Ὀδυνηρή…
Ἐὰν μάλιστα περιλαμβάνῃ καὶ τὸν ἀνθρώπινο παράγοντα, ὁ πόνος κορυφώνεται, ἡ σκέψις θολώνει καὶ τὰ ἀντανακλαστικά μας περιορίζονται ἢ καὶ ἐξαφανίζονται.
Ἐὰν μάλιστα περιλαμβάνῃ καὶ τὸν ἀνθρώπινο παράγοντα, ὁ πόνος κορυφώνεται, ἡ σκέψις θολώνει καὶ τὰ ἀντανακλαστικά μας περιορίζονται ἢ καὶ ἐξαφανίζονται.
Μά, ἔχουμε πόλεμο…
Σὲ ἕναν πόλεμο, ὅταν ἀποφασίζῃ κάποιος νὰ εἰσέλθῃ, συνειδητῶς, γιὰ τὸ πρῶτο ποὺ ὀφείλει νὰ εἶναι προετοιμασμένος εἶναι ἡ ἀπώλεια. Κάθε εἴδους καὶ ἐπιπέδου ἀπώλεια. Ἀκόμη καί, ἐὰν ἀπαιτηθῇ, τῆς ἰδίας τῆς ζωῆς του.
Σὲ ἕναν πόλεμο, ὅταν ἀποφασίζῃ κάποιος νὰ εἰσέλθῃ, συνειδητῶς, γιὰ τὸ πρῶτο ποὺ ὀφείλει νὰ εἶναι προετοιμασμένος εἶναι ἡ ἀπώλεια. Κάθε εἴδους καὶ ἐπιπέδου ἀπώλεια. Ἀκόμη καί, ἐὰν ἀπαιτηθῇ, τῆς ἰδίας τῆς ζωῆς του.
Γνωρίζω πολὺ καλὰ τὸ τίμημά της.
Ὅλοι μας ἔχουμε κάτι μικρὸ ἢ μεγάλο χάση καί, πολὺ πιθανόν, προβλέπεται νὰ χάσουμε κάτι περισσότερο ἢ μεγαλύτερο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ φαντασθοῦμε πὼς μποροῦμε νὰ ἀντέξουμε. Ὅμως ἀκριβῶς ἐδῶ κρύβεται μία οὐσιώδης λεπτομέρεια, ποὺ θὰ μᾶς ἐνισχύση ἀρκούντως, νοητικῶς καὶ συναισθηματικῶς, πρὸ κειμένου νὰ ἀνθέξουμε σὲ κάθε πιθανὸ κτύπημα. Ἡ προετοιμασία. Μία προετοιμασία ποὺ γιὰ νὰ ὑπάρξῃ πρέπει νὰ θέσουμε τὸν ἑαυτόν μας ἐμπρὸς σὲ ὅλες τὶς πιθανότητες, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ μᾶς προκύψουν, γιὰ νὰ τὶς ἐξετάσουμε μία πρὸς μία, νὰ «βιώσουμε» προκαταβολικῶς τὸ συναίσθημα τῆς ἀπωλείας καὶ νὰ τὸ θέσουμε στὴν ἄκρη τοῦ μυαλοῦ μας ὡς κάτι …ξεχασμένο. Δὲν τὸ κρατᾶμε, δὲν τὸ συντηροῦμε, δὲν τοῦ δίδουμε περισσότερο χῶρο νὰ ὑπάρξῃ μέσα μας καὶ νὰ μᾶς καταβάλῃ, πέραν αὐτοῦ τοῦ χρόνου καὶ αὐτῆς τῆς ἐντάσεως, ποὺ ἐμεῖς ἐπιλέξαμε νὰ ὑπάρξουν, μόνον καὶ μόνον γιὰ νὰ παραμένουμε διαρκῶς ἐν ἐγρηγόρσει.
