Η επιθυμία μας να είμαστε τέλειοι μάς μπλοκάρει

Κι εγώ στη νεότητά μου βίωσα την ντροπαλότητα και την αμφισβήτηση του εαυτού μου. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν εξακολουθώ να νιώθω ντροπαλότητα ή αβεβαιότητα σε κάποιες περιστάσεις ακόμη και σήμερα.

Η διαφορά είναι πως τώρα μπορώ να επιτρέπω στον εαυτό μου να νιώθει με τον τρόπο που νιώθει χωρίς να του δημιουργώ πρόβλημα. Με άλλα λόγια, μπορώ να αποδεχτώ τα αισθήματά μου και να τα αφήσω να βγουν στην επιφάνεια.

Υπάρχει μεγάλη διαφορά, για παράδειγμα, ανάμεσα στη νευρικότητα πριν από κάποια εξέταση ή μια δημόσια ομιλία, και στην πεποίθηση πως αν δεν δώσετε την παράσταση της ζωής σας τότε είστε ένας άχρηστος άνθρωπος.

Στην ουσία, οι εκτός ορίων υψηλές προσδοκίες που έχει κανείς για τον εαυτό του είναι αυτές που δημιουργούν την ένταση που βιώνουμε σαν έλλειψη αυτοπεποίθησης. Όσο πιο "τέλειοι" πιστεύουμε ότι πρέπει να είμαστε, τόσο λιγότερο ελεύθερα ρέει η ενέργειά μας μέσα σ' αυτό που είμαστε.

Είναι επίσης σημαντικό να μην κατηγορείτε τον εαυτό σας. Καθετί που συμβαίνει περιέχει ένα μάθημα που θα πρέπει να μάθετε, και είναι καλύτερα να το μάθετε τώρα. Αν το αποφύγετε η ζωή έχει έναν τρόπο να επιστρέφει σ' εσάς με κάτι ακόμα πιο βαρύ και δύσκολο μέχρι να συλλάβετε το μήνυμα.

Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσετε πως δεν έχετε τοποθετηθεί σ' αυτό τον κόσμο για να νιώθετε πιο άνετα, αλλά για να αποκτήσετε μεγαλύτερη συνειδητότητα.

*Από το βιβλίο "Γίνε ο καλύτερος φίλος του εαυτού σου", Louis Proto, Εκδ. Αλκυών 

aytepignosi

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