριση. Ζούμε ολοκληρωτικά, και απόλυτα στο παρόν.

*

Πέραν της σκέψης, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει τίποτα.

Υπάρχει βαθιά αισθαντικότητα, μέσα από την οποία προσεγγίζονται τα πάντα, όπως γινόταν παλαιότερα με τη σκέψη μας αλλά τώρα, λείπει το οποιοδήποτε φίλτρο ανάμεσα σε εμάς, τους άλλους ανθρώπους, τα συμβάντα και τα πράγματα. 

Δεν υπάρχει πια χωριστικότητα.

*

Η σκέψη (με τη βούληση μας) μπορεί να περιγράφει κατανοήσεις και βιώματα του Εαυτού για τα πράγματα και τις καταστάσεις, σαφώς όμως με έναν περιορισμένο τρόπο, και τις περισσότερες φορές με παραδείγματα. 

Ακριβώς γιατί η σκέψη είναι εκ φύσεως και η ίδια περιορισμένη, οπότε αδυνατεί να συλλάβει κάτι ευρύτερο από την ίδια.

ΤΥΦΛΟΣ ΣΤΟ ΧΡΩΜΑ

Ήταν μια ζεστή καλοκαιρινή ημέρα, κι εγώ έκανα ένα διάλλειμα από τις δουλειές μου να ξεκουραστώ στο πίσω μέρος της αυλής. Έβαλα την καρέκλα μου κάπου που μπορούσα να επωφεληθώ από μια απαλή αύρα που φυσούσε από τον νότο. Καθώς κάθισα φτιάχνοντας με το μυαλό μου την λίστα με τις δουλειές που είχα ακόμα να κάνω, μια αστραπιαία κίνηση με έκανε να κοιτάξω προς τα πάνω. Ένα ζευγάρι πουλιών πέρασε πετώντας και προσγειώθηκε πάνω σε ένα δέντρο στο πίσω μέρος της αυλής. Με τόσα πολλά δέντρα και λουλούδια στον κήπο μας, μας έρχονται πολλά πουλιά, έτσι δεν ξέρω γιατί αυτό το συγκεκριμένο ζευγάρι τράβηξε και κράτησε την προσοχή μου. Δεν ήταν καν αρκετά κοντά μου για να τα βλέπω καθαρά, αλλά βρέθηκα να κάθομαι τελείως ακίνητη, ελπίζοντας ότι θα πετούσαν πιο κοντά, αρκετά κοντά για να μπορώ να τα παρατηρήσω.

Μέσα σε λίγα λεπτά, το ζευγάρι κατέβηκε πετώντας σε ένα σημείο κοντά σε μένα πάνω στο γρασίδι. Ήταν ολόϊδια εκτός από το γεγονός ότι το ένα πουλί ήταν μαύρο και το άλλο ολόλευκο. Άρχισαν να ψάχνουν για τροφή και τιτίβιζαν συνεχώς καθώς σκάλιζαν, κτυπούσαν και τσιμπούσαν με τα ράμφη τους το χορτάρι. Πρόσεξα ότι το μαύρο πουλί έμενε κοντά στο άσπρο, και φαινόταν να βοηθάει το άσπρο πουλί να βρει το γεύμα του. Το μαύρο πουλί τσιμπούσε και μετά μαλακά σκουντούσε το ράμφος του άλλου πουλιού προς την τροφή.

Κάθε φορά που πετούσαν σε ένα νέο σημείο, έμεναν κοντά μαζί και συνέχιζαν να τιτιβίζουν καθώς πετούσαν, λειτουργώντας όπως φαίνονταν σαν μια μονάδα. Λειτουργούσαν αρμονικά καθώς το άσπρο πουλί φαίνονταν να εμπιστεύεται και να ακολουθεί τις παραινέσεις του μαύρου πουλιού. Όταν τέλειωσαν το γεύμα τους, τα πουλιά πέταξαν μακριά, παραμένοντας ακόμα πολύ κοντά το ένα στο άλλο. Δυστυχώς, δεν τα είδα ποτέ ξανά.

Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Κάποια στιγμή, ίσως και να το είχαμε αναφέρει και παλαιότερα πως τα Πνευματικά Άτομα, είναι τα πιο σεξουαλικά άτομα. Όχι με την έννοια της κατώτατης μορφής της σεξουαλικότητας όμως που υπάγεται στην καθαρά σεξουαλικά σωματική επαφή. Όχι. Αλλά χωρίς και αυτό να σημαίνει πως καταδικάζεται, αλλά όπως όλα στη ζωή των ανθρώπων που αφορά τη χρήση τους, υπάρχει το πλαίσιο της ορθής του λειτουργίας, και υπάρχει και η κατάχρηση, ή η χρησιμοποίηση που προκαλεί αρνητικά αποτέλεσμα ειδικά αν συνδυαστεί με εμμονές, εξάρτηση, χειραγώγηση κλπ. Εδώ έχει να κάνει με την ορθή παρουσία αυτής της ενέργειας, που είναι η «ουσιαστική» βιωματική δράση εντός του ανθρώπου, σαφώς σε πολύ πιο λεπτοφυής καταστάσεις, οι οποίες είναι και ο Σκοπός της: Η πλήρης χρησιμοποίηση της για να προάγει, στην Αληθινή, Πραγματική Φύση όλων μας.

