Ο τέταρτος άθλος του Ηρακλή Η ελαφίνα της Αρτέμιδας

Πρόγραμμα Αναπαρα

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ

Ο Ευρυσθέας έστειλε λοιπόν τον Ηρακλή να συλλάβει τη χρυσοκέρατη ελαφίνα της Κυρήνειας.

Η λέξη “ελαφίνα” προέρχεται από μια παλιά Γοτθική λέξη που σημαίνει “αυτό που πρέπει να συλληφθεί”, με άλλα λόγια αυτό που είναι απατηλό και δύσκολα πιάνεται.

Η ελαφίνα αυτή ήταν αφιερωμένη στην Άρτεμη, τη θεά της Σελήνης.

Αλλά η Διάνα, η Κυνηγός των Ουρανών, ‘η κόρη του ηλίου’, ισχυριζόταν το ίδιο και υπήρχε φιλονικία ως προς την ιδιοκτησία.

Ο Ηρακλής δέχθηκε την εντολή του Ευρυσθέα κι ανέλαβε να αιχμαλωτίσει την ευγενική ελαφίνα.

Έναν ολόκληρο χρόνο την κυνηγούσε, πηγαίνοντας από δάσος σε δάσος, βλέποντάς την στιγμιαία και χάνοντάς την πάλι.

Περνούσαν οι μήνες και δεν μπορούσε να τη

– συλλάβει και κρατήσει.

Στο τέλος η επιτυχία στεφάνωσε τις προσπάθειές του

– έπιασε την ελαφίνα

– την κρέμασε στον ώμο του

– “την κράτησε κοντά στην καρδιά του” και

– τη μετέφερε στον Ναό των Μυκηνών

– όπου την άφησε μπροστά στο βωμό του Ιερού Τόπου.

Έπειτα έκανε προς τα πίσω και ήταν ευχαριστημένος για την επιτυχία του.

Αυτή είναι μια από τις πιο μικρές ιστορίες, αλλά μολονότι μας λέγονται λίγα, ο άθλος αυτός όταν εξεταστεί προσεκτικά, παρουσιάζει

– βαθύ και μεγάλο ενδιαφέρον και

συνιστά ένα μάθημα με μεγάλη σημασία.

Δεν υπάρχει επιτυχία για το ζηλωτή μέχρι να μετουσιώσει το ένστικτο σε ενόραση, ούτε υπάρχει σωστή χρήση της διάνοιας μέχρι να έρθει σε δράση η ενόραση που διερμηνεύει κι επεκτείνει τη διανόηση και φέρνει την αντίληψη. Τότε το ένστικτο υποτάσσεται και στις δύο.

Για το ζηλωτή δεν υπάρχει

– επιτυχία

μέχρι να μετουσιώσει το ένστικτο σε ενόραση

– σωστή χρήση της διάνοιας

μέχρι να έρθει σε δράση η ενόραση που

– διερμηνεύει και  επεκτείνει

τη διανόηση και

– φέρνει την κατανόηση.

το τέταρτο ζωδιακό σημείο: Ο Καρκίνος

Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΩΝ ΖΩΔΙΑΚΩΝ ΣΗΜΕΙΩΝ

Ο Καρκίνος είναι το τελευταίο από ό,τι θα μπορούσαμε να ονομάσουμε τα τέσσερα προπαρασκευαστικά ζώδια,

είτε εξετάζουμε την ενέλιξη της ψυχής στην ύλη,

είτε την ανέλιξη του ζηλωτή, καθώς αγωνίζεται να μεταβεί από το ανθρώπινο βασίλειο προς το πνευματικό βασίλειο.

Εξοπλισμένο με την ικανότητα του νου στον Κριό και με την επιθυμία στον Ταύρο και αφού έφτασε στην αντίληψη της ουσιαστικής του δυαδικότητας στους Διδύμους, το ενσαρκωνόμενο ανθρώπινο ον εισέρχεται με τη γέννηση στον Καρκίνο στο ανθρώπινο βασίλειο.

Ο Καρκίνος είναι ένα μαζικό σημείο και οι επιδράσεις που διαχύνονται απ’ αυτόν θεωρούνται από πολλούς εσωτεριστές ότι επιφέρουν το σχηματισμό

– της ανθρώπινης οικογένειας

– της φυλής

– του έθνους και

– της οικογενειακής μονάδας.

Όσον αφορά στο ζηλωτή, η ιστορία είναι κάπως διαφορετική, γιατί στα τέσσερααυτά ζωδιακά σημείο

– προετοιμάζει τον εξοπλισμό του και

– μαθαίνει να τον χρησιμοποιεί.

