Ω-3 λιπαρά οξέα: Τι ρόλο παίζουν σε τριγλυκερίδια και χοληστερίνη

Τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα (EPA και DHA), που υπάρχουν κυρίως στα ψάρια και στα διατροφικά συμπληρώματα, μειώνουν τον κίνδυνο εμφάνισης στεφανιαίας νόσου, προστατεύοντας έτσι την καρδιά, ακόμη και όσων έχουν υψηλή χοληστερίνη ή υψηλά τριγλυκερίδια. Αυτό επιβεβαιώνει μια νέα μεγάλη αμερικανική επιστημονική μελέτη.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον επιδημιολόγο δρα Ντομινίκ Αλεξάντερ του Ινστιτούτου EpidStat του Μίσιγκαν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Proceedings" της Κλινικής Mayo, μελέτησαν (μετα-ανάλυση) στοιχεία από 34 κλινικές δοκιμές και έρευνες, που αφορούσαν συνολικά πάνω από 820.000 άτομα.

Διαπιστώθηκε ότι η κατανάλωση ωμέγα-3 λιπαρών οξέων είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη στις ομάδες υψηλού κινδύνου, μειώνοντας κατά 16% τον καρδιαγγειακό κίνδυνο σε όσους έχουν υψηλά τριγλυκερίδια και κατά 14% σε όσους έχουν υψηλή «κακή» χοληστερίνη (LDL). Στο σύνολο του πληθυσμού, ο κίνδυνος είναι μειωμένος κατά τουλάχιστον 6% και φθάνει έως 18%.

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΚΑΤΣΟΥΦΗΔΕΣ ΠΑΧΑΙΝΟΥΝ

Είσαι μονίμως με τα μούτρα στο πάτωμα; Ετσι όπως κοιτάς, ρίξε μια ματιά και στην κοιλιά σου.

Είσαι μονίμως με τα μούτρα στο πάτωμα; 

Ετσι όπως κοιτάς, ρίξε μια ματιά και στην κοιλιά σου. 

Νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Journal of Consumer Psychology δείχνει ότι η κακή διάθεση μπορεί να σε οδηγήσει και σε κακές διατροφικές συνήθειες. 

Όσοι δήλωσαν απογοητευμένοι από τη ζωή τους είχαν περισσότερες πιθανότητες να καταναλώσουν βλαβερές τροφές -χωρίς να σκέφτονται την επιβάρυνση του σώματός τους σε θερμίδες- σε σχέση με εκείνους που δήλωναν χαρούμενοι.

 Σύμφωνα με τη Meryl Gardner, επικεφαλής της έρευνας, αυτό μπορεί να οφείλεται σε εξελικτικούς παράγοντες:

ΠΕΡΙΤΟΜΗ: ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ;

Έχω κάνει περιτομή, αλλά το μετάνιωσα. Σκέφτομαι την εγχείρηση αποκατάστασης της ακροποσθίας. Αξίζει τον κόπο;

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: το περιτομημένο πέος θεωρείται αρκετά πιο ασφαλές. 

«Η εσωτερική επιφάνεια της ακροποσθίας είναι γεμάτη με κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, τα λεγόμενα “Langerhans cells”, που έλκουν τον υιό του HIV κατά τη διάρκεια του σεξ» υποστηρίζει η Julia Samuelson, μέλος του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας. 

Επίσης, η ακροποσθία θεωρείται επιρρεπής σε τραυματισμούς, οι οποίοι «ανοίγουν» το δρόμο σε παθογόνους μικροοργανισμούς.

Η πιο πρόστυχη λέξη και το πιο χυδαίο γράμμα είναι καλύτερα και ευγενέστερα από τη σιωπή

Οι περισσότεροι ψυχολογικοί πόλεµοι ξεκινούν από αυτό που δεν ειπώνεται παρά από αυτό που έχει ειπωθεί. Ας φέρουµε στον νου µας την εξής σκηνή: Ο Α θύµωσε µε τον Β και του έκοψε την κουβέντα από τότε που ο τελευταίος ξέχασε να του ευχηθεί για τα γενέθλιά του. Αρχικά ο Α µπορεί να θέλησε να του πει «Άκου, µήπως δεν ξέρεις τι µέρα ήταν χτες;», όµως, καθώς η αµέλεια του Β τον πλήγωσε –στην πραγµατικότητα ήταν απλώς ένα κενό µνήµης–, αποφάσισε να τον πληρώσει µε το ίδιο νόµισµα: τη σιωπή. Ο Β τελικά θύµωσε µε τον Α επειδή έπαψε ξαφνικά να απαντάει στα τηλεφωνήµατά του, ενώ τη µοναδική φορά που κατάφερε να του µιλήσει έδειχνε δυσαρεστηµένος.

Είναι µια κατάσταση παιδαριώδης αλλά πολύ πιο συνηθισµένη απ’ ό,τι µπορεί να φανταστεί κανείς. 

Πόσα ζευγάρια θυµώνουν από παρεξηγήσεις που κάνουν µέρες ή µήνες να βγουν στο φως; 

Άραγε, δε βρίσκεται στην έλλειψη επικοινωνίας η ρίζα πολλών συγκρούσεων που προκαλούνται στη δουλειά; 

Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα: Πόσο επηρεάζει τις σχέσεις μας;

Γράφτηκε απο Χρυσάνθη Κυριακοπούλου Κοινωνικός Λειτουργός

Σύμφωνα με το μύθο, ο Οιδίποδας εγκαταλείφθηκε από τους γονείς του διότι ο χρησμός της γέννησής του έλεγε πως όταν μεγάλωνε θα σκότωνε τον πατέρα του και θα παντρευόταν την μητέρα του. Όταν ο Οιδίποδας ενηλικιώθηκε, εγκατέλειψε τη θετή του οικογένεια. Στο δρόμο του συνάντησε ένα ηλικιωμένο άνδρα και τον σκότωσε, αγνοώντας πως ήταν ο πατέρας του ( Λάιος ).  Αργότερα παντρεύτηκε εν αγνοία του, τη μητέρα του ( Ιοκάστη). Όταν έμαθε τι είχε κάνει, αυτοτυφλώθηκε.

Ο Freud, πατέρας της ψυχανάλυσης, βασίστηκε σε αυτόν τον μύθο και εισήγαγε το οιδιπόδειο σύμπλεγμα ως καθοριστικό παράγοντα στην ανάπτυξη ενός παιδιού αλλά και στις μετέπειτα ενήλικες σχέσεις του.

Το οιδιπόδειο σύμπλεγμα ξεκινά στην ηλικία των 2 ετών, όπου και το παιδί προσπαθεί να διεκδικήσει αλλά και να βρει τη θέση του μέσα στο τρίγωνο, πατέρας- μητέρα – παιδί. Το παιδί σε αυτό το στάδιο έρχεται αντιμέτωπο για πρώτη φορά στη ζωή του με προσεξουαλικά ένστικτα. Συγκεκριμένα, το αγόρι αρχίζει να διεκδικεί σεξουαλικά τη μητέρα και νιώθει ανταγωνισμό προς το πατέρα. Το αντίστροφο συμβαίνει με το κορίτσι.

Για να λυθεί το οιδιπόδειο σύμπλεγμα, το αγόρι θα πρέπει να ταυτιστεί με το πατέρα και να πάψει να βλέπει τη μητέρα σαν σεξουαλικό αντικείμενο. Το ίδιο θα συμβεί και με το κορίτσι, αντιστοίχως. Πιο συγκεκριμένα, το αγόρι θα βιώσει το άγχος του ευνουχισμού και το κορίτσι το φθόνο του πέους, μέσα από φυσιολογικές διαδικασίες. Το σημάδι που δείχνει ότι το σύμπλεγμα έχει επιτυχώς επιλυθεί είναι το αίσθημα ντροπής που νιώθουν τα παιδιά που υποδηλώνεται μέσα από συμπεριφορές όπως, ντροπή να κυκλοφορεί γυμνό, να μην θέλουν να το δουν χωρίς ρούχα κ.α.

