«Ολόκληρος ο κόσμος είναι εντελώς δικό σου δημιούργημα. Ανέλαβε την ευθύνη γι’ αυτό και Άλλαξε τον, όποτε θέλεις. Αν θέλεις να λύσεις ένα οποιοδήποτε πρόβλημα, ανεξάρτητα από το είδος του, εργάσου με συνέπεια, πειθαρχία και αψογοσύνη με τον εαυτό σου και λύσε όποια προβλήματα υγείας μόνος σου»
Πριν από χρόνια, κάποιος θεραπευτής στη Χαβάη θεράπευσε μια ολόκληρη πτέρυγα επικίνδυνων ψυχασθενών, χωρίς να δει ποτέ κάποιον από αυτούς. Ο ψυχολόγος μελετούσε τον φάκελο του ασθενή και μετά έψαχνε μέσα στον εαυτό του για να δει πώς δημιούργησε την ασθένεια αυτού του ατόμου. Καθώς βελτιωνόταν ο ίδιος, ο ασθενής θεραπευόταν. Όταν πρωτοάκουσα αυτή την ιστορία, σκέφτηκα ότι ήταν ένας τοπικός θρύλος. Πώς θα μπορούσε κάποιος να θεραπεύσει κάποιον άλλον θεραπεύοντας τον εαυτό του; Πώς θα μπορούσε η καλύτερη αυτοβελτίωση να θεραπεύσει τον επικίνδυνο ψυχασθενή; Δεν έβγαινε νόημα. Ο θεραπευτής είχε χρησιμοποιήσει μια Χαβανέζικη θεραπευτική μέθοδο που ονομαζότανHo’oponopono.
Είναι γνωστό ότι «απόλυτη ευθύνη» σημαίνει να είμαι υπεύθυνος για ό,τι σκέφτομαι και ό,τι κάνω. Οτιδήποτε πέρα από αυτό, είναι έξω από μένα. Νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την απόλυτη ευθύνη με αυτόν τον τρόπο. Είμαστε υπεύθυνοι για ό,τι κάνουμε, όχι για αυτό που κάνει κάποιος άλλος. Αυτό όμως είναι λάθος. Ο Χαβανέζος θεραπευτής που θεράπευσε αυτούς τους διανοητικά διαταραγμένους ανθρώπους δείχνει μια προχωρημένη νέα οπτική της Απόλυτης Ευθύνης.
Το όνομα του Χαβανέζου θεραπευτή είναι: Dr. Ihaleakala Hew Len. Στο πρώτο του τηλεφώνημα με τον συγγραφέα Joe Vitale μιλούσαν περίπου μια ώρα. Του ζήτησε να του αφηγηθεί όλη την ιστορία της δουλειάς του σαν θεραπευτή. Εξήγησε ότι εργάστηκε στο Κρατικό Νοσοκομείο της Χαβάης για τέσσερα χρόνια. Η πτέρυγα όπου κρατούσαν τους επικίνδυνους ψυχασθενείς ήταν ζόρικη. Ψυχολόγοι παραιτούνταν στο μήνα επάνω. Το προσωπικό προφασιζόταν αρρώστια ή απλά αποχωρούσε. Όλοι περπατούσαν με την πλάτη στον τοίχο, φοβούμενοι μήπως δεχτούν επίθεση από τους ασθενείς. Δεν ήταν ένας ευχάριστος τόπος ζωής, εργασίας ή επίσκεψης.