Στον Κριό αδράχνει το νου του και επιζητεί να τον προσαρμόσει στην ανάγκη του,μαθαίνοντας το νοητικό έλεγχο.

Στον Ταύρο, “τη μητέρα της φώτισης”, δέχεται την πρώτη λάμψη πνευματικούφωτός που λάμπει αυξανόμενα καθώς πλησιάζει το στόχο του.

Στους Διδύμους δεν εκτιμά μόνο τις δύο όψεις της Φύσης του, αλλά η αθάνατηόψη αρχίζει ν’ αυξάνει σε βάρος της θνητής.

Τώρα στον Καρκίνο έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με την πιο παγκόσμια εκείνη αίσθηση που είναι η ανώτερη όψη της μαζικής συνείδησης.

Εξοπλισμένος συνεπώς

– με έναν ελεγχόμενο νου

– με μια ικανότητα να καταγράφει τη φώτιση,

– με μια δυνατότητα

– να προσεγγίζει την αθάνατη όψη του και

– ν’ αναγνωρίζει ενορατικά το βασίλειο του πνεύματος,

είναι πια έτοιμος για το μεγαλύτερο έργο.

Στα επόμενα τέσσερα σημεία που θα μπορούσαμε να τα θεωρήσουμε σαν σημεία του αγώνα στο φυσικό πεδίο για επιτεύγματα, απεικονίζεται η φοβερή μάχη δια της οποίας το Αυτοσυνείδητο άτομο

– προβάλλει από τη μάζα στον Καρκίνο

– γνωρίζει ότι

– είναι άτομο στο Λέοντα

– δυναμικός Χριστός στην Παρθένο

– ζηλωτής που προσπαθεί να ισοσταθμίσει τα ζεύγη των αντιθέτων στο Ζυγό κι

– εκείνος που υπερνικά την πλάνη στο Σκορπιό.

Αυτά είναι τα τέσσερα ζωδιακά σημεία

– της κρίσης και

– της εκπληκτικής προσπάθειας.

Σ’ όλα αυτά

– η φώτιση

– η ενόραση και

– η ψυχική δύναμη

για τις οποίες είναι ικανός ο Ηρακλής, ο ζηλωτής,

χρησιμοποιούνται στο έπακρο.

Έχουν επίσης την αντανάκλασή τους στο ενελικτικό τόξο και μπορεί να χαρακτείμια παρόμοια σειρά ανάπτυξης.

Η ψυχή

– επιτυγχάνει ατομικότητα στο Λέοντα,

– γίνεται

– τροφός ιδεών και

– δυναμικών ικανοτήτων,

στην Παρθένο

– ταλαντεύεται βίαια από την μια ακρότητα στην άλλη στο Ζυγό και

– βρίσκεται κάτω από τη πειθαρχία της επίδρασης του κόσμου

– της πλάνης και

– της μορφής

στο Σκορπιό.

Στα τελικά τέσσερα σημεία έχουμε τα σημεία της επίτευξης.

Ο ζηλωτής έφυγε από τον κόσμο της ψευδαπάτης και της μορφής και η συνείδησή του είναι απελευθερώθηκε από τους περιορισμούς του.

– Τώρα μπορεί να είναι ο τοξότης στο σημείο του Τοξότη, που πηγαίνει κατευθείαν στο τελικό του στόχο.

– Τώρα μπορεί να είναι ο τράγος στο σημείο του Αιγόκερω, που αναρριχάται στο όρος της μύησης.

– Τώρα μπορεί να είναι ο παγκόσμιος εργάτης στο σημείο του Υδροχόου και

– ο Κοσμοσωτήρας στο σημείο των Ιχθείων.

Τώρα μπορεί

– να συγκεφαλαιώσει μέσα του, όλα τα αποκτήματα

– της προπαρασκευαστικής περιόδου και

– των άγριων μαχητικών αγώνων που δόθηκαν στα τέσσερα τελικά σημεία της έντονης δραστηριότητας και

– να καταδείξει στα τέσσερα τελικά αυτά σημεία

– τα οφέλη που αποκτήθηκαν και

– τις δυνάμεις που αναπτύχθηκαν.