Τουρκία: η χώρα δοκιμών για τρόπους τρομοκρατικών επιθέσεων

Συσχετίζοντας τις τελευταίες επιθέσεις σε Τουρκία αλλά και γενικότερα την κατάσταση ασϕαλείας που επικρατεί στην γειτονική χώρα μερικά πρόχειρα συμπεράσματα.

1. Η αποψίλωση της Τουρκικής αστυνομίας αλλά και της ΜΙΤ επέϕερε ραγδαία επιδείνωση της ικανότητας να αντιμετωπίσουν οργανωμένα δίκτυα Ισλαμιστών.

2. Η μέχρι προσϕάτως θετική στάση της Τουρκίας σε σχέση με το DAESH που το ενίσχυε οικονομικά με λαθρεμπόριο πετρελαίου αλλά και όπλων είχε ϕέρει αρκετούς πυρήνες τρομοκρατών εντός της χώρας. Είναι λογικό να υπάρχει πολεμική αντίδραση από τρομοκράτες τώρα που η Τουρκία έχει στραϕεί εναντίον λόγω συμμαχίας με Ρωσία.

3. Το κενό ασϕαλείας στην γείτονα χώρα δημιουργεί και πεδίο ελεύθερων δοκιμών και επιθέσεων από τρομοκράτες που πιθανώς να εϕαρμόζουν αλλού. Δεν θα απέκλεια μάλιστα μια χημική επίθεση ή επίθεση με ακροβολιστές όπως υποστηρίζει η εϕημερίδα Χουριέτ.

Ευδαιμονία, Σέβας, Ηθική, Καλοπροαίρεση

Oχι τόσο επειδή πληθαίνουν τα δυσάρεστα που ταλαιπωρούν την υφήλιο, όσο γιατί είναι άστατη, εφήμερη και επαφίεται στη διάθεση ή την κρίση του καθενός να εκτιμήσει το χαμόγελο και τα δώρα της, που ποικίλλουν κατά περίπτωση. Όλοι οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, από τον Θαλή τον Μιλήσιο και μετά, συμφωνούσαν ότι ο τελικός στόχος του ανθρώπου είναι η ευδαιμονία και ότι αυτό που αναζητούν οι άνθρωποι σε κάθε τους πράξη είναι η ευτυχισμένη ζωή. Είναι τόσο απλό, που δεν χρειάζονται καν λέξεις για να περιγραφεί και κάθε ευχή αντί για τα άχρηστα «χρόνια πολλά με υγεία» και τις λοιπές ανοησίες των εγωιστικών meme του πολιτισμού πρέπει να αντικατασταθούν με «Ευδαιμονία, Σέβας, Ηθική και Καλοπροαίρεση»

Ο Σωκράτης εισήγαγε την θεωρία της γνώσης, βασισμένη πάνω στις ηθικές έννοιες και όχι στις υλικές αρχές, πίστευε ότι «η αρετή είναι ευδαιμονία». Αντίθετα, οι σοφιστές δίδασκαν ότι η αρετή είναι μια τέχνη που διδάσκεται και αφορά την προσωπική επιτυχία στην ζωή, χωρίς να υπόκεινται σε απόλυτες ηθικές αρχές και αξίες, αφού απόλυτη γνώση δεν υπάρχει. Ο Σωκράτης δίδασκε ότι «η αρετή είναι γνώση», δηλαδή ότι η αρετή μπορεί να αποκτηθεί μέσα από την ορθή και την απόλυτη γνώση. Η ορθή γνώση, σύμφωνα με τον Σωκράτη, είναι η γνώση των απόλυτων ηθικών εννοιών που βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση μέσα στον άνθρωπο και μπορεί να επιτευχθεί με την αυτογνωσία. Για τον Σωκράτη «ουδείς εκών κακός», δηλαδή κανένας δεν κάνει κακό με την θέλησή του, αλλά, αντίθετα η κακία οφείλεται απλά στη άγνοια.

Ο Πλάτων, αναφέρει ότι η ευδαιμονία μπορεί να επιτευχθεί με την γνώση του κόσμου των ιδεών, οι οποίες αποτελούν τα τέλεια πρότυπα, όχι μόνο των ηθικών εννοιών, όπως υποστήριζε ο Σωκράτης, αλλά και των γνωστικών εννοιών, καθώς και όλων των πραγμάτων που αποτελούν τον ορατό κόσμο και που δεν είναι παρά «είδωλα» ή «μιμήματα» των Ιδεών. Για να γνωρίσει ο άνθρωπος τον κόσμο των Ιδεών, θα πρέπει να χρησιμοποιήσει όχι τις αισθήσεις του, αλλά την διαύγεια του νου του, ο οποίος είναι μέρος της ψυχής του.

Έτσι, προορισμός του ανθρώπου είναι από την μία η φυγή από τον υλικό κόσμο και από την άλλη η ομοίωσή του με το θείο, η οποία επιτυγχάνεται με τον αρμονικό συνδυασμό των τριών αρετών που αντιστοιχούν στα τρία μέρη της ψυχής, δηλαδή της «σοφίας», της «ανδρείας» και της «σωφροσύνης». Ο συνδυασμός των τριών αυτών αρετών γεννά την τέταρτη κύρια αρετή, «την δικαιοσύνη» γι’αυτό ο δίκαιος άνθρωπος είναι ο πλησιέστερος στον Θεό, άρα και ο πιο ευδαίμων.

Ο Αριστοτέλης αν και μαθητής του Πλάτωνος, αναφέρει ότι η θεωρία του ιδανικού κόσμου των Ιδεών ήταν τελείως φανταστική και ότι, αντίθετα, ο ορατός κόσμος είναι απόλυτα αληθινός. Αφού ταξινόμησε τις αρετές σε δύο μεγάλες κατηγορίες, «τις ηθικές» και «τις διανοητικές», κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ευδαιμονία μπορούσε να επιτευχθεί κατά πρώτο λόγο με την άσκηση των διανοητικών αρετών, και κατά δεύτερο λόγο με την άσκηση των ηθικών αρετών, διότι η διανοητική ενέργεια συνίσταται στην καθαρή σκέψη και στην ενατένιση της αλήθειας και του ύψιστου αγαθού, του Θεού. Αυτά τα έλεγε στην μάζα – ιερείς, διδασκάλους κλπ- γιατί στους «κλειστούς κύκλους» των μαθητών του έλεγε τελείως διαφορετικά πράγματα, όπως και ο Πυθαγόρης άλλωστε.

Οι Κυνικοί φιλόσοφοι μας λένε ότι οι όλες οι κοινωνικές συμβάσεις και οι καθιερωμένες ανθρώπινες αξίες είναι περιττές και ότι η ευδαιμονία μπορεί να επιτευχθεί μόνο με μια ζωή όσο γίνεται πιο απλή και φυσική, όπως είναι η ζωή στην φύση. Επίσης, αναφέρουν ότι ο άνθρωπος έπρεπε να απαλλαχθεί από τα δεσμά της «Πόλης-Κράτους», καθώς και των ιδανικών της. Αξίζει να σημειωθεί ότι το όνομα «Κυνικός» προήλθε από το ψευδώνυμο κύων=σκύλος, που είχε δοθεί στον Διογένη, τον διασημότερο εκπρόσωπο των Κυνικών, για την αναισχυντία του, από αυτούς που μέχρι σήμερα ούτε ετυμολογικά δεν γνωρίζουν τι σημαίνει Ευδαιμονία.

Αιθέρας και Ενέργεια του Χώρου

Αιθέρας (Πεμπτουσία) και «αιθεροβάμωνες» επιστήμονες

Αν και θεωρείται επιστημονικά «νεκρός» εδώ κι έναν αιώνα, ο Αιθέρας (Aether) εμφανίζεται και πάλι στο προσκήνιο ως μια θεωρία για την ερμηνεία της ανεξήγητης «θάλασσας ενέργειας» και του «κοχλάζοντος κενού», που μας περιβάλει. Από την αρχαιότητα μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα ο Αιθέρας αποτελούσε το τελευταίο κρίκο που συνέδεε τη Φυσική με τη μεταφυσική. Στην αρχαιότητα πίστευαν πως όλος ο κόσμος ήταν γεμάτος από ένα υλικό λεπτό, αέρινο, σχεδόν άυλο, που οι Έλληνες ονόμαζαν Αιθήρ, οι Ινδοί Πράνα και οι Κινέζοι Τσι. Ο Πυθαγόρας πίστευε στην ύπαρξη του αιθέρα ως «πέμπτο στοιχείο» της Φύσης, ενώ οι ανατολικοί πολιτισμοί αποκαλούσαν το ίδιο στοιχείο Ακάσα (Akasha).