Οι περισσότεροι λένε πως οι ανώτερες μορφές της Πνευματικότητας, έχουν να κάνουν με την Ευδαιμονία. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως η ανύψωση, κάνει τον άνθρωπο να υπερβαίνει το σωματικό υλικό επίπεδο και να πλαισιώνει ανώτερες συνειδησιακές καταστάσεις, οι οποίες προκαλούν ακόμα και την έξταση. Οπότε αντιλαμβανόμαστε πως ξεπερνά κατά πολύ την ευχαρίστηση, ή ακόμα και την ευτυχία που μπορεί να φανταστεί κανείς, κι αυτό, ακόμα και κατά τη διάρκεια ολόκληρης της ημέρας, ότι κι αν ζει, όποια κατάσταση κι αν αντιμετωπίζει εξωτερικά. Η διαφορά είναι πως δεν υπάρχει για τη βίωσης της κανένας απολύτως εξωτερικός ερεθισμός ως την αιτία της, γιατί δεν υπάρχει αντικείμενο. Δεν υπάρχει δηλαδή το πάρε-δώσε. Δεν πρόκειται για μία ανταποκρινόμενη λοιπόν αίσθηση ή δύναμη όπως καταλαβαίνουμε, αλλά για κατάσταση Ύπαρξης. Τη φυσική κατάσταση όλων μας. Αυτήν, που ξεπερνώντας τους περιορισμούς της υλικής ζωής και των κατώτερων λειτουργιών που έχουν να κάνουν με το φυσικό σώμα, τα συναισθήματα και τη γνωστή περιορισμένη καθημερινή χρησιμοποίηση της σκέψης, έχει ο άνθρωπος τη δυνατότητα να γνωρίσει και να ζήσει...

Η σεξουαλικότητα, επίτηδες κατά τη γνώμη μας έχει καταδικαστεί από την εκκλησία, την κοινή γνώμη και την ηθική, εξαιτίας πρώτον, της κατώτατης χρήσης της όπως ήδη αναφέραμε που φτάνει στα όρια της ασυδοσίας που μόνο προσβάλει την ανθρώπινη φύση, δεύτερον, γιατί πρόκειται για πολύ λεπτοφυής συνθετική ποιότητα την οποία αδυνατεί να προσεγγίσει ο σημερινός σύγχρονος κατά τα άλλα άνθρωπος που ζει και λειτουργεί σε νηπιακό συνειδησιακά ακόμα επίπεδο και τρίτον, εξαιτίας της δυνατότητας της να αναζητηθεί η βαθύτερη της Ουσία. Που αν αναζητηθεί από τον οποιονδήποτε άνθρωπο, καταλήγει στο να  καταφέρει να υπερβεί την τωρινή του πραγματικότητα ως εαυτό, και να συνδεθεί με την Πραγματική Φύση του. Κάτι το οποίο βέβαια «δεν βολεύει» κανέναν από αυτούς που χειραγωγούν τις μάζες. Για να μην εξετάσουμε επί του παρόντος το γεγονός της κατευθυντήριας εμμονής όλων αυτών, να δημιουργούν στον άνθρωπο την ενοχή για το συγκεκριμένο ζήτημα, ώστε να εξασφαλίσουν ως αδύνατη, τη δυνατότητα του να ξεπεράσει την κατώτατη του φύση. Γιατί; Γιατί θα πάψει να είναι χειρίσιμος, άρα, δεν θα μπορούν και να τον κατευθύνουν… Οπότε, ούτε και να τον εγκλωβίζουν μέσω του φόβου να «δημιουργεί» αρνητικά, κατώτερης βαριάς ποιότητας αυτόλύπησης συναισθήματα, κάτι από το οποίο τρέφονται… Είναι λοιπόν καταλαβαίνουμε, πολύ μεγαλύτερο το παιχνίδι απ’ ότι φαίνεται, και θέλουν να πιστεύουμε…

*Ονειροπόλα η Πανσέληνος του Μαρτίου.. με την οποία κλείνει ένας Κύκλος*

Ότι Τελειώνει, στην συνέχεια Λυτρώνει !!.

Είναι γεγονός αγαπημένοι μου αναγνώστες, πως όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου για να φύγει από την ζωή μας κάτι που δεν έχει προοπτική, ή που ζημιώνει η βασανιστική στασιμότητα του .. θα φύγει. Δεν μπορούμε να πάμε κόντρα στους κανόνες του Σύμπαντος. Η απώλεια σε κάποιες περιπτώσεις πληγώνει, ωστόσο στην συνέχεια πάντα Λυτρώνει !!.