Ὅλοι μας ἔχουμε κάτι μικρὸ ἢ μεγάλο χάση καί, πολὺ πιθανόν, προβλέπεται νὰ χάσουμε κάτι περισσότερο ἢ μεγαλύτερο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ φαντασθοῦμε πὼς μποροῦμε νὰ ἀντέξουμε. Ὅμως ἀκριβῶς ἐδῶ κρύβεται μία οὐσιώδης λεπτομέρεια, ποὺ θὰ μᾶς ἐνισχύση ἀρκούντως, νοητικῶς καὶ συναισθηματικῶς, πρὸ κειμένου νὰ ἀνθέξουμε σὲ κάθε πιθανὸ κτύπημα. Ἡ προετοιμασία. Μία προετοιμασία ποὺ γιὰ νὰ ὑπάρξῃ πρέπει νὰ θέσουμε τὸν ἑαυτόν μας ἐμπρὸς σὲ ὅλες τὶς πιθανότητες, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ μᾶς προκύψουν, γιὰ νὰ τὶς ἐξετάσουμε μία πρὸς μία, νὰ «βιώσουμε» προκαταβολικῶς τὸ συναίσθημα τῆς ἀπωλείας καὶ νὰ τὸ θέσουμε στὴν ἄκρη τοῦ μυαλοῦ μας ὡς κάτι …ξεχασμένο. Δὲν τὸ κρατᾶμε, δὲν τὸ συντηροῦμε, δὲν τοῦ δίδουμε περισσότερο χῶρο νὰ ὑπάρξῃ μέσα μας καὶ νὰ μᾶς καταβάλῃ, πέραν αὐτοῦ τοῦ χρόνου καὶ αὐτῆς τῆς ἐντάσεως, ποὺ ἐμεῖς ἐπιλέξαμε νὰ ὑπάρξουν, μόνον καὶ μόνον γιὰ νὰ παραμένουμε διαρκῶς ἐν ἐγρηγόρσει.
Στὴν κάθε μάχη δὲν πηγαίνουμε ὡς ἡττημένοι, ἀλλὰ ὡς νικητές. Κι ὁ νικητὴς γιὰ νὰ ὑπάρξῃ πρέπει, πάντα, ὑπὸ ὁποιεσδήποτε συνθῆκες, νὰ ἔχῃ πίσω του μίαν «Ἀνδρομάχη» νὰ τὸν ἀναμένῃ. Σὲ κάθε ἄλλην περίπτωσιν δὲν πάη γιὰ νὰ νικήσῃ ἀλλὰ γιὰ νὰ θυσιασθῇ, ἴσως ἀκόμη κι ἀναίτια.
Γνωρίζω πὼς ἡ συντήρησις τῶν ἐλπίδων, γενικῶς καὶ ἀδιακρίτως, εἶναι μία λανθάνουσα κατάστασις ποὺ ἀποκρύπτει ἀπὸ τὸ ἄτομον τὴν εἰκόνα τῆς πραγματικότητος. Ἐπὶ τοῦ πρὸ κειμένου ὅμως ἀπαιτεῖται, γιὰ ὅλους αὐτοὺς ποὺ συνειδητοποιοῦν πὼς ἤδη ἔχουμε εἰσέλθη σὲ πολεμικὴ περίοδο, μὲ ἄγνωστες τὶς πιθανὲς ἀπώλειες, ἀπολύτως συνειδητῶς, νὰ ἔχουμε μετατρέψη τὴν ἐλπίδα σὲ σημαία βεβαιότητος. Ὄχι γιὰ νὰ διαψευσθοῦμε, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἔχουμε διαρκῶς τὶς ἀναγκαίες δυνάμεις νὰ μαχόμεθα μὲ πείσμα καὶ ὁρμή. Ὁ ἄπελπις εἶναι πρὸ τῆς μάχης νεκρός. Ὁ ἔχων ἐλπίδες ἔως τὴν τελευταία του στιγμή, ἐὰν αὐτὴ ὑπάρξῃ, ἀναμένει τὸ καλλίτερον. Ἀλλὰ ὅλο αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ γίνεται τυχαίως καὶ σποραδικῶς. Δὲν μπορεῖ νὰ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὶς ἐξωτερικὲς συνθῆκες καὶ τὶς συμπεριφορὲς τῶν ἄλλων. Ὅλο αὐτὸ πρέπει νὰ πηγάζῃ ἀπὸ μέσα μας, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ τὸ διαχειρισθοῦμε, ὅταν κι ὅποτε ἀπαιτηθῇ.
Εἴμαστε τελικῶς οἱ μόνοι ποὺ μποροῦμε νὰ διαχειρισθοῦμε τὰ συναισθήματά μας, εὐχάριστα ἢ δυσάρεστα, πρὸ κειμένου νὰ μὴν μᾶς παγιδεύουν. Καί, καταληκτικῶς, εἴμαστε καὶ οἱ μόνοι ποὺ μποροῦμε νὰ μὴν ἐγκλωβισθοῦμε στὶς συνέπειες μίας ἀπωλείας, ἀνεξαρτήτως τοῦ πόνου, γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε, τὸ δυνατὸν ταχύτερα, νὰ ἐξέλθοῦμε ἀπὸ τὶς ἀκινητοποίησεις μας καὶ νὰ ἐξακολουθήσουμε.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.