Ο Αριστοτέλης υποστήριζε πως εκτός από τα τέσσερα στοιχεία (Γη, Ύδωρ, Αήρ και Πυρ) υπήρχε στη Φύση και ο Αιθήρ. Σύμφωνα με την άποψη του ο ουρανός διέφερε θεμελιακά από τον κόσμο, καθώς αποτελούνταν από ένα πέμπτο στοιχείο, τον αιθέρα, που ήταν και η «πέμπτη ουσία» της Φύσης (εξού και η λέξη πεμπτουσία). Ο Αριστοτέλης οδηγήθηκε σ’ αυτό το συμπέρασμα επειδή παρατήρησε πως όλα τα ουράνια σώματα είναι φωτεινά, διαγράφουν ατέρμονους κύκλους, είναι άφθαρτα κι αμετάβλητα. Επομένως κάποια άγνωστη μορφή ενέργειας θα έπρεπε να είναι υπεύθυνη γι’ αυτό.

Στους αιώνες που ακολούθησαν οι αλχημιστές, που αναζητούσαν την «πεμπτουσία», κράτησαν ζωντανή τη θεωρία του Αιθέρα. Στις συμβολικές απεικονίσεις των αλχημιστών ο Αιθέρας αντιπροσώπευε πάντα το κεφάλι (το «πέμπτο άκρο» του σώματος), ενώ τα υπόλοιπα στοιχεία αντιπροσωπεύονταν από τα άλλα τέσσερα άκρα (χέρια και πόδια). Σύμφωνα μ’ αυτούς τους συμβολισμούς ο Αιθέρας θεωρούνταν ανώτερο στοιχείο της Φύσης και η «αιθερική» κατάσταση ως ένα από τα ανώτερα επίπεδα του «πνευματικού σώματος».

Στους επιστημονικούς και φιλοσοφικούς κύκλους η θεωρία του Αιθέρα γνώρισε και πάλι διάδοση τον 17ου αιώνα. Ο Ολλανδός αστρονόμος Κρίστιαν Χούχενς (Christiaan Huygens, 1629-1695) πίστευε ότι στο διαστημικό κενό υπήρχε ένα αδιόρατο ρευστό, που «κυμάτιζε» τα φωτόνια, όπως ανάλογα ο αέρας δημιουργούσε κύματα για τη διάδοση του ήχου. Το υλικό αυτό το ονόμασε Αιθέρα, από τον Αριστοτέλη. Την ίδια άποψη υιοθέτησαν ο Καρτέσιος, ο Κοπέρνικος και ο Νεύτωνας. Μάλιστα ο τελευταίος υποστήριξε ότι υπήρχε Αιθέρας, προκειμένου να ικανοποιήσει την ανάγκη του για ένα «ακίνητο σύστημα αναφοράς» έτσι ώστε να εξηγήσει την κίνηση των ουράνιων σωμάτων.

Τον 19ο αιώνα ο Φάραντεϊ υποστήριξε την ύπαρξη του φωτοβόλου αιθέρα, θέτοντας ταυτόχρονα τις βάσεις του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμού. Στη συνέχεια ο Τζεημς Κλερκ Μάξγουελ (1831-1878), ορίζοντας τα πεδία ως καταστάσεις μηχανικής συμπίεσης ενός αόρατου αλλά υπαρκτού υλικού που γεμίζει το χώρο, του αιθέρα, πρόσθεσε ότι τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα θα πρέπει να θεωρούνται ως ελαστικές συμπιέσεις του αιθέρα. Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα ήταν δονήσεις αυτού του ενδιάμεσου αβαρούς και ρευστού υλικού, εφόσον τα κύματα της θάλασσας είναι δονήσεις του νερού και του ήχου δονήσεις του αέρα.

Με αυτό το φάρμακο θα απαλλαγείτε από την Ισχυαλγία και την Οσφυαλγία για πάντα!

Ο όρος ισχιαλγία περιγράφει τα συμπτώματα του πόνου στο πόδι (και, ενδεχομένως, μυρμήγκιασμα, μούδιασμα ή αδυναμία) που ξεκινάει από το κάτω μέρος της πλάτης και περνά μέσα από την περιοχή των γλουτών, καθώς και το μεγαλύτερο ισχιακό νεύρο στο πίσω μέρος του ποδιού . 

Η ισχιαλγία είναι ένα σύμπτωμα μιας υποκείμενης ιατρικής κατάστασης που δεν μπορεί να διαγνωστεί από μόνη της. Μπορεί να συνδυαστεί με φάρμακα που έχουν βραχυπρόθεσμη επίδραση. 

Σε αυτό το άρθρο, θα σας προτείνουμε μια συνταγή που θα σας βοηθήσει να εξαφανίσετε τον πόνο στο ισχίο σας, καθώς και τον πόνο στην πλάτη για τα καλά!

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΙΣΧΙΑΛΓΙΑ ΚΑΙ ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ (κάθε πόνο στην μέση)

 Συστατικά:

• 200 ml γάλα
• 4 σκελίδες σκόρδο

ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ:

Πείτε αντίο στις φακίδες, τις μαύρες κηλίδες και την ακμή!

Αυτή η σπιτική λοσιόν από φύλλα μαϊντανού και λεμόνι (ή μηλόξυδο) θα σας βοηθήσει να λευκάνετε το δέρμα σας και να καθαρίσετε το πρόσωπό σας από τις μαύρες κηλίδες και τις φακίδες και το δέρμα σας θα αποκτήσει μια υγιή λάμψη!

Μπορείτε να ετοιμάσετε αυτήν την λοσιόν πολύ εύκολα και να την χρησιμοποιείτε κάθε μέρα για την περιποίηση του προσώπου σας.

Ο μαϊντανός είναι πλούσιος σε βιταμίνες και ανόργανα συστατικά, και ο χυμός του περιέχει αιθέρια έλαια που περιέχουν υψηλά ποσοστά καλίου και μαγγανίου.

Χρησιμοποιείται ακόμα ως φάρμακο κατά του πυρετού, νεφρικών ασθενειών, ασθενειών του ουροποιητικού συστήματος, διαβήτη, φλεγμονής των ματιών και της κούρασης.

Στα καλλυντικά, ο μαϊντανός ανέκαθεν χρησιμοποιούταν λόγω των λευκαντικών και αναπλαστικών του ιδιοτήτων.

Εξαλείφει την ερυθρότητα και την ενόχληση ενώ λευκαίνει το δέρμα, το ανανεώνει και το ενισχύει.

Είναι εξαιρετικός για τη φροντίδα του δέρματος γύρω από τα μάτια σας.

Σας βοηθά να αποβάλετε την ακμή και τα σπυράκια.

Συστατικά:

Δυο κόκκοι άμμου

Κάποτε ένας νέος, ο Αλή, καθώς ταξίδευε στην έρημο, έπεσε σε αμμοθύελλα. 

Ο ουρανός είχε γίνει κατάμαυρος και ο καυτός δυτικός αέρας έφερνε τεράστια σύννεφα σκόνης και άμμου. 

Η ορατότητα ήταν τόσο μικρή που ο ταξιδιώτης μόλις διέκρινε τα αυτιά του αλόγου του. 

Ο νους του ήταν μόνο σε μια σκέψη: να προχωράει με σκεπασμένο το πρόσωπο κατά τη διεύθυνση του ανέμου, γιατί αν γύριζε έστω λίγο λοξά, ο δηλητηριασμένος με άμμο αέρας θα έκαιγε τα πνευμόνια του και σε λίγο θα ήταν θαμμένος κάτω τη θανατηφόρα σκόνη. 