Βρισκόμαστε στο στάδιο όπου “ζητάμε την ανακούφιση μας μετά τον πόνο”, γι’ αυτό όσο θα πλησιάζει η Εβδομάδα Των Παθών Του, έχω προγραμματίσει να ακολουθήσουν μια σειρά από άρθρα μου, μέσα απ΄ τα οποία θα διαπιστώσετε ότι εξετάζω την εξέλιξη μας στηριζόμενη σε ακλόνητα στοιχεία. Ακόμη και οι ερμηνείες των προβλέψεων μου, θα έχουν διαφορετική προσέγγιση.

Σκοπός μου δεν είναι να σας δημιουργήσω στενάχωρα συναισθήματα ξεδιπλώνονται τις πτυχές της ανθρώπινης φύσης μας (όπως έχουν καταγραφεί από την ιστορία), .. αλλά να σας αποδείξω ότι ο μόνος τρόπος για να βελτιωθούμε ως άνθρωποι, είναι να πάρουμε ως μέτρο σύγκρισης τα κακώς κείμενα του παρελθόντος.

Επομένως βάσει αυτής της λογικής, δεν μπορούμε να πάμε παρακάτω εάν δεν αναγνωρίσουμε τα προσωπικά παρελθοντικά λάθη μας. Και όχι βέβαια για να διογκώσουμε τα ενοχικά συναισθήματα μας, αλλά ούτε για να δημιουργήσουμε άλλοθι για τον εαυτό μας. Αλλά για να κατανοήσουμε τις ανθρώπινες αδυναμίες μας και να τις αποδεχτούμε ως “εμπειρικά κεφάλαια” μας για το μέλλον. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα αποφύγουμε νέα λάθη στο μέλλον, αλλά κάθε επόμενο θα έχει λιγότερες φθορές.

Ο παράγοντας τύχη, υπήρχε και θα υπάρχει πάντα στην ζωή μας, αρκεί να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι ο Δημιουργός μας, δεν έπλασε τίποτα στην τύχη. Για όλα υπάρχει κάποιος λόγος. Συνεπώς, όταν “μας χτυπάει την πόρτα η τύχη” θα πρέπει να αναρωτηθούμε για τον λόγο, ώστε να πράξουμε και αναλόγως.

Δεν είναι τυχαίο που τα πάντα στο Σύμπαν έχουν σφαιρικό σχήμα και περιστρέφονται, τόσο γύρω από τον εαυτό τους, όσο και γύρω από άλλα ουράνια σώματα. Δεν είναι τυχαίο που τοποθετούμε την μέτρηση του χρόνου σε κύκλο (την ώρα – τους μήνες). Όπως δεν είναι τυχαίο που ο Ζωδιακός Κύκλος αρχίζει με τον Κριό, πράγμα που σημαίνει ότι κλείνει με τους Ιχθείς.

Επίσης δεν είναι τυχαίο που η Εαρινή Ισημερία θεωρείται ο συνδετικός κρίκος μεταξύ του τέλους και της νέας αρχής. Και άλλο τόσο δεν είναι τυχαίο που κατά την ίδια εποχή (εαρινή ισημερία) στο παρελθόν, Ο Χριστός προετοίμαζε τους μαθητές Του, γνωρίζοντας ότι βιώνει τις τελευταίες μέρες Του επί της γής. Γνώριζε ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, που το Τέλος Του θα άνοιγε τον δρόμο για μια Νέα Αρχή. Γνώριζε ότι η Ανάσταση προϋποθέτει Θάνατο !!.

5 σπιτικά ροφήματα που θα αποτοξινώσουν το συκώτι σας

Για να παραμένει το συκώτι σας υγιές και να λειτουργεί σωστά, καλό είναι να καταναλώνετε φυσικές τροφές και ροφήματα που θα σας βοηθήσουν να το καθαρίσετε και να το προστατεύετε.

Πολλοί άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται πόσο σημαντικό είναι να προσέχουν το συκώτι τους προκειμένου να έχουν καλή υγεία.

Αυτό το όργανο είναι σημαντικό επειδή εκτελεί λειτουργίες ζωτικής σημασίας όπως είναι ο έλεγχος του μεταβολισμού, ο καθαρισμός του αίματος και η πέψη λιπαρών.

Επιπλέον, το συκώτι βοηθά στη σύνθεση των πλασματικών πρωτεϊνών· μια διαδικασία που ευθύνεται για την αποθήκευση των βασικών βιταμινών για το σώμα.

Δυστυχώς, το πρόβλημα είναι ότι η συνεχής έκθεση σε περιβαλλοντικές τοξίνες και ανθυγιεινές τροφές μπορούν να εμποδίσουν το συκώτι να λειτουργεί σε βέλτιστο βαθμό ώστε να διατηρείται το σώμα καθαρό.

Κατά συνέπεια, μπορεί να αναπτύξουμε διάφορες διαταραχές που όχι μόνο επηρεάζουν την υγεία μας αλλά και την υγεία άλλων μερών του σώματός μας.

Χάρη σε αυτό το τρομακτικό γεγονός, υπάρχει ένας αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων που αποτοξινώνει τακτικά το σώμα του, δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο μια ώθηση για την εξάλειψη άχρηστων προϊόντων ενώ παράλληλα επιτρέπει στο συκώτι να επιστρέψει στη διεξαγωγή ζωτικών διαδικασιών.

