Αντιμετώπιση τραυματικής εμπειρίας (1o)

Γεια σας φίλες και φίλοι

Για τους ψυχολόγους, το λεγόμενο
"τραύμα" είναι μία κατάσταση που καθηλώνει το άτομο σε αντιδράσεις που έχουν προκληθεί από κάποια σοβαρή τραυματική εμπειρία του παρελθόντος και το καθιστούν αδύναμο να αντιμετωπίσει τις καθημερινές ανάγκες της ζωής (π.χ. στρατιώτες και αξιωματικοί που πήραν μέρος σε πολέμους, κακοποίηση σε νεαρή ηλικία κ.λπ),

Κάθε τραυματική εμπειρία, όμως, που υφίσταται στη ζωή κάποιος, ακόμη και λιγότερο σημαντική από αυτές που αναφέρθηκαν πιο πάνω, καταγράφεται στη μνήμη, όπου και αν βρίσκεται αυτή μαζί με το αρνητικό συναίσθημα που την ακολουθεί, κάπου μέσα στο σώμα
και οδηγεί από τότε και μετά σε κάποιες από τις αντιδράσεις και συμπεριφορές μας. Η καταγραφή αυτή δεν γίνεται απαραίτητα στον εγκέφαλο. Η επιστήμη δεν έχει ακόμη καταλήξει σε οριστικά συμπεράσματα στο θέμα της μνήμης. Υπάρχουν πολλές απόψεις και θεωρίες.Το μέρος που έχουμε γενικά ονομάσει υποσυνείδητο ή ασυνείδητο δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμη πού βρίσκεται.

Και ενώ κατά τους περισσότερους αυτό το μέρος βρίσκεται κάπου μέσα στον εγκέφαλο, εγώ προσωπικά, από την μέχρι τώρα εμπειρία μου με τις ομάδες χαλάρωσης και ενεργειακής εναρμόνισης που ασκούνται στο ΕΛ.ΙΝ.Α.Σ εδώ και κάποια χρόνια, έχω διαπιστώσει πως αυτό μπορεί να βρίσκεται σε διάφορα μέρη του σώματος, ιδιαίτερα στην καρδιά και το στομάχι. Γνωρίζουμε άλλωστε τώρα πια, πως και αυτά τα όργανα έχουν το δικό τους νευρικό σύστημα, τον δικό τους "εγκέφαλο".

Θεραπευτές του μασάζ έχουν επίσης παρατηρήσει να έρχονται στη μνήμη των θεραπευομένων τέτοιες καταγραφές κατά  τη διάρκεια του μασάζ σε διάφορα μέρη του σώματος, όπως αναφέρει σε βιβλίο του ο γνωστός βιολόγος Oschman.

Ανεξάρτητα από το πού είναι αποθηκευμένη αυτή η μνήμη, όμως, στον εγκέφαλο του κρανίου μας έχει αυτή χαράξει έναν δρόμο αντίδρασης και γενικότερα συμπεριφοράς, ο οποίος παραμένει σε λειτουργία, όσο και αν ξεσκεπάζει κάποιος από το υποσυνείδητό του τη μνήμη και τα συναισθήματα, όσο και αν τα χειρίζεται λογικά, όπως γίνεται μέχρι τώρα με τις διάφορες μορφές ψυχοθεραπείας.

Έχει αποδειχθεί ερευνητικά, πως ο εγκέφαλος χρειάζεται 21 ημέρες για να κάνει μία καινούργια σύνδεση. Προκειμένου να θεραπευτεί, λοιπόν, κάποια παλιά τραυματική εμπειρία και η αντίδραση που αυτή προκαλεί, πρέπει όχι μόνον να ανασύρεται από τη μνήμη αυτή η εμπειρία και να αναβιώνεται, αλλά και να αντικαθίσταται αυτή από μια ανάλογη θετική εικόνα, επί 21 συνεχείς ημέρες, που θα οδηγήσει στη δημιουργία καινούργιου δρόμου αντίδρασης στον εγκέφαλο.