Ο Dr. Len είπε ότι δεν εξέτασε ποτέ ασθενείς. Συμφώνησε να έχει ένα γραφείο και να μελετήσει τους φακέλους τους. Καθώς εξέταζε αυτούς τους φακέλους, εργαζόταν με τον εαυτό του. Ενώ εργαζόταν με τον εαυτό του, οι ασθενείς άρχισαν να θεραπεύονται. «Μετά από λίγους μήνες, ασθενείς που έπρεπε να είναι υπό περιορισμό αφέθηκαν να κυκλοφορούν ελεύθερα» μου είπε: «άλλοι που έπρεπε να παίρνουν ισχυρά φάρμακα, τα σταμάτησαν κι εκείνοι που δεν υπήρχε περίπτωση να απελευθερωθούν, πήραν εξιτήριο.» Έμεινα εμβρόντητος. «Και όχι μόνον αυτό» συνέχισε, «αλλά το προσωπικό άρχισε να απολαμβάνει την εργασία του. Η συχνή αλλαγή προσωπικού και οι απουσίες εξαφανίστηκαν. Καταλήξαμε με περισσότερους υπαλλήλους από όσους χρειαζόμασταν, επειδή οι ασθενείς έπαιρναν εξιτήριο και όλο το προσωπικό ερχόταν καθημερινά στη δουλειά. Σήμερα, αυτή η πτέρυγα έχει κλείσει.»
Εκεί χρειάστηκε να θέσω την πιο σημαντική ερώτηση: «Τι κάνατε μέσα στον εαυτό σας που είχε σαν αποτέλεσμα την αλλαγή αυτών των ανθρώπων;» «Απλά θεράπευα το μέρος του εαυτού μου που τους δημιούργησε» μου είπε. Δεν κατάλαβα. Ο Dr. Len εξήγησε ότι “ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΘΥΝΗ για τη ΖΩΗ ΣΟΥ σημαίνει ότι το καθετί στη ζωή σου, απλά επειδή βρίσκεται στη ζωή σου, είναι δική ΣΟΥ ευθύνη. Ολόκληρος ο κόσμος είναι κυριολεκτικά δική σου δημιουργία”
Αυτό είναι δύσκολο να το καταπιείς. Το να είμαι υπεύθυνος για ό,τι λέω ή κάνω είναι ένα πράγμα. Το να είμαι υπεύθυνος για ό,τι λέει ή κάνει ο καθένας στη ζωή μου είναι αρκετά διαφορετικό.
«Αν πάρεις την ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΘΥΝΗ της ΖΩΗ ΣΟΥ, τότε καθετί που βλέπεις, ακούς, γεύεσαι, αγγίζεις, ή βιώνεις με κάποιον τρόπο, είναι δική σου ευθύνη, επειδή είναι στη ζωή σου. Αυτό σημαίνει ότι η τρομοκρατική ενέργεια, ο Πρόεδρος, η οικονομία ή ό,τι άλλο βιώνεις και δεν σου αρέσει είναι δική σου ευθύνη να το θεραπεύσεις. Όλα αυτά δεν υπάρχουν, κατά κάποιον τρόπο, παρά σαν προβολές του εσωτερικού σου κόσμου. Το πρόβλημα δεν είναι με αυτά, αλλά με σένα, και για να τα αλλάξεις, χρειάζεται να αλλάξεις τον εαυτό σου. Γνωρίζω ότι αυτό είναι δύσκολο να το συλλάβει κανείς, να το αποδεχτεί ή να το ζήσει πραγματικά. Η κατηγόρια είναι πολύ πιο εύκολη από την απόλυτη ευθύνη, αλλά καθώς μιλούσα με το Dr. Len, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι θεραπεία για εκείνον και με το ho’oponopono σημαίνει να ευγνωμονείς, να είσαι φιλικός προς τον εαυτό σου. Αν θέλεις να βελτιώσεις τη ζωή σου, χρειάζεται να θεραπεύσεις τη ζωή σου. Αν θέλεις να θεραπεύσεις κάποιον, ακόμη κι έναν επικίνδυνο ψυχασθενή, θεράπευσε τον εαυτό σου» Τόσο απλό.