Η σύντομη αυτή σύνοψη των ζωδιακών σημείων όπως επηρεάζουν τον Ηρακλή, θα χρησιμεύσει για να δώσει κάποια ιδέα

– της θαυμάσιας σύνθεσης της εικόνας

– της σταθερής προόδου και

– της ελεγχόμενης ανέλιξης των διαφόρων δυνάμεων που

– παίζουν το λεπτοφυή ρόλο τους και

– προκαλούν αλλαγές στη ζωή του ανθρώπου.

Τρεις λέξεις συνοψίζουν την αντικειμενική αυτεπίγνωση ή την συνειδητή όψη του εξελισσόμενου ανθρώπινου όντος:

– ένστικτο

– διανόηση

– ενόραση.

Το σημείο που μελετούμε τώρα είναι κατεξοχήν το σημείο του ενστίκτου.

Η μεταρσίωση όμως του ενστίκτου είναι η ενόραση.

Με τον ίδιο τρόπο που η ύλη πρέπει ν’ ανυψωθεί στον ουρανό, έτσι και το ένστικτο πρέπει ν’ ανυψωθεί παρόμοια και όταν έχει έτσι υπερπηδηθεί και μετουσιωθεί, εκδηλώνεται σαν ενόραση (που συμβολίζεται από την ελαφίνα).

Το ενδιάμεσο στάδιο είναι εκείνο της διανόησης.

Η μεγάλη ανάγκη του Ηρακλή είναι

– ν’ αναπτύξει πλέον την ενόρασή του και

– να εξοικειωθεί με αυτή την υποσυνείδητη, στιγμιαία αναγνώριση

της αλήθειας και της πραγματικότητας, που είναι

– το υψηλό προνόμιο και

– ο δυναμικός παράγοντας της Ζωής ενός απελευθερωμένου Υιού του Θεού.

ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΖΩΔΙΑΚΟΥ ΣΗΜΕΙΟΥ

Ο Καρκίνος λέγεται κάβουρας και η Ελληνική μυθολογία μας λέει ότι οι Έλληνες ότι ο κάβουρας στάλθηκε από την Ήρα να δαγκώσει το πόδι του Ηρακλή.

(Συναντούμε πάλι αυτό το σύμβολο στην τρωτή “φτέρνα του Αχιλλέα”.)

Είναι ένας ενδιαφέρων τρόπος έκφρασης των ευθυνών της διαδικασίας της ενσάρκωσης και της απεικόνισης των εμποδίων που περιστοιχίζουν την ψυχή καθώς πορεύεται στην ατραπό της εξέλιξης.

Συμβολίζει τους περιορισμούς κάθε φυσικής ενσάρκωσης, γιατί ο Καρκίνος είναι μια από τις δύο μεγάλες Πύλες του Ζωδιακού.

Ο Καρκίνος είναι

– η Πύλη

– προς τον κόσμο των μορφών

– προς τη φυσική ενσάρκωση και

– το ζωδιακό σημείο όπου η δυαδικότητα της μορφής και της ψυχής ενοποιείται μέσα στο φυσικό σώμα.

Το αντίθετο σημείο του Καρκίνου είναι ο Αιγόκερως και

τα δύο αυτά αποτελούν τις δύο Πύλες.

Η μια είναι η Πύλη προς

– τη μορφική ζωή και

– η άλλη προς την πνευματική ζωή.

Η μια ανοίγει τη θύρα στη μαζική μορφή της ανθρώπινης οικογένειας και

η άλλη στην κατάσταση της συμπαντικής συνείδησης, που είναι το βασίλειο του πνεύματος.

Το ένα ζωδιακό σημείο σημαδεύει την απαρχή της ανθρώπινης εμπειρίας στο φυσικό πεδίο,

το άλλο σημαδεύει την κορύφωσή της.

Το ένα ζωδιακό σημείο υποδηλώνει δυνητικότητα και

το άλλο επιστέγασμα.

Λέγεται ότι ο Χριστός έδωσε στον Άγιο Πέτρο τα κλειδιά του Ουρανού και της Γης. Του έδωσε συνεπώς τα κλειδιά των δύο αυτών Πυλών.

Διαβάζουμε:

“Ο Ιησούς δίνει στον Πέτρο… τα κλειδιά των δύο κύριων πυλών του ζωδιακού, που είναι τα δύο ηλιοστάσια, τα ζωδιακά σημεία του Καρκίνου και του Αιγόκερου, που ονομάζονται οι Πύλες του Ήλιου.

Δια του Καρκίνου ή της ‘Πύλης του Ανθρώπου’ η ψυχή κατέρχεται στη γη (για να ενωθεί με το σώμα), που είναι ο πνευματικός θάνατος.