Παρακάτω θα βρείτε πέντε απολύτως φυσικά σπιτικά ροφήματα που προστατεύουν το συκώτι και βοηθούν στην αποτοξίνωσή του.

1. Χυμός με λεμόνι, μήλο και λίγη κανέλα

Γυναικεία ονόματα από Δ, η σημασία τους

«Δεν έχεις τυχαία τ’ όνομα σου», λέει μια αγγλική παροιμία και όντως ένας άνθρωπος χρωματίζει ένα όνομα και, μερικές φορές, ένα όνομα στιγματίζει έναν άνθρωπο.

Πως, όμως, δημιουργήθηκαν τα ονόματα και για ποιο λόγο; Σίγουρα ξέρουμε ότι τα ονόματα αυτά δεν δημιουργήθηκαν τυχαία. Δίνοντας στο παιδί τους οι αρχαίοι ένα όνομα με ωραία σημασία, έδειχναν τη μεγάλη τους στοργή και τη διάθεση να προσφέρουν σ’ αυτό, ένα πολύτιμο δώρο το οποίο θα το έφερε σε όλη τη του ζωή. Πίστευαν, επίσης, ότι ακούγοντάς το νύχτα και ημέρα, θα επιδρούσε στο χαρακτήρα του. Τέλος, πίστευαν ότι όταν άρχιζε να καταλαβαίνει τη σημασία του ονόματος του, θα αναγκαζόταν να φανεί αντάξιο της σπουδαίας σημασίας του.

Τα ονόματα που χρησιμοποιούμε προέρχονται όχι μόνο από την αρχαία ελληνική γλώσσα, αλλά και από άλλες όπως η λατινική, η εβραϊκή, η αγγλική, η αραβική.. Επίσης, πολλά προέρχονται από τη θρησκευτική μας παράδοση.

Δαμασκηνή

Ετυμολογία: Από την πόλη Δαμασκό και σημαίνει «η καταγόμενη από τη Δαμασκό».

Εορτασμός: 13 Νοεμβρίου – Οσιομάρτυρος Δαμασκηνού του Κωνσταντινοπολίτου

Υποκοριστικά: Δαμασκούλα

Δαμιανή

Ετυμολογία: Αρχαίο ελληνικό όνομα που πιθανόν έχει τις ρίζες του στη λέξη δαμάζω που σημαίνει «κατακτώ, κυριαρχώ, εξημερώνω».

Της αρέσει η ιστορία, είναι συνδεδεμένη με τις αναμνήσεις της και το παρελθόν. Έχει βελούδινα εκφραστικά μάτια και ήπιο χαρακτήρα. Καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία.

Εορτασμός: 1 Ιουλίου, 1 Νοεμβρίου – Αγίων Κοσμά και Δαμιανού των Αναργύρων

Υποκοριστικά: Δένα, Μία

Σπιτική θεραπεία για ουλές και ρυτίδες μόνο με δυο υλικά!

Πέρα από τη χρήση αυτής της θεραπείας για ουλές και ρυτίδες είναι σημαντικό να ακολουθείτε μια υγιεινή διατροφή και να ενυδατώνεστε καλά.

Οι περιβαλλοντικές συνθήκες, η αφυδάτωση και η συνεχής έκθεση στις υπεριώδεις ακτίνες UV μπορούν να επιταχύνουν τη διαδικασία της γήρανσης του δέρματος ενώ παράλληλα δημιουργούν ατέλειες όπως ρυτίδες και ουλές.

Σίγουρα, με την πάροδο του χρόνου η εμφάνισή τους είναι φυσιολογική αλλά ορισμένοι άνθρωποι τις αποκτούν σε πολύ μικρότερη ηλικία επειδή δεν φροντίζουν σωστά το δέρμα τους.

Και παρά το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι απλά τις αγνοούν, το δέρμα είναι ευαίσθητο και χρειάζεται ειδική αντιρυτιδική θεραπεία για να προχωρήσει στην αναγεννητική διαδικασία.

Ωστόσο, δεν χρειάζεται να ξοδεύετε μια περιουσία σε ακριβές κρέμες και θεραπείες που κυκλοφορούν στην αγορά.

Χάρη στις ιδιότητες που διαθέτουν ορισμένα φυσικά υλικά, μπορείτε να φτιάξετε καταπληκτικά σπιτικά προϊόντα για νεανικό και ανανεωμένο δέρμα.

Παρακάτω, θα μοιραστούμε μαζί σας μια ξεχωριστή συνταγή – και θα χρειαστείτε μόνο δυο υλικά!

Δοκιμάστε τη!

Σπιτική θεραπεία για ουλές και ρυτίδες

Αν και μερικά σημάδια στο δέρμα μας είναι μόνιμα, η συνεχής χρήση αυτής της σπιτικής θεραπείας θα σας βοηθήσει να τα απαλύνετε.

