Η τρομακτική ιστορία των δολοφονιών του Hinterkaifeck, του πιο διάσημου ανεπίλυτου εγκλήματος της Γερμανίας

Ένα μνημείο για τα θύματα των δολοφονιών - πηγή

Το αγρόκτημα Hinterkaifeck ήταν ένα μοναχικό μέρος. Βρισκόταν κοντά στο δάσος έξω από τη βαυαρική πόλη Gröbern, περίπου μια ώρα με το αυτοκίνητο από το Μόναχο και μισό μίλι από την πόλη Kaifeck. Εκεί ζούσε η 35χρονη Viktoria Gabriel και τα δύο παιδιά της, η 7χρονη Cäzilia και ο 2χρονος Josef, καθώς και οι ηλικιωμένοι γονείς της, Andreas και Cäzilia Gruber.

Η οικογένεια ήταν γνωστό ότι ήταν δεμένη. Την Πρωταπριλιά του 1922, οι γείτονες ανησύχησαν, όταν η μικρή Cäzilia δεν πήγε στο σχολείο και ολόκληρη η οικογένεια δεν εμφανίστηκε στην εκκλησία όπου η Viktoria ήταν μέλος της χορωδίας. Η Cäzilia δεν πήγε στο σχολείο ούτε στις 3 Απριλίου, και μέχρι τότε, το ταχυδρομείο για την οικογένεια είχε αρχίσει να συσσωρεύεται στο τοπικό ταχυδρομείο. Στις 4 Απριλίου, οι γείτονες της οικογένειας αποφάσισαν να ερευνήσουν το θέμα. Ο Lorenz Schlittenbauer, ένας αγρότης που ζούσε κοντά τους, ηγούνταν τη ομάδας αναζήτησης.

Αυτό που ανακάλυψαν τους στοίχειωσε όσο ζούσαν...

Η ομάδα αναζήτησης βρήκε στον αχυρώνα τέσσερα άγρια κακοποιημένα σώματα καλυμμένα με σανό. Μέσα στο σπίτι, ανακάλυψαν τα σώματα του 2χρονου Josef και της υπηρέτριας, Maria Baumgartner. Ήταν η πρώτη μέρα της Baumgartner στη δουλειά -η προηγούμενη κοπέλα είχε εγκαταλείψει τη θέση της επειδή πίστευε ότι το σπίτι και το αγρόκτημα ήταν στοιχειωμένα.

Σχεδόν 100 χρόνια αργότερα, δεκάδες άνθρωποι έχουν συλληφθεί ως ύποπτοι για τα εγκλήματα, αν και κανείς δεν έχει κριθεί ποτέ ένοχος. Οι δολοφονίες του Hinterkaifeck παραμένουν ένα από τα πιο μυστηριώδη και ανεπίλυτα εγκλήματα της Γερμανίας.


Πατημασιές στο χιόνι
Οι αναφορές από τις αυτοψίες της οικογένειας, που πραγματοποιήθηκαν από τον ιατροδικαστή Dr. Johann Baptist Aumüller, δίνουν μια τρομακτική εικόνα. Η γριά Cäzilia είχε σημάδια στραγγαλισμού και επτά χτυπήματα στο κεφάλι -το κρανίο της ήταν σπασμένο. Το πρόσωπο του συζύγου της, Andreas, ήταν γεμάτο με αίμα και τα οστά στα μάγουλα του προεξείχαν από την τεμαχισμένη σάρκα. Το κρανίο της Viktoria ήταν επίσης θρυμματισμένο. Το κεφάλι της είχε εννέα "αστεροειδείς" πληγές και η δεξιά πλευρά του προσώπου της είχε χτυπηθεί με ένα αμβλύ αντικείμενο. Η κάτω σιαγόνα της μικρής Cäzilia είχε σπάσει και το πρόσωπο και ο λαιμός της καλύπτονταν με κυματιστές, κυκλικές πληγές.

Ενώ η μεγάλη Cäzilia, ο Andreas και η Viktoria πιθανότατα πέθαναν αμέσως από τα χτυπήματα που δέχτηκαν -πιθανότατα- από ένα σκαλιστήρι, η αυτοψία έδειξε ότι η μικρή Cäzilia πιθανώς παρέμεινε ζωντανή και σοκαρισμένη αρκετές ώρες μετά την επίθεση. Η ίδια είχε ξεριζώσει τα μαλλιά της.

Μέσα στην αγροικία, ο μικρός Josef και η υπηρέτρια Maria γνώρισαν παρόμοια μοίρα. Η Maria σκοτώθηκε με εγκάρσια χτυπήματα στο κεφάλι της και ο Josef με ένα βαρύ χτύπημα στο πρόσωπο στην κούνια του στο δωμάτιο της Viktoria. Όπως και τα σώματα στον αχυρώνα, και αυτά ήταν καλυμμένα: της Maria με τα σεντόνια της και του Josef με ένα από τα φορέματα της μητέρας του. Τα ζώα που εξέτρεφε η οικογένεια και ένα σκυλί δεν είχαν το παραμικρό. Πιθανώς, τα είχαν προσέξει, και τις μέρες που πέρασαν μεταξύ των δολοφονιών και της ανακάλυψής τους, τα ζώα τρεφόντουσαν.