Ρώτησα το Dr. Len πώς θεράπευε τον εαυτό του. Τι ακριβώς έκανε, όταν μελετούσε τους φακέλους των ασθενών;
«Απλώς επαναλάμβανα με σθένος «Συγγνώμη» και «Σ’ ευχαριστώ» ξανά και ξανά» μου εξήγησε.
Αυτό μόνο;
«Αυτό μόνο»
Φαίνεται ότι το να είσαι φιλικός με τον εαυτό σου είναι ο καλύτερος τρόπος για να βελτιώσεις τον εαυτό σου και καθώς εσύ βελτιώνεσαι, βελτιώνεις τον κόσμο σου.
Ας δούμε ένα μικρό παράδειγμα του πώς αυτό δουλεύει
Μια μέρα, κάποιος μου έστειλε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα που με τάραξε. Στο παρελθόν θα το χειριζόμουν προσπαθώντας να αγνοήσω το άτομο που μου έστειλε το αρνητικό μήνυμα, αλλά θα με ενοχλούσε και θα απασχολούσε την σκέψη μου μέσα στην ημέρα. Αυτή τη φορά, αποφάσισα να προσπαθήσω με τη μέθοδο του Dr. Len. Επαναλάμβανα σιωπηλά, ‘Συγγνώμη’ και ‘Σ’ ευχαριστώ’. Δεν το έλεγα ειδικά σε κάποιον, ουτε σε αυτόν που έστειλε το μηνυμα. Απλά προσκαλούσα το Πνεύμα της Ευγνωμοσύνης, για να θεραπεύσει μέσα μου αυτό που δημιουργούσε τις εξωτερικές συνθήκες. Μέσα σε μια ώρα έλαβα ένα ηλεκτρονικό μήνυμα από το ίδιο άτομο. Ζητούσε συγγνώμη για το προηγούμενο μήνυμά του που το έστειλε κατά λάθος. Θυμηθείτε ότι δεν έκανα καμιά εξωτερική πράξη για να πάρω αυτό το μήνυμα. Ούτε καν του απάντησα. Κι όμως, λέγοντας ‘Σε ευχαριστώ’ με κάποιον τρόπο θεράπευσα μέσα μου αυτό που τον δημιούργησε. Δοκιμάσε το!!!
Ο Joe Vitale παραβρέθηκε σε εργαστήρια ho‘oponopono του Dr. Len που σήμερα είναι 75 χρονών, θεωρείται παππούς σαμάνος και ζει κάπως απομονωμένος. Τον συγχάρηκε για τα βιβλία του, του είπε ότι καθώς βελτιώνει τον εαυτό του, η δόνηση του βιβλίου του θα αυξάνεται και θα το αισθάνεται όποιος το διαβάζει. Δηλαδή, καθώς εγώ βελτιώνομαι, οι αναγνώστες μου βελτιώνονται. Και τι γίνεται με τα βιβλία που έχουν ήδη πουληθεί και βρίσκονται εκεί έξω; Ρώτησε.
«Δεν είναι εκεί έξω», του εξήγησε «Είναι ακόμη μέσα σε σένα». Δηλαδή, δεν υπάρχει τίποτα εκεί έξω. Θα χρειαζόταν ένα ολόκληρο βιβλίο για να εξηγηθεί αυτή η προχωρημένη μέθοδος στο βάθος που της αξίζει. Είναι αρκετό να πούμε ότι οποτεδήποτε θέλεις να βελτιώσεις κάτι στη ζωή σου, υπάρχει μόνον ένα μέρος να στραφείς: μέσα στον εαυτό σου και όταν στραφείς εκεί, κάνε το με φιλότητα, ευγνωμοσύνη, συγχώρεση, ευδαιμονία κι ερωτική διάθεση. Είναι ο παράγοντας έλξης, τα όμοια έλκονται. Ο Ισχυρός εαυτός του ήταν τόσο δυνατός που προσέλκυε τον Ισχυρό εαυτό των άλλων.