Αυτή η συνταγή συνδυάζει το έλαιο καρύδας και τη μαγειρική σόδα, δυο πασίγνωστα υλικά για τη χρήση τους στη φυσική ιατρική, σε καλλυντικά που μπορεί να τα έχετε ήδη στο σπίτι σας.

Η ΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Για όσους δεν γνωρίζουν, Αβραάμ είναι μια συλλογική συνειδητότητα ανώτερων υπάρξεων με τα οποία συνδέεται και επικοινωνεί η Esther Hicks.

H στιγμή αυτή είναι μια τέλεια ευκαιρία να εξασκηθούμε στο να ερχόμαστε σε επαφή με τις σκέψεις μας που μας κάνουν να αισθανόμαστε καλά. Οι Αβραάμ μιλούν για την ανάγκη να μείνουμε σε αυτό που μας κρατά ανεβασμένους, μια ιδέα που είχε επηρεάσει τόσο πολύ τον Dr Wayne Dyer. Το μήνυμα αυτό συνδυάζει την σοφία τους με την δική του:

Σκεπτόμουν σχετικά με την ιδέα του να έχουμε δίκιο σε σχέση με το να νιώθουμε καλά. Οι Αβραάμ μας συμβουλεύουν να επιλέγουμε μια σκέψη που μας κάνει να νιώθουμε καλά αντί να συνεχίζουμε να επιμένουμε να έχουμε σαν προτεραιότητα μας να «έχουμε δίκιο». Αν η ανάγκη να έχετε δίκιο σας κάνει να νιώθετε θυμωμένοι ή στρεσαρισμένοι – προφανώς επειδή εκείνοι οι άνθρωποι εκεί έξω δεν αναγνωρίζουν το «δίκιο» σας – παρατήστε τα. Επιλέξτε μια σκέψη που σας κάνει να νιώθετε καλά και ανεβάστε την ενεργειακή σας δόνηση σε ένα υψηλότερο επίπεδο. Το καλό σας, η ευτυχία σας, η ευημερία σας, όλα αντιπροσωπεύουν την ευθυγράμμιση σας με την Πηγή και διαμένουν σε εκείνες τις σκέψεις που σας κάνουν να αισθάνεστε καλά. Ποιος νοιάζεται αν η σκέψη σας είναι η «σωστή» αν το να έχετε δίκιο σας ρίχνει;

Το να αισθάνεστε καλά είναι σημαντικό. Είναι ένα σίγουρο σημάδι ότι βρίσκεστε σε αυτό που οι Αβραάμ αποκαλούν «ένας δίσκος που πετάει ψηλά» σε αντίθεση με τον «δίσκο που πετάει χαμηλά» των αρνητικών συναισθημάτων και της αυτό-καταστροφικής συμπεριφοράς. Πάντα ήθελα να νιώθω καλά. Είναι κάτι που καθρεφτίζεται στο μήνυμα του αυτόματου τηλεφωνητή μου που έχω επί χρόνια. «Έχετε καλέσει τον Wayne Dyer και θέλω να αισθάνομαι καλά. Γι’ αυτό, αν το μήνυμα σας έχει σχεδιαστεί για να κάνει οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό, έχετε καλέσει λάθος αριθμό. Παρακαλώ κλείστε και καλέστε τον Dr Phil – ή κάποιος που ξέρετε ότι θέλει να ακούει κακά νέα».

Έρωτας, αγάπη και μαζοχισμός -Κίκη Δημουλά

Έχω συλλάβει την καλύτερη μορφή προδοσίας, η οποία είναι να πάψεις να αγαπάς κάποιον χωρίς αυτός να το ξέρει. 

Αυτό για μένα είναι υψίστης μορφής προδοσία. 

Η απιστία είναι κάτι πολύ εύκολο. 

Μπορείς να απιστήσεις και να εξακολουθείς να αγαπάς κάποιον. 

Το να πάψεις να αγαπάς όμως έναν άνθρωπο από το ένα βράδυ στο άλλο και να μην το γνωρίζει και να νομίζει ότι τον αγαπάς, είναι μια δεύτερη Μήδεια. 

Λεωφορείο 9 για τον Παράδεισο – Λεο Μπουσκάλια

Η δημιουργία και η διαβίωση στον προσωπικό μας παράδεισο, δεν είναι πάντα εύκολη. 

Σε μια κοινωνία που βλέπει, συχνά, με καχυποψία τους ευτυχισμένους και αγαπημένους, διακινδυνεύεις να θεωρηθείς γελοίος, αφελής ή, όπως κάποτε συνέβηκε σε μένα, άσχετος. 

Αλλά τι σημασία έχει; 

Απλά, όλα αυτά μας προειδοποιούν, ότι πρέπει ν’ αποκτήσουμε κουράγιο και δύναμη, να σταθούμε μπροστά στους επικριτές και τους κυνικούς και να πούμε:

Ἱστορία ποὺ δὲν διδαχθήκαμε…

Η Ιστορία που δεν διδαχθήκαμε

Ο πυρήνας της αποτυχίας του ελληνικού κράτους

Η ιστορική περίοδος που διανύουμε συνιστά απαρχή ευθείας αμφισβητήσεως του μεταβυζαντινού θεοκρατικού μορφώματος, που σκέπασε το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα, στον τόπο που το Φως γεννήθηκε και εκλύθηκε, και βύθισε τους Έλληνες σε βαθύ πνευματικό σκοτάδι.