Η αστυνομία αρχικά υποπτεύθηκε τυχόν περιπλανώμενους ή κακόφημους ταξιδιώτες, αλλά η θεωρία κατέρρευσε επειδή βρέθηκαν μεγάλα χρηματικά ποσά μέσα στο σπίτι. Εκτός από τα σώματα, το σανό και τα καλύμματα, τίποτα δεν είχε διαταραχθεί -αν και ο δολοφόνος παρέμεινε σαφώς στο αγρόκτημα για αρκετές ημέρες, ταΐζοντας τα ζώα, τρώγοντας και έχοντας φωτιά στο τζάκι. Όταν η αστυνομία ρώτησε την πρώην υπηρέτρια γιατί πίστευε ότι το αγρόκτημα ήταν στοιχειωμένο, εκείνη είπε ότι είχε καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα επειδή άκουσε θορύβους στη σοφίτα και επειδή αισθάνθηκε να την παρακολουθούν.

Αν και ο Andreas δεν την πίστεψε, και ο ίδιος είχε εμπιστευτεί στους γείτονες κάποιες περίεργες καταστάσεις τις ημέρες πριν από τις δολοφονίες: βρήκε στο σπίτι του μια εφημερίδα που δεν είχε αγοράσει ο ίδιος και ανακάλυψε μια σειρά από πατημασιές που οδηγούσαν από το δάσος στο αγρόκτημα. Τα βήματα ήταν πάνω στο χιόνι και οδηγούσαν σε μία μόνο κατεύθυνση. Κανείς στο Hinterkaifeck δεν ήξερε σε ποιον ανήκαν.

Σαν να μην έφταναν αυτά, ένα από τα δύο κλειδιά της οικογένειας εξαφανίστηκε λίγο πριν τις δολοφονίες. Σε συνδυασμό με τις πατημασιές από το δάσος, τους ήχους στη σοφίτα και την καμινάδα που κάπνιζε τις ημέρες που ακολούθησαν το έγκλημα, αυτές οι περίεργες λεπτομέρειες δίνουν την τρομακτική εικόνα ενός αδίστακτου εισβολέα που μπορεί να είχε εγκατασταθεί στο σπίτι.

Ιδιωτικά μυστήρια

Το αγρόκτημα Hinterkaifeck λίγες ημέρες μετά τις δολοφονίες - πηγή

Οι υπόνοιες έπεσαν σε αρκετούς άνδρες που συνδέονταν με την οικογένεια, εν μέρει λόγω κάποιων καταστάσεων στο αγρόκτημα.

Η Viktoria ήταν μια χήρα της οποίας ο σύζυγος είχε πεθάνει κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και η γέννηση του γιου της Josef, παραμένει μυστήριο μέχρι και σήμερα. Είχε μια σχέση με τον Lorenz Schlittenbauer -τον άνδρα που ηγήθηκε της ομάδας αναζήτησης που ανακάλυψε τα σώματα- και οι δύο ανέφεραν δημοσίως τον Josef ως παιδί τους. Σχεδίαζαν να παντρευτούν, αλλά τελικά παρενέβη ο Andreas και η σχέση τους έληξε. Ο Lorenz παντρεύτηκε τελικά κάποια άλλη, απέκτησε ένα μωρό, αλλά πέθανε μερικές εβδομάδες αργότερα.

Η αστυνομία θεώρησε τον Lorenz ύποπτο. Θεώρησαν ότι -λυπημένος από το θάνατο του μωρού του και απρόθυμος να στηρίξει τον Josef- πήγε στο αγρόκτημα (που βρίσκεται μόνο μερικές εκατοντάδες μέτρα από το δικό του) και δολοφόνησε τη Viktoria και την οικογένειά της. Η θεωρία ενισχύθηκε από το γεγονός ότι όσοι ήταν μαζί του στην αρχική έρευνα βρήκαν τη συμπεριφορά του ύποπτη. Δήλωσαν ότι ενεργούσε "χαλαρά" και όταν είδε τα σώματα το χειρίστηκε σαν να μην ένιωθε καμία απώλεια. Ήξερε επίσης τα κατατόπια στο αγρόκτημα.

Η αστυνομία τον ανέκρινε εκτενώς, αλλά δεν μπόρεσε να τον τοποθετήσει στη σκηνή του εγκλήματος. Η συμπεριφορά του μπορούσε να εξηγηθεί από το σοκ, σκέφτηκαν, και η γνώση του αγροκτήματος από τη σχέση του με τη Viktoria.