Δια του Αιγόκερου, της ‘Πύλης των Θεών’ η ψυχή ξανανεβαίνει στον ουρανό.” (Ε.Β. Στράιτον, Το Ουράνιο Πλοίο του Βορρά, Τόμ. II, σελ. 206.)

Στο ζωδιακό της Τεντύρας το σημείο του Καρκίνου παριστάνεται σαν ένα σκαθάρι που στην Αίγυπτο ονομάζεται σκαραβαίος.

Η λέξη “σκαραβαίος” σημαίνει “μονογενής”, αντιπροσωπεύει συνεπώς τη γέννηση στην ενσάρκωση, ή αναφορικά με το ζηλωτή τη νέα γέννηση.

Ο μήνας Ιούνιος στην αρχαία Αίγυπτο ονομαζόταν “μεόρε”, που σημαίνει πάλι “αναγέννηση” και έτσι το ζώδιο και το όνομα μας δίνουν σταθερά την ιδέα της λήψης μορφής και της έλευσης σε φυσική ενσάρκωση.

Σ’ έναν αρχαίο ζωδιακό της Ινδίας, που χρονολογείται στο 400 π.Χ. περίπου, το ζώδιο παριστάνεται πάλι από ένα σκαθάρι.

Οι Κινέζοι ονόμαζαν αυτό το ζώδιο “Κόκκινο πουλί”, γιατί

– το κόκκινο είναι σύμβολο της επιθυμίας και

– το πουλί είναι σύμβολο

– εκείνου που ξεπετάγεται στην ενσάρκωση και

– της εμφάνισης σε χρόνο και χώρο.

Το πουλί εμφανίζεται πολύ συχνά στο Ζωδιακό και στους αρχαίους μύθους το Χάμσα, το πουλί της Ινδικής παράδοσης, “το εκτός χρόνου και τόπου πουλί”, εκπροσωπεί εξίσου την εκδήλωση του Θεού και του ανθρώπου.

Από το σκοτάδι το πουλί αστράφτει και πετά διασχίζοντας τον ορίζοντα στο φως της μέρας και πάλι εξαφανίζεται στο σκοτάδι.

Η Αγγλική λέξη “χήνα” προέρχεται από την ίδια Σανσκριτική ρίζα μέσω της Ισλανδικής και όταν λέμε, “Τι χήνα που είσαι”, κάνουμε πραγματικά μια πολύ εσωτερική διαβεβαίωση.

Λέμε σ’ ένα άλλο ανθρώπινο ον:

“Είσαι το εκτός χρόνου και τόπου πουλί,

είσαι η ψυχή που παίρνει μορφή

είσαι Θεός σε ενσάρκωση!”

Ο κάβουρας ζει μισός στη γη και μισός στο νερό.

Είναι λοιπόν τo ζωδιακό σημείο της ψυχής που κατοικεί στο φυσικό σώμα, αλλά

ζει κυρίως στο νερό που συμβολίζει τη συναισθηματική, αισθαντική φύση.

Εξωτερικά, ο Καρκίνος κυβερνάται από τη Σελήνη, που πάντα είναι η μητέρα της μορφής, ελέγχοντας τα νερά και τις Παλίρροιες.

Επομένως σ’ αυτό το σημείο

– κυριαρχεί η μορφή και

– αποτελεί εμπόδιο.

Ο κάβουρας χτίζει το σπίτι του ή το κέλυφος και το μεταφέρει στη ράχη του και

οι άνθρωποι που γεννήθηκαν σ’ αυτό το ζώδιο έχουν πάντα συνείδηση εκείνου που δόμησαν.

Είναι συνήθως

– υπερευαίσθητοι

– ευσυγκίνητοι και

– φροντίζουν πάντα να κρύβονται.

Ο τύπος στο Καρκίνο

είναι τόσο ευαίσθητος,

ώστε είναι δύσκολο να τον χειρισθείς και

είναι τόσο άπιαστος και μερικές φορές τόσο αόριστος,

ώστε είναι δύσκολο να τον καταλάβεις ή να τον εντοπίσεις.

ΟΙ ΑΣΤΕΡΕΣ

Επειδή ο Καρκίνος είναι σημείο

– απόκρυψης

– υποχώρησης πίσω από εκείνο που έχει δομηθεί,

στον Καρκίνο λαμπροί αστέρες δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχουν ορατοί και φωτεινοί αστέρες.

Ο Καρκίνος δεν είναι ένας αστερισμός που εντυπωσιάζει.