Κάποια στιγμή το άλογό του σταμάτησε ανέλπιστα μπροστά σε μια πύλη. 

Με χαρά ο νέος είδε ότι είχε φτάσει σε έναν πύργο. 

Σε λίγο βρισκόταν σε ένα δροσερό, σκοτεινό και ήσυχο δωμάτιο που του φάνηκε σαν παράδεισος. 

Καθώς τίναζε την άμμο από πάνω του άκουσε μια φωνή:  

— Είσαι άνθρωπος, τζίνι ή στοιχειό; 

— Είμαι άνθρωπος. Εσύ τι είσαι; Δεν χρειάστηκε να περιμένει απάντηση. 

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΣ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΨΥΧΗ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΝ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ (ΣΩΜΑ) ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΧΩΣ ΛΟΓΙΚΗ ΦΥΣΗ (ΠΝΕΥΜΑ=ΑΙΣΘΗΤΟ ΣΩΜΑ)

ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΕΞΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ ΟΤΑΝ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΔΡΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΦΟΒΟ ΕΙΤΕ ΤΩΝ ΑΡΝΗΤΙΚΩΝ ΣΚΕΨΕΩΝ ΕΙΤΕ ΤΩΝ ΑΡΝΗΤΙΚΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΕΙΤΕ ΤΩΝ ΑΡΝΗΤΙΚΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ

Η ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ 

Η ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΕΡΩΝ ΤΗΝ ΖΩΗ

Η ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΗ ΝΟΗΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ  

Η ΨΥΧΗ ΚΙΝΕΙ ΤΗΝ ΝΟΗΤΗ ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΟΗΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ

Η ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΝΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΗ ΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΛΟΓΟΣ 

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΥ

ΚΑΙ Η ΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΥΠΑΡΧΩΝ

Η ΨΥΧΗ (ΝΟΗΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ - ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ) ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΖΩΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΣΕ ΖΩΗ

Η ΨΥΧΗ ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΗ ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΝΟΕΡΗ ΖΩΗ ΣΤΟ ΔΙΧΩΣ ΛΟΓΙΚΗ ΑΛΟΓΟ ΠΝΕΥΜΑ 

ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ-ΣΚΟΤΟΣ ΤΗΝ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ

Η ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΑΣΩΜΑΤΗ 

ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΟΗΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ

Τι λέει το μήκος των δαχτύλων σας για την προσωπικότητά σας;

Είναι το μήκος των δακτύλων μας μια αντανάκλαση του εαυτού μας; 

Υπάρχουν τρεις τύποι: 

1) Παράμεσος μεγαλύτερος από το Δείκτη 

Υποθετικά, αυτοί οι άνθρωποι έχουν ένα υψηλότερο χάρισμα από τον υπόλοιπο κόσμο. Αγαπούν να φροντίζουν τον εαυτό τους και να φαίνονται καλά. Έχουν μεγάλη προσδοκία για τον εαυτό τους. Αναλαμβάνουν μεγαλύτερα ρίσκα και είναι πιο επιθετικοί. Τείνουν να έχουν μια δουλειά που είναι προσανατολισμένη στην σκέψη. Για παράδειγμα, μηχανικοί, λογιστές και δικηγόροι. Αυτοί οι άνθρωποι τείνουν επίσης να κερδίζουν περισσότερα, έχουν πλουσιότερη ζωή και είναι πιο επιτυχημένοι σε μια δουλειά σε γενικές γραμμές. 

2) Παράμεσος μικρότερος από το Δείκτη

Σχέσεις εξάρτησης & αυθεντικές μορφές σχέσεων

«Στήριξα πάνω στον Κώστα κάθε μου στιγμή. Μαζί του να κάνω τα πάντα. Ακόμα και τίποτα να μη γινόταν, ακόμα και να μην κάναμε τίποτα. Ακόμα και αν είχα βαρεθεί. Πάμε εκδρομή; Πάμε, αν και ήδη βαριόμουν. Αλλά δεν μπορούσα. Είχα εγκλωβιστεί τελείως. Κάτι σαν εθισμός. Εξάρτηση. Έφτιαξα μια εξαρτητική σχέση. Και έγινα «ζητιάνος αγάπης».

Έφαγα την τυρόπιτα μέχρι τέλους με το ζόρι, ακόμα και αν δε μου άρεσε η γεύση της. Ήθελα να μου καλύψει το κενό μου. Γιατί δεν μπορούσα καθόλου να μείνω μόνη; Γιατί δεν ήθελα πια να έρχομαι αντιμέτωπη  με την  αλήθεια. Με κανένα είδους αλήθειας για τον εαυτό μου και τη ζωή. Ήθελα να ζήσω την πλάνη».

Όταν- συχνά σπάνια- ο δυνατός έρωτας σου χτυπήσει την πόρτα, ακολουθεί συνήθως μια από τις καλύτερες περιόδους της ζωής σου: χαράς, ζωντάνιας, δημιουργικής διάθεσης. Σαν για λίγο να βλέπεις τον κόσμο από άλλη ματιά, όπως όταν ήσουν παιδί, πιο αισιόδοξα, πιο ανάλαφρα, με ανοικτότητα και ενδιαφέρον. Σαν η ζωή σου να αποκτά αληθινό νόημα.

Ο καιρός, όμως, περνά, και αργά ή γρήγορα αυτή η χαρά αρχίζει στις περισσότερες- για να μην πούμε σε όλες τις περιπτώσεις να φθίνει και να μετατρέπεται σταδιακά σε άλλου είδους συναισθήματα, όχι και τόσο ευχάριστα πάντα. 

Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις, όπου ο έρωτας οδήγησε σε μόνιμη σχέση, συχνά ξυπνάει κάποιος μια μέρα και αναρωτιέται: «τι κάνω με αυτόν τον άνθρωπο δίπλα μου;» «πού πήγε ο έρωτάς μας εκείνων των ημερών;» «πώς καταντήσαμε έτσι;», «πού έχει χαθεί ο εαυτός μου; Δεν με αναγνωρίζω» «γιατί ενώ βαριέμαι ζηλεύω και δεν μπορώ να χωρίσω με τίποτα;». Και άλλου είδους τέτοια ερωτήματα. 

Φαίνεται ότι συχνά μένουμε με τον σύντροφο που κάποτε ερωτευτήκαμε τρελά από αγάπη, μένοντας- στην καλύτερη μάλλον περίπτωση- σε μια ανικανοποίητη κατάσταση ρουτίνας και συνήθειας γιατί «τον/την αγαπάμε πραγματικά». 

Eurasia: Από τον Trump στον "απολυταρχικό" Erdogan & το ελληνικό χρέος - Οι κίνδυνοι του 2017

Από την πολιτική "μονομέρεια" του Donald Trump στις ΗΠΑ μέχρι τις δυσκολίες που καλείται να αντιμετωπίσει η Angela Merkel στη Γερμανία, το 2017 θεωρείται η πιο "ευάλωτη" στους πολιτικούς κινδύνους χρονιά, μετά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σύμφωνα με την ανάλυση της Eurasia, η οποία δεν παραλείπει την Ελλάδα από αυτό το σκηνικό αβεβαιότητας που διαφαίνεται για το έτος που μόλις ξεκίνησε.

"Το 2017 εισερχόμαστε σε μια περίοδο γεωπολιτικής ύφεσης", σημειώνει, σε ανάλυσή της, η Eurasia, επισημαίνοντας μάλιστα πως αν και τα ενδεχόμενα παγκόσμιου πολέμου ή "διάλυσης σημαντικών κεντρικών θεσμών διακυβέρνησης" μπορούν να αποφευχθούν, δεν παύουν να νοούνται και ως πιθανά.

Το "οδοιπορικό" της Eurasia στους πολιτικούς κινδύνους του 2017 εκτείνεται σε όλες τις άκρες του κόσμου και σε όλο το φάσμα της πολιτικο-οικονομικής επικαιρότητας, ήτοι από την εκλογή του Trump στις ΗΠΑ μέχρι τον ρόλο του Erdogan, αλλά και το χρέος της Ελλάδας.