Όταν πλέον ο Lorenz δεν θεωρούνταν ένοχος, η αστυνομία στράφηκε προς τον σύζυγο της Viktoria, τον Karl Gabriel. Πίστεψε ότι είχε γυρίσει από τον πόλεμο και αυτός ήταν ο δολοφόνος. Αυτή η θεωρία δεν κράτησε πολύ καιρό: σύντομα ανακάλυψαν ότι ο Karl αναφέρθηκε σκοτωμένος στη Γαλλία σχεδόν μια δεκαετία πριν, ενώ πολλοί συμπολίτες του βεβαίωναν ότι είχαν δει το σώμα του.

Μια άλλη θεωρία που αναπτύχθηκε εκείνη την εποχή ήταν ότι ο Josef ήταν στην πραγματικότητα το παιδί της Viktoria και του ίδιου του πατέρα της, Andreas, και ότι κάποιος από αυτούς είχε σκοτώσει ολόκληρη την οικογένεια πριν ο ίδιος αυτοκτονήσει. Οι τάσεις του Andreas για αιμομιξία και κακοποίηση συζητήθηκαν στην πόλη. Υποτίθεται ότι ο Andreas είχε και άλλα παιδιά με την Cäzilia εκτός από τη Viktoria, αλλά ήταν η μοναδική που επιβίωσε στα βίαια χέρια του. Όμως, κανένας από τους τραυματισμούς στα σώματα δεν μπορούσε να εξηγηθεί ως αυτοτραυματισμός, οπότε δεν ήταν δυνατόν τα εγκλήματα να είναι μια δολοφονία-αυτοκτονία που διαπράχτηκε από την Viktoria ή τον Andreas.

Ο δολοφόνος ήταν κάποιος που δεν ζούσε στο αγρόκτημα. Αλλά ποιος;

Μόνο ένα πράγμα μπορούσε να πει κανείς με κάποια βεβαιότητα: Τα εγκλήματα είχαν διαπραχθεί από κάποιον που γνώριζε τα κατατόπια στο αγρόκτημα, όπως αποδεικνύεται από τη συνεχή συντήρηση μετά τις δολοφονίες και από τον εμπειρογνώμονα που ασχολήθηκε με το σκαλιστήρι. Η βιαιότητα των δολοφονιών υποδηλώνει ότι είχαν διαπραχθεί από κάποιον με προσωπική βεντέτα εναντίον ενός ή περισσοτέρων από τους Grubers.

Όμως, η αστυνομία εκείνη την εποχή δεν κατάφερε να απαντήσει στα ερωτήματα και τελικά έκλεισε την υπόθεση -αν και δε θα παραμείνει κλειστή.

Σιωπηλά κρανία
Η υπόθεση Hinterkaifeck ανοίχτηκε ξανά αρκετές φορές τα τελευταία 95 χρόνια. Ζητήθηκε η βοήθεια ακόμη και πνευματιστών: στο βιβλίο "Hinterkaifeck: Spuren eines mysteriösen Verbrechens", ο συγγραφέας Peter Leuschner περιγράφει λεπτομερώς πώς τα πτώματα της οικογένειας Gruber και της υπηρέτριας αποκεφαλίστηκαν, όχι πολύ μετά τις αρχικές αυτοψίες, και τα κρανία στάλθηκαν στο Μόναχο, όπου εξετάστηκαν για μεταφυσικές ενδείξεις. Δυστυχώς, τα κρανία δε "μιλούσαν".

Το 1923, το αγρόκτημα κατεδαφίστηκε και τα πτώματα της οικογένειας θάφτηκαν -χωρίς τα κεφάλια- σε ένα οικόπεδο στο Waidhofen. Τα κρανία χάθηκαν στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και δεν βρέθηκαν ποτέ. Τα αρχικά αποδεικτικά στοιχεία που συγκεντρώθηκαν στη σκηνή του εγκλήματος είτε χάθηκαν είτε είναι πολύ παλιά για να αποκαλύψουν τυχόν μυστικά. Το 2007 όμως, η Αστυνομική Ακαδημία του Fürstenfeldbruck ανέλαβε τις δολοφονίες του Hinterkaifeck. Λόγω των σχετικά βασικών ιατροδικαστικών μεθόδων που χρησιμοποιήθηκαν στην αρχική έρευνα, καθώς και των ελλιπών αποδεικτικών στοιχείων και των μεταγενέστερων θανάτων ορισμένων υπόπτων, δεν μπόρεσαν να εντοπίσουν οριστικά τον δολοφόνο -αν και όλοι συμφωνούσαν σε μια θεωρία.

Ωστόσο, από σεβασμό προς τα ζώντα μέλη της οικογένειας των ανθρώπων που σχετίζονται με το έγκλημα, η θεωρία αυτή παραμένει μυστική.

3otiko

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