Αυτή η θεραπευτική τεχνική, κατά την άποψή μου, είναι καλό να γίνεται με ασκήσεις καθοδηγούμενου οραματισμού, με τον εγκέφαλο του θεραπευόμενου να βρίσκεται σε κατάσταση χαλάρωσης  (λειτουργία στα άλφα ή θήτα κύματα –ύπνωση-), γιατί σε αυτή τη κατάσταση, ο δρόμος προς το υποσυνείδητο είναι ανοιχτός, λόγω της μη λειτουργίας του ελέγχου του RAS στην είσοδο των ερεθισμάτων στον εγκέφαλο, όπως σας έχω αρκετές φορές εξηγήσει σε αναρτήσεις, στα βιβλία μου, και τα βίντεο που έχω ανεβάσει στο youtube.

Με αυτή τη τεχνική, πολλά άτομα έχουν βοηθηθεί και έχουν απαλλαγεί, από άγχος, κατάθλιψη, πανικούς και άλλες αρνητικές καταστάσεις στο ΕΛ.ΙΝ.Α.Σ σε σύντομα χρονικά διαστήματα.

Δεν είμαι ψυχολόγος, όμως η πολύ συστηματική μου ενασχόληση επί 15ετία με την μελέτη του στρες  και των επιδράσεών του στον οργανισμό (τα αρνητικά συναισθήματα οδηγούν σε συνεχή αντίδραση στρες), έχει οδηγήσει τα βήματά μου στη μελέτη τόσο των νεοτέρων απόψεων της νευρολογίας και της βιολογίας, όσο και πολλών κλάδων της ψυχολογίας, ιδιαίτερα της θετικής ψυχολογίας και της NLP. 

Μέσα από αυτή τη μελέτη οδηγήθηκα στην απόφαση να δοκιμάσω τη τεχνική που αναφέρθηκε πιο πάνω σε άτομα που ζητούσαν την βοήθειά μου και τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά. Τόσο, που αναγκάστηκα να μελετώ όλο και περισσότερο τα θέματα αυτά και έτσι κατέληξα στο συμπέρασμα, πως η ψυχική κάθαρση οδηγεί τελικά σε βελτίωση της υγείας και της ζωής. Και ότι είναι αυτή η βάση της θεραπείας σχεδόν κάθε νόσου…
Ξέρω πως με αυτή μου την δήλωση, πολλοί θα αντιδράσουν αρνητικά, ιδιαίτερα οι νεότεροι επιστήμονες (υπήρξα και εγώ, παλαιότερα, μία από αυτούς...), ωστόσο είμαι βέβαιη πως με τα χρόνια θα με καταλάβουν... Ο πρώτος, άλλωστε που δήλωσε κάτι τέτοιο ήταν ο Ιπποκράτης!

Πρόσφατα, με μεγάλη μου χαρά, διαπίστωσα πως ψυχολόγοι έχουν καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα. Έχουν δοκιμάσει ερευνητές και παλαιότερα τεχνικές αλλαγής της συμπεριφοράς του εγκεφάλου με αντικατάσταση της αντίδρασης της παλιάς τραυματικής εμπειρίας με μια άλλη θετική, σε πειραματόζωα. 

Ερευνητές στην Αργεντινή, τοποθέτησαν καβούρια σε ένα χώρο στον οποίο

πρόβαλαν κατ΄επανάληψη  την εικόνα ενός κινούμενου αρπακτικού.  Οι εικόνες αυτές δημιουργούσαν έντονη φοβική κατάσταση στα καβούρια. Μετά από κάποιο καιρό, κάποια από τα καβούρια αυτά, οι ερευνητές τα έβαζαν ένα-ένα και πάλι στον ίδιο αυτό χώρο, δίχως, όμως, να τους δείχνουν τις φοβικές εικόνες, τα άφηναν για λίγο εκεί και μετά τα γύριζαν πίσω στο κλουβί τους. Τα υπόλοιπα καβούρια, συνέχιζαν να τα βάζουν στον χώρο αυτό δείχνοντάς τους την ίδια φοβική εικόνα.