Ho’oponopono σημαίνει, να ευγνωμονείς, να συγχωρείς, να κάνεις το σωστό, να μην μνησικακείς ή να διορθώνεις ένα λάθος. Σύμφωνα με τους αρχαίους Χαβανέζους, το λάθος, η δυσαρμονία, η ασθένεια, προκύπτει από Σ Κ Ε Ψ Ε Ι Σ που μολύνονται από οδυνηρές αναμνήσεις του παρελθόντος, ειδικά αυτές που έχουν φαντασιακές ερμηνείες.
Μια αστεία γνωστή ιστορία που δείχνει την φαντασίωση του ανθρώπου όταν γίνεται έρμαιο των σκέψεων του: Κάποιος θέλει να κρεμάσει ένα κάδρο. Έχει καρφί, αλλά δεν έχει σφυρί. Έχει όμως ο γείτονας κι ο άνθρωπός μας αποφασίζει να του το ζητήσει. Όμως, ξαφνικά, ο φόβος και η φαντασίωση! Κι αν ο γείτονας μου το αρνηθεί; Χτες που τον χαιρέτισα, μετά βίας κούνησε το κεφάλι του. Ίσως βιαζόταν. Μα ίσως έκανε πως βιαζόταν, γιατί στην πραγματικότητα δεν με χωνεύει. Και γιατί δεν με χωνεύει παρακαλώ; Ήμουν πάντα ευγενικός μαζί του, αλλά η φαντασία του οργιάζει. Αν κάποιος μου ζητούσε να του δανείσω ένα από τα εργαλεία μου, θα τα έδινα ευχαρίστως. Αυτός γιατί αρνείται να μου δώσει το σφυρί του, ε; Πως μπορεί κανείς ν’ αρνηθεί μια τόσο μικρή εξυπηρέτηση; Τύποι σαν αυτόν δηλητηριάζουν τη ζωή μας! Τι νομίζει δηλαδή ότι τον έχουμε ανάγκη; Για ένα παλιοσφυρί; Τώρα θα τον κανονίσω εγώ! Και ο άνθρωπός μας πετάγεται στον γείτονα, χτυπάει το κουδούνι και χωρίς ν’ αφήσει τον κακομοίρη να αρθρώσει λέξη, ουρλιάζει έξαλλος: «Να το βάλεις εκεί που ξέρεις το σφυρί σου!»
Το ho’oponopono προσφέρει έναν τρόπο απελευθέρωσης της ενέργειας αυτών των οδυνηρών ερμηνειών των αναμνήσεων ή λαθών, που προκαλούν δυσαρμονία κι αρρώστια. Σε μια παραλλαγή της διαδικασίας Ho’oponopono, ο Morrnah είχε την έμπνευση να συμπεριλάβει τα τρία τμήματα του εαυτού, που αποτελούν το κλειδί της Προσωπικής Ταυτότητας. Αυτά τα τρία τμήματα τα οποία υπάρχουν σε κάθε μόριο της πραγματικότητας, ονομάζονται: Unihipili (παιδί/υποσυνείδητο), Uhane (μητέρα/συνειδητό) και Aumakua (πατέρας/υπερσυνειδητό).
