Μία φράσις ποὺ συχνὰ ἀκοῦμε, ἀπὸ τοὺς γύρω μας, ἰδίως γιὰ τὰ παιδιὰ ποὺ δὲν μποροῦν εὔκολα νὰ …συμβιβασθοῦν μὲ τὴν καθημερινότητα. Μία φράσις ποὺ οὐδέποτε ἔχουμε ἀναλύσει ἤ ἐμβαθύνει.
Τί σημαίνει τό «θά βρῆ τόν δρόμο του»;;
Τί θά ἔπρεπε νά σημαίνῃ καί τί σημαίνει στήν πραγματικότητα;
Τί θά ἔπρεπε νά σημαίνῃ καί τί σημαίνει στήν πραγματικότητα;
Θεωρητικῶς, ἐὰν ζούσαμε βάσει τῶν φυσικῶν νόμων, κάτι τέτοιο θὰ ἦταν πολὺ φυσικὴ συνέπεια, ἰδίως γιὰ ὅλους αὐτοὺς τοὺς νέους ποὺ αἰσθάνονται κάπως …καταπιεσμένοι, μέσα στὸ …«βίαιο» οἰκογενειακὸ ἤ κοινωνικό τους περιβάλλον.
Θεωρητικῶς ὅμως, διότι στὴν πραγματικότητα δὲν εἶναι ἀκριβῶς ἔτσι.
Θεωρητικῶς ὅμως, διότι στὴν πραγματικότητα δὲν εἶναι ἀκριβῶς ἔτσι.
Οἱ ἀνθρώπινες κοινωνίες, στὴν ἀρχή τους καὶ μόνον, μιμήθηκαν τοὺς κανόνες καὶ τοὺς νόμους τῆς φύσεως. Αὐτὴ ἡ προσαρμοστικότης οὔτως ἤ ἄλλως τοὺς βοηθοῦσε, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, στὸ νὰ ἀνταπεξέλθουν στὴν βία τῶν ἐξωτερικῶν συνθηκῶν.
Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ὅμως ποὺ ὁ ἄνθρωπος ἄρχισε νὰ κλείνεται στὶς πόλεις ξεκίνησε καὶ ἡ ἀπομάκρυνσίς του ἀπὸ τὴν φυσικὴ ἐπιλογή. Ἡ νέας μορφῆς προσαρμοστικότης ὁδηγοῦσε συχνὰ σὲ «ἐκπτώσεις», ἀναφορικῶς μὲ τοὺς πρώτους, τοὺς βασικοὺς κανόνες ἐπιβιώσεως.
Μεγαλώνοντας λοιπὸν τὰ παιδιά του ὁ ἄνθρωπος, μέσα σὲ αὐτές, τὶς νέες συνθῆκες, ἦταν δεδομένον πὼς σιγὰ σιγὰ θὰ παρουσιάζονταν, τοπικὲς ἀρχικῶς, μεγαλύτερεσ στὴν συνέχεια, ἑστίες ἀντιδράσεως, ἐφ΄ ὅσον ἕνα παιδί, μὰ ἰδίως ἕνας ἔφηβος, συνειδητοποιεῖ πὼς κάτι τοῦ φταίει, ἀλλὰ ἀδυνατεῖ νὰ συνειδητοποιήσῃ τὸ τὶ τοῦ φταίει.
Ἀκριβῶς αὐτὲς οἱ ἑστίες ἀντιδράσεως εἶναι σήμερα αὐτές, στὶς ὁποῖες ἀναφερόμεθα, ὅταν λέμε: «θὰ βρῆ τὸν δρόμο του».
(Ἐὰν ὄχι ὅλες, σίγουρα οἱ περισσότερες.)
Κι ἀκριβῶς αὐτὲς οἱ ἑστίες ἀντιδράσεως, ποὺ …συμπτωματικῶς εἶναι ἄνθρωποι, εἶναι κι αὐτὲς ποὺ μᾶς ἀπασχολοῦν, δίχως συχνὰ νὰ γνωρίζουμε τὸ πῶς νὰ τὶς διαχειρισθοῦμε!
(Ἐὰν ὄχι ὅλες, σίγουρα οἱ περισσότερες.)
Κι ἀκριβῶς αὐτὲς οἱ ἑστίες ἀντιδράσεως, ποὺ …συμπτωματικῶς εἶναι ἄνθρωποι, εἶναι κι αὐτὲς ποὺ μᾶς ἀπασχολοῦν, δίχως συχνὰ νὰ γνωρίζουμε τὸ πῶς νὰ τὶς διαχειρισθοῦμε!
Ἴσως, ἴσως λέω, ἔφθασε ἡ στιγμὴ νὰ ἀναρωτηθοῦμε γιὰ τὸ πόσο ἀναγκαία εἶναι ἡ ἐπιστροφή μας σὲ φυσικὲς ἐπιλογές. Ἴσως σιγὰ σιγὰ πρέπῃ νὰ δοῦμε ἐμεῖς τὰ πράγματα διαφορετικά, γιὰ νὰ μπορέσουν καὶ τὰ παιδιά, μέσα ἀπὸ ἐμᾶς, νὰ βροῦν κάποιες ἀναγκαῖες, γιὰ τὴν ζωή τους, ἐπιλογές.
Υ.Γ. Ἡ φωτογραφία ἐπελέγη ἐπίτηδες, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ πόσο …ἀκραῖος μπορεῖ νὰ γίνῃ κάποιος, ἐὰν αἰσθάνεται πὼς τὸν πνίγουν τὰ πάντα καὶ πὼς δὲν ὑπάρχει διέξοδος.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.