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι στα Εβραϊκά δεν υπάρχει λέξη για τον “κάβουρα”. Θεωρείται ακάθαρτος και δεν αναφέρεται.

Έτσι είναι η υλική μορφή, θεωρούμενη από τη σκοπιά του πνεύματος και

οι εσωτεριστές μας λένε ότι το φυσικό σώμα δεν είναι στοιχείο.

(Η αντικατάσταση του Αιγυπτιακού Ιερού Σκαραβαίου από τον κάβουρα φαίνεταισαν αναγνώριση της ποιότητας του Καρκίνου στις ανώτερες όψεις του, όταν ο εκ γενετής πρωτόγονος είναι ζηλωτής ή μαθητής,

Αυτός είναι ο λόγος που διατρέχουμε πολλές φορές το Ζωδιακό.)

Υπάρχουν ογδόντα τρεις αστέρες στο σημείο του Καρκίνου, ο λαμπρότερος των οποίων είναι τρίτου μεγέθους και στο κέντρο ακριβώς του αστερισμού υπάρχει ένα σύμπλεγμα αστέρων.

Η Φάτνη που ονομάζεται από τους σύγχρονους αστρονόμους “Κυψέλη”.

Ο αστέρας αυτός είναι ένα θαυμάσιο σύμβολο της συλλογικής οργάνωσης της ανθρώπινης οικογένειας και

είναι ένας από τους λόγους που πάντα θεωρήθηκε σαν έναμαζικό ζωδιακό σημείο.

Στη μάζα κυβερνά το ένστικτο.

Ο Καρκίνος

– συνεπώς είναι το σημείο

– του ενστίκτου

– της αγελαίας ζωής

– της μαζικής αντίδρασης.

– αντιπροσωπεύει

– τον υποσυνείδητο νου

– το κληρονομικό ένστικτο και

– τη συλλογική φαντασία.

Ο Καρκίνος αντιπροσωπεύει, ατομικά, τη συνολική Ζωή και τη συνεκτικότητα των κυττάρων στο σώμα και αυτής της ενστικτώδους συλλογικής ζωής, που είναι κυρίως υποσυνείδητη στον άνθρωπο, αλλά επηρεάζει πάντα το φυσικό του σώμακαι υποκειμενικά τον κατώτερο νου και τη συναισθηματική του ύπαρξη.

Ο ανεξέλικτος Καρκίνος βυθίζεται στη μάζα.

Είναι ένα ασυνείδητο τμήμα του μεγάλου όλου και εδώ υπάρχει το πρόβλημα.

Το μέσο άτομο του Καρκίνου, καθώς και ο ζηλωτής που εκτελεί τον άθλο αυτού του σημείου, υπόκεινται στην παρόρμηση να εξυψωθούν πάνω από τη μάζα στην οποία κρατούνται από το ένστικτό τους και σε αντικατάσταση ν’ αναπτύξουν την ενόραση που θα τους επιτρέψει ν’ ανυψωθούν.

Το σημείο αυτό ονομάζεται μερικές φορές από τους Εβραίους “το φέρετρο”, επειδή δείχνει απώλεια ταυτότητας, ενώ οι πρώτοι Χριστιανοί το ονόμαζαν “ο τάφος του Λαζάρου” που εγέρθηκε από το θάνατο.

Μ’ αυτές τις λέξεις, “φέρετρο”, “τάφος”, “κάβουρας” και στην αναφορά που καμιά φορά βρίσκουμε τον Καρκίνο σαν “μήτρα”, έχουμε τη σκέψη

– της κρυμμένης ζωής

– μιας καλυμμένης μορφής

– της δυναμικότητας και

– εκείνου του αγώνα με τις περιστάσεις, που

– προκαλεί τελικά στο Λέοντα η ανάδυση του ατόμου και

– στον Αιγόκερω η γέννηση ενός Κοσμοσωτήρα.

Απεικονίζει λοιπόν οριστικά τον αγώνα που βαίνει στη ζωή του ζηλωτή,

έτσι ώστε το ένστικτο να δώσει τελικά θέση στην ενόραση.

ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΙΓΟΚΕΡΩ

Η αντιπαραβολή των δύο σημείων, του Καρκίνου και του Αιγόκερου, είναι ενδιαφέρουσα, γιατί ό,τι υποδεικνύεταιστον Καρκίνο, κορυφώνεται στον Αιγόκερω.

