Μπορεί ένα «μαύρο κουτί» να προβλέψει το μέλλον;

Στο σκονισμένο υπόγειο μιας πανεπιστημιακής βιβλιοθήκης του Εδιμβούργου, υπάρχει ένα μικρό μαύρο κουτί, μετά βίας στις διαστάσεις δύο πακέτων τσιγάρων που παράγει ένα ατέλειωτο χείμαρρο από τυχαίους αριθμούς.













Με πρώτη ματιά, είναι μια αδιάφορη συσκευή.
 Στο εσωτερικό του μεταλλικού περιβλήματος υπάρχει ένα μικροτσίπ, όχι περισσότερο περίπλοκο από εκείνα των σύγχρονων υπολογιστών τσέπης. Αλλά, σύμφωνα με μια ομάδα κορυφαίων επιστημόνων, που συνεχώς μεγαλώνει, το κουτί αυτό έχει εντελώς ασυνήθιστες δυνάμεις. Ισχυρίζονται ότι πρόκειται για το «μάτι» ενός μηχανήματος που έχει την δυνατότητα να διερευνά το μέλλον και να προβλέπει γεγονότα παγκόσμιας εμβέλειας.

Η μηχανή, προφανώς «διαισθάνθηκε» το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου στο World Trade Center (Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου) τέσσερις ώρες πριν αυτό συμβεί, αλλά μέσα στην πυρετώδη κατάσταση που δημιούργησαν οι θεωρίες περί συνομωσίας τότε, οι ισχυρισμοί απορρίφθηκαν από τους σκεπτικιστές με συνοπτικές διαδικασίες. Αλλά τον περασμένο Δεκέμβριο, προειδοποίησε για το τσουνάμι στη Νοτιοανατολική Ασία λίγο πριν τον υποθαλάσσιο σεισμό ο οποίος προξένησε την επικών διαστάσεων τραγωδία.
Τώρα ακόμα και οι δύσπιστοι αναγνωρίζουν ότι πρόκειται για ένα μικρό κουτί με προφανείς ανεξήγητες δυνάμεις. «Πρόκειται για αντικείμενο που δονείται από τη γη» λέει ο Δρ Ρότζερ Νέλσον, ομότιμος καθηγητής-ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Πρίνσετον στις ΗΠΑ, που ηγείται του ερευνητικού σχεδίου για το φαινόμενο «μαύρο κουτί».


«Βρισκόμαστε σε π «Βρισκόμαστε σε πολύ αρχικό στάδιο προσπαθώντας να καταλάβουμε τι συμβαίνει εδώ. Προς το παρόν βαδίζουμε στο σκοτάδι». Οι έρευνες του Δρ Νέλσον, με την ονομασία Σχέδιο Παγκόσμιας Συνείδησης φιλοξενήθηκαν στο Πανεπιστήμιο του Πρίνσετον και επικεντρώνονται σ’ ένα από τα πλέον ασυνήθιστα πειράματα όλων των εποχών.  Σκοπός του σχεδίου είναι να διερευνήσει εάν η ανθρωπότητα μοιράζεται μία μοναδική υποσυνείδητη διάνοια από την οποία μπορούμε όλοι να αντλούμε χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε.

Όλες οι μηχανές όπως το μαύρο κουτί του Εδιμβούργου, αναδεικνύουν ένα ερεθιστικό ενδεχόμενο: ότι οι επιστήμονες, άθελά τους, έχουν ανακαλύψει ένα τρόπο για να προβλέπουν το μέλλον. Έστω και αν οι στόχοι του Σχεδίου θα θεωρούνταν από πολλούς στην καλύτερη περίπτωση ως «θησαυρός από άνθρακες» ωστόσο έχουν προσελκύσει 75 αξιοσέβαστους επιστήμονες από 41 διαφορετικές χώρες. Ερευνητές από το Πρίνσετον –όπου ο Αϊνστάιν έμεινε στο μεγαλύτερο μέρος της σταδιοδρομίας του– συνεργάζονται παράλληλα με επιστήμονες από τα πανεπιστήμια της Βρετανίας, της Ολλανδίας, της Ελβετίας και της Γερμανίας. Το Σχέδιο είναι επίσης η επακριβέστερη και μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας έρευνα που έγινε ποτέ για τις άδηλες και ανεξήγητες από τους φυσικούς νόμους, δυνάμεις.