Ειδικότερα, η Eurasia προειδοποιεί πως με την άνοδο του Donald Trump στην αμερικανική προεδρία, η παγκόσμια οικονομία δεν μπορεί να υπολογίζει πλέον στις ΗΠΑ, εφιστώντας την προσοχή των επενδυτών για τους επακόλουθους πολιτικούς κινδύνους.

Άλλωστε, ως "απειλές" για τη σταθερότητα εκλαμβάνονται και οι εκλογές στη Γερμανία, στη Γαλλία και στην Ολλανδία, με το Brexit να μην λείπει από την ατζέντα.

Η ιστορία του Τσαρλς Μάνσον: Ο αμετανόητος serial killer

Είναι το «μυαλό» πίσω από την δολοφονία της Σάρον Τέιτ, της ηθοποιού, συζύγου του Ρομάν Πολάνσκι. Ο ισοβίτης νοσηλεύεται πλέον εκτός φυλακών

Είναι ίσως ένας από τους γνωστούς ισοβίτες παγκοσμίως.  Στο πέρασμά του άφησε πίσω του, αυτό ακριβώς που ανακάλυψε κραυγάζοντας η οικονόμος του Ρομάν Πολάνσκι, όταν μπήκε στο σπίτι του το πρωί της 10ης Αυγούστου 1969: «Φόνοι, θάνατος, πτώματα, αίμα!!!». Τη νύχτα που προηγήθηκε, η «οικογένεια» του Τσαρλς Μάνσον, είχε περάσει από εκεί, αφήνοντας πίσω της τέσσερις άγρια δολοφονημένους -μεταξύ των οποίων και η Σάρον Τέιτ, ανερχόμενη ηθοποιός και έγκυος σύζυγος του Πολάνσκι.

O Μάνσον μεταφέρθηκε χθες από μια φυλακή στην Καλιφόρνια σε νοσοκομείο, Ο Μάνσον, 82 ετών, είναι σοβαρά άρρωστος, αποκάλυψε μια πηγή στην εφημερίδα Los Angeles Times, χωρίς να δώσει λεπτομέρειες. Ο ιστότοπος TMZ μετέδωσε ότι ο Μάνσον μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο στην πόλη Μπέικερσφιλντ, σε απόσταση περίπου μιάς ώρας από την πολιτειακή φυλακή της Καλιφόρνιας στο Κόρκοραν όπου κρατείται. Εκπρόσωπος των φυλακών της πολιτείας δεν έκανε δηλώσεις λόγω απορρήτου.

Ο Μάνσον ήταν το μυαλό πίσω από το πιο άγριο έγκλημα στην ιστορία του Χόλιγουντ. Ο ίδιος δεν σκότωσε ποτέ, όμως δύο χρόνια μετά, στις 19 Απριλίου του 1971, ο εισαγγελέας πετυχαίνει με ευκολία την καταδίκη του στην θανατική ποινή. Η ζωή του σώζεται μετά την κατάργηση της θανατικής ποινής στην Καλιφόρνια.

Ο Τσαρλς Μάνσον αλληλογραφεί με τους θαυμαστές του, δίνει συνεντεύξεις, δηλώνει αθάνατος και συνεχίζει να αυτοχαρακτηρίζεται ως η ενσάρκωση του απόλυτου κακού.

Κατασκεύασμα του μυαλού οι επιθανάτιες εμπειρίες, λένε ερευνητές

Οι παράξενες επιθανάτιες εμπειρίες που αναφέρουν πολλοί άνθρωποι, όπως ότι αισθάνονται να βγαίνουν από το σώμα τους και να το κοιτούν από ψηλά, ότι μιλούν με πεθαμένους συγγενείς τους ή ότι βλέπουν έντονο φως στο βάθος ενός σκοτεινού τούνελ, δεν προέρχονται παρά από διαταραχές στην φυσιολογική λειτουργία του νου, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.

Οι επιθανάτιες εμπειρίες δεν είναι πραγματικές, αλλά κατασκεύασμα του μυαλού, σύμφωνα με νέα έρευνα

Οι ερευνητές του Τμήματος Ψυχολογίας του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου και του Συμβουλίου Ιατρικής Έρευνας του Κέμπριτζ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό γνωσιακής επιστήμης «Trends in Cognitive Science», κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όλες αυτές οι διηγήσεις δεν είναι παρά «τρικ» του μυαλού και όχι αυθεντικές περιηγήσεις στο υπερπέραν. «Ο εγκέφαλός μας είναι πολύ ικανός στο να μας εξαπατά», δήλωσε χαρακτηριστικά η ερευνήτρια δρ Caroline Watt.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, πολλές από τις συνήθειες επιθανάτιες αναφορές μπορούν να εξηγηθούν με βάση την προσπάθεια του νου να βγάλει νόημα από τις ασυνήθιστες αισθήσεις και αντιλήψεις που λαμβάνουν χώρα στη διάρκεια ενός τραυματικού συμβάντος. «Πολλοί άνθρωποι που βιώνουν μια επιθανάτια εμπειρία, δεν βρίσκονται σε πραγματικό κίνδυνο να πεθάνουν, αλλά οι περισσότεροι νομίζουν πως είναι. Οι επιστημονικές μελέτες δείχνουν ότι όλες οι όψεις μιας επιθανάτιας εμπειρίας έχουν βιολογική βάση», δήλωσε η Watt.

για τον αρνητισμό της σκέψης και του συναισθήματος

του λαμπε ρατ

 

Υπάρχουν φορές που μας κατακλύζουν αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα, ακόμα και με σχεδόν ασήμαντες ή έστω ήσσονος σημασίας αφορμές -τις οποίες μεγεθύνουμε, συχνά με έναν τρόπο ημιπαρανοϊκό-, κι όσο κι αν προσπαθούμε δεν καταφέρνουμε να ελέγξουμε πλήρως τον εαυτό μας και να τα αποβάλουμε. Η πίστη μας συνήθως πληγώνεται ή κλονίζεται σε ανύποπτες στιγμές, όταν ο εαυτός μας είναι εντελώς απροετοίμαστος να δεξιωθεί μια τέτοια οριακή κατάσταση, όταν θα προτιμούσε να χαλαρώσει και να αφεθεί στα πράγματα χωρίς να καταβάλει καμία ιδιαίτερη ενέργεια και φαιά ουσία.

Πώς ερμηνεύεται λοιπόν αυτό το φαινόμενο; Πρόκειται για μια ακόμα ψυχοπαθολογία; Για τη μελαγχολία της σκέψης (Στάινερ); Για μια αναμενόμενη και αναπόφευκτη ενσάρκωση του Είναι-προς-Θάνατον (Χάιντεγκερ); Για όλα αυτά μαζί; Ενδεχομένως. 

Το σχεδόν βέβαιο και παραδεκτό είναι ότι ο αρνητισμός της σκέψης και του συναισθήματος συνδέεται άμεσα με τη συγκρότηση και διαμόρφωση του εαυτού μας μέσα στην καθημερινότητά του, με τα άγχη μας, τις αγωνίες μας, τους φόβους μας, τις προσδοκίες μας, τους πόθους μας, τις φιλοδοξίες μας, τις νοητικές και συναισθηματικές επενδύσεις μας, τις αποτυχίες μας, τους συμβιβασμούς μας, τις διαψεύσεις και τις ματαιώσεις μας, τις ψευδαισθήσεις μας, τα μικρά και μεγάλα ναι και όχι μας, τις μικρές και μεγάλες νίκες και ήττες μας. Συνδέεται άμεσα με τα νοήματα και τις σημασίες, συνδέεται άμεσα με τη σχέση μας με τους άλλους και τον κόσμο.