Ο Καρκίνος αντιπροσωπεύει το σπίτι, τη μητέρα, είναιπροσωπικός και συναισθηματικός, ενώ

ο Αιγόκερως αντιπροσωπεύει την ομάδα στην οποία εισέρχεται συνειδητά η μονάδα και επίσης “τον πατέρα παντός ό,τι ΥΠΑΡΧΕΙ”.

Στην πύλη του Καρκίνου εισέρχεται κάποιος με τη διαδικασία της μεταφοράςαπό τη ζωώδη κατάσταση συνείδησης στην ανθρώπινη, ενώ

στην πύλη του Αιγόκερου εισέρχεται δια της μύησης.

Η μια είναι

– αναπόφευκτη

– υποσυνείδητη και

– δυναμική,

η άλλη είναι

– αυτοπροαίρετη

– αυτοσυνείδητη και

– δυνατή.

Ο Καρκίνος αντιπροσωπεύει τη μαζική μορφή, τη συλλογική ζωώδη ψυχή,

ο Αιγόκερως αντιπροσωπεύει την ομάδα, τη Συμπαντική ψυχή.

Ο Καρκίνος θεωρήθηκε αρχικά ο μήνας της γέννησης του Ιησού.

Ο Αιγόκερως, όπως ξέρουμε, είναι ο μήνας της γέννησης του Χριστού και

στις εικοσιπέντε Δεκεμβρίου γιορτάζεται από αιώνες η γέννηση του Παγκόσμιου σωτήρα.

Στις πολύ αρχαίες μέρες τα γενέθλια των νηπίων ηλιακών θεών ήταν στον Καρκίνο.

Μας λένε:

“Τα γενέθλια του νηπίου Ιησού καθώς ορίστηκαν αυθαίρετα από τους ιερείς, δημιουργούν σοβαρή ασυμφωνία, αφού μας ειπώθηκε ότι γεννήθηκε σε φάτνη.

Η φάτνη βρίσκεται στο ζώδιο του θερινού ηλιοστασίου, στον αστερισμό του Καρκίνου, που ονομάζεται η Πύλη του Ηλίου δια της οποίας λέγεται ότι οι ψυχές κατεβαίνουν από την ουράνια κατοικία τους στη γη, όπως ακριβώς στο χειμερινό ηλιοστάσιο, το Δεκέμβριο, λέγεται ότι επιστρέφουν στην ουράνια κατοικία τους, τον αστερισμό του Αιγόκερου, την άλλη Πύλη του Ηλίου.

Ο Αιγόκερως ήταν το σημείο στο οποίο λένε ότι γεννήθηκαν οι Ηλιακοί Θεοί κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο και έγιναν ιεροί στους Υιούς του Φωτός.” (Ε.Β. Στράιτον, Το Ουράνιο Πλοίο του Βορρά, Τόμ. II, σελ. 205.)

ΣΥΜΒΟΛΑ

Το αστρολογικό σύμβολο του ζωδίου του Καρκίνου δεν έχει καμιά σχέση με τον κάβουρα.

Αποτελείται από δύο ουρές “όνων” και αυτές πάλι συνδέουν την ιστορία του Ευαγγελίου με την ιστορία της φάτνης.

Στη γέννηση του Ιησοεμφανίζονται δύο όνοι, ο ένας με τον οποίο η Παρθένος πήγε στη Βηθλεέμ πριν τη γέννηση και ο άλλος με τον οποίο πήγε στην Αίγυπτο μετά τη γέννηση.

Κοντά στο σημείο του Καρκίνου είναι δύο λαμπροί αστέρες, ο ένας καλείται Βόρειος Όνος κι ο άλλος Νότιος Όνος.

Υπάρχει και τρίτη φορά όταν ο Χριστός προς την Ιερουσαλήμ κατά το σύντομο θρίαμβό Του την Κυριακή των Βαΐων, καθήμενος επί πώλου όνου, συμβολίζοντας

– την υπομονή και

– ταπεινότητα,

τα πετράδια του στέμματος του μεγαλοσύνης.

Με τον τρόπο αυτό το σύμβολο αυτό δεν δυσφημίζεται.

Κάποιος χρησιμοποίησε τα εξής λόγια για να εκφράσει το ρυθμό του Καρκίνου όταν ένας εισέρχεται για πρώτη φορά: “Μια λυπητερή υποχθόνια μικρή φωνή, μια χαμηλή, φευγαλέα, άπιαστη μελωδία”.

Το έργο δεν έχει ακόμη συντελεσθεί.

Ό,τι πρέπει να ακουστεί είναι ο φθόγγος της δυνατής επίτευξης.