Και ενώ προηγούμενοι ερευνητές είχαν καταλήξει πως η απλή ανάκτηση μιας
τραυματικής εμπειρίας είναι αρκετή να θεραπεύσει παλαιά τραύματα, οι Αργεντινοί ερευνητές με το πείραμά τους διαπίστωσαν πως μόνον τα καβούρια που μετά από την έντονη τραυματική εμπειρία βίωσαν το ακριβώς αντίθετο συναίσθημα (ασφάλεια και ηρεμία) μένοντας για κάποιο διάστημα στον ίδιο χώρο δίχως την φοβική εμπειρία που είχαν στο παρελθόν, θεραπεύτηκαν από αυτήν.

Τα αποτελέσματα της έρευνάς τους οδήγησαν τους πιο πάνω επιστήμονες στο συμπέρασμα πως οι συνδέσεις του εγκεφάλου που σχετίζονται με συναισθηματική εμπειρία, ανοίγουν και καταστρέφονται μόνον όταν μία νέα εμπειρία είναι εντελώς αντίθετη από αυτήν που το ζώο ή το άτομο αναμένει, καθώς αναβιώνει μία τραυματική συναισθηματική εμπειρία. Και όπως λένε οι ερευνητές, αν οι νευρολογικές συνδέσεις ανοίξουν με την αναβίωση του τραύματος, αλλά τίποτα δεν συμβεί για να τις αλλάξει μέσα στις  επόμενες ώρες, οι συνδέσεις σταθεροποιούνται και πάλι στην προηγούμενη κατάστασή τους και το άτομο παραμένει να αντιδρά και πάλι όπως παλιά.

Το κατά πόσο αυτά τα συμπεράσματα στα οποία οδηγήθηκαν οι Αργεντινοί ερευνητές από τα πειράματα που έκαναν σε καβούρια  το 2004, είναι όμοια και στους ανθρώπους, δεν νομίζω πως μπορεί να λεχθεί με σιγουριά. Ο  ανθρώπινος νους  δεν έχει ακόμη διερευνηθεί αρκετά από τη επιστήμη και οι διεργασίες στις οποίες αυτός οδηγεί τον εγκέφαλο είναι απρόβλεπτες, κάποιες φορές. Αυτό είναι που κάνει την ψυχοθεραπεία τόσο δύσκολη και χρονοβόρα.

Ωστόσο στη δεκαετία που ακολούθησε, η έρευνα στην νευροεπιστήμη της μνήμης προχώρησε πολύ και  εμπειρικές έρευνες σε ανθρώπους έχουν δείξει σημαντικάαποτελέσματα, με απόσβεση τραυματικών εμπειριών  (φοβίες, εθισμοί, κ.λπ).

Υπάρχει τώρα μία 20ετής εμπειρία των θεραπευτών επάνω στο θέμα αυτό της αλλαγής της αντίδρασης του εγκεφάλου με αναβίωση παλαιών τραυματικών εμπειριών και επαναπροσδιορισμού του τρόπου αντίδρασης σε αυτές.

Όμως,  η ιδιαιτερότητα της προσωπικότητας του κάθε ανθρώπου κάνει την θεραπεία αυτή να είναι ακόμη αρκετά χρονοβόρα και όχι πάντα αποτελεσματική. 

Προσωπικά πιστεύω, πως μεγάλο ρόλο σε αυτό παίζει ο θεραπευτής και η δική του γενική ενεργειακή κατάσταση, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα που θα το συζητήσουμε κάποια άλλη φορά.

Ανάμεσα  στα τέτοιου είδους περιστατικά  που έχουν βοηθηθεί στο ΕΛ.ΙΝ.Α.Σ  τα τελευταία χρόνια, έχω ζήσει μια πραγματικά «εκπληκτική» θεραπεία σε ασθενή που παιδεύτηκε πολλά χρόνια για να λύσει ένα πρόβλημα υγείας της, το οποίο νομίζω πως αξίζει να διηγηθώ, γιατί σχετίζεται με όσα ανέφερα πιο πάνω και φίλοι ψυχολόγοι με τους οποίους το έχω συζητήσει, θεωρούν πως είναι αρκετά ενδιαφέρον.

Πηγή: https://www.psychotherapynetworker.org/

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

lenahealth + lenahealth

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