Γιατί συνεχίζω να τρώω;

Του Θεόδωρου Αγγελάκογλου, Συμβούλου Ψυχικής Υγείας με Εκπαίδευση στη Συμβουλευτική Ψυχολογία μέσω του διπλώματος HND (Higher National Diploma).

Τα αίτια σχετικά με την υπερβολική όρεξη και την αδυναμία να χάσουμε κιλά θα τα χωρίσουμε σε 2 μέρη: Σε ζάχαρη και ψυχολογικούς παράγοντες.

Η ζάχαρη αποτελεί τον χειρότερο υδατάνθρακα με καμία απολύτως διατροφική και θρεπτική αξία, μάλιστα μπορείς να την αποκαλέσεις «αντί – θρεπτική» διότι μειώνει τις βιταμίνες και τα μέταλλα στον οργανισμό. Επίσης, η γλυκιά της γεύση επηρεάζει τούς γευστικούς αδένες φτάνοντας μια σοκολάτα να μετατρέπει μήλα και καρότα να μοιάζουν άνοστα. Είναι ουσιαστικά το αίτιο ανάγκης για μεγαλύτερη κατανάλωση ζάχαρης. Τέλος, τα περισσότερα είδη τροφίμων στο σούπερ μάρκετ περιέχουν ζάχαρη ή με άλλη ονομασία όπως: σακχαρόζη, μελάσα, γλυκόζη, σιρόπι, δεξτρόζη, σιρόπι καλαμποκιού, μαλτόζη και οτιδήποτε τελειώνει σε –όζη.

Στο δεύτερο μέρος βλέπουμε τη τροφή να συνδέεται με τα συναισθήματά μας αντί να αποτελεί ανάγκη για επιβίωση. Σε 6 αιτίες μπορούμε να δούμε τους λόγους που η τροφή αντί να φροντίζει να θρέψει το σώμα μας, εκείνη ταΐζει τα συναισθήματα.

Ένας παράγοντας είναι ο φόβος. Φυσικά δεν αναφερόμαστε σε έναν άμεσο φόβο όπως το να πέσει κανείς θύμα επίθεσης (δε μπορεί εκείνη τη στιγμή να σκέφτεται το φαΐ), αλλά συνήθως σε έναν ήπιο, άτοπο, παράλογο φόβο. Κύριο αίτιο είναι ο φόβος έλλειψης τροφής, ότι θα ξεμείνουμε από φαγητό και αγνοούμε πότε θα είναι το τελευταίο γεύμα κι έτσι η αγορά και η κατανάλωση τροφής μετατρέπεται σε παράλογη.

Η θλίψη είναι ικανή να στρέψει τη προσοχή μας στο φαΐ. Είναι ένας τρόπος για να φτιάξει η διάθεσή μας όταν είμαστε λυπημένοι.

Ένα κομμάτι είναι και ο θυμός που ενεργοποιεί τον μηχανισμό «τρόμος, φυγή, σύγκρουση». Καθώς ο θυμός ανεβάζει την αδρεναλίνη, η τροφή ασχολείται με τη κρίση να «παλέψουμε» ή να «φύγουμε».

Τρώμε και από περιέργεια. Ακόμα κι αν γνωρίζουμε αν τροφή ήταν πριν απολαυστική, θέλουμε να μάθουμε αν και τώρα είναι, πόσο μάλλον αν η περιέργεια ενεργοποιείται εάν δε την έχουμε ξαναφάει και πιστεύουμε ότι θα είναι απολαυστική.

Ένα συναρπαστικό συναίσθημα είναι η έκπληξη. Όταν όμως απουσιάζει, η πλήξη και μόνο είναι ικανή να μας ωθήσει στο φαγητό.

Για το τέλος φυσικά είναι η απόλαυση. Όταν είμαστε σχετικά ευτυχισμένοι ή ικανοποιημένοι, τρώμε για να δώσει ακόμα περισσότερη ευχαρίστηση. Υπάρχει βέβαια και ο εθισμός σε μια μόνο τροφή που τη καταναλώνεις, όχι για απόλαυση, αλλά για να μην αποσυρθεί η απόλαυση όταν η τροφή αυτή απουσιάζει.

Από το βιβλίο της Zoe Harcome «Γιατί τρώμε τόσο πολύ; Ενώ θέλουμε να είμαστε αδύνατοι» Εκδόσεις Μελάνι:2008

psychopedia

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