Κουράστηκα

της Λουκίας Πέτρου

Κουράστηκα να περιμένω
Στο σύννεφο μου να αναμένω
Πότε, το χέρι σου θα απλώσεις
Για ένα λεπτό να με λυτρώσεις

Κουράστηκα να σε προσμένω
Κι όλο στάσιμη να μένω 
Κουράστηκα να μη μπορώ 
Αυτά που ήθελα, να ζω

Κουράστηκα να με κουράζεις 
Και πάντα πίσω να με βάζεις
Εγώ, στο πλάι σου ποθώ 
Να είμαι και να περπατώ

Για αυτό κακία δεν κρατώ
Και φεύγω, πριν σε βαρεθώ
Δε φταις εσύ που δεν μπορείς 
Αυτά που θέλω, να μου πεις

Σε άλλο σύννεφο θα πάω 
Γιατί εμένα μ’ αγαπάω
Κι ούτε λεπτό δε σου χαρίζω 
Εμένα πια δε χαραμίζω…

fwords

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