Οι Έλληνες, ωσάν άλλοι εβραίοι, ζήσαμε 2000 χρόνια χωρίς πνευματική πατρίδα, αποκομμένοι πλήρως από τις Αρχές και τις Αξίες του Αρχαίου Ελληνικού Ιδεώδους. Τα τελευταία 200 χρόνια υποστήκαμε βίαιο αφελληνισμό από το νεοβυζαντινό θεοκρατικό μόρφωμα που αυτοαποκαλείται «ελληνικό» κράτος • το ανοσιούργημα αυτό που γεννήθηκε στην βεβήλωση της Δήλου, με την αποξήλωση των ιερών των Δηλιογεννημένων Απόλλωνος και Αρτέμιδος, από τα μάρμαρα των οποίων κατασκευάσθηκε η εκκλησία της Παναγίας της Τήνου, που κτίσθηκε στα λείψανα ναού των Ποσειδώνος και Αμφιτρίτης. Οι μεσαιωνικές ανθελληνικές πρακτικές του βυζαντινοχριστιανικού μιάσματος συνεχίσθηκαν έως τις ημέρες μας (από το θεοκρατικό υβρίδιο της μεταπολιτεύσεως), με αιχμή την αποκοπή των Ελλήνων από την Αρχαία Ελληνική Κληρονομιά μας, μέσω της αυστηρά ελεγχομένης παιδείας στα ανθελληνικά σχολεία.

Βυζάντιο: η Αυτοκρατορία του Σκότους

Οι βυζαντινοί, οι χειρότεροι διώκτες του Ελληνισμού, ουδέποτε αυτοπροσδιορίσθηκαν ως Έλληνες. Το συνηθισμένο όνομα της αυτοκρατορίας, αυτό που απαντάται στα επίσημα κείμενα της αυτοκρατορίας, στους χρονικογράφους και τους ιστορικούς της εποχής είναι «το Κράτος», «Η Βασιλεία των Ρωμαίων», «Το Χριστιανικό Κράτος», «Το Ορθόδοξον Βασίλειον», «η Ρωμανία». Οι πολίτες της αυτοκρατορίας προσδιορίζονταν ως «Ρωμαίοι». «Έλληνας» για τους βυζαντινούς ήταν όρος υβριστικός, επειδή σήμαινε λάτρης της αρχαίας (ελληνικής) θρησκείας. Ο «Έλληνας» ως εθνοτικός και φυλετικός προσδιοριστικός όρος είχε ταυτισθεί με την «παλαιά» θρησκεία, που λόγω χριστιανισμού έπρεπε να εκριζωθεί βίαια, λόγος για τον οποίο όσοι αυτοπροσδιορίζονταν ώς Έλληνες μαρτύρησαν χύνοντας το αίμα τους στο όνομα της βυζαντινής θεοκρατίας. Ο Ελληνισμός επεβίωνε εντός της αυτοκρατορίας χωρίς εθνική υπόσταση, διωκόμενος ανηλεώς ως έθνος και ως πολιτισμός.

Οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου, οι θεωρούμενοι ως εκλεκτοί του χριστιανικού θεού και ηγέτες όλων των υπολοίπων κρατών, οι αιμοσταγείς αυτοί διώκτες των Ελλήνων, οι καταστροφείς των ελληνικών ναών, που ο πεπλανημένος λαός μας προσκυνά ως… «αγίους», δεν στερούντο ελληνικής καταγωγής μόνον, αλλά και ελληνικής συνειδήσεως. Ήταν Βούλγαροι, Ίβηρες, Αρμένιοι, Ίσαυροι, Καρδούχοι, Ιλλυριοί, Σλάυοι, Φράγκοι, και ελάχιστοι Έλληνες με μικτή καταγωγή (από γονέα Έλληνα). Στους πίνακες που ακολουθούν φαίνεται αναλυτικά η εθνική καταγωγή κάθε ενός από τους αλλοεθνείς αυτοκράτορες του Βυζαντίου (δεν κατέστη δυνατό να βρω την πρωτότυπη πηγή καθόσον οι παρατιθέμενοι πίνακες κυκλοφορούν ευρέως στο διαδίκτυο).

Ακόμη πιο αισχρή κι από την κλοπή είναι η ασέβεια...