Τα παραπάνω φαίνονται όμως πολύ γενικά και αφηρημένα, και ίσως και να είναι, γιατί αφορούν την ολότητα της ζωής μας, τις αποκλίνουσες και συγκλίνουσες τροχιές της, κάτι που δεν πλησιάζεται εύκολα με τα πόδια, που διαρκώς μας διαφεύγει, και οπωσδήποτε κάτι που για να το σκεφτείς και μόνο, πόσο μάλλον να το υποβάλεις σε έλεγχο και σε κριτική, απαιτεί και προϋποθέτει μια διαύγεια, μια μέριμνα, μια υπομονή και μια ενεργητική σιωπή μακράς διάρκειας. Τι είναι λοιπόν συνήθως αυτό το κάτι, πιο γειωμένο, πιο άμεσο και προσιτό στη σκέψη και κατά συνέπεια πιο εντοπίσιμο και αντιμετωπίσιμο στην πράξη, που έξαφνα και ακαθόριστα μαυρίζει τη σκέψη και το συναίσθημά μας, που τα εκτροχιάζει, που τα καταπλακώνει; 

Η γλώσσα του λύκου

Ο λύκος και το αρνί βρεθήκανε στην ίδια όχθη να πίνουν νερό. Πιο ψηλά στο ποτάμι στεκόταν ο λύκος, πιο κάτω το αρνί. Πεινασμένος ο λύκος έψαχνε αφορμή για να ριχτεί στο αρνί.

«Γιατί», του είπε, «μου θόλωσες το νερό;»
«Με συγχωρείς, λύκε», είπε το αρνί, «αλλά πώς μπορεί να σου θόλωσα το νερό; Εσύ είσαι πιο πάνω και το δικό σου νερό έρχεται σε μένα, όχι το αντίθετο».

Ο λύκος δεν μπορούσε να το αντικρούσει. Αλλά πήγε πιο κοντά.

«Πάνε δυο χρόνια που με κακολογείς και λες για μένα τα χειρότερα», είπε στο αρνί.
«Μα εγώ δεν είχα γεννηθεί πριν δύο χρόνια. Πώς μπορούσα να σε κακολογήσω;» του είπε το αρνί.
«Ο πατέρας σου με κακολογούσε», είπε ο λύκος και έφτασε δίπλα του.
«Τον πατέρα μου ούτε που τον γνώρισα», ξεκίνησε να λέει το αρνί.

Όμως ο λύκος σταμάτησε να κουβεντιάζει.

Το «εργαλείο» της δυαδικότητας

Δεν ήρθαμε εδώ για να πολεμήσουμε το σκοτάδι. Δεν είναι η δουλειά μας αυτή. Δουλειά μας είναι να αποδεχτούμε ό,τι μας παρουσιάζεται και να τα φέρουμε σε ισορροπία.

Τι είναι άλλωστε το σκοτάδι; Μήπως είναι ένα μέρος της δυαδικότητας αυτού του υλικού κόσμου όπου στην κυριολεξία απλά δεν πέφτει φως; Γιατί έχουμε δαιμονοποιήσει τόσο το σκοτάδι; Μήπως μάς έχει μείνει από τότε που είμασταν παιδιά; Όπου ό,τι δεν βλέπαμε, δεν το γνωρίζαμε και το φοβόμασταν;

Έτσι απλά! Γιατί κανείς δεν μας έμαθε ότι το σκοτάδι είναι ένα μέρος αυτού του κόσμου, ένα μέρος της ύπαρξής μας.

Πόσο χρήσιμο είναι άραγε αυτό το "κακό" σκοτάδι; Έχουμε σκεφτεί άραγε;

Αν δεν υπήρχε το σκοτάδι θα εκτιμούσαμε άραγε το φως; Θα μπορούσαμε να κλείσουμε τα μάτια και να ηρεμήσουμε, να κοιμηθούμε; Να χαμηλώσουμε τα φώτα και να φτιάξουμε ατμόσφαιρα; Να ακούσουμε μια μελωδική μουσική και να μας επηρεάσει ευχάριστα; Να φωτίσουμε καλλιτεχνικά ένα κτίριο, ρομαντικά το δωμάτιό μας, να τραβήξουμε μια υπέροχη εκφραστική φωτογραφία με ωραίες φωτοσκιάσεις!

Νάτο! Είπα φωτοσκιάσεις! Χωρίς τις απαραίτητες σκιές δεν μπορεί να εκφραστεί ένας φωτογράφος, ένας ζωγράφος. Ακόμα και ένα γλυπτό έργο ζωντανεύει όταν μόνο φωτιστεί κατάλληλα, για να αναδειχτούν μέσα από την φωτοσκίαση οι καμπύλες και το τρισδιάστατο του έργου. Μα και στο θέατρο και στον κινηματογράφο εκμεταλλεύονται κατάλληλα τις εναλλαγές από το φως και το σκοτάδι για να αναδείξουν μια σκηνή. Γιατί και τα δύο είναι απαραίτητα. Είναι όπως ο ήχος και οι παύσεις στην μουσική. Χωρίς τις παύσεις, την προσωρινή δηλαδή έλλειψη ήχου, από μόνες τους οι νότες δεν θα είχαν καμιά αξία. Ένας μονότονος θόρυβος θα ακουγόταν.

Δεν φαντάζεστε πόσο μεγαλώνουν τα νύχια – Δείτε και θα καταλάβετε… [Βίντεο]

Τι κοινό έχουν τα νύχια και τα μαλλιά; Και τα δύο αποτελούνται από την πρωτεΐνη κερατίνη και επίσης μεγαλώνουν αρκετά.

Και αν για τα μαλλιά γνωρίζουμε ότι φτάνει η στιγμή που σταματούν να αυξάνονται, τι γίνεται με τα νύχια; Ο Josh Clark από την ομάδα επιστημόνων του διαβόητου HowStuffWorks μας βοηθά να απαντήσουμε σε μια ερώτηση που όλοι έχουμε αναρωτηθεί τουλάχιστον μία φορά: Πόσο θα μπορούσαν να μεγαλώσουν τα νύχια μας, εάν σταματούσαμε να τα κόβουμε;

Και η απάντηση είναι... στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες. Εκεί που το αντίστοιχο παγκόσμιο ρεκόρ το κατέχει η Christine Watson, μια τραγουδίστρια και performer, της οποίας τα νύχια έχουν μήκος σε 3,05μ στο αριστερό της χέρι και 2,9μ στο δεξί της χέρι.

Ο θρήνος των γλάρων

Κάθε φορά που οι  γλάροι  κρώζουν, ακούγονται σα να θρηνούν. Τι θρηνούν άραγε; Πετούν πολλοί μαζί, οπότε μια παρέα την έχουν όσο να πεις. Μήπως  τους λείπει το ταίρι, το ερωτικό;
Μπα, αποκλείεται να  είναι  αυτό, μιας και είναι τόσοι, δε γίνεται να μη ζευγαρώσουν κάποια στιγμή.

Λες να μη μπορούν να κάνουν απογόνους και κρώζουν έτσι λυπημένα;
Λίγο δύσκολο, γιατί κάθε φορά που τους βλέπω, μου φαίνονται όλο και περισσότεροι.  Άρα, μάλλον θα τους λείπει η τροφή; Τι, όχι; Έχουν ολόκληρη τη θάλασσα για να φάνε; Ναι, σωστό και αυτό, δε λέω. Αλλά αν δεν είναι κάτι από τα παραπάνω, τότε γιατί οι γλάροι κρώζουν τόσο πένθιμα;

Α, μάλιστα, σωστά. Δεν υπολόγισα το βασικότερο, τις επιθυμίες τους. Κρώζουν τόσο λυπημένοι επειδή δε μπορούν να απομακρυνθούν από τη θάλασσα και να ζήσουν μια ζωή αλλιώτικη, διαφορετική. Μια ζωή μοναχική ίσως, δίχως τόσους συγγενείς δίπλα σε κάθε τους βήμα, σε κάθε τους κίνηση.

Κάνε μια καλή πράξη και βοήθα κάποιον που σε χρειάζεται

Περπατώντας στο κέντρο της Αθήνας, θα δει κανείς άστεγους να χρησιμοποιούν ένα μικρό χώρο του πεζοδρομίου ως κρεβάτι για να κοιμηθούν. Ο καθένας, έχει τη δική του, πικρή ιστορία. Οι λόγοι οι οποίοι οδηγούν κάποιον στο δρόμο, είναι πολλοί. Αν τους αναζητήσει κανείς, ίσως βρεθεί αντιμέτωπος με ιστορίες ανήκουστες. Ίσως και όχι.