Ό,τι πρέπει να βρεθεί είναι μια βαθιά εσώτερη παρόρμηση και μια δυσαρέσκεια που βαθμιαία γίνεται τόσο ισχυρή,

ώστε αποκαλύπτει τα κρυμμένα,

– εκδιώκοντας, μετά από αγώνα, το άτομο από το περιβάλλον του των σταθεροποιημένων συνθηκών του κόσμου και

– μεταβάλλοντάς το σε ένθερμο ζηλωτή που δε γνωρίζει ανάπαυση μέχρι

– ν’ αναδυθεί από τα ύδατα και

– ν’ αναρριχηθεί σταθερά για να βρεθεί στην κορυφή του όρους στον Αιγόκερω, τη γέννηση κι όχι την τελειοποίηση του Παγκόσμιου σωτήρα.

“Ο Χριστός

– γεννήθηκε στον Αιγόκερω

– εκπλήρωσε το νόμο στον Κρόνο

– εγκαινίασε την εποχή της νοήμονος αδελφοσύνης στην Αφροδίτη και

– είναι το τέλειο παράδειγμα του μυημένου του Αιγόκερου,

– που γίνεται Εξυπηρετητής του κόσμου στον Υδροχόο και

– Σωτήρας του Κόσμου στους Ιχθείς.

Ο Καρκίνος δέχεται την ψυχή στο παγκόσμιο κέντρο που ονομάζουμεανθρωπότητα.

Ο Αιγόκερως δέχεται την ψυχή σε συνειδητή συμμετοχή στη ζωή του παγκόσμιου κέντρου που ονομάζουμε Ιεραρχία.”

(Εσωτερική Αστρολογία, σελ. 168.)

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟΙ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΙ

Ο Ιησούς αποκαλείται συχνά ο Καλός Ποιμένας και απεικονίζεται πολλές φορές σαν ποιμένας που οδηγεί τα πρόβατά του. Η ιδέα του ποιμνίου έχει συνδεθεί στενά στο νου των ανθρώπων με τον Χριστό.

Τρεις αστερισμοί συνδέονται με το ζώδιο του Καρκίνου:

– η Μεγάλη Άρκτος

– η Μικρή Άρκτος και

– ο Άργoς.

Είναι όμως ένα από τα μυστήρια της αστρονομίας πώς συνδέθηκε το όνομα “άρκτος” με αυτές τις ομάδες αστέρων, γιατί στους ζωδιακούς των Χαλδαίων, των Περσών, των Ινδών και των Αιγυπτίων δεν αναφέρεται η άρκτος.

Τα συνήθη χρησιμοποιούμενα ονόματα είναι “η στάνη” ή “το ποίμνιο των προβάτων” και μια ανάλυση των Εβραϊκών και Αραβικών ονομάτων για τους αστέρες που βρίσκονται σ’ αυτούς τους αστερισμούς, αποδεικνύει το γεγονός ότι τα αρχαία ονόματα σημαίνουν “το μικρό ποίμνιο”, “η στάνη”, “το πρόβατο” και “το πλοίο”. Πολλά αναφέρονται για τους αστερισμούς αυτούς στο τριακοστό τέταρτο κεφάλαιο του Ιεζεκιήλ και στο δέκατο κεφάλαιο του Ιωάννη.

Η Μικρή Άρκτος είναι περίφημη γιατί το λαμπρότερο αστέρι της είναι ο Πολικός Αστέρας, το άστρο του βορρά.

Στο συμβολισμό των δύο αυτών αστερισμών έχουμε μπροστά μας τη σκέψη της μάζας ή της ομάδας που είναι η σημαντική επίδραση του έργου που διεξάγεται στο σημείο του Καρκίνου.

Στο συμβολισμό του Άστρου του Βορρά έχουμε τη σκέψη του οδηγού αστέρα,μιας μαγνητικής έλξης, που οδηγεί τον προσκυνητή πίσω στο σπίτι.

Πολλοί εσωτεριστές πιστεύουν ότι η ανθρώπινη οικογένεια, το τέταρτο βασίλειο στη φύση, ήλθε βαθμιαία σε ύπαρξη στη διάρκεια των δύο χιλιάδων ετών περίπου,όταν ο ήλιος μας ήταν στον Καρκίνο.

Η σκέψη ενός συνόλου ζώων σε καθορισμένα όρια στα οποία περιορίζονται αυτά τα πρόβατα ή ζώα και

η σκέψη ενός μαγνητικού κέντρου έλξης απεικονίζονται επίσης συμβολικά στην Τεκτονική παράδοση.

