Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ: Serial killers: Η ανθρώπινη φύση στα χειρότερά της (Μέρος 1ο)

We, serial killers, are your sons, we are your husbands, we are everywhere.

And there will be more of your children dead tomorrow.

(μτφρ. Εμείς, οι κατά συρροή δολοφόνοι, είμαστε οι γιοι σας, είμαστε οι σύζυγοί σας, είμαστε παντού. Και αύριο θα είναι κι άλλα παιδιά σας νεκρά).

Ted Bundy.

Λένε πως υπάρχει μία λεπτή διαχωριστική γράμμη ανάμεσα στη λογική και την τρέλα. Πως οποιοσδήποτε άνθρωπος μπορεί να ξεφύγει από τα λογικά πλαίσια και να προβεί σε απρόβλεπτες πράξεις, αν του συμβεί κάτι συνταρακτικό στη ζωή του, και βιώσει ένα σοκ. Πράγματι, έχουμε δει περιπτώσεις, που άνθρωποι απόλυτα συνετοί οδηγήθηκαν στο έγκλημα σε μια στιγμή έκρηξης ή ανάγκης (π.χ. σε περίπτωση αυτοάμυνας). Υπάρχει όμως, και μία άλλη -σαφώς πιο επικίνδυνη- κατηγορία δολοφόνων, που τα κίνητρα τους είναι πολύ πιο σκοτεινά και δύσκολα τα κατανοεί κανείς, αν δεν σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο. Είναι οι άνθρωποι που αντλούν κάποιου είδους ιδιαίτερη ευχαρίστηση από τη δολοφονία και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο δε μπορούν ποτέ να σταματήσουν στο πρώτο τους θύμα. Πρόκειται για τους κατά συρροή δολοφόνους ή serial killers. Κατά συρροή δολοφόνος θεωρείται ο δράστης, ο οποίος διαπράττει περισσότερα από ένα εγκλήματα (ανθρωποκτονίες) σε διαφορετικούς χρόνους. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα serial killer είναι ο Zodiac, ο οποίος έσπειρε τον τρόμο στην Καλιφόρνια, στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές της επόμενης.

Σας μιλάει ο Zodiac

Η περίπτωση του Zodiac είναι ιδιαίτερη, όχι μόνο για τα εγκλήματα που διέπραξε, αλλά και για το γεγονός ότι μέχρι σήμερα κανείς δε γνωρίζει την πραγματική του ταυτότητα, αφού όσο ξαφνικά μπήκε στη ζωή των ανθρώπων, το ίδιο ξαφνικά εξαφανίστηκε και από αυτή. Στις 20 Δεκεμβρίου 1968 λοιπόν, ο 17χρονος David Faraday και η 16χρονη Betty Lou Jensen πυροβολούνται κατά τη διάρκεια του ραντεβού τους σε ένα σκοτεινό δασάκι στο Βαλέχο της Καλιφόρνιας από άγνωστο άνδρα. Εφτά μήνες μετά (4/7/1969), η ιστορία επαναλαμβάνεται με θύματα τους Darlene Ferrin και Michael Mageau, μόνο που αυτή τη φορά, ο Michael επιζεί και περιγράφει το δράστη ως ένα λευκό, νέο, άνδρα, γεροδεμένο, με ύψος 1,78 μ. περίπου και σγουρά, ξανθά μαλλιά.

Λίγες μέρες μετά, ο Zodiac στέλνει τα πρώτα του γράμματα σε τρεις εφημερίδες. Όλα του τα γράμματα ξεκινούν με τη φράση «σας μιλάει ο Zodiac», κι έτσι συστήνεται στο κοινό και την αστυνομία. Στα γράμματά του αυτά αναφέρει λεπτομέρειες για τους φόνους που έχει διαπράξει, ώστε να επιβεβαιώσει, ότι είναι ο δολοφόνος. Απειλεί μάλιστα, ότι αν δε δημοσιευτούν τα γράμματά του, θα υπάρξουν κι άλλοι νεκροί. Μέχρι το 1978 θα στείλει συνολικά 20 γράμματα, με το τελευταίο να απέχει τέσσερα χρόνια από το προηγούμενο. Αυτό το κενό επικοινωνίας δεν εξηγήθηκε ποτέ.

Παρόλο που υπήρξαν πολλοί ύποπτοι, ο πραγματικός δολοφόνος δε συνελήφθη ποτέ, και η υπόθεση παραμένει ανοιχτή. Η αστυνομία θεωρεί τον Zodiac υπεύθυνο για πέντε δολοφονίες, αλλά ο ίδιος στο προτελευταίο του γράμμα το 1974 υποστήριξε ότι τα θύματά του ήταν 37 συνολικά.

Το μυστήριο γύρω από την υπόθεση του Zodiac οδήγησε πολλούς να γράψουν βιβλία με θεωρίες συνομωσίας σχετικά με την ταυτότητα του δράστη και τους λόγους απόκρυψής της από την αστυνομία. Ο Zodiac ενέπνευσε και τον κινηματογράφο, αφού έχουν γυριστεί κάποιες ταινίες βασισμένες στην υπόθεση, με πιο γνωστή την ομώνυμη ταινία «Zodiac», που γυρίστηκε το 2007.

Μου αρέσουν τα παιδιά. Είναι νόστιμα.

Η φράση ανήκει στον Albert Fish, έναν από τους πιο διαστροφικούς κατά συρροή δολοφόνους, που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης. Μαζοχιστής, σαδιστής, απαγωγέας, βιαστής, δολοφόνος, κανίβαλος και πάνω απ’ όλα παρανοϊκός θεωρείται ότι μέσα σε 50 χρόνια είχε περισσότερα από 100 θύματα – όλα παιδιά. Ο τρόπος όμως με τον οποίο αντιμετώπιζε τα θύματά του, είναι ακόμα πιο συγκλονιστικός από τον αριθμό τους.

Ο Albert Fish λοιπόν, γεννήθηκε το 1870 στη Washington και μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο, καθώς οι γονείς του τον εγκατέλειψαν σε μικρή ηλικία. Λέγεται ότι αυτή του η εμπερία συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στη σαδομαζοχιστική του συμπεριφορά ως ενήλικας. Μεγαλώνοντας, παντρεύεται, και αποκτά έξι παιδιά, όμως το 1917 η γυναίκα του τον εγκαταλείπει και φεύγει με τον εραστή της. Σύμφωνα με μαρτυρίες των παιδιών του, τότε ξεκίνησε και η παράξενη συμπεριφορά του. Ανεβαίνει σε λόφους και φωνάζει πως είναι ο Χριστός, μαστιγώνεται, χτυπά τον εαυτό του με ένα κουπί, στο οποίο πολλές φορές βάζει καρφιά και ζητά και από τα παιδιά του να τον χτυπούν. Καίγεται με πυρωμένα σίδερα και μπήγει βελόνες στα γεννητικά του όργανα. Απαντά με χυδαία γράμματα σε αγγελίες που δημοσιεύουν χήρες προς αναζήτηση συζύγου και τους ζητά να τον χτυπούν.

Αυτή η παράξενη συμπεριφορά του οδηγεί αρκετές φορές σε σύλληψη του από την αστυνομία, αλλά κάθε φορά αφήνεται ελεύθερος, αφού θεωρείται μεν διαταραγμένος, αλλά όχι επικίνδυνος. Στο μεταξύ, η συμπεριφορά του γίνεται όλο και πιο αλλόκοτη. Τις νύχτες με πανσέληνο τρώει ωμό κρέας και κουβαλάει πάντα μαζί του άρθρα για τον κανιβαλισμό. Η εμφάνιση του όμως, ως άκακος γεροντάκος, δεν προκαλεί υποψίες. Αυτή του η εμφάνιση ήταν που οδήγησε και τους γονείς της δεκάχρονης Grace Budd να του εμπιστευτούν το κοριτσάκι τους, για να το πάει στο υποτιθέμενο παιδικό πάρτυ, που θα γινόταν στο σπίτι της αδερφής του, το 1928. Ο Fish είχε παρουσιαστεί στην οικογένεια ως Frank Howard, πλούσιος αγρότης που χρειαζόταν το 18χρονο γιο τους, για να τον βοηθάει στα χωράφια και μετά από μερικές επισκέψεις στο σπίτι τους, κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους, και να απαγάγει τη μικρή Grace.

Οι έρευνες για τον εντοπισμό του κοριτσιού παρέμειναν άκαρπες για έξι χρόνια, μέχρι που το 1934 η μητέρα της Grace έλαβε ένα γράμμα, στο οποίο ο Fish περιέγραφε πώς είχε στραγγαλίσει τη μικρή, την είχε διαμελίσει, τη μαγείρεψε και έφαγε τα κομμάτια της μέσα σε 9 μέρες. Τη διαβεβαίωνε ωστόσο, ότι η κόρη της δεν είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά, και «πέθανε παρθένα». Αυτή η επιστολή ήταν που οδήγησε στη σύλληψη του Fish, ο οποίος αφηγήθηκε με ενθουσιασμό τα εγκλήματα του και δέχτηκε με χαρά την καταδίκη του σε θάνατο, λέγοντας ότι ο θάνατος στην ηλεκτρική καρέκλα θα είναι η μεγαλύτερη ηδονή που έχει βιώσει. Πράγματι, όταν οδηγήθηκε στην ηλεκτρική καρέκλα, η χαρά του ήταν απερίγραπτη, σε σημείο που βοήθησε τους φρουρούς να του περάσουν τα ηλεκτρόδια στα πόδια! Ο Albert Fish εκτελέστηκε στις 16 Ιανουαρίου 1936, και φυσικά η ιστορία του αποτέλεσε και πάλι αφορμή για ταινία με τίτλο: Albert Fish: In Sin he Found Salvation. Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την ιστορία του εδώ.

Με την τελευταία σου ανάσα γίνομαι Θεός!

Ένας από τους διασημότερους κατά συρροή δολοφόνους, όχι μόνο για τον αριθμό των θυμάτων του, αλλά και για τη διπλή του ζωή, είναι ο Ted Bundy. Γεννημένος στις 14 Νοεμβρίου 1946 στη Φιλαδέλφεια και εξώγαμο παιδί της 23χρονης Louise Cowell, μεγαλώνει, πιστεύοντας πως οι πραγματικοί του γονείς είναι οι παππούδες του και η μητέρα του είναι η μεγαλύτερη του αδερφή. Οι επιδόσεις του στο σχολείο είναι πολύ καλές, και μεγαλώνοντας διαμορφώνει το προφίλ ενός πολύ σοβαρού και γοητευτικού νέου. Το 1969 γνωρίζει και ερωτεύεται τη Stephanie Brooks, η σχέση τους όμως τελειώνει άδοξα, καθώς εκείνη τον εγκαταλείπει. Λίγο καιρό αργότερα, ανακαλύπτει την αλήθεια για τους γονείς του, μία εξέλιξη που οι ψυχολόγοι θεώρησαν κρίσιμη για τη μετέπειτα πορεία του.

Ο καιρός περνά, ο Bundy σπουδάζει ψυχολογία και νομική, ενώ ταυτόχρονα εργάζεται, και θεωρείται πολύ επιτυχημένος στον κύκλο του. Ώσπου, στις 15 Αυγούστου 1975, σε έναν τυπικό έλεγχο η αστυνομία ανακαλύπτει στο αυτοκίνητό του ένα ζευγάρι χειροπέδες, έναν παγοκόφτη, ένα σχοινί, ένα λοστό και χάρτες του Κολοράντο. Εκδίδεται ένταλμα σύλληψης εναντίον του και μετά από έρευνα τον συνδέουν με μια σειρά από βιασμούς και δολοφονίες γυναικών που είχαν ξεκινήσει από το 1974. Ακολουθούσε διάφορες τακτικές για να εντοπίσει τα θύματά του: είτε εισέβαλε στα δωμάτιά τους και τους έλιωνε το κρανίο με ρόπαλο, είτε παρίστανε πως είχε κάποιο πρόβλημα στο χέρι και δε μπορούσε να βάλει τα βιβλία του στο αυτοκίνητο, με αποτέλεσμα να παγιδεύει τις κοπέλες που πήγαιναν να τον βοηθήσουν. Συνήθως, πριν ή μετά τη δολοφονία, βίαζε τα θύματά του, τα οποία είχαν όλα ένα κοινό: είχαν ίσια μακριά μαλλιά με χωρίστρα στη μέση, όπως ακριβώς η Stephanie Brooks.

Ο Bundy απέδρασε δύο φορές από τη φυλακή, και όσο ήταν φυγάς, συνέχισε να σκοτώνει, μέχρι που καταδικάστηκε τελικά σε θάνατο, και εκτελέστηκε στις 14 Ιανουαρίου 1989. Δικάστηκε για το φόνο 36 γυναικών, αλλά θεωρείται, ότι τα θύματά του ξεπέρασαν τα εκατό. Όταν μίλησε στους ψυχολόγους για τα συναισθήματά του κατά τη διάρκεια μιας δολοφονίας, είπε ότι, όταν ένιωθε την τελευταία ανάσα του θύματος στο πρόσωπό του, ήταν σαν να υποκαθιστά για λίγο το Θεό.

Ακολουθεί ένα βίντεο με την τελευταία συνέντευξή του Ted Bundy, μία μέρα πριν εκτελεστεί.