«Πολύ συχνά, εάν μελετάς τα παραφυσικά φαινόμενα επί μακρόν, εξατμίζονται» λέει ο φυσικός στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ Dick Bierman. «Αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με το Σχέδιο Παγκόσμιας Συνείδησης. Η επίδραση είναι πραγματική. Η μόνη διαφωνία αφορά την ακριβή σημασία του». Το σχέδιο έχει τις ρίζες του στην εκπληκτική εργασία του Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Πρίνσετον, Robert Jahn, στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Ήταν ένας από τους πρώτους σύγχρονους επιστήμονες που πήρε στα σοβαρά τα παραφυσικά φαινόμενα. Γοητευμένος από την τηλεπάθεια, την τηλεκίνηση- την υποτιθέμενη ψυχική ικανότητα της μετακίνησης αντικειμένων χωρίς την χρήση φυσικής δύναμης- και την υπεραισθητική αντίληψη, αποφάσισε να μελετήσει τα φαινόμενα χρησιμοποιώντας την πλέον σύγχρονη τεχνολογία που είχε στη διάθεσή του.

Μια από αυτές τις νέες τεχνολογίες ήταν ένα ασήμαντο μαύρο κουτί, γνωστό σαν REG (γεννήτρια τυχαίων αποτελεσμάτων). Χρησιμοποιούσε την τεχνολογία των υπολογιστών για να δημιουργήσει δύο αριθμούς -το Ένα και το Μηδέν- σε μια εντελώς τυχαία συχνότητα (σειρά), παρόμοια με εκείνη ενός ηλεκτρονικού κερματοδέκτη. 
Το δείγμα των αριθμών Ένα και Μηδέν – «τα κεφάλια» και οι «ουρές» όπως τα έλεγαν, (ή πρότυπο «κορώνα γράμματα») μπορούσαν να αποτυπωθούν σε γράφημα. Οι νόμοι των πιθανοτήτων υπαγορεύουν ότι οι γεννήτριες θα έπρεπε να αποδώσουν ισάριθμες ποσότητες από Ένα και Μηδέν- τα οποία θα αποτυπώνονταν στο γράφημα με μία σχεδόν ευθεία γραμμή. Οποιαδήποτε απόκλιση στην ισότητα των αριθμών θα εμφανιζόταν με μία ελαφρά ανερχόμενη καμπύλη.

Κατά τα τέλη της δεκαετίας 1970, ο Καθηγητής Jahn αποφάσισε να ερευνήσει εάν η δύναμη της ανθρώπινης σκέψης, από μόνη της, θα μπορούσε να εμπλακεί κατά κάποιο τρόπο στη συνήθη καταγραφή των ενδείξεων του μηχανήματος. Πλησίαζε άγνωστους στο δρόμο και τους ζητούσε να συγκεντρώσουν τη σκέψη τους στην αριθμογεννήτριά του. Ουσιαστικά, τους ζητούσε να προσπαθήσουν να την κάνουν να παράγει περισσότερα κεφάλια από ουρές. Τότε, ήταν μια παράλογη ιδέα. Τα αποτελέσματα, ωστόσο, ήταν συγκλονιστικά και ουδέποτε εξηγήθηκαν ικανοποιητικά.

Κατ’ επανάληψη, συνηθισμένοι φυσιολογικοί άνθρωποι απέδειξαν ότι το μυαλό τους μπορούσε να επηρεάσει το μηχάνημα και να παράγει αξιόλογες στο γράφημα «ωθώντας το «να παράγει άνισες ποσότητες αριθμών από «κεφάλια» και «ουρές». Σύμφωνα με όλους τους γνωστούς επιστημονικούς νόμους, αυτό δεν θα έπρεπε να συμβεί, αλλά συνέβη. Και εξακολούθησε να συμβαίνει.