Ποια είναι, όμως, η δική σου ευθύνη σ' αυτό; Φυσικά και δε φέρεις ουδεμία ευθύνη για την κακή τους μοίρα αλλά, εάν τους συναντάς καθημερινά στο δρόμο και δεν τους προσφέρεις κάτι, τότε έχεις ευθύνη για την μετέπειτα κατάληξή τους.

Ο Γιώργος, ήταν έφηβος όταν υπέκυψε στα ναρκωτικά. Η μητέρα του ήταν ιερόδουλη κι η σύλληψη του ήταν τυχαία. Ωστόσο, ο αγαπητικός της μητέρας του και πατέρας του, τον αναγνώρισε. Όμως, οι δύο τους θέλησαν να τον πουλήσουν έναντι του ποσού των 100.000 δραχμών.Για καλή του τύχη, οι παππούδες του, πρότειναν να τον υιοθετήσουν εκείνοι δίνοντας παράλληλα το ποσό που ζητούσαν οι γονείς του.

Ο λόγος που έμπλεξε στα ναρκωτικά, ήταν ο θάνατος του αδερφού του, ο οποίος απεβίωσε λόγω υπερβολικής χρήσης ναρκωτικών. «Θέλησα να γνωρίσω το ναρκωτικό που έστειλε στον άλλο κόσμο τον αδερφό μου», μου είπε κλαίγοντας. Τώρα ο Γιώργος, ισχυρίζεται πως έχει διακόψει τη χρήση ναρκωτικών ουσιών. Περπατάει στα φανάρια και ζητάει βοήθεια από τους περαστικούς προκείμενου να ζήσει.

Η περίπτωση του Γιώργου είναι μία από τις πολλές που υπάρχουν. Ο καθένας τους έχει περπατήσει το δικό του δύσβατο μονοπάτι. Κάθε ημέρα γι αυτούς τους ανθρώπους, είναι ένας αγώνας επιβίωσης.  Κοιμούνται και ξυπνάνε όντας διαρκώς σ' ένα ρίνγκ μάχης για τη ζωή. Η μοίρα για εκείνους, δεν επιφύλαξε μια φυσιολογική ζωή αλλά έναν διαρκή αγώνα.

« Μαμά, μπαμπά, σας ευχαριστώ ! » | Μέρος Γ’

Τελικά, το ώριμο άτομο φτάνει στο σημείο να είναι το ίδιο μητέρα και πατέρας του εαυτού του. Διαθέτει πια «μητρική» και «πατρική» συνείδηση. Η μητρική συνείδηση λέει: «Δεν υπάρχει κανένα σφάλμα, κανένα έγκλημα ακόμη, που να μπορεί να σε στερήσει από την αγάπη μου, από την επιθυμία μου να είσαι ζωντανός και ευτυχισμένος». Η πατρική συνείδηση λέει: «Διέπραξες σφάλμα, δεν μπορείς τώρα να αποφύγεις κάποιες συνέπειες από το σφάλμα σου, και κυρίως πρέπει να αλλάξεις συμπεριφορά αν θέλεις να σε εκτιμώ». Το ώριμο άτομο έχει απελευθερωθεί από τις εξωτερικές φιγούρες του πατέρα και της μητέρας και τους έχει τοποθετήσει σε μία συγκεκριμένη θέση μέσα του. Σε αντίθεση με τη φροϊδική σύλληψη του «υπερεγώ», το ώριμο άτομο τοποθέτησε μέσα του τον πατέρα του και τη μητέρα του όχι ενσωματώνοντας τους, αλλά κτίζοντας μία μητρική συνείδηση με θεμέλιο τη δική του ικανότητα για αγάπη και μία πατρική συνείδηση με θεμέλιο τη δική του λογική και δίκαιη κρίση. Ακόμη περισσότερο, το ώριμο άτομο αγαπά συγχρόνως και με μητρική και με πατρική συνείδηση, παρά το γεγονός ότι αυτές οι δύο φαίνονται να αντιβαίνουν η μία στην άλλη. Αν ο άνθρωπος μπορούσε να κρατήσει μόνο την πατρική συνείδηση, θα γινόταν σκληρός, ίσως και απάνθρωπος. Αν μπορούσε να κρατήσει μόνο τη μητρική του συνείδηση, θα ήταν επιρρεπής να χάσει την κρίση του και να γίνει εμπόδιο τόσο στην ίδια τη δίκη του ανάπτυξη όσο και στων άλλων.

Σε αυτή τη διαδικασία εξέλιξης από τη μητροκεντρική προς την πατροκεντρική προσκόλληση και στη σύνθεση τους που τελικά προκύπτει, βρίσκεται το θεμέλιο της διανοητικής υγείας και της πετυχημένης πορείας ως την ωριμότητα. Σε μία πιθανή αποτυχία όμως αυτής της διαδικασίας βρίσκεται η βασική αιτία της νεύρωσης. Είναι πέρα από τη θεματολογία αυτού του βιβλίου η πιο ολοκληρωμένη ανάπτυξη αυτού του ζητήματος, όμως κάποιες σύντομες παρατηρήσεις ίσως να κάνουν πιο ξεκάθαρη αυτή την υπόθεση.

Η πληρωμή

Ένας φτωχός πεζοπόρος σταμάτησε το μεσημέρι στον ίσκιο ενός δέντρου για να ξεκουραστεί.  

Απέναντι, στην άλλη μεριά του δρόμου, υπήρχε ένας φούρνος και ο φούρναρης είχε απλώσει πάνω στον πάγκο μια σειρά από γλυκά που μόλις τα είχε βγάλει από τη φωτιά. 

Ο πεζοπόρος ένιωσε ξαφνικά την πείνα του να θεριεύει, καθώς οι μυρουδιές από τα φρεσκοψημένα ψωμιά και γλυκά χτύπησαν τη μύτη του. 

Έκλεισε τα μάτια του και άρχισε αργά και με απόλαυση να αναπνέει τις μυρουδιές που έρχονταν προς το μέρος του. 

Όταν ξεκουράστηκε κάμποσο ετοιμάστηκε να συνεχίσει τον δρόμο του. Τ

η στιγμή εκείνη πετάχτηκε μπροστά του ο φούρναρης και τον άρπαξε από τον γιακά. 

— Πώς ξεκινάς να φύγεις χωρίς να με πληρώσεις για τα γλυκά; έκανε θυμωμένος. 

Ο άλλος παραξενεύτηκε: — Ποια γλυκά εννοείς; Δεν άγγιξα καθόλου τα γλυκά σου! 

Πένθος και Γιορτές

Η περίοδος των Χριστουγέννων πολλές φορές προκαλεί μελαγχολικά συναισθήματα, τα οποία εντείνονται με την απώλεια κάποιου αγαπημένου προσώπου. Οι γρήγοροι ρυθμοί της καθημερινότητας  συχνά καλύπτουν το αίσθημα κενού και τον πόνο που βιώνουμε κάνοντας πιο ανεκτή την απώλεια, αλλά δυσκολεύοντας την επεξεργασία και τελικά την αποδοχή της.

Αντιθέτως, στις γιορτές ο χρόνος που διαθέτουμε για τον εαυτό μας είναι πολύ μεγαλύτερος και αρκετός για να αναμοχλεύουμε επίπονες σκέψεις, που μέχρι στιγμής αποφεύγαμε. Στο άβολο, ως προς τη διαχείρισή του, χρονικό διάστημα, προστίθεται η γιορτινή ατμόσφαιρα.

Η αίσθηση χαράς και αγάπης μεταφέρεται με πλασματικό και υπερβολικό τρόπο από τα ΜΜΕ, και πολλές φορές μας δυσκολεύει να την διαχειριστούμε, εξαιτίας της κατακλυσμιαίας προβολής της. Η σκέψη ότι όλοι γιορτάζουν και είναι χαρούμενοι τονίζει την αίσθηση μελαγχολίας και μοναξιάς, μας απομονώνει ακόμα περισσότερο, καθώς νιώθουμε ότι κανείς δεν μπορεί να συμμετέχει στον πόνο μας και δεν ενδιαφέρεται για εμάς. Οι αναμνήσεις προηγούμενων γιορτών, το μάζεμα της οικογένειας στο γιορτινό τραπέζι, επιβαρύνουν τη θλίψη και δίνουν την αίσθηση της ματαιότητας, αφού όλα μοιάζουν παροδικά και ασταθή.