Όταν η «εσώτερη οικογένεια» είναι ευθυγραμμισμένη, ο άνθρωπος είναι σε αρμονία με τον Ισχυρό Εαυτό Του, τον Αιθερικό ή Διπλό Εαυτό. Με αυτή την ισορροπία, η ζωή αρχίζει να ρέει. Έτσι, το Ho’oponopono βοηθάει στην αποκατάσταση της ισορροπίας πρώτα του εαυτού και μετά όλης της δημιουργίας του. Αντιλαμβανόμενοι το σύστημα των τριών τμημάτων, καθώς και την πλέον δυναμική διαδικασία φιλικότητας κι ευγνωμοσύνης (Ho’oponopono), ο Ihaleakala και ο Morrnah μας διαδάσκουν ότι, ο καλύτερος τρόπος θεραπείας σε κάθε τομέα της ζωής και σε ολόκληρο το Σύμπαν, είναι να πάρεις 100% την ΕΥΘΥΝΗ και να εργαστείς με τον εαυτό σου. Επιπλέον διαδάσκουν την απλή σοφία της ολοκληρωτικής αυτοφροντίδας, αυτοϊασης κι αυτοφιλικότητας, αυτοπεποίηθησης κι αυτοδυναμικότητας. Όπως αναφέρει ο Ihaleakala «Φρόντισε τον εαυτό σου. Αν το κάνεις, όλοι θα ωφεληθούν» Αν δεν το κάνεις εσύ, κανένας άλλος δεν θα το κάνει για λογαρισμό σου.
Είναι η κατάσταση του Θεραπευτή που οδηγεί στη θεραπεία του ασθενή του, που γνωρίζει ότι ο ασθενής του βρίσκεται μέσα στον εαυτό του κι όχι έξω από αυτόν. Ο Dr. Ihaleakala Hew Len έχει κάνει σημαντική δουλειά στη Χαβάη με τους επικίνδυνους ψυχασθενείς χρησιμοποιώντας ευγνωμοσύνη, συγχώρεση, φιλότητα κι αδιάκοπη εργασία με τον εαυτό του.
Θεραπεύοντας, διορθώνοντας, ευθυγραμμίζοντας, με Ho’oponopono
Άσκηση Θεραπείας: Φέρουμε μέσα μας σαν τμήματα του “Εγώ” όλους τους ανθρώπους της ζωής μας, σημαντικούς κι ασήμαντους. Το Ho’oponopono «διορθώνει» ό,τι σχετίζεται με αυτά. Η μέθοδος Ho’oponopono είναι η ευθυγράμμισή με τη γενεαλογία και το ξεκαθάρισμα της, όπως και το ξεκαθάρισμα των σχέσεων με τους άλλους ανθρώπους της ζωής. Κάτι ανάλογο είχε διδάξει και ο Δον Χουάν με την Ανακεφαλίωση.
Πιστεύουμε βαθιά σε μια μορφή δυϊσμού. Θεωρούμε το νού ως υποδεέστερο, μη – πραγματικό τμήμα του εαυτού μας, ενώ το σώμα το θεωρούμε ως απτό, αντικειμενικό. Αυτή η διαίρεση κρατά την ενέργειά μας σε μια κατάσταση χαοτικού διαχωρισμού και εμποδίζει τη συγχώνευση. Το να είμαστε διαχωρισμένοι με αυτόν τον τρόπο είναι η συνηθισμένη ανθρώπινη κατάσταση. Αυτός όμως ο διαχωρισμός δεν υφίσταται μεταξύ νού και σώματος, αλλά μεταξύ του σώματος – το οποίο περικλείει το νού – και του διπλού, που είναι η δεξαμενή της βασικής μας ενέργειας.
Πριν από τη γέννηση αυτή η επιβεβλημένη δυαδικότητα δεν υφίσταται. Μετά τη γέννηση, όμως, τα δύο τμήματα διαχωρίζονται λόγω της έλξης των προθέσεων όλης της ανθρωπότητας. Ένα τμήμα βγαίνει έξω και γίνεται το φυσικό μας σώμα ενώ το άλλο γίνεται το διπλό. Στο θάνατο το βαρύτερο τμήμα -το σώμα- ξαναγυρίζει στη γή και απορροφάται από αυτή. Το ελαφρύτερο -το διπλό- απελευθερώνεται. Αλλά δυστυχώς από τη στιγμή που το διπλό δεν τελειοποιήθηκε, γεύεται μόνο μια στιγμιαία ελευθερία πρίν διασκορπιστεί στο σύμπαν.
