ΧΡΟΝΟΣ… ΠΟΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ; Μέρος 1ο

(Προειδοποίηση… το άρθρο αυτό είναι μόνον για ψαγμένους και επιστημονικά μορφωμένους… αλλιώς προσπέρασέ το… για να μην με βρίζεις μετά… σε προειδοποίησα…!)

Υπάρχει ο χρόνος; Απλά… δεν υφίσταται… τόσο απλά….!

Μήπως είμαστε αιχμάλωτου του Χρόνου, αιχμάλωτοι σ’ έναν αριθμητικό υπολογισμό ωρών, λεπτών, ετών… και δεν συμμαζεύεται. Ο Χρόνος… ποτέ δεν μας φτάνει και εάν κάποια στιγμή αγαπητοί μου… έχετε λίγο παραπάνω Χρόνο… ή δεν ξέρετε τι να τον κάνετε… δώστε τον σε μένα… πλάκα κάνω….! Το σίγουρο είναι… ότι τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά του δεν υπάρχουν… αλλά και ούτε που ξέρει καν ο Άνθρωπος εάν υπάρχει… αυτό που δεν έχει…. εεε; Επειδή το «Εγώ» μας… ως Άνθρωποι και όλα τα άλλα Όντα που συνυπάρχουν μαζί του, οργανικά και ανόργανα, είναι κάτω από την κηδεμονία, την εξουσία και τα «καπρίτσια» του Χρόνου… είναι λάθος να λέμε ότι το αντίθετο της Ζωής… είναι ο Θάνατος, αλλά δεν είναι… ο Χρόνος… είναι…!

Τελικά… υπάρχει ο Χρόνος;

Πάντως… όπως τον αντιλαμβανόμαστε… Χρόνος δεν υπάρχει… διότι γνωρίζουμε πολύ καλά σήμερα… ότι η σύγχρονη επιστήμη και σχεδόν η Κβαντική θεωρία… αλλά και η θεωρία του Χάους και των «Fractal» μας λένε ότι…. ο Χρόνος όπως τον μετρούμε καθημερινά, είτε τον κυνηγάμε είτε μας κυνηγάει… δεν υπάρχει.

 Όσο όμως υπάρχει η ξεπερασμένη πλέον αντίληψη…. ότι ο Χρόνος είναι μια ευθεία… γραμμή που ξεκινάει από κάπου στο άγνωστο… και καταλήγει κάπου αλλού… στο μακρινό μέλλον, τόσο θα είναι δύσκολο και να τον ερμηνεύσουμε, αλλά και να αξιοποιήσουμε τις όποιες Πνευματικές κι Ενεργειακές του διαστάσεις.

 Κάθε τι που φαίνεται με την πρώτη ματιά…. γραμμικά δηλαδή… μια ευθεία μπορεί.. εάν μελετηθεί σε βάθος… να εμφανίζει κάποιες στροφές, διάφορες καμπύλες, κάποια αραβουργήματα σε «Fractal»… ατελείωτες λεπτομέρειες. 

Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι η θεωρία του Χάους… δηλώνει ξεκάθαρα… πως τίποτε δεν υπάρχει ευθεία στην φύση. Δεν υπάρχουν δηλαδή ευθείες γραμμές. 

Άρα λοιπόν… πως ο Χρόνος μπορεί να είναι γραμμικός; Πως δηλαδή… μπορεί κάτι τόσο Πνευματικό…. όπως ο ΧωροΧρόνος να είναι μια ευθεία γραμμή… όταν τίποτε δεν είναι γραμμικό; Τέλος πάντων….!

Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν δισεκατομμύρια των δισεκατομμυρίων Σύμπαντα… που σε κάποια από αυτά ο (Χρόνος) όπως τον ξέρουμε εδώ… σε αυτό το Σύμπαν, όπως τον μετρούμε με το ρολόι μας, πολύ απλά… δεν Υπάρχει. Έτσι λοιπόν ΕΣΥ… ναι ΕΣΥ… που τώρα καταφέρνεις να μην έχεις κάτι που δεν υπάρχει… τι γίνεται.. τι κάνεις; Ο χρόνος λοιπόν όχι μόνο δεν υπάρχει… «πάντα»… αλλά δεν υπάρχει και «παντού». Η Κβαντική και η θεωρία της Σχετικότητας, δεν θεωρούν τον χρόνο ως απόλυτο. Υπάρχει όμως πάντα… μας λέγει. … και η Κβαντική μας δίνει και μια άλλη διάσταση στο θέμα «Χρόνος»… που χρησιμοποιώντας τον ισομορφισμό του «Sidis», μπορούμε να ισχυριστούμε ότι όντως ο Χρόνος υπάρχει πάντα. Έτσι… το πρώτο πρόβλημα που προκύπτει είναι, εάν υπάρχει ο Χρόνος παντού και όχι πάντα, εφόσον υπάρχουν και άλλες διαστάσεις στο χωροχρόνο, διότι η λέξη «πάντα» είναι αποκλειστικά χρονική. Στο τέλος όμως θα μπλέξουμε τα μπούτια μας… αλλά ας κάνουμε όμως μια προσπάθεια…!

Τελικά υπάρχει, ένας χώρος…. όπου δεν υπάρχει ο Χρόνος; Τι λέτε; 

Ναι… υπάρχει μόνο και μόνο για σένα και για μένα, όπου εκεί μπορείς να του δώσεις ένα κάποιο νόημα. Αλλά όμως αυτό το νόημα…. σίγουρα δεν είναι αντικειμενικό και γι’ αυτόν το λόγο υπάρχει κι αυτή η απορία. Αν όμως αποδεχτούμε… ότι υπάρχει Κβάντωση της Ενέργειας και του Χώρου, είναι φυσιολογικό να γενικεύσουμε αυτή την έννοια και στο Χρόνο… εφόσον ο ΧώροΧρόνος αποτελεί μια ενιαία οντότητα. Πιάσ’ το αυγό και κούρευτο…!
Στην αρχαιότητα στην Ελληνική μας Φιλοσοφία… ο Χρόνος θεωρείται υπό πνεύμα ρεαλιστικό. Ο Πυθαγόρης (πρώτος Διδάσκαλος της Αυτογνωσίας το (580-500 π.κ.ε.)…. θεωρούσε τον Χρόνο ως σφαίρα…. η οποία περιβάλλει το παν. Ο Πλάτων… συνάπτει την μεταβλητότητα με τον Χρόνο και την αιωνιότητα με το αμετάβλητο. Ο Αριστοτέλης πάλι αναφερόμενος στον Χρόνο διατείνεται ότι, ο Χρόνος αποτελεί μίαν όψιν της διαρκούς κινήσεως των σωμάτων, επ’ αυτού δε στηρίζεται η υποκειμενικότης του. Ο Χρόνος δεν είναι η κίνησις, εφ’ όσον υπάρχουν πολλαί κινήσεις επί μέρους, ενώ ο Χρόνος είναι μοναδικός.
Κι γενικά… αφού… αυτοί οι «μεγάλοι»… δεν το βρήκαν… θα τον βρούμε εμείς… άστα… βράστα. 

Η κριτική σκέψη, που πρωτογέννησαν στην ανθρώπινη Ιστορία, οι προ-αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι μας, αποπροσωποποίησε τον γεννήτορα-δημιουργό: Τον Χρόνο τον γεννάει η μεταβολή… η αέναη στο Σύμπαν κίνηση. Ταυτίζεται ο Χρόνος με την Ουράνια Σφαίρα στην κίνησή της, τα ουράνια σώματα είναι «όργανα χρόνου», μέτρα για να μετράμε τον Χρόνο. Σε άμεση συνάρτηση με την ύλη, που είναι το δεδομένο και άναρχο υποκείμενο της κινητικής μεταβολής, είναι και ο Χρόνος αγέννητος, άπειρος (δίχως πέρατα), στοιχείο αναπόσπαστο της κοσμικής ολότητας, ανερμήνευτα δεδομένο «γίγνεσθαι» συστατικό του υπάρχειν. (συνεχίζεται…..)

Ioannis Stogiannos

ΧΡΟΝΟΣ… ΠΟΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ; Μέρος 2ο

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