Αλλά το όνομα και το έργον του κ λ έ π τ ο υ παρά τοις νεωτέροις, καθώς το όνομα και το έργον του λ η σ τ ο ύ παρά τοις αρχαίοις, όχι μόνον δεν εθεωρείτο αισχρόν, αλλ' ενομίζετο και ένδοξον, και τα ονόματα των διαπρεψάντων μεταξύ των ανδρών τούτων μετεδίδοντο ευσεβάστως από γενεάς εις γενεάν, και τα άθλα των ήσαν η γλυκεία ωδή των νεωτέρων Ελλήνων…

Σπ. Τρικούπη, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, (τ.Α΄)

Ακόμη πιο αισχρή κι από την κλοπή είναι η ασέβεια. Το κατά πρόσωπο φτύσιμο όλων, η ελεεινή εξαπάτηση, η ανερυθρίαστη χλεύη... 

Το λιγότερο αισχρό: η περιστασιακή βασιλεία τους...

Το περισσότερο φρικώδες: Η επιβίωση των επιγόνων τους σε ιδεολογικό – συμπεριφορικό – πολιτισμικό επίπεδο…

Δεν τους καίγεται καρφί για την απαθλίωση των πολιτών, για την εξόντωσή τους, για την ώθησή τους στις παρυφές απονενοημένων εγχειρημάτων… πράγματι είναι ανελέητοι, χοντρόπετσοι, κυνικοί…

Το μέγιστο όλων… η κλοπή του μέλλοντος… του  α ύ ρ ι ο  όλων όσων έρχονται ανύποπτοι και δεν προλαβαίνουν να καταθέσουν γραφή, θετική ή αρνητική στον τόπο τους. Αποτέλεσμα: ο ξενιτεμός, το όνειδος της μετάβασης σε άλλες χώρες, σε άλλα περιβάλλοντα, σε ενίοτε αφιλόξενους κόσμους, σε πολιτείες καχύποπτων, απρόθυμων πολιτών που θα τους δεχθούν ίσως συνυπάρχοντες αλλά σχεδόν ποτέ σύσκηνους. Μετά παραχωρήσεως ίσως εναύλιους. Εντός της οικίας ουδέποτε. Πολλοί θα τα καταφέρουν όπως συνέβαινε πάντα και θα επιστρέψουν στην Ιθάκη τους μια μέρα, κουρασμένοι, γκριζομάλληδες, πικραμένοι, απορημένοι, σε μια διαρκή αμηχανία και διερώτηση φιλοσοφική πια για την παραδοξότητα να λατρεύουν τόσο παθιασμένα τον τόπο που τους εξοστράκισε… βίαια, αναίτια, άγρια… απάνθρωπα…

Το αληθινό…

Ο

ΤΙΔΗΠΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΕΙ ως αληθινό θα πρέπει πριν, συνθήκη αναγκαία και ικανή της ‘μετάβασης’, να έχει διέλθει από τη σφαίρα του μυθικού. Τούτο δεν συμβαίνει με το περίφημο και υπερ-εκτιμημένο πραγματικό. Τουναντίον. Ως πραγματικό μπορεί να θεωρηθεί οτιδήποτε οι αισθήσεις αιχμαλωτίζουν είτε δύνανται είτε όχι να το μεθερμηνεύσουν. Το γνωστό, υπό μία έννοια, είναι εξόχως πραγματικό αλλά δεν μπορεί κανείς να το αναγνωρίσει ως αληθινό. Τοάγνωστο δεν μπορεί έμφρων άνθρωπος να χαρακτηρίσει ως πραγματικό. Και είναι το ‘αληθινότερο’ όλων…

Πάνω σε τούτα εδράζεται όλη η εικοτολογία της ‘πραγματικής ζωής’ σε διάσταση με τη ενδο-θέαση της ‘αληθινής ζωής’. Όποιος ενδιαφέρεται να αποκτήσει γνώση και επίγνωση, πάει να πει βαθιά εποπτεία, θα πρέπει σταδιακά να εγκαταλείπει τα δόγματα του πραγματικού και να εισέρχεται ψηλαφώντας και νυκτοπατώντας στα άδυτα και ημι-σκότεινα δώματα του αληθινού.

Γιατί να το πράξει όμως αυτό κάποιος; Γιατί να ‘μπει σ’αυτήν την περιπέτεια;’ Τούτο αναρωτιέται ο ράθυμος και νωθρός νους ο οποίος, εξησφαλισμένος από τη θωράκιση –απατηλή βεβαίως- της ‘φυσικής’, πάει να πει εμπειρικής και εμπειρωσιακής πραγματικότητας, απορρίπτει εύκολα οιαδήποτε αναδίφηση και εμβύθιση στους υποθαλασσίους και άχρονους κόσμους του μη-περατού. Ο νωθρός και ακηδής άνθρωπος εθριάμβευσε και στο δικό του κόσμο ζούμε όλοι μας, εξωτερικά τουλάχιστον. Αιώνες τώρα. Είμαστε αιχμάλωτοι του τροπαιοφόρου και παιανίζοντος επιστήμονα που γνωρίζει κάλλιστα να τεμαχίζει και ελάχιστα να συνθέτει. Πέταξε κάποτε στα σκουπίδια τον ‘παλαιό κόσμο των μύθων’ ο ‘καρτεσιανός’ άνθρωπος για να εισέλθει στο ‘νέο και πραγματικό κόσμο των αισθήσεων’… και των παραισθήσεων βεβαίως.