Στο Αιγυπτιακό Πλανήσφαιρο του Κίρσερ ο Άργος παριστάνεται από δύο τριήρεις (όπως έχουμε δύο στάνες) των οποίων οι πλώρες επιστέφονται με κεφάλια κριών και η πρύμνη της μιας καταλήγει σε ουρά ψαριού.

Σημειώστε λοιπόν πώς έχουμε εδώ εικονογραφικά την κορύφωση στον Αιγόκερω, όπου ο τράγος αναρριχάται στη βουνοκορφή.

Έχουμε επίσης την εικόνα του μεγάλου κύκλου που περιλαμβάνει την πρόοδο της ψυχής από τον Καρκίνο στον Αιγόκερω, η οποία όμως αρχίζει στον Κριό και τελειώνει στους Ιχθείς.

Μια βαθιά ανάλυση του συμβολισμού των ζωδιακών σημείων εδραιώνει την ισχυρή πεποίθηση

– της αιώνιας απεικόνισης της αλήθειας και

– της συνεχούς διατήρησης στα μάτια μας

– της ιστορίας της εξέλιξης της ύλης στη μορφή

– της συνείδησης

– του πνεύματος και

– της ζωής.

Ο Άργος απλώνεται από τον Καρκίνο στον Αιγόκερω και είναι ένας από τους μεγαλύτερους αστερισμούς.

Περιλαμβάνει εξήντα τέσσερις αστέρες, ο λαμπρότερος των οποίων είναι οΚάνωπις. Ο συμβολισμός του καλύπτει συνεπώς τη ζωή του ζηλωτή απ’ τη στιγμήπου ενσαρκώνεται μέχρι να φτάσει το στόχο του.

Πολύ συχνά χρησιμοποιούμε τη λέξη “σκάφος” με συμβολική έννοια όταν μιλάμε για το “σκάφος του κράτους” ή το “σκάφος της σωτηρίας”, που μεταδίδει πάντα την ιδέα – της ασφάλειας

– της προόδου και

– της επίτευξης διεξόδου

– της πραγματοποίησης ενός ταξιδιού και

– της μεταφοράς ενός μεγάλου πλήθους προσκυνητών σε αναζήτηση ενός χρυσού θησαυρού ή μιας νέας κι ελεύθερης πατρίδας.

Οι προσκυνητές είναι εξοπλισμένοι με ένστικτο και

καθώς περνούν από τους διάφορους αστερισμούς που καλύπτονται από το απέραντο αυτό σημείο, το ένστικτο εκδηλώνεται σαν διανόηση στο ανθρώπινο ονπου αναπτύσσει αυτοσυνείδηση και προβάλλει έξω από το καθαρά ζωώδες στάδιο,

μέχρι να έρθει ο καιρός, που αφού διατρέξει επανειλημμένα το ζωδιακό, ο ζηλωτής βρίσκεται ξανά στον Καρκίνο, αντιμέτωπος με το πρόβλημα που υποκίνησε τον τέταρτο άθλο του Ηρακλή.

Αυτό είναι το πρόβλημα της ανεύρεσης της άπιαστης, ευαίσθητης και βαθιά απόκρυφης ή κρυμμένης πνευματικής ενόρασης που θα τον οδηγήσει τώρα το ζηλωτή στο μοναχικό του ταξίδι.

Ο ζηλωτής

– δεν είναι πια ταυτισμένος και χαμένος μέσα στη μάζα

– δεν είναι πια ένα απ’ τα πρόβατα που φυλάσσονται ασφαλώς στη στάνη

– δεν είναι πια ένας από τη μεγάλη αγέλη των μεταναστών,

αλλά

– αναδύθηκε από τη μάζα και

– άρχισε το μοναχικό δρόμο όλων των μαθητών.

Έπειτα βαδίζει την ατραπό

– της θλίψης

– της δοκιμασίας και

– της προσπάθειας,

αγωνιζόμενος μόνος του σαν άτομο από το Λέοντα στον Αιγόκερω μέχρι να έρθει η ώρα που με τη βοήθεια

– του ενστίκτου

– της διάνοιας και

– της ενόρασης και

οδηγούμενος από την παρόρμηση της Χριστικής ζωής,

– σμίγει πάλι με τη μάζα και

– ταυτίζεται πάλι με την ομάδα.

Έπειτα γίνεται Παγκόσμιος υπηρέτης στον Υδροχόο και δεν έχει την αίσθηση χωριστικότητας.

erminiatoumithou + zodiakasimia

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