Ο Δρ Nelson, που επίσης εργαζόταν στο Πανεπιστήμιο του Πρίνσετον, επέκτεινε την εργασία του Καθηγητή Jahn παίρνοντας μηχανήματα τυχαίων αριθμών σε γκρουπ αυτοσυγκέντρωσης (ομάδες διαλογισμού), τα οποία ήταν πολύ διαδεδομένα στην Αμερική εκείνη την εποχή. Και πάλι τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά. Τα γκρουπ σε συλλογικό επίπεδο ήταν ικανά να προκαλέσουν δραματικές μεταβολές στα δείγματα των αριθμών. Από τότε ο Δρ Nelson κυριολεκτικά γαντζώθηκε πάνω τους.

Χρησιμοποιώντας το Ιντερνετ, συνέδεσε 40 γεννήτριες τυχαίων αποτελεσμάτων από όλο τον κόσμο με τον υπολογιστή του στο εργαστήριό του στο Πρίνσετον. Λειτουργούσαν σταθερά, σε ημερήσια βάση, και παρήγαγαν εκατομμύρια διαφορετικές πληροφορίες. Τον περισσότερο χρόνο, το γράφημα στον υπολογιστή του ήταν λίγο πολύ μια ευθεία γραμμή. 

Όμως, στις 6 Σεπτεμβρίου 1997, συνέβη κάτι εντελώς ασυνήθιστο: το γράφημα μετακινήθηκε προς τα πάνω, δείχνοντας μια απότομη κορυφή και καταγράφοντας μια αιφνίδια και μαζική μεταβολή στην συχνότητα των αριθμών καθώς τα μηχανήματα σε όλο τον κόσμο άρχισαν να αναφέρουν τεράστιες αποκλίσεις από το κανονικό επίπεδο. Η μέρα ήταν επίσης ιστορικής σημασίας για άλλο λόγο. Επρόκειτο για την ημέρα κατά την οποία υπολογίστηκε πως ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι σε όλο τον κόσμο παρακολουθούσαν την κηδεία της Νταϊάνας, Πριγκίπισσας της Ουαλίας στο Αβαείο του Γουεστμίνστερ. 
Ο Δρ Nelson ήταν πεπεισμένος ότι τα δύο γεγονότα συνδέονταν κατά κάποιο τρόπο μεταξύ τους.

Μήπως είχε ανιχνεύσει ένα τελείως νέο φαινόμενο; Θα μπορούσε άραγε το διάχυτο συγκεντρωμένο συναίσθημα που ξεχείλιζε από εκατομμύρια ανθρώπους να επηρεάσει την παραγωγή του R.E.G του. Και αν ναι, με ποιο τρόπο; Ο Δρ Nelson ήταν αμήχανος ώστε να το εξηγήσει. Έτσι, το 1998, συγκέντρωσε επιστήμονες από όλο τον κόσμο για να αναλύσουν τα ευρήματά του. Και εκείνοι επίσης είχαν μείνει άναυδοι και κατέληξαν να επεκτείνουν και να εμβαθύνουν την εργασία του Καθηγητή Jahn και του Δρ Nelson. Έτσι γεννήθηκε το Σχέδιο Παγκόσμιας Συνείδησης. 

Από τότε, το σχέδιο εξαπλώθηκε μαζικά. Ένα σύνολο 65 Αυγών (όπως ονομάστηκαν οι γεννήτριες) που λειτουργούν ως «μάτια» του σχεδίου έχουν επανδρώσει 41 χώρες. Και τα αποτελέσματα είναι εξίσου καταπληκτικά και ανεξήγητα. Και τούτο διότι στην εξέλιξη του πειράματος, τα Αυγά έχουν «διαισθανθεί» μια ολόκληρη σειρά από σημαντικά παγκόσμια γεγονότα, καθώς τούτα συνέβαιναν, από τους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς στην Γιουγκοσλαβία και την τραγωδία του υποβρυχίου στο Κουρσκ, μέχρι το θρίλερ με τις εκλογές του 2000 στην Αμερική. Τα Αυγά, παρακολουθούν επίσης κανονικά, τις μεγάλες εορταστικές εκδηλώσεις του πλανήτη, όπως η Παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

Όμως το σχέδιο ανέδειξε το μεγαλύτερο του αίνιγμα την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Καθώς ο κόσμος στεκόταν ακόμα και παρακολουθούσε την φρίκη των τρομοκρατικών επιθέσεων στη Νέα Υόρκη, συνέβη κάτι περίεργο στα Αυγά. Όχι μόνο είχαν καταγράψει τις επιθέσεις σε πραγματικό χρόνο, αλλά η χαρακτηριστική μεταβολή στο δείγμα των αριθμών είχε ξεκινήσει 4 ώρες πριν από το χτύπημα των δύο αεροπλάνων στους Δίδυμους Πύργους. Είχαν, και τούτο φάνηκε, εντοπίσει ότι επρόκειτο να συμβεί ένα ιστορικής σημασίας γεγονός πριν ακόμα οι τρομοκράτες επιβιβαστούν στις μοιραίες πτήσεις. 

Οι επιπτώσεις, όχι μόνο για τις δυτικές υπηρεσίες ασφαλείας, που ελέγχουν μόνιμα τις ηλεκτρονικές φλυαρίες, ήταν σαφέστατα τεράστιες. «Γνώριζα τότε πως είχαμε πάρα πολύ δουλειά μπροστά μας» είπε ο Δρ Nelson. Τι θα μπορούσε να συμβαίνει; Μήπως επρόκειτο για ένα αλλόκοτο περιστατικό; Προφανώς όχι. Διότι τις τελευταίες εβδομάδες του περασμένου Δεκεμβρίου, τα μηχανήματα αγρίεψαν και πάλι. Εικοσιτέσσερις ώρες αργότερα, ένας υποθαλάσσιος σεισμός στον Ινδικό Ωκεανό προκάλεσε το τσουνάμι που κατέστρεψε την Νότιο-Ανατολική Ασία και υπολογίζεται πως αφαίρεσε τη ζωή 250.000 ανθρώπων.
Θα μπορούσε λοιπόν το Σχέδιο Παγκόσμιας Συνείδησης πραγματικά να προβλέπει το μέλλον; 

Οι κυνικοί, πολύ σωστά θα τονίσουν πως πάντοτε θα υπάρχει κάποιο παγκόσμιο γεγονός που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να «εξηγήσει» χρονικά την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά των μηχανημάτων των Αυγών. Άλλωστε, ο κόσμος μας είναι γεμάτος από πολέμους, καταστροφές και τρομοκρατικές ενέργειες, όπως επίσης και από ευκαιρίες παγκόσμιων γιορταστικών εκδηλώσεων. Μήπως απλώς επιστήμονες προσπαθούν πολύ σκληρά να ανιχνεύσουν τα δείγματα με τα δικά τους φτωχά στοιχεία;
Η ομάδα που βρίσκεται πίσω από το σχέδιο, επιμένει πως όχι. Ισχυρίζεται πως η χρήση επακριβών επιστημονικών τεχνικών και μαθηματικών μπορούν να αποκλείσουν αυτού τις τυχαίες συνδέσεις αυτού του είδους.

Ο Καθηγητής Chris French, ψυχολόγος και γνωστός σκεπτικιστής στο Κολέγιο Coldsmiths του Λονδίνου, είπε: «Το Σχέδιο Παγκόσμιας Συνείδησης έχει δημιουργήσει ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα που δεν μπορούμε να τα παραβλέψουμε. Συμμετέχω σε παρόμοια εργασία για να δω εάν θα έχουμε τα ίδια αποτελέσματα. Δεν το έχουμε καταφέρει ακόμα, ωστόσο είναι μόνο ένα αρχικό πείραμα. Δεν μπορώ να κρίνω». Μοιάζει περίεργο, όμως από την άλλη, δεν υπάρχει κανένας νόμος της Φυσικής που να αποκλείει την πιθανότητα πρόβλεψης του μέλλοντος.