Αν πεθάνουμε χωρίς να σβήσουμε το λαθεμένο δυϊσμό νού και σώματος, έχουμε απλά έναν συνηθισμένο θάνατο. Πεθαίνουμε γιατί η δυνατότητα της μεταμόρφωσης δεν έχει περάσει στην αντίληψή μας. Αυτή η μεταμόρφωση πρέπει να επιτευχθεί κατά τη διάρκεια της ζωής μας και αυτό το έργο είναι ο μόνος αληθινός σκοπός που μπορεί να έχει μια ανθρώπινη ύπαρξη. Όλα τα άλλα επιτεύγματα είναι εφήμερα, από τη στιγμή που ο θάνατος τα διαλύει μέσα στην ανυπαρξία.
Αυτή η μεταμόρφωση συνεπάγεται μια ολοκληρωτική αλλαγή κι αυτό κατορθώνεται μέσα από την Ανακεφαλαίωση: τον ακρογωνιαίο λίθο της τέχνης της ελευθερίας. Η ανακεφαλαίωση είναι η τεχνική του να έλκουμε πίσω την ενέργεια που έχει ήδη σπαταληθεί σε προηγούμενες πράξεις μας. Συνεπάγεται τη θύμηση όλων των ανθρώπων που έχουμε συναντήσει, τη θύμηση όλων των τόπων που έχουμε δεί και τέλος τη θύμηση όλων των αισθημάτων που έχουμε νιώσει σε ολόκληρη τη ζωή μας.
Αρχίζουμε απ’ το παρόν και προχωράμε πρός τα πίσω – πρός τις παλαιότερες αναμνήσεις – και τότε τις σαρώνουμε μια – μια με τη σαρωτική αναπνοή. Εισπνέουμε απ’ τη μύτη καθώς γυρίζουμε το κεφάλι πρός τα αριστερά και εκπνέουμε γυρνώντας το κεφάλι πρός τα δεξιά. Έπειτα γυρίζουμε το κεφάλι αριστερά και δεξιά με μια κίνηση, χωρίς να αναπνέουμε. Αυτός ο περίεργος τρόπος αναπνοής είναι το κλειδί για την ανακεφαλαίωση γιατί οι εισπνοές μας επιτρέπουν να τραβήξουμε πίσω την ενέργεια που έχουμε χάσει, ενώ οι εκπνοές διώχνουν την ξένη, μη – επιθυμητή ενέργεια που έχει συσσωρευτεί μέσα μας λόγω της αλληλεπίδρασής μας με τους συνανθρώπους μας.
Όταν έχουμε απαλλάξει σε ικανοποιητικό βαθμό τον εαυτό μας από τον απαρχαιωμένο και παραφορτωμένο κατάλογο, έρχεται η ενέργεια σε μας και συσσωρεύεται φυσιολογικά. Όταν συγχωνευτεί αρκετή ποσότητα ενέργειας, τότε μετατρέπεται σε δύναμη. Σημασία έχει να έχουμε συνείδηση. Το αιθερικό σώμα είναι μια μάζα ενέργειας. Παρ’ όλα αυτά έχουμε συνείδηση μόνο του σκληρού εξωτερικού περιβλήματος. Μπορούμε να αποκτήσουμε συνείδηση της αιθερικής πλευράς μας αν επιτρέψουμε στην πρόθεσή μας να εστιαστεί και πάλι πάνω της.
Ασκηση ευθείας μνήμης
Αυτή είναι μια εύκολη άσκηση που μπορεί να σου δείξει πως να αποφορτίζεις σκληρές καταστάσεις που σε εγκλωβίζουν οι εχθρικές σου σκέψεις. Ξέρεις είναι εκείνη η κατάσταση που κάποιος σου φωνάζει έντονα ενώ έχει κατάφωρα άδικο, που σου παίρνει την εργασία με μπαμπέσικο τρόπο, σε κουτσομπολεύει, σε υποτιμάει ή απλά δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Πιθανόν να μην το αντιλαμβάνεσαι άμεσα αλλά η ενέργεια που σπαταλάς σε αυτές τις άυλες σκέψεις εχθρότητας και μνησικακίας σταθερά και ύπουλα σε αρρωσταίνουν στο φυσικό σου σώμα. Αφού οι εχθρικές σου σκέψεις σε αρρωσταίνουν, τότε πολύ απλά αντιστρέφοντας τις επιστρέφεις στην υγεία. Τόσο απλό.
