Ποιος είναι τελικά ο καλός χορευτής;

Συζητώντας στην προχθεσινή πρόβα, και λέγοντας ο δάσκαλος μια ιστορία για χορευτές στα χωριά και στις παλιές οικογένειες, μου δημιουργήθηκε μια απορία: πώς ορίζουμε τον καλό (παραδοσιακό) χορευτή;

Όταν λέμε ότι κάποιος είναι, ας πούμε, καλός μαθητής υπάρχει τρόπος αυτό να αποδειχτεί. Έχει καλούς βαθμούς γιατί έχει απαντήσει σωστά σε ερωτήσεις όπου ξέρουμε ποια είναι η σωστή απάντηση, είναι αντικειμενικό, είναι συγκεκριμένο. Δεν μπορεί να είναι υποκειμενική η αξιολόγηση, τουλάχιστον όχι σε μεγάλο βαθμό. Άρα είναι κοινά αποδεκτό ότι αυτός είναι καλός μαθητής. Το ίδιο και ο καλός αθλητής, έχει αντικειμενικές μετρήσεις να τον κρίνουν.

Στον παραδοσιακό χορό, τι γίνεται όμως;

Αρκεί κάποιος να κάνει καλά τα σωστά βήματα (που ακόμα και εκεί δεν είμαστε σίγουροι ότι όλοι ξέρουμε τα ίδια βήματα στον ίδιο χορό); Πρέπει να είναι μέσα στον ρυθμό; Πρέπει να έχει «πιάσει» το ύφος της περιοχής; Είναι καλός χορευτής αυτός που κάνει πολλές φιγούρες; Αυτός που χορεύει όλες τις περιοχές το ίδιο καλά;

Αν το πάρουμε αλλιώς, μπορεί κάποιος να σκεφτεί ότι όποιος είναι πρωτοχορευτής είναι και καλός χορευτής. Ισχύει όμως αυτό; Γιατί, αν ρωτήσεις μέσα στα χορευτικά, θα αντιληφθείς ότι η πρωτιά μπορεί να έχει και άλλους λόγους από πίσω… Επίσης, ο ίδιος χορευτής, μπορεί να μην αρέσει σε όλο το κοινό, γούστα είναι αυτά.

Άρα καταλήγουμε στο ότι κανείς δεν μπορεί να αξίζει αντικειμενικά να ονομάζεται καλός χορευτής; Δεν νομίζω ότι είναι τόσο απαισιόδοξα τα πράγματα! Υπάρχει και αυτό το πράγμα που λέγεται ψυχή στον χορό και παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο.

Νομίζω ότι όλοι έχουμε συναντήσει κατά καιρούς χορευτές που έχουμε θαυμάσει. Σίγουρα κάποια βασικά πράγματα τα έχουν όλοι (πχ. να κάνουν τα βήματα και να έχουν τον ρυθμό), αλλά κάποιοι έχουν το ύφος, τον αισθάνονται μέσα στην καρδιά τους τον χορό, κλείνουν τα μάτια και το απολαμβάνουν. Σας προλαβαίνω, δεν είναι απαραίτητα μπροστά να σέρνουν τον χορό. Μπορεί να είναι και στο τέλος, ή ακόμα και στη μέση. Δεν έχει σημασία.

Μπορεί να υπάρχουν και άλλα χαρακτηριστικά, που δεν φαίνονται με γυμνό μάτι. Καλός χορευτής, για παράδειγμα, είναι αυτός που βοηθάει τον διπλανό του. Καλός χορευτής είναι αυτός που μπορεί να πιάσει το ύφος και το στυλ της ομάδας και να μην χορεύει όπως θέλει, στον γάμο του καραγκιόζη. Καλός χορευτής είναι αυτός που είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του και ακούει τον δάσκαλό του. Καλός χορευτής είναι αυτός που αντιλαμβάνεται ότι κάπου είναι αδύναμος και προσπαθεί να βελτιωθεί. Καλός χορευτής είναι αυτός που, ακόμα και αν έχει ταλέντο, κρατά τα μάτια χαμηλά και δεν επιδιώκει να γίνει δάσκαλος. Αν είναι να γίνει δάσκαλος, χρειάζονται και άλλα πράγματα…!

Συνδυασμός ικανοτήτων και χαρακτήρα -κατά τη γνώμη μου πάντα- ο καλός χορευτής. Γιατί αν ο άνθρωπος δεν έχει ήθος, τότε τι να το κάνεις το ταλέντο; Και μην νομίζετε, το ήθος που εννοώ φαίνεται στα μάτια του άλλου, στον τρόπο που στέκεται, περπατά και χορεύει, στον τρόπο που συμπεριφέρεται και μιλά, στον τρόπο που αλληλεπιδρά με την ομάδα και τη βοηθά.

Λίγους έχω συναντήσει τόσα χρόνια που χορεύω, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Μακάρι να γίνουν περισσότεροι.

Ελένη-Ρεβέκκα Στάιου

neolaia

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