«Είμαστε απολύτως πρόθυμοι να ανακαλύψουμε που έχουμε κάνει λάθος» λέει ο Δρ Nelson. «Αλλά δεν έχουμε κατορθώσει να βρούμε κάτι, ούτε όμως και κάποιος άλλος. Τα δεδομένα μας, δείχνουν καθαρά πως οι πιθανότητες να έχουμε αυτά τα αποτελέσματα από καθαρή τύχη είναι μία στο εκατομμύριο. Η σημασία του είναι τεράστια». Αλλά πολλοί παραμένουν σκεπτικοί. 

Είναι δυνατόν επίσης –θεωρητικά– ο χρόνος να μετακινείται προς τα πίσω και όχι μπροστά. Και εάν ο χρόνος κινείται όπως η παλίρροια στη θάλασσα, ίσως είναι δυνατόν να μπορούμε να προφητέψουμε μεγάλα γεγονότα παγκόσμιας εμβέλειας. Συνεπώς, θα μπορούσαμε να «ξαναθυμηθούμε» πράγματα τα οποία θα είχαν συμβεί στο μέλλον μας.

«Υπάρχει πλήθος αποδεικτικών στοιχείων ότι ο χρόνος ίσως κινείται προς τα πίσω» λέει ο καθηγητής Bierman του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ. «Και εάν είναι δυνατόν να συμβαίνει στη Φυσική, τότε επίσης μπορεί να συμβαίνει και στο μυαλό μας». Με άλλα λόγια, ο καθηγητής Bierman πιστεύει ότι όλοι έχουμε την ικανότητα να κοιτάξουμε στο μέλλον, εάν απλά μπορούσαμε να συνδεθούμε με τις κρυμμένες διανοητικές μας δυνάμεις. Και υπάρχει ένα σώμα ερεθιστικών αποδείξεων για να στηρίξει αυτή τη θεωρία. 

Ο Δρ John Hartwell, που εργάζεται στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης στην Ολλανδία, ήταν ο πρώτος που αποκάλυψε την απόδειξη ότι οι άνθρωποι μπορούσαν να διαισθανθούν το μέλλον. Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, σύνδεσε ανθρώπους με νοσοκομειακά σκάνερ ώστε να μπορεί να μελετήσει τα δείγματα των εγκεφαλικών κυμάτων τους (εγκεφαλογραφήματα). Ξεκίνησε δείχνοντάς τους μια σειρά προκλητικών εικόνων από καρτούν. Αφού τους έδειξε τις εικόνες, τα μηχανήματα, όπως ήταν αναμενόμενο, κατέγραψαν τα εγκεφαλικά κύματα των υποκειμένων, καθώς αντιδρούσαν έντονα στις εικόνες που είχαν μπροστά τους. Δεν ήταν εύκολη όμως η εξήγηση του γεγονότος ότι σε πολλές περιπτώσεις, αυτά τα συγκινησιακά δείγματα άρχισαν να καταγράφονται μερικά δευτερόλεπτα πριν την παρουσίαση της εικόνας.

Ακριβώς όπως και στις μελέτες του Δρ Hartwell σύμφωνα με τις οποίες, με κάποιο τρόπο βλέπουν μέσα στο μέλλον και εντοπίζουν πότε θα τους έδειχναν την επόμενη εικόνα που θα τους σοκάριζε. Ήταν το ίδιο ασυνήθιστο και ανεξήγητο.

Όμως χρειάστηκαν άλλα 15 χρόνια μέχρις ότου ο Dean Radin ένας αμερικανός ερευνητής, ανέλαβε συνεχίσει το έργο του Δρ Hartwell, και σύνδεσε ανθρώπους με ένα μηχάνημα που μετρούσε την αντίσταση του δέρματός τους στον ηλεκτρισμό. Είναι γνωστό ότι αυξομειώνεται ανάλογα με τις διαθέσεις μας- πράγματι το αξίωμα αυτό αποτελεί τη βάση πολλών ανιχνευτών ψεύδους.

Ο Radin επανέλαβε τα πειράματα «ανταπόκριση στην εικόνα» του Δρ Hartwell ενώ μετρούσε την αντίσταση του δέρματος. Και πάλι οι άνθρωποι αντιδρούσαν λίγα δευτερόλεπτα πριν την επίδειξη των προκλητικών εικόνων. Ήταν σαφέστατα αδύνατον, έτσι τουλάχιστον νόμιζε, γι' αυτό συνέχισε τα πειράματα. Εξακολουθούσε να βγάζει τα ίδια αποτελέσματα.