Τώρα γιατί δεν το κάνεις; Μα γιατί είσαι τεμπέλης, αδιάφορος, αμόρφωτος και βολεύεσαι με χαπάκια, χειρουργεία, εμβόλια, δηλητήρια φαρμάκια, αφού έχεις εναποθέσει την ζωή σου και την υγεία σου στους πεϊπερολόγους επιστήμονες που σε δηλητηριάζουν, σε ακρωτηριάζουν, σε χειρίζονται ασύστολα, με χειρουργική, αλλά και χρηματική ακρίβεια.
Ξεκίνα να γίνεσαι υπεύθυνος άνθρωπος
1. Φέρε στο νου σου κάποιον με τον οποίο δεν νιώθεις απόλυτα ευθυγραμμισμένος, αλλά έχεις εχθρικά συναισθήματα.
2. Φαντάσου μια ατέρμονη ροή φιλικότητας και θεραπευτικής ενέργειας από μια πηγή πάνω από την κορυφή του κεφαλιού (από το διπλό ή αιθερικό σώμα). Αφησε την ευγνωμοσύνη και την θεραπευτική ενέργεια να εισχωρήσουν στο σώμα σου, να γεμίσουν το σώμα σου και να πλημμυρίσουν όλα τα υγρά του σώματος, σε σχέση με αυτόν τον άνθρωπο.
3. Αφησε αυτόν τον άνθρωπο και δες τον να απομακρύνεται. Καθώς φεύγει, κόψε το νήμα που ενώνει τους δυο σας.
4. Κάνε το ίδιο με κάθε άνθρωπο της ζωής σου με τον οποίο έχεις μια μη ολοκληρωμένη ή μη ευθυγραμμισμένη σχέση.
5. Ο τελικός έλεγχος του τι έκανες, είναι να μπορείς να δεις ή να σκεφτείς αυτούς τους ανθρώπους χωρίς να νιώθεις κανένα αρνητικό ή θετικό συναίσθημα. Αν εξακολουθείς να νιώθεις όποια συναισθήματα, τότε κάνε και πάλι την ίδια διαδικασία.
Η ευθύνη είναι που διαχωρίζει τον άνθρωπο από το ανθρώπινο ζώο. Δυστυχώς απωλέσθη. Αναλαμβάνω την Ευθύνη της ζωής μου σημαίνει γίνομαι ο μόνος κύριος του Εαυτού μου. Δεν δέχομαι παθητικά ό,τι συμβαίνει, αλλά συμμετέχω ενεργά ως δράστης επηρεάζοντας και διαμορφώνοντας το περιβάλλον μου. Αναλαμβάνω την Ευθύνη μου σημαίνει αλλάζω, εξελίσσομαι, δεν λιμνάζω, ούτε παγ(ι)ώνω πεποιθήσεις και νοοτροπίες σάπιες από την γέννηση τους, όπως οι θρησκείες, οι πολιτικές, ο οπαδισμός (κάθε είδους -ισμός) και η εκπαίδευση. Αναλαμβάνω την Ευθύνη μου σημαίνει ότι είμαι συνεπής στο Λόγο και τις Πράξεις μου.