Θέλουμε να γνωρίσουμε… θέλουμε να δούμε… δεν θέλουμε πλέον να ονειρευόμαστε τον κόσμο, στην ουσία ούτε να τον ζήσουμε θέλουμε… θέλουμε να τον ψηλαφήσουμε, να τον μετρήσουμε, να τον κόψουμε και να τον αναλύσουμε… θέλουμε, σαν τα μικρά παιδιά, να τον χαλάσουμε και να δούμε τι ‘έχει μέσα’… Και ο κόσμος δεν αρκεί, η Γη δεν αρκεί, το ηλιακό μας σύστημα δεν αρκεί, ο υποατομικός κόσμος δεν αρκεί, ο άνθρωπος δεν αρκεί… έχουμε έναν πυρετικό και αδίψαστο ζήλο να κόβουμε σε τεμάχια μικρότερα ως και το ελάχιστο… καμιά ακεραιότητα δεν είναι αληθινή. Έτσι διακηρύξαμε κάποτε, έτσι συνεχίζουμε να μεγαλαυχούμε… εμείς που τα διαλύσαμε, εμείς θα τα ξαναφτιάξουμε… όμως…

Φωτογραφίες και ένα σημείωμα περιγράφουν μια βλοσυρή ανακάλυψη στην τελευταία λέμβο του Τιτανικού

Οι τρεις φωτογραφίες τραβήχτηκαν στις 13 Μαΐου του 1912, σχεδόν ένα μήνα μετά την βύθιση του Τιτανικού, και δείχνουν πλήρωμα του RMS Oceanic που προσπαθεί να προσεγγίσει μια λέμβο του υπερωκεάνιου. Μέσα στη λέμβο -που πιστεύεται ότι είναι η τελευταία που έφυγε από το βυθιζόμενο πλοίο- βρέθηκαν σε σήψη τα σώματα τριών επιβατών του Τιτανικού.

Η μια φωτογραφία δείχνει την βάρκα του Oceanic που την κατεβάζουν στη θάλασσα. Μια άλλη την δείχνει που πλησιάζει την λέμβο και η τρίτη δείχνει το πλήρωμα του Oceanic στην λέμβο του Τιτανικού.

Ναι, ο φόβος κλείνει το δρόμο προς τα όνειρά σου. Ξεπέρασέ τον!

Ποιο κομμάτι σου παίρνει τις αποφάσεις; Το πληγωμένο από φόβο και το άγχος ή αυτό που λειτουργεί με γνώμονα την αγάπη;
 
Πώς ο φόβος μπορεί να εκτροχιάσει τη σχέση σου:

Η Ειρήνη είναι μία coachee μου που μόλις βγήκε από μία πολυετή σχέση με τον Γιάννη, έναν άντρα που ήθελε να την παντρευτεί και να δημιουργήσει οικογένεια μαζί της. Η Ειρήνη σε λίγο κλείνει τα σαράντα και φοβάται ότι δεν θα αποκτήσει ποτέ ένα παιδί, που τόσο πολύ θέλει. Έμεινε στη σχέση με τον Γιάννη εξαιτίας αυτού του φόβου και όχι επειδή ήθελε να περάσει την υπόλοιπη ζωή της με αυτόν τον άντρα. Στην πραγματικότητα, δεν ένιωσε ποτέ συναισθηματικά δεμένη μαζί του. Όλα τα χρόνια που βρισκόταν σε σχέση με τον Γιάννη ένιωθε ότι κλεινόταν στον εαυτό της και ήταν δυστυχισμένη.

Η απόφασή της να μείνει στη σχέση προήλθε από φόβο και όχι από αγάπη. Τώρα, η ίδια εξομολογείται ότι όλα αυτά τα χρόνια τάιζε το φόβο της. Ήξερε από την αρχή ότι ο Γιάννης δεν ήταν αυτός ο “ένας”, πολύ συχνά βαριόταν τη ζωή μαζί του, αλλά επέστρεφε σε αυτή τη σχέση από φόβο.
 
Πώς ο φόβος πάει πίσω την καριέρα σου:

Ο Νίκος, γιος ενός πετυχημένου γιατρού, ήθελε από μικρός να γίνει συγγραφέας. Αλλά φοβόταν ότι ο πατέρας του θα αποδοκίμαζε την απόφασή του, έτσι έβαλε τα δυνατά του, πέτυχε στην ιατρική, έγινε παθολόγος, όπως και ο πατέρας του…αλλά ποτέ δεν του άρεσε που είναι γιατρός. Του άρεσε η οικονομική ασφάλεια και η άνεση, αλλά κι αυτά ποτέ δεν ήταν αρκετά για να νιώσει πλήρης και χαρούμενος. Η απόφασή του να γίνει γιατρός, πάρθηκε από το φόβο της αποδοκιμασίας και τον εμπόδισε να ζήσει μια, λιγότερο άνετη, αλλά γεμάτη ζωή.
 
Πώς ο φόβος μπορεί να σου στερήσει ό, τι θέλεις περισσότερο: