ο βαθύτερος εαυτός μας-Leo Buscaglia -1

Don Bartletti 

απόσπασμα από το κεφάλαιο 8 του "να ζεις,ν' αγαπάς και να μαθαίνεις" του Leo Buscaglia- σελ 185

Ειλικρινά πιστεύω ότι, αν έχουμε στον κόσμο αυτό έστω και ένα πρόσωπο που μπορούμε ν'αγγίξουμε  απόλυτα, χωρίς επιφύλαξη και χωρίς ντροπή, δε θα πεθάνουμε ποτέ από μοναξιά.
Ένα μόνο πρόσωπο!
Δεν είπα ούτε πενήντα, ούτε εκατό, ούτε χίλια.
Δεν έχει καμία σημασία ποιο είναι αυτό το πρόσωπο, γυναίκα για γυναίκα, άντρας για άντρα, το σημαντικό είναι να μπορείς να το πλησιάσεις και να του μιλήσεις, να σε ακούσει.
Κάποιος που δε χρειάζεται να του κρυφτείς.
Κάποιος που μπορείς να του πεις,
«Αυτό αισθάνομαι»
και να σου πει,
«Εντάξει. Δεν πειράζει».
«Αυτός είμαι!»
«Εντάξει».
Ρωτάω συχνά τους μαθητές μου:
«Πόσοι έχετε τέτοιο πρόσωπο στη ζωή σας;»
Δε θέλω να μου απαντήσουν, θέλω να το σκεφτούν!
Στο σπίτι σας;
Στην οικογένεια;
Μπορείς να μιλήσεις στον άντρα σου;
Στη γυναίκα σου;
Στο γείτονά σου;
Αυτός μπορεί να έρθει σε σένα;
Λίγοι είναι αυτοί που ζουν πραγματικά στενές σχέσεις.
Είναι τρομακτικό.
Κι όμως μπορούμε να διαλέξουμε τη χαρά της στενής επαφής.
Γιατί όχι;
Θα σας διαβάσω μερικούς από τους λόγους που δίνουν οι άνθρωποι, όταν δεν επιλέγουν τη στενή επαφή.
(Το εντυπωσιακό είναι ότι βρήκα και τον εαυτό μου μέσα σ' αυτές τις απαντήσεις, όπως θα βρείτε κι εσείς τον δικό σας.)
Ακούστε τι είπαν:

«Δεν φοβάμαι τη στενή σχέση.
Φοβάμαι μήπως πληγωθώ».
«Βαρέθηκα πολύ γρήγορα τις σχέσεις. Μόλις γνωριστούμε καλά με τον άλλον, σβήνει η αίγλη του καινούργιου και μαζί σβήνει κι ο ενθουσιασμός».
«Ο κόσμος δε θέλει στενές επαφές, σεξ θέλει μόνο».
«Φοβάμαι να αφήσω τους άλλους να καταλάβουν ποιος είμαι αληθινά∙ αν το ήξεραν, θα γέμιζαν φρίκη».
«Δεν πιστεύω στη στενή επαφή. Δε νομίζω ότι είναι δυνατή. Οι άνθρωποι είναι πολύ διαφορετικοί».
«Η στενή επαφή με κάνει να νιώθω ανασφάλεια και ζήλεια. Όσο πιο βαθιά είναι τα συναισθήματά μου για κάποιον, τόσο είναι πιο μεγάλη η ανασφάλεια και η ζήλεια μου, γι'αυτό προτιμώ να είμαι μάλλον αδιάφορος. Έτσι δεν πληγώνομαι».
«Είναι  περίεργο»,
είπε  κάποιος  άλλος,
«αλλά  τσακώνομαι  και  πληγώνω  μόνο  τους ανθρώπους με τους οποίους έχω κάποια στενή σχέση. Κάθε φορά που φτιάχνω μια στενή σχέση, αισθάνομαι ξεγελασμένος. Νιώθω πως πρέπει να υπάρχει κάτι περισσότερο κι αρχίζω να το ψάχνω και τότε τα χαλάω όλα».
«Όλοι μας έχουμε τρομερές ανάγκες και είναι όλες διαφορετικές.
Αν προσπαθήσω να καλύψω τις ανάγκες κάποιου άλλου, η ζωή μου θα γίνει πολύ μπερδεμένη. Αρκετά προβλήματα έχω κι έτσι».
Όλα αυτά είναι πολύ ανθρώπινα σχόλια και πολύ τίμια.
Είναι αλήθεια πως οι στενές σχέσεις αποτελούν ρίσκο,
είναι αλήθεια ότι κινδυνεύεις να πληγωθείς,
είναι αλήθεια ότι θα απαιτήσουν πολλά από σένα,
είναι αλήθεια ότι θα απαιτήσουν αλλαγές και
είναι αλήθεια ότι θα βγάλουν στην επιφάνεια τα βαθύτερα συναισθήματά σου και θα σε κάνουν να νιώσεις δυστυχισμένος πολλές φορές.
Όπως είπα και πριν όμως, είναι αλήθεια επίσης ότι αν αρνηθείς τη στενή επαφή δε σου μένει παρά η απελπισία και η μοναξιά.
Η σύγχρονη κοινωνία μας δεν ενθαρρύνει τη στενή επαφή.
Στους τέσσερις γάμους ο ένας καταλήγει σε διαζύγιο.
Στη νότια Καλιφόρνια οι γάμοι και τα διαζύγια είναι περίπου μισά‐μισά.
Θεέ και Κύριε!
Ο ένας στους δύο αποτυγχάνει.
Οι εύκολες σχέσεις που αρχίζουν με έντονα αισθήματα αγάπης και στοργής κρατούν τρεις μήνες.
Όταν τα πράγματα γίνονται λίγο πιο δύσκολα ή πιο δυσάρεστα, δεν τα αντέχεις πια και τα παρατάς.
Υπάρχουν και βιβλία όπως το πολυδιαβασμένο Νιώσε ελεύθερος.
Θα σας διαβάσω τι μας λέει:
«Νιώσε ελεύθερος — αν μια σχέση σου γίνεται ανιαρή και βαριά διάκοψέ την χωρίς ενοχές, γιατί τώρα πια οι μόνιμες σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους είναι κάτι αδύνατο».
Αυτός ο συγγραφέας είναι ψυχίατρος!
Έτσι λοιπόν, αν τσακωθείς με κάποιον, αν διαφωνήσεις, πες του:
«Α στο διάβολο!
Δεν πρόκειται να καθίσω να τα βρω μαζί σου.
Γιατί να κάνω τον κόπο;
Γιατί να ψάχνω για λύσεις;
Είναι πιο εύκολο να βρω ένα άλλο».
Ο Τζωρτζ Λίοναρντ λέει:
«Είμαστε ικανοί να μπαίνουμε σε τροχιά γύρω από τη γη, είμαστε ικανοί να πάμε στο φεγγάρι, όμως η κοινωνία μας δεν έχει βρει τρόπο να ζήσουν δυο άνθρωποι μαζί αρμονικά για επτά συνεχείς μέρες, χωρίς να θέλουν να πνίξουν ο ένας τον άλλο».
Μας λένε ότι οι στενές σχέσεις δεν είναι πια της μόδας, εγώ όμως λέω ότι η στενή επαφή είναι ουσιαστικά απαραίτητη, αν δε θέλουμε να τρελαθούμε όλοι.
Σήκω και πήγαινε να ζήσεις απομονωμένος, αν μπορείς.
Πιστεύω ότι το επίπεδο της ψυχικής σου υγείας κρίνεται από το βαθμό που μπορείς να διατηρήσεις σημαντικές και μόνιμες σχέσεις.
Όχι από την ποσότητα τέτοιων σχέσων, αλλά από την ποιότητά τους.
Η στενή επαφή έχει πολλά επίπεδα.
Θυμάμαι, για παράδειγμα, όταν έκανα το ντοκτορά μου πάνω σε χρόνιους σχιζοφρενείς, δεν υπήρχε απολύτως καμιά επαφή.
Αν τους άγγιζες,φώναζαν,«άσε με ήσυχο!».
Στεκόντουσαν ώρες ολόκληρες στα παράθυρα κοιτάζοντας έξω,σε επαφή με το τίποτε.
Και σ' ένα βήμα πάνω απ' αυτό το επίπεδο βρίσκεται αυτό που ονομάζουμε τελετουργικές σχέσεις — μια τελετουργική ανταλλαγή, όπως περπατάς στο δρόμο και λες:
«Α, γεια σου Μαίρη, τι κάνεις;»
Κι εκείνη σου απαντάει:
«Πολύ καλά».
(Πεθαίνει από λέπρα, αλλά σου λέει «Πολύ καλά». Η κουβέντα βγαίνει αυτοματικά από τα χείλια  της.  Κι  άλλωστε  μήπως  νοιάζεσαι  πραγματικά;)
«Πώς  είσαι, Μιν;»
Αν  εκείνη απαντήσει,
«Αυτή η ισχιαλγία μου μ' έχει τρελάνει»,δεν έχεις καμιά διάθεση να την ακούσεις.
Γιατί ρώτησες;
Δε θα ήταν υπέροχο να έλεγες,
«Γεια σου, Μαίρη» και να την κοίταζες στα μάτια για να δείξεις ότι ενδιαφέρεσαι;
Μη ρωτάς τίποτε παρά μόνο αν θέλεις να μάθεις.
Και αν σου πει, κάθισε κάτω, άναψε μια φωτιά και άκουσέ την.
Σ' ένα υψηλότερο αλλά αρκετά αλλόκοτο επίπεδο βρίσκεται αυτό που ονομάζουμε «κουβέντες των κοκτέιλ πάρτι», που αποτελούν ένα περίεργο υλικό. Μιλάμε για όλα τα σίγουρα πράγματα που δεν αγγίζουν κανένα.
Πήγατε ποτέ σ' ένα κοκτέιλ να πείτε:
«Και τώρα, ας έρθουμε στα ουσιαστικά πράγματα. Ας μιλήσουμε για τη θρησκεία, την πολιτική,τον έρωτα. Έχει πεθάνει ο Θεός;»
Δε θα σας ξανακαλέσουν!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
στην επόμενη ανάρτηση η συνέχεια...
μέχρι τότε ας εμπνευστούμε και ας σκεφτούμε σοβαρά όσα λέει ο σπουδαίος καθηγητής και ψυχολόγος,που αποτελεί πηγή έμπνευσης,
πηγή αισιοδοξίας
πηγή γαλήνης αλλά
και
πηγή θάρρους και αποφασιστικότητας για όλους όσους σοβαρά θέλουν να κοιτάξουν βαθύτερα....
αλήθεια ποιος είναι ο βαθύτερος εαυτός μας;
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
thalia:botanologia

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