Πολλὲς φορὲς στὴν ζωή μας ἀπογοητευόμεθα, κουραζόμεθα, σηκώνουμε τὰ χέρια ψηλά.
Οἱ ἀναποδιὲς μᾶς δυσκολεύουν στὸ νὰ ἔχουμε καθαρὴ τὴν σκέψιν μας καὶ κυρίως ζωντανὰ τὰ ὄνειρά μας…
Κι ὅλα ξεκινοῦν ἀπὸ τὸ ὅτι δὲν μάθαμε νὰ κρατᾶμε ζωντανὸ τὸ ὄνειρό μας, κάτω ἀπὸ ὁποιεσδήποτε συνθῆκες.
Μία συνήθεια ποὺ δὲν θὰ μᾶς τὴν διδάξουν σὲ κάποιο πανεπιστήμιο ἀλλὰ πρέπει μόνοι μας νὰ τὴν κτίσουμε καὶ νὰ τὴν κάνουμε κάτι σὰν τὴν …ἀνάσα μας.
Οἱ ἀναποδιὲς μᾶς δυσκολεύουν στὸ νὰ ἔχουμε καθαρὴ τὴν σκέψιν μας καὶ κυρίως ζωντανὰ τὰ ὄνειρά μας…
Κι ὅλα ξεκινοῦν ἀπὸ τὸ ὅτι δὲν μάθαμε νὰ κρατᾶμε ζωντανὸ τὸ ὄνειρό μας, κάτω ἀπὸ ὁποιεσδήποτε συνθῆκες.
Μία συνήθεια ποὺ δὲν θὰ μᾶς τὴν διδάξουν σὲ κάποιο πανεπιστήμιο ἀλλὰ πρέπει μόνοι μας νὰ τὴν κτίσουμε καὶ νὰ τὴν κάνουμε κάτι σὰν τὴν …ἀνάσα μας.
Πῶς θά γίνη αὐτό;
Εὔκολο…
Ἄς φαντασθοῦμε τὸ ὄνειρό μας σὰν κάτι ποὺ χρειάζεται καθημερινῶς νὰ τροφοδοτεῖται μὲ ἐξωτερικὴ φλόγα.
Εὔκολο…
Ἄς φαντασθοῦμε τὸ ὄνειρό μας σὰν κάτι ποὺ χρειάζεται καθημερινῶς νὰ τροφοδοτεῖται μὲ ἐξωτερικὴ φλόγα.
Ἄς τὸ κρατήσουμε, ἄν καὶ μικρό, ζωντανὸ μέσα μας, μὰ κάθε φορὰ νὰ τοῦ προσφέρουμε ἐμεῖς τὴν φλόγα.
Κάθε στιγμὴ νὰ τὸ τροφοδοτοῦμε μὲ μία τόση δὰ φλογίτσα.
Ἐὰν αὐτὸ τὸ «παιχνίδι» καταφέρουμε νὰ τὸ συντηρήσουμε γιὰ λίγες ἑβδομάδες, τότε εἶναι βέβαιον πὼς σιγὰ σιγά, σὲ λίγο καιρό, πρῶτα θὰ λάμπει ἡ φλόγα του καὶ μετὰ ἡ κάθε ἄλλη μας σκέψις.
Ἐὰν τὸ ὄνειρό μας δὲν εἶναι ἱκανὸ νὰ μᾶς …κάψῃ, τότε δὲν ἀξίζει σὰν ὄνειρο.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.