Αναλαμβάνω την Ευθύνη μου σημαίνει ότι γνέθω ο ίδιος το υφαντό της Μοίρας μου με τις συνειδητές επιλογές και δράσεις μου. Αναλαμβάνω την Ευθύνη μου σημαίνει διεκδικώ το δικαίωμα να εκδηλώσω την Αλήθεια μου και να είμαι οξυδερκής και λειτουργικός. Δεν χρωστάει κανένας συνειδητός άνθρωπος τίποτα και σε κανένα. Η Ευθύνη αφορά τη σχέση με τον ίδιο μας τον Εαυτό. Αφορά στην κατανόηση του ποιός είμαι και τι κάνω στον κόσμο αυτό. Η Ανάληψη Ευθύνης είναι ένα μεγάλο βήμα προς την Ανεξαρτησία και κατά προέκταση προς την Ελευθερία!
Κάνοντας ξανά την ίδια ερώτηση: Ποιος είναι λοιπόν ο εχθρός;
Το ΕΓΩ σου αγαπητέ μου, κανένας άλλος έξω από εσένα.
Τα εγωπαθή ανθρώπινα ζώα, οι πλεονέκτες, οι αδαείς, οι αμόρφωτοι, οι μηχανιστές. Που πράττουν ανάλογα με τα μικροσυμφέροντα τους κι ανταγωνιστικά. Που έχουν μολύνει τη Γη, έχουν καταστρέψει τον πλανήτη, που έκαναν πολέμους και θρησκείες, πολιτικές, οπαδισμούς και σάπια επιστημονικοφανή νεκρά συστήματα. Αυτό το ανθρώπινο ζώο είναι που πρέπει να τιμωρηθεί. Το φταίξιμο πέφτει όλο στο Εγώ (εσύ) και στα απλοϊκά ανθρώπινα ζώα, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά βίαια ζώα. Αυτά τα βίαια ζώα ακολουθώντας τις επιταγές της σύγχρονης θρησκειολογίας χειραγωγούνται και καταστρέφουν τον πλανήτη, πρέπει να σταματηθούν και θα σταματηθούν αφού συμπεριφέρονται σαν καρκινώματα επάνω στο πρόσωπο της αγαπημένης γης.
Λοιπόν… Ναι, εσύ συμφώνησες για όλο αυτό το χάλι που ζεις!!!
Εσύ ευθύνεσαι για την υγεία σου
Εσύ ευθύνεσαι για το ότι αφήνεις να σε ποδηγετούν με νεκρά συστήματα.
Γιατί ΕΣΥ κάνεις τις σκέψεις που τα δημιουργούν, τα συντηρούν και τα δυναμώνουν.
Οι σκέψεις σου τα δημιουργούν κι άρα οι σκέψεις σου μπορούν να τα αναδημιουργήσουν
Ελάχιστα είναι αυτά που δεν μπορείς να ελέγξεις και σε αυτά τα ελάχιστα δεν συμπεριλαμβάνεται η καθημερινότητα του υλικού κόσμου. Μπορείς να μην βρίσκεσαι εκεί που είναι τα προβλήματα, να μην πηγαίνεις εκεί που σε περιμένουν με το δάχτυλο στην σκανδάλη. Είσαι υπεύθυνος για ό,τι σου συμβαίνει, σταμάτα να κλαίς και ανέλαβε την ευθύνη της ζωής σου. Μπορεί να σου φαίνεται δύσκολο, σκληρό ή απίθανο, αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος, μόνο ο δρόμος του πολεμιστή υπάρχει, αν θέλεις να βιώσεις Μια Στάλα Ανεξαρτησίας.
Από την άλλη, δική σου είναι η ζωή. ΚΑΝΕ Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ, αλλά μην κλαίγεσαι σαν μιξοπαρθένα στο πρώτο ραντεβού!!!!
@Ηω Αναγνώστου /αποσπάσματα από το βιβλίο της “Η Τέχνη της Επιβίωσης”
Αποσπάσματα του Χαβανέζου Dr. Ihaleakala Hew Len στον συγγραφέα Joe Vitale
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.