«Κι εγώ δεν το πίστευα» είπε ο Καθηγητής Bierman. «Έτσι, επανέλαβα κι εγώ ο ίδιος το πείραμα και έλαβα τα ίδια αποτελέσματα. Είχα εκπλαγεί. Μετά από αυτό άρχισα να εξετάζω σε βάθος την φύση του χρόνου». Για να γίνουν τα θέματα ακόμα πιο προκλητικά, ο καθηγητής Bierman λέει πως και άλλα παραδοσιακά εργαστήρια έχουν παράγει παρόμοια αποτελέσματα που όμως δεν έχουν δημοσιοποιήσει ακόμα. «Δεν θέλουν να γελοιοποιηθούν και γι' αυτό δεν δημοσιεύουν τα ευρήματά τους» λέγει. 
«Προσπαθώ λοιπόν να τους πείσω όλους ώστε να τα δώσουν ταυτόχρονα στη δημοσιότητα. Αυτό τουλάχιστον θα ελαφρύνει τον εμπαιγμό». Εάν ο καθηγητής Bierman έχει δίκιο, τότε τα πειράματα δεν θα γίνουν αντικείμενα γέλιου. Θα μπορούσαν ίσως να παράσχουν ένα σταθερό επιστημονικό έδαφος σε παρόμοια ανεξήγητα φαινόμενα της «déjà vu» διαίσθησης και μια στέγη για άλλα παράδοξα που όλοι έχουμε βιώσει κατά καιρούς. 

Θα μπορούσαν ίσως να ανοίξουν μια ακόμα πιο ενδιαφέρουσα δυνατότητα – ότι μια ημέρα θα είμαστε ίσως ικανοί να αυξήσουμε τις ψυχικές μας δυνάμεις με τη χρήση μηχανών που θα μπορούν να συντονιστούν με το υποσυνείδητο νου μας, μηχανές όπως το μικρό μαύρο κουτί του Εδιμβούργου. Ακριβώς όπως έχουμε κατασκευάσει μηχανήματα που αντικαθιστούν την μυϊκή δύναμη, μήπως μια μέρα θα μπορούσαμε να κατασκευάσουμε ένα εξάρτημα που θα αυξάνει και θα διερμηνεύει τις κρυφές ψυχικές μας ικανότητες;

Ο Δρ Nelson αισιοδοξεί, αλλά δεν θα συμβεί σύντομα. Λέει, «θα είμαστε ικανοί να προβλέπουμε ένα μεγάλο παγκόσμιο γεγονός που πρόκειται να συμβεί. Δεν θα γνωρίζουμε όμως επακριβώς ούτε τη φύση του ούτε το σημείο που θα συμβεί». «Από αυτή την άποψη ακόμα δεν έχουμε ένα μηχάνημα που θα μπορούσαμε να πουλήσουμε στην CIA».

Για τον Δρ Nelson, η συζήτηση για τέτοιες ψυχικές μηχανές -που έχουν τη δυνατότητα να ανιχνεύουν τις παγκόσμιες καταστροφές ή τις τρομοκρατικές ενέργειες- είναι ασήμαντη μπροστά στις επιπτώσεις της εργασίας του στην ανθρώπινη φυλή. Αυτό που φαίνεται πως αποδεικνύουν τα πειράματά του είναι ότι ενώ όλοι μας λειτουργούμε ως άτομα, μοιραζόμαστε επίσης κάτι πολύ, πολύ μεγαλύτερο – μια παγκόσμια συνείδηση. Κάποιοι ίσως το αποκαλέσουν, ο νους του Θεού. «Διδασκόμαστε να είμαστε ατομικιστικά τέρατα» λέει. «Καθοδηγούμαστε από την κοινωνία να διαχωρίσουμε τους εαυτούς μας από τους άλλους. Δεν είναι σωστό. Μπορούμε να αλληλοσυνδεθούμε ακόμη πιο εσωτερικά από όσο αντιλαμβανόμαστε».erevnw