Είναι σημαντικό να θέσουμε τα δικά μας όρια και χρόνους και να μην πιεστούμε, έχοντας λανθασμένα στο μυαλό μας πως πρέπει να συμμετέχουμε με έναν συγκεκριμένο τρόπο στις γιορτές των Χριστουγέννων. Σωματικά και ψυχικά υπάρχει βάρος, που έρχεται σε αντίθεση με την ελαφρότητα των γιορτών. Μπορούμε να ορίσουμε οι ίδιοι πώς θα το διαχειριστούμε, χωρίς να καταπιεζόμαστε από τις εθιμοτυπικές επιβολές των γιορτών. 

"Στη σχέση είναι όπως και στο βάλς, χρειάζονται δύο".

Πρόσφατα στο γραφείο, μιλώντας για την σχέση του, μου είπε κάποιος; «Στη σχέση είναι όπως και στο βάλς, χρειάζονται δύο».

Όντως έτσι είναι! Αφιέρωσα λίγο χρόνο και το σκέφτηκα.

Βέβαια όλοι οι χοροί δεν είναι χοροί ζευγαριών όπως το βάλς αλλά αν εστιάσουμε σε αυτούς όπου δύο άνθρωποι προσπαθούν να χορέψουν μαζί, μπορούμε να παρατηρήσουμε κάποια ενδιαφέροντα πράγματα πιστεύω. Σας προσκαλώ σε έναν σύντομο χορό μέσα στη φαντασία μας.

Όταν χορεύουν δύο άνθρωποι, υπάρχει μία απόσταση μεταξύ τους που χαρακτηρίζει το χορό τους: μπορεί να είναι πολύ κοντά και τότε θα είναι σφιχταγκαλιασμένοι, θα νιώθουν έντονα το κορμί του άλλου αλλά θα έχουν μικρότερη ελευθερία κινήσεων ή αντίθετα θα είναι πολύ πιο μακριά και να χορεύουν εντελώς ανεξάρτητοι, ίσως και άσχετα μεταξύ τους. Αυτοί όμως επιλέγουν αν θα χορέψουν μαζί έναν χορό ή όχι, κάτω από την ίδια μουσική κι αυτοί επιλέγουν πώς θα χορέψουν. Πότε απομακρύνονται και πως και πότε πλησιάζουν πάλι. Βλέπουμε λοιπόν στο χορό πως μεταξύ των δύο ανθρώπων υπάρχει η επαφή. Το ίδιο πιστεύω πως συμβαίνει και στις σχέσεις.

Τα ζευγάρια που δυσκολεύονται να χορέψουν, μεταφορικά και κυριολεκτικά, ίσως έχουν κάποια δυσκολία στην επαφή λόγω της σχέσης τους: πατιούνται, πέφτουν... είναι άχαροι και φοβούνται ίσως πως θα γελοιοποιηθούν, τόσο στα μάτια τους όσο και στα μάτια των δικών τους.

Όπως σε όλους τους χορούς των ζευγαριών, παρατηρώντας προσεκτικά την ισορροπία τους, εύκολα διαπιστώνουμε πως το «ζευγάρι» είναι κάτι περισσότερο από το άθροισμα (1+1=2) δύο ανθρώπων που συναινούν να χορέψουν μαζί.
Η ισορροπία ενός ζευγαριού που χορεύει μας δείχνει πως κανείς από τους δύο δεν θα μπορούσε να κάνει τις ίδιες κινήσεις αν ο άλλος δεν λειτουργούσε συμπληρωματικά. Στο σημείο αυτό έρχεται και ο αυτοσχεδιασμός με τον οποίο κινούν κάτω από τον ρυθμό τα σώματά τους.

Όταν όμως αγγίζονται, με κάποιο τρόπο μετατοπίζεται το κέντρο βάρους τους. Δεν είναι του καθενός το δικό του αλλά είναι αποτέλεσμα αυτή της συνύπαρξης. Είναι κάπου αλλού, έξω από το κορμί του.
Πράγμα που σημαίνει πως το «ζευγάρι» είναι μία τρίτη οντότητα: 1 + 1 = 3, λοιπόν! Δεν προκύπτει απλά ως άθροισμα από την ένωση των δύο που το απαρτίζουν. Θα μπορούσαμε να πούμε πως ένα ζευγάρι αποτελείται από δύο ανθρώπους που έχουν πάρει μία δέσμευση ο ένας απέναντι στον άλλο.

Το βάλς είναι ένας κλασσικός χορός, ωστόσο εξελίχθηκε και αυτός όπως όλοι οι χοροί που δεν χάθηκαν! Στην αρχή η γυναίκα (παρτενέρ) είχε μειωμένο ρόλο. Στη συνέχεια όμως, στο βάλς  εξελίχθηκε αυτή η συμμετοχή της (όπως και στο τάνγκο) στο βαθμό που στην δυτική κοινωνία έγινε αποδεχτός ο πιο ενεργός ρόλος της γυναίκας.
Σε αντιστοιχία με το χορό, μπορούμε να πούμε πως και στις σχέσεις παρατηρούμε την εξέλιξη των ρόλων των δύο φύλων μέσα στην κοινωνία.

Δουλεύοντας ως ψυχολόγος  με τα ζευγάρια διαπιστώνω πως αυτή η σχέση δέσμευσης δεν είναι πάντα αρκετά ισχυρή. Τότε μπορεί να βιώσουν τις διαφορές τους ως κάτι το αποσυνδετικό στη σχέση τους. Δεν είναι πως δεν υπάρχει σχέση αλλά έχει αλλάξει η απόσταση μεταξύ τους. Σχέση όμως υπάρχει και σε κάποιους που χωρίζουν, έστω και αν αυτό που τους χαρακτηρίζει είναι περισσότερο αρνητικά συναισθήματα: θυμός, απογοήτευση, ματαίωση...

Αποτελούν όμως πράγματι οι διαφορές μας κίνδυνο για τη σχέση μας;

Δεν μπορούμε να ξαναμαζέψουμε τα λόγια μας

Η Κλάρα δεν ήταν κακό κορίτσι αλλά είχε ένα ελάττωμα που την έκανε αντιπαθητική, ακόμα και μισητή στους άλλους: ήταν μεγάλη κουτσομπόλα. 

Δεν υπήρχε άνθρωπος στη γειτονιά για τον οποίο να μην είχε φτιάξει κάποια φανταστική ιστορία και να μην την είχε έπειτα διαδώσει στον καθένα που θα συναντούσε. 

Οι άλλοι άκουγαν τις ιστορίες της, τις άλλαζαν, τις έλεγαν σαν αληθινές και πολλές φορές γίνονταν παρεξηγήσεις, ακόμα και τσακωμοί που είχαν σαν αιτία τα κουτσομπολιά της Κλάρας. 

Επειδή όμως στο βάθος ήταν καλόκαρδη κοπέλα, αποφάσισε να παλέψει το ελάττωμά της και για τον λόγο αυτό ζήτησε τη συμβουλή ενός σοφού της πόλης. 

— Έχεις δίκιο να θέλεις να αλλάξεις, παιδί μου, της είπε αυτός. 

Θα σου πω τι πρέπει να κάνεις: θα πας και θα αγοράσεις μια πάπια από τον χασάπη. 

Ύστερα θα αρχίσεις να περπατάς στους δρόμους, να τη μαδάς και να σκορπίζεις τα πούπουλα και τα φτερά της. 

Όταν γυρίσεις σε πολλούς δρόμους και έχεις μαδήσει και το τελευταίο φτερό, έλα πάλι εδώ και θα σου πω τι θα κάνεις στη συνέχεια. 

Έτσι και έκανε η Κλάρα.