Τώρα σιωπή. Τώρα ή πράξεις ή τίποτα.

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Άσε με κάτω.
Κατάλαβες τι σου είπα ρε;
Μην με αγγίξεις.
Δεν θέλω το χέρι σου να με σηκώσει.
Δεν θέλω τίποτα.
Κανέναν.
Αν θες κάτσε κάτω μαζί μου και μη μιλάς.
Σιωπή. Λέξη, τίποτα!
Κατάλαβες τι σου είπα;
Δικαίωμά μου να πέσω, δικαίωμά μου να σηκωθώ όποτε και όταν θέλω.
Κι αν δεν σου αρέσει το ντεκόρ στο πάτωμα, φύγε.
Ούτε ο πρώτος θα είσαι, ούτε ο τελευταίος.
Συνήθισα πια από ανθρώπους που φεύγουν μόλις τους χαλάσω τα χατίρια.
Μόλις γίνω άβολη και μη διαχειρίσιμη.
Μόλις γίνω εγώ.

Γι’αυτό σου λέω, αν θες μείνε, αν θες φύγε αλλά εντολές, συμβουλές, τσιτάτα, νουθεσίες και λίστες με «πρέπει» και «να…» ούτε να το διανοηθείς.
Κι αν μείνεις, φρόντισε να το κάνεις χωρίς πολλά πολλά.
Μην πεις λέξη.
Άσε τα «για πάντα», άσε τα «μαζί», άσε τα μεγάλα λόγια και τα παραμυθάκια γιατί καιρό τώρα μου προκαλούν αηδία.
Αν θες να πεις κάτι, κάντο πράξη.
Σε αυτές, ξέρω να απαντάω.
Και για να είμαστε και ξεκάθαροι, τα ζόρικα τα γουστάρω γιατί μένουν λίγοι κι αυτοί που μένουν έχουν ψυχή και κάκκαλα.
Και τώρα η πόρτα ανοιχτή και τα σκυλιά δεμένα.
Και φεύγοντας, πάρε και τα λογάκια, πάρε και τα παραμυθάκια και δρόμο σου καλό.
Έχω σπάσει και τώρα κόβω.
Και κόβω βαθιά. Εμένα.

loveletters

